คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #49 : GOT7 : 49
ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ที่ผมหลับโยุัวอยู่ในอ้อมออมาร์ฮยออย่านี้ ผมพยายามยับัวให้น้อยที่สุเพราะลัวว่าเ้าออ้อมอะรู้สึัวื่น ่อนะเยหน้าึ้นเพื่อ้อารมอหน้านรัอผมให้ั มาร์ฮยออผม
‘อยู่นิ่ๆและยอมเป็นอเล่นอันะ ถ้าันเบื่อันะเป็นนปล่อยนายไปเอ’
‘อย่าิที่ะเล่นุิับัน เพราะถ้านายทำแบบนั้น นายะไ้เห็นนที่นายรัถูทำลายนไม่เหลือาแน่ๆ ันรับรอ ‘
เหุาร์และำพู่าๆอินิฮยอัึ้นในวามิอผมอีรั้ อย่า้อาระย้ำเือนสิ่ที่ำลัะเิึ้น ถ้าินิฮอยรู้ว่าผมบอเรื่อทั้หมับมาร์ฮยอไปแล้ว ะมีเรื่ออะไรเิึ้นับมาร์ฮยอรึเปล่า แล้ววลิปนั่น !!!
....ไม่ไ้เ็า ผมะยอมให้เรื่อบ้าๆแบบนั้นเิึ้นไม่ไ้
‘ยอมเป็นอเล่นอันะ’
ผมส่ายหัวเพื่อไล่วามินั่น่อนะเยหน้ามอนัวโอย่า้อารหาำลัใ ผมะไม่ยอมไปเป็นอเล่นอินิฮยอแน่ เพราะถ้าเป็นแบบนั้น มันไม่่าับผมร่วมมือับเ้าทำร้ายมาร์ฮยอให้ายทั้เป็น เพราะมันะ้อมีวันที่ินิฮยอพูเรื่อนั้นออมาแน่ๆ ินิฮยอรู้ีว่าอะไรเป็นสิ่ที่ทำร้ายมาร์ฮยอไ้มาที่สุ
“ะมอฮยอแบบนี้อีนานไหมรับ “ เสียนัวโพูออมาทั้ที่ยัหลับาอยู่ ทำให้ผม้อรีบลบเรื่อพวนั้นออไปาหัว เพราะมาร์ฮยอเยบอผม ว่าผมเป็นนที่แสออทุอย่าที่ำลัิออมาทาสายา แ่มอามาร์ฮยอ็ะเาไ้แล้วว่าผมำลัิหรือัวลใอะไรอยู่
“ผมอยามอหน้าอนที่ผมรัหนิรับ ไม่ไ้เหรอฮะ “ ผมถามลับไปพร้อมรอยยิ้ม่อนะแล้ทำหน้าอนเพื่อ้อารที่ะเห็นมุมน่ารัออีฝ่าย
ฟ๊อ
แล้วมาร์ฮยอ็ทำแบบที่ผมหวัไว้ริๆ เพราะทันทีที่เห็นผมทำท่าทาอนๆแบบนั้น มาร์ฮยอ็้มลมาหอมแ้มผมฟ๊อให่ ่อนะเอาแ้มเนียนใสอัวเอมาถูับแ้มอผมเบาๆ เหมือน้อาระ้อแบบอ้อนๆ
ิิ.... ผมอบอนที่มาร์ฮยอน่ารัแบบนี้ที่สุเลย และผม็รัวามรู้สึนื้ เพราะมีแ่ผมนเียวเท่านั้นที่ไ้รับ
“แบมๆไปอาบน้ำเถอะรับ ออมาฮยอะไ้ทายาให้อีรอบะไ้หายเร็วๆ “มาร์ฮยอปล่อยัวผมาอ้อมอ ่อนะันัวผมไปทาห้อน้ำเบาๆ ึ่ผมเอ็เินเ้าไปอย่าว่า่าย
เพราะผม็พอะูออว่าเมื่อืนมาร์ฮยอเอนะูแลผมนแทบไม่่อยะไ้นอนแน่ๆ ูายาและะละมัพร้อมผ้านหนูผืนเล็ที่วาอยู่ที่โ๊ะ้าเียนั่น วันนี้ผมเลยั้ใว่าะไม่ื้อให้มาร์ฮยอ้อเหนื่อยเพิ่มอี
ผมัารถอเสื้อผ้าออ ่อนะมอร่าายัวเอผ่านระรหน้า บาแผลอผมในอนนี้ีึ้นว่าเมื่อวานมาแล้ว รวมทั้อาารัวรุมๆเหมือนะเป็นไ้่อนที่ผมะหลับไป็หายไปเป็นปลิทิ้ เมื่อืนผมะเป็นไ้แ่ไ้มาร์ฮยออยเ็ัวูแล วันนี้ผมึไม่มีอาารพวนั้นเหลืออยู่เลย
