คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : HM - CHAPTER 7
07
“ จงอิน มึงทำไรวะ ดูอะไรอยู่นั่นแหละหน้าอย่างบูด ”
หน้าเป็นหมาหงอยเชียวเพื่อนกู
“ คยองซูไม่ตอบกูแต่กดไลค์คนนี้ ”
“ มันคงจะตอบมึงอยู่หรอก เล่นจีบมันโทงๆลงไอจีเนี่ย ไหนเอามาดูดิ้ ” แบคฮยอนยิ้มขำพร้อมตบบ่าให้กำลังใจเพื่อนของตัวเอง โดยที่มีเสียงอาจารย์สอนเป็นซาวน์ประกอบไปด้วย เออ แม่งขำดีเหมือนกันที่อยู่ๆไอ้จงอินก็เกิดนึกครึ้มอะไรไม่รู้อยากจะอัพไอจีขึ้นมาเฉยแล้วไม่ใช่อัพธรรมดา คิดแคปชั่นพร้อมแท้กเพื่อนเขาไปด้วยเฉ้ย เชื่อเลยว่าไอ้จงอินไม่โดนตีนก็โดนต่อยแน่ๆ
“ อ๋อ…เคธี่ แฟนเก่าไอ้คยองซูไง ” ตาลูกหมาของแบคฮยอนมองดูรูปผู้หญิงเอ็กซ์เซ็กซี่คนหนึ่งที่จงอินบอกว่าคยองซูไปกดไลค์ แล้วก็ต้องร้องอ๋อเพราะเห็นแวบเดียวก็รู้เพราะเอกลักษณ์เด่นของแฟนเก่าไอ้คยองซูมีดีที่นม
จงอินรับโทรศัพท์คืนมาจากแบคฮยอนด้วยหน้าตาที่หงิกงอลงกว่าเดิม พอแบคฮยอนพูดก็พอจะทำให้เขานึกออกอาจเป