คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #58 : GOT7 : 58
# Jackson Part #
“นี่็นานแล้วนะ ทำไมยัไม่ออมาัที ผมะบ้าายอยู่แล้วนะ “ เสียที่ัึ้นในท่ามลาวามเียบไม่ใ่ใรที่ไหนนอายูยอม ที่เินวนไปวนมาหน้าประูห้อุเินั้แ่มาถึโรพยาบาล
แ่นี่็นานมาแล้วริๆ ั้แ่พวผมส่แบมแบมเ้าไปในห้อุเิน และนั่รอันอยู่แบบนี้ นั่รอ้วยวามหวัว่านในห้อนั้นะปลอภัย
แ่อีนนึที่ผมเป็นห่วไม่่าัน็ือ มาร์ฮยอ เพราะหลัาที่ผมัารพวสวะที่มาแล้ัวเล็อพวเราเรียบร้อย พอเินลับมารวมับนอื่นๆผม็ไม่เห็นมาร์ฮยอแล้ว
รู้แ่ว่ามาร์ฮยอฝาแบมแบมไว้ับยูยอมและเินออาห้อไป
แ่ผมพอะรู้ว่ามาร์ฮยอะไปหาใร และไปทำอะไร
เพราะถ้าเป็นผม ผม็ะไม่ปล่อยนที่ทำร้ายนที่ผมรัไป่ายๆเหมือนัน
แ่นี่็นานมาแล้ว ผมลัว ว่ามาร์ฮยอะเป็นอะไรไปอีน
มันเป็นวามรู้สึที่แย่มา ถ้า้อลับไปยืนบนเวทีโยที่าใรนในหนึ่ไป เพราะพวเราเหมือนเป็นแนาอันและัน เป็นรอบรัว เป็นพี่เป็นน้อ เป็นทุๆอย่าอันและัน ผมทนไม่ไ้ถ้ามันะ้อเป็นแบบนั้นริๆ
รื รื รื.........
~You are my playground ~Playground ~Playground ~
~นอเอ มาอึม เอ ~ออริล อ อิลฮอบอริน ~ือ ุมมึล าึลา~
~You are my playground~ Playground ~Playground~
~แน ฮวานั เอ ~โบอัอน ทอ โอาอัอน ~
~าราึล าา~
~ You are my playground~
Incoming Call
~ JYP ~
เสียโทรศัพท์อผมัึ้น เมื่อเห็นื่อนที่โทรเ้ามาผม็รีบรับสายทันที เพราะินยอฮยออาะมี่าวเี่ยวับมาร์ฮยอ็ไ้
“รับฮยอ “
“แ็สัน พวนายอยู่ที่โรพยาบาลันรบทุนใ่ไหม” เสียะโนที่ผ่านมาาโทรศัพท์ ทำให้รู้ว่าอีฝั่ำลัอยู่ในสถานาร์ที่วุ่นวายมาแน่ๆ
“รับ “ ผมอบลับไป่อนะั้ใฟัสิ่ที่ินยอฮยอำลัะพู
“มาร์ำลัไปที่โรพยาบาล พวนาย่วยูแล่อให้ที ฮยอยัอยู่ที่เิเหุเพราะท่านประธานะมาที่นี่ ฮยอ้ออยู่ัาร่อน ถ้ายัไฝา้วยนะ แล้วถ้ามีอาารอแบมแบมหรือมาร์ืบหน้ายัไ โทรมาบอฮยอ้วย อบใมา”
ผมไม่ไ้ฟัผิไปใ่ไหม เมื่อี้ินยอฮยอพูว่าอาารอแบมแบมหรือมาร์ อาารอมาร์ฮยอั้นเหรอ
“อาารอมาร์ฮยอ ? มาร์ฮยอเป็นอะไรเหรอรับ ฮัลโหลฮยอ ฮัลโหล “
ยัไม่ทันที่ผมะถามให้หายสสัย นปลายสาย็ัสัาผมไปอย่าเร่รีบ
“ู๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” ผมโทรลับปาินยอฮยออีรั้ แ่ินยอฮยอ็ไม่รับสายนสัาัไป