‘ถ้านายปาโป้พูเรื่อวันนี้ออไป ันรับรอว่าไอ้มาร์ะไ้รับวามเ็บปวนแทบระอัแน่ เพราะันะทำทุวิถีทาที่ะทำให้มัน้อทุรนทุรายเหมือนายทั้เป็น ันสาบาน เพราะะนั้นถ้ายัอยาให้ิวิอมันและนายยัสบสุอยู่ ็หุบปาให้สนิท เ้าใไหมเ็ีอฮยอ ’
ำพูพวนั้นมาพร้อมับภาพอินิฮยอที่โน้มัวลมาูบที่แ้มผมโยที่ผมในอนนี้ไม่สามารถ่อ้านอะไรไ้เลย
ฮึ ผมะ้อทำยัไ ฮึ ้อทำยัไ ฮึ เรื่อพวนี้ถึะหายไปาวามทรำอผมะที ฮึ ผมะ้อทำยัไ.....
ปั๊ ปั๊ ปั๊ !!!!!
ผมใ้มือทั้สอ้าอัวเอีลไปที่หัวอผมอย่าแรที่สุเท่าที่ผมะทำไ้ ผมไม่อยาิถึมันอี ผมไม่อยาเห็นภาพที่ผมทรยศมาร์ฮยออี ผมไม่อยาำเรื่อในวันนั้น ผมอยาะลืม ผมอยาะลืมมัน ฮึ....ฮือออออออ
“แบม แบมแบม!! เิอะไรึ้น เปิประูให้ฮยอ่อน แบมแบม !!! “ เสียอมาร์ฮยอัึ้นที่หน้าประูห้อน้ำ ทำให้ผม้อรีบห้ามัวเอให้หยุร้อไห้ให้ไ้ ่อนะเรียมเินไปเพื่อเปิประูให้มาร์ฮยอ แ่็ไม่ทันเพราะมาร์ฮยอไุแเปิเ้ามาะ่อน
ไม่มีำพู หรือำถามอะไรานรหน้า มีเพียอ้อมออบอุ่นที่รเ้ามาสวมอผมไว้พร้อมับมือุ้นเยที่ลูบผมอผมอย่า้อารปลอบโยน ารระทำนั้นทำให้น้ำาที่พึ่ะแห้ไปไ้ไม่นานไหลลมาอีรั้อย่าวบุมไม่ไ้
“ฮยอฮะ ผมอยาลืม ฮึ ผมอยาลืมมัน ฮึฮืออออ ผมอยาลืม “ ผมพูออมาอย่า้อารระบายวามอัอั้นในใผมอนนี้
ผมอยาะลืมมันให้หม ผมอยาลบวามรู้สึาสัมผัสพวนั้น ผมพยายามที่ะไม่นึถึมัน แ่ทำไมภาพเลวร้ายในวันนั้นถึ้อามมาหลอหลอนทำให้ผมรู้สึแย่แบบนี้ ทำไม.......
นัวโไม่ไ้เอ่ยประโยปลอบใอะไรออมา มีเพียแ่มือหนาที่เยปลายาผมึ้นเพื่อสบาลึึ้อนรหน้า ่อนที่ริมฝีปาบาะประบลมาที่ริมฝีปาอผม มาร์ฮยอถอนูบออเพื่อให้ผมไ้พัหายใ่อนะูบ้ำลมาหนัว่าเ่าพร้อมทั้สัมผัสอมืออบอุ่นอมาร์ฮยอที่อนนี้ำลัลูบไล้ไปามร่าายอผมามวามอารม์อเ้านาย
แสไฟสลัวสีส้มพร้อมับเสียน้ำไหลเอื่อยๆรอ่าอาบน้ำที่ผมเปิทิ้เอาไว้ั้แ่เ้ามา เป็นเสียเียวที่ั้ออยู่ในห้อน้ำอนนี้ และาทั้สอ้าอผม็แทบะอ่อนแรเมื่อมือหนาอนรหน้าเริ่มที่ะลูบไล้ลไป้านล่า่ำลเรื่อยๆ
ลิ่นหอมประำัวอมาร์ฮยอ พร้อมับสัมผัส่าๆที่นรหน้ามอบให้ ปลุวาม้อารอผมึ้นมาเรื่อยๆโยที่ผมไม่้อใ้สมอสั่าร้วย้ำ เพราะร่าายอผมอบรับทุาราระทำอมาร์ฮยอลอเวลา
‘อื้อออออ ‘ภาพอนที่ผมไม่อยาะนึถึายัในหัวอผมอีรั้ ภาพนั้น ภาพที่ินิฮยอบยี้ที่ริมฝีปาผมอย่ารุนแรและหยาบาย
‘เ็บใ่ไหมรับนี นี่แ่บทลโทษเล็น้อยเท่านั้นสำหรับอเล่นที่ทำัวไม่น่ารัับฮยอนนี้!!!’