“มีอะไรเหรอแ็สัน มาร์ฮยอเป็นอะไร “ ยอแเินมาถามผม้วยท่าทาเรียมายิ่ึ้น หลัาที่ไ้ยินผมุยโทรศัพท์ับินยอฮยอ
“ไม่รู้เหมือนัน ยัุยไม่ทันรู้เรื่อ ินยอฮยอ็วาไปแล้ว โทรลับไป็ไม่รับ บอแ่ว่ามาร์ฮยอำลัมาที่นี่“ ผมอบลับไปอย่าหนัใไม่แพ้ัน เพราะทันทีที่ผมรู้ว่ามาร์ฮยออาไ้รับบาเ็บ ผม็รู้สึัวลมาึ้นไปอี ลำพัแ่แบมแบมนเียว พวผม็เป็นห่วันนะเป็นบ้าแล้ว แล้วนี่ยั....โอ๊ยย
“เฮ้อ “ เบีถอยหายใ่อนะทรุัวลนั่ที่เ้าอี้้าๆผมอย่าหมแร อนนี้ทุนนั่อยู่เียบๆ มอยู่ับวามิอแ่ละน โยไม่มีใรพูอะไรออมา
.
“อโทษนะะ พวุเป็นาิอุ มาร์ ้วน ใ่ไหมะ “ เสียอพยาบาลที่ัึ้นึพวผมทุนออาโลส่วนัวอัวเอลับมาสู่วามเป็นริรหน้าอีรั้
“รับ พวเราเป็นน้อายรับ มีอะไรรึเปล่ารับ “ เอาร์ที่ั้สิไ้่อนพวผมเป็นนพูอบลับไป
“ือะรบวน ่วยรอประวัินไ้ให้ทาโรพยาบาละ ไม่ทราบว่าใระเป็นนรอีะ “ พี่พยาบาลสาวพู่อ้วยรอยยิ้ม่อนะมอมาที่ผมแ่ละน เพื่อรอำอบว่าใระเป็นนอบรับ
“เอ่อ เี๋ยวนะรับ ไม่ทราบว่ามาร์ฮยอเป็นอะไรเหรอรับ “ เบีถามำถามที่ัึ้นในใพวผมพร้อมๆัน ับนที่อาะสามารถให้ำอบที่าใับพวเราไ้ ว่าเิอะไรึ้นับมาร์ฮยอ
“นไ้ถูนร้ายแทบาเ็บมาะ อนนี้รถพยาบาลำลัพามาที่นี่ใล้ะถึแล้วะ”
ถูแทั้นเหรอ....ำอบที่ไ้รับทำให้พวผมถึับอึ้ไปพร้อมๆัน้วยวามใับสิ่ที่ไ้ยิน เพราะไม่ไ้เรียมใว่าะรุนแรนานี้
“แล้วอาารเป็นยัไบ้ารับ “ เบีถามึ้นอีรั้ ้วยน้ำเสียัวลมาว่าเิม
“ืออนนี้ยัไม่ทราบอาารที่แน่นอนนะะ รุ้แ่ว่านไ้เสียเลือมานหมสิไป และมีบาแผลาารถูแทหลายแผล ยัไพอนไ้มาถึ ถามอาาราุหมออีรั้นะะ แล้วใระ่วยรอประวัิให้ไ้บ้าะ”
พี่พยาบาลนสวยถามึ้นอีรั้ับุประส์แรที่ั้ใเินมาหาพวผม
“ผมรอให้เอรับ ้อไปที่ไหนรับ “
“เิทานี้ะ “เอาร์เป็นผู้อาสา ่อนะเินามพี่พยาบาลไปที่เ้าเอร์อทาโรพยาบาล
“มาร์ฮยอถูแท นี่มันเรื่อบ้าอะไรันว๊ะ โธ่เว้ย”
ผมอที่ะโวยวายออมาไม่ไ้ เพราะถ้าไม่ไ้พูผมอึอัายแน่ๆ เรื่อราววหนัๆที่เ้ามาพร้อมๆันแบบนี้ ใระไปรับมือไหว
“เอาอย่านี้แล้วัน ยอแับยูยอมรอูอาารแบมแบมอยู่ที่นี่ ส่วนแับันไปรอมาร์ฮยอที่หน้าโรพยาบาล ถ้ามีอะไร็่อยโทริ่อันอีที ามนี้นะ “
“ไปเถอะ แ็สัน “
เบีที่เียบไปนานพูึ้น ่อนะแบ่หน้าที่ให้ทุนแยย้ายันไปูแลนละส่วน และเินนำผมออไปทาหน้าโรพยาบาลเพื่อไปรอรับมาร์ฮยอที่ำลัะมาถึ
.
ไม่รู้ว่านานมาแ่ไหนที่ผมับเบียืนอยู่รนี้ มันอาะไม่นาน็ไ้ แ่ในวามรู้สึผมมันลับนานมาๆ ทุวินาทีผ่านไปอย่า้าพร้อมับวามัวลที่่อัวึ้นในใเรื่อย
ผมะเ้ออมอหารถพยาบาลบ่อยรั้ แ่็ไม่มีวี่แวว ทำไมถึไ้นานมานานี้นะ
ยิ่นานมาเท่าไหร่ มาร์ฮยอ็ยิ่อยู่ในอันรายมาึ้นเท่านั้น ผมรอนะเป็นบ้าแล้วนะให้ายเถอะ !!
“นั่นไมาแล้ว! “
วี้...หว่อ.. วี้...หว่อ...วี้...หว่อ.. วี้...หว่อ... วี้...หว่อ.. วี้...หว่อ...
“อทา้วยะ อทา้วยนะะ “
เสียะโนพร้อมทั้วามุลมุนที่เิึ้น ทำให้ผมับเบีไ้แ่ยืนยิ่อยู่ับที่เพราะไม่รู้ว่าวระทำอะไร และไม่ล้ายับัวไปไหนเพราะลัวะไปวาทาพี่ๆพยาบาลที่ำลัเรียมเียอุปร์ไว้ให้มาร์ฮยอ
“มาร์ฮยอ/มาร์ฮยอ!! “ ผมับเบีพูึ้นมาพร้อมันเมื่อมอเห็นมาร์ฮยอที่ำลัถูเ็นลมาารถพยาบาล ภาพรหน้าทำให้ผมถึับพูอะไรไม่ออ มาร์ฮยอที่มีใบหน้าีเียวนหน้าลัวับเสื้อผ้าที่เ็มไป้วยเลือ ภาพนั้นทำให้ผมอยาะร้อไห้ออมาริๆ ให้าย !!
“นไ้มีอาาร๊อาารเสียเลือ สัาีพแผ่ว วามันไม่ที่ะ “
เสียพี่พยาบาลที่มาับรถพยาบาลรายานอาารเบื้อ้นใหุ้หมอที่เินมารวอาารเบื้อ้นอมาร์ฮยอทราบ
แ่ว่าสัาีพแผ่ว....ำนั้น ถ้าผมไม่ไ้โ่นเินไป มันหมายถึหัวใใล้ะหยุเ้นใ่รึเปล่า?