‘ันให้ามที่นายอไม่ไ้หรอนะเ็ี เพราะอนนี้ันหยุัวเอไม่ไ้แล้วริๆ ็นายทั้หอมทั้หวานนี่หน่า อื้มม“
ภาพอินิฮยอที่เริ่มุไร้ไปามร่ายายอผมเรื่อยๆ โยที่ผมไม่สามารถัืนอะไรไ้เลย
“ฮึ ฮึ “ เสียสะอื้นอผมัออมาในอนที่ริมฝีปาอผมและมาร์ฮยอยัประบันอยู่ เสียนั้นทำให้นรหน้าผมหยุนิ่และลืมาึ้นมามอผม้วยแววาอบอุ่นเหมือนทุรั้ที่้อาระปลอบโยนผม
“ฮึ ฮึ ฮือ “ ผมสะอื้นมาึ้นพร้อมับหยน้ำาที่ไหลลมาเรื่อยๆ ่อนที่นรหน้าะถอนูบออาริมฝีปาผมเปลี่ยนมาูบับน้ำาที่วาทั้สอ้าอผมแทน
“ผมอโทษรับฮยอ ฮึ ผมอโทษรับ “ ผมอโทษที่เป็นแบบนี้ ผมอโทษ.....
อนนี้ผมทำอะไรไม่ไ้นอา้มหน้าแล้วปล่อยให้น้ำาไหลออมาามที่มัน้อารเพียเท่านั้น มาร์ฮยอที่ยัยืนนิ่อยู่รหน้าผม เอื้อมมือมาุมมืออผมไว้ ่อนะ้มลมาูบลที่แผลถลออผมที่หลัมือ ่อนะเริ่มูบไล่มาามแผลที่แนอผมเรื่อยๆนมาถึออ และยัทำแบบนั้น่อไปเรื่อยๆ
“มะ มาร์ฮยอ ฮะ ะ ือ ... “ ผมพยายามะบอให้นรหน้าหยุ เพราะแผลอผมมันไม่ไ้สะอามาพอที่มาร์ฮยอะเอาริมฝีปามาสัมผัสมันแบบนี้ แ่ผม็ิำพูที่ะพูออมาไม่ไ้ เพราะทุรั้ที่ริมฝีปานั้นสัมผัสที่บาแผลามร่าายอผม วามหนัอึ้ที่ทับหัวใผมอยู่็เหมือนะเบาลทุรั้ที่ถูสัมผัสอย่าที่ผม็ไม่เ้าใเหมือนัน
“ฮยอะลบสัมผัสพวนั้นเอ เพราะะนั้น อย่าร้อไห้หรือทำร้ายัวเออีนะแบมแบม นะรับ นีอฮยอ “ ำพูที่มาพร้อมับสายาสื่อวามหมายแบบนั้น ทำให้ผมถึับอึ้พร้อมทั้วามรู้สึื้นันอย่าบอไม่ถู ที่ผมโีที่ไ้รับวามรัานรหน้ามามายนานี้
“ฮะ ฮยอ ฮยอ “ ผมไม่รู้ะเอ่ยำไหนที่ะแทนวามรู้สึอบุที่ผมำลัรู้สึในอนนี้ไ้ริๆ แ่่อนที่สมออผมะทำานและิำพูพวนั้นไ้ มาร์ฮยอ็มอบริมฝีปาบานั้นให้ผมอีรั้อีรั้ มันเป็นูบที่หนัแน่น อบอุ่น หอมหวานและเ็มไป้วยอารม์วาม้อารอเราทั้สอน
มาร์ฮยอถอนริมฝีปาออไป่อนะูบับสันรามอผมและลาไล้ริมฝีปามานถึบริเว้นอ ่อนะเม้มเบาๆเหมือนที่ินิฮยอเยทำับผม ถึารระทำะเหมือนันแ่ในวามรู้สึอผมมัน่าันราวนรับสวรร์ริๆ