“รีบพานไ้เ้าห้อผ่าั ามแผนวิสัีและเรียมารผ่าั่วน “
“ะ “
“มาร์ฮยอ ฮยอฮะ “ ผมับเบีไ้แ่วิ่ามเียอมาร์ฮยอที่ำลัมุ่หน้าไปที่ห้อผ่าัอย่ารวเร็ว
เบีเรียื่อมาร์ฮยอมาลอทา ส่วนผมเอื้อมมือไปุมมือที่เปรอะเปื้อนไป้วยเลือนั้นเอาไว้แน่น มันเป็นารให้ำลัใแบบที่ผมับมาร์ฮยอมัะทำให้ัน ารให้ำลัใโยไม่้ออาศัยำพูสวยหรูแม้แ่ำเียว และรั้นี้ผม็อยาะให้มาร์ฮยอรู้ว่า ผมเป็นำลัใให้ฮยออยู่ เพราะะนั้นมาร์ฮยอะยอมแพ้ไม่ไ้เ็า
“าิรอ้านนอนะะ “
หลัาพี่พยาบาลันผมและเบีออา้านใน ผมไม่รู้ว่าอนนี้ในห้อนั้นำลัเิอะไรึ้นบ้า แ่ผมเอาใ่วยฮยออยู่นะฮะ
“มาร์ฮยอ อย่ายอมแพ้นะฮะ “
# End Jackson Part #
# Yongjae Part #
นานมาแล้วที่ผมับยูยอมนั่อยู่ที่หน้าห้อุเินแบบนี้ ทุอย่าสำหรับผมูเหมือนะหยุเลื่อนไหว บาเวลาผมยัแอบรู้สึว่าทุสิ่ทุอย่าที่เิึ้นอยู่นี้มันือวามฝัน ผมำลัฝันไปและพอื่นมาทุอย่าะลับสู่วามปิเหมือนเิม
พวเราะิน้าวเ้าพร้อมันเหมือนทุวัน ่อนะออไป้อมร้อ้อมเ้น มีแ่เสียหัวเราะและเสียโวยวายทีุ่้นเย ไม่มีน้ำา ไม่มีเลือ ไม่มีวามเ็บปว ไม่มีารสูเสีย แ่สถานที่ที่ผมำลันั่อยู่อนนี้เป็นสิ่ยืนยันว่าทั้หมที่ผ่านมามันือเรื่อริ
“าินไ้ใ่ไหมรับ”
เสียเรียา้าน้าปลุผมาห้วแห่วามิ
“รับ...ผมเป็นพี่ายอเ้ารับ น้อผมอาารเป็นยัไบ้ารับ“ ผมถามออไปอย่าระือรือร้นเมื่อเห็นว่านรหน้าผมือุหมอที่เพิ่ออมาาห้อุเินที่มีน้อผมอยู่้านใน
“อนนี้ปลอภัยแล้วนะรับ สารเสพิที่นไ้ไ้รับโีที่เป็นสารเสพินิไม่ร้ายแรมานั มีผลทำให้ร่าายาั่วะ และลมหายใิั แ่ไม่ถึับหลอนประสาทหรือระุ้นประสาท แ่อนนี้หมอไ้ล้าสารเสพิออาร่าายเรียบร้อยแล้ว
ส่วนแผลถูอมีมปาที่ฝ่ามือ หมอทำวามสะอาและเย็บแผลให้เรียบร้อยแล้วหลัานี้็อาะมีอาารอัเสบและมีไ้ เี๋ยวหมอะให้พยาบาลเ้าไปล้าแผลและียาอัเสบให้ทุวัน อาาระีึ้น
รอยเียว้ำที่มีอยู่ามส่วน่าๆ ะมีรอย้ำที่ให่มาอยู่ที่แผ่นหลัน่าะเิาารระแทอย่าแร หมอสั่ยาันอาาร้ำในไว้ให้แล้ว นอนั้นไม่มีอะไรน่าเป็นห่ว อีเี๋ยวพยาบาละย้ายนไ้ไปที่ห้อพัฟื้นให้นะรับ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว หมออัว่อนนะรับ “
“อบุมารับ/ อบุรับ “
หลัาฟัอาารทั้หมออแบมแบมาุหมอแล้ว ผมับยูยอม็ลับไปนั่ลที่เ้าอี้ัวเิม วามเียบปลุมเราทัู้่อีรั้ นระทั่........
“เฮ้อ....../เฮ้อ ........“ ผมับยูยอมถอนหายใออมาพร้อมัน ่อนะหันมามอหน้าันและยิ้มน้อยๆ
ผมรู้ว่าวามรู้สึอผมับยูยอม รวมทั้นอื่นๆะไม่่าัน เพราะแ่รู้ว่าแบมแบมปลอภัย มัน็เหมือนับมีนยภูเาที่วาทับหัวใไว้ออไปนหม ผมับยูยอมเลยถอนหายใออมาเพราะโล่ใไปเรื่อนึแล้ว
ที่ัวลอยู่อนนี้ะมีอีแ่เรื่อเียวเท่านั้น อาารอมาร์ฮยอ
# End Yongjae Part #
# JB Part #
รื รื รื.........
~ อีเน แนเ วา~ นอเอเ นา อมอม ทอ มียอานีา~ ~ like oh! Oh! Oh! ~ Babe นาน นอ อานิม อันเวล อ ัททา ~ ~ โมรือนึน อ มัลราวอ ~ นัล oh! Oh! Oh! Oh! ~
Incoming Call
~Yongjae~
“ว่าไ ยอแ “
“ฮยอฮะ แบมแบมปลอภัยแล้วนะะ อนนี้พยาบาลำลัเ็นเียแบมแบมไปที่ห้อพัฟื้น”
สิ่ที่ไ้ยินมาาปลายสายเหมือนับเสียสวรร์ไม่มีผิ เพราะ้อนหินสอ้อนที่ทับหัวใผมอยู่อนนี้ ไ้หายไปแล้ว้อนนึาำพูอยอแที่บอว่าแบมแบมปลอภัยแล้ว
“แล้วทานั้นมาร์ฮยออาารเป็นยัไบ้ารับ “
“ยัไม่รู้เลย ั้แ่มาร์ฮยอเ้าห้อผ่าัไป็ยัไม่มีใรออมาบออะไรเลย เอ่อ ินยอฮยอมารับเอาร์ไปที่โรพันะ เพราะำรว้อารสอบปาำ หมอนั่นเลยอาสาไปเอแล้วให้พวเราอยูู่ทานี้ ส่วนโทรศัพท์น่าะแบหม เลยฝาฮยอมาบอ”
ผมบอสิ่ที่เอาร์ฝาเอาไว้่อนะออไปพร้อมับินยอฮยอที่แวะมารับที่โรพยาบาลอย่าเร่รีบ อนแรผมะเป็นนไปให้ปาำเอ แ่เอาร์บอว่าผมวระอยูู่แลที่นี่มาว่า
“รับ ถ้าั้นแ่นี้่อนนะฮะ ุหมอเ้ามาูอาารแบมแบมพอี ยัไถ้ามี่าวเรื่อมาร์ฮยอโทรมาบอ้วยนะฮะ “
“อืมไ้ บาย “
“แบมปลอภัยแล้วนะ ำลัย้ายไปห้อพัพื้นแล้ว ยอแับยููแลอยู่ “
ผมหันไปบอ่าวีับน้าๆที่นั่นิ่มาั้แ่มาร์ฮยอเ้าห้อผ่าัไป วันนี้ะเป็นวันแรเลยมั้ที่ผมเห็นแ็สันนิ่มานานี้ไ้ เรื่อที่เิึ้นะส่ผลับวามรู้สึอแ็สันมา ไม่สิมันส่ผลับเราทุนนั่นหละ
“เฮ้อ....มาร์ฮยอไ้ยินไหมฮะ ว่าเ็นั่นปลอภัยแล้ว ฮยอไม่อยาเห็นแบมแบมร้อไห้เพราะฮยอไม่ยอมสู้หรอใ่ไหมฮะ อย่ายอมแพ้นะรับมาร์ฮยอ “
# End JB Part #
ความคิดเห็น