“อบุนะรับมาร์ฮยอ อบุนะรับ “ ผมพูออมาอย่าแผ่วเบา่อนะหลับาลรับสัมผัส่าๆที่มาร์ฮยอำลัทำ้วยหัวใที่มีวามสุอผม
มาร์ฮยอลาไล้ลิ้นอุ่นร้อนมายัแผออผม่อนะบเม้นบริเวนั้นนผมเือบะเผลอร้อออมา้วยวามรู้สึเสียว่านที่เิึ้นับร่ายายาสัมผัสอนที่ผมรั
“อ๊ะ!...อื้อ...อื้ม” ผมส่เสียออมาเมื่อมาร์ฮยอลาไล้ลิ้น่ำลมาึ้นเรื่อยๆแบบนั้น
“ฮยอฮะ มาร์ฮยอ ผม ผม “ ผมร้อออมาเมื่อเริ่มรู้สึถึวาม้อารอร่าายที่อนนี้แทบะระเบิออมาแล้วอผม
“ทำไมรับนี “ มาร์ฮยอเลื่อนัวึ้นไปนใบหน้าเสมอับผม่อนะ้มลถามเสียระิบที่้าหู พร้อมับลิ้นร้อนที่เลีบบริเวใบหูผมอย่าเย้ายวน ่อนะเลื่อนลับมาูบที่ริมฝีปาอีรั้ ามมา้วยารสอแทรลิ้นอุ่นร้อนเ้ามาอย่าเร่าร้อน
“อื้อ...อึ...อี้มมมม” ผมยแนึ้นโอบรอบลำอมาร์ฮยอ พร้อมับเผยอริมฝีปาและูบอบสัมผัสานัวโ
หลัานั้นมาร์ฮยอ็พาผมมานั่ที่อบอ่าล้าหน้า่อนะ่อยๆ แยาอผมออาัน โยที่ปาอเราทั้สอน็มอบวามหวานหอมให้แ่ันและันอยู่ มืออมาร์ฮยอลูบไล้าอ่อนอผมพร้อมทั้บีบเ้นสะโพเบาๆ ่อนะ่อยๆสอแทรนิ้วแรเ้าไปอย่า้าๆ้วยวามถนุถนอมที่ผมสัมผัสไ้
“อึ!...อื้อ...อ่ะ!” ผมสะุ้เฮือ เมื่อมาร์ฮยอเริ่มที่ะเพิ่มปริมานนิ้วมาึ้นาอนแรเพื่อ้อารปรับสภาพร่าายอผมให้พร้อมสำหรับมาร์ฮยอ
“เ็บเหรอ “ เสียแหบพร่าอมาร์ฮยอถามึ้นทันทีที่ไ้ยินเสียร้ออผม ทำให้ผม้อรีบส่ายหน้าปิเสธเพราะลัวนรหน้าะเป็นัวล
มาร์ฮยอโน้มัวลมาูบมับอผมอย่าปลอบประโลม่อนะแทรำนวนนิ้วมายิ่ึ้น ่อนะ่อยๆ ยับนิ้วเ้าออเมื่อไ้นาที่พอีับร่าายอมาร์ฮยอแล้ว
ผมแทบะทนไม่ไหวอยู่แล้ว เพราะลำพัแ่เสียหอบหายใถี่อุ่นร้อนที่รินรลร้นอผม ลิ่นหอมาร่าายอมาร์ฮยอ รวมทั้สายาที่สื่อถึวาม้อารอมาร์ฮยอ แ่นั้น็ทำให้ร่าายผมรู้สึปวหนึบไปหมแล้ว
“ฮยอรัแบมแบมนะรับ ฮยอะลบรอยพวนั้นให้หมเอ ฮยอสัา ” มาร์ฮยอระิบบอผมที่้าใบหู ่อนะุมูลที่ออ พร้อมับเอานิ้วที่แทรอยู่้านล่าออ้าๆ ่อนะแทนที่้วยสิ่ที่ทำให้ร่าายอผมและมาร์ฮยอเป็นอันและันอย่าสมบูร์
ความคิดเห็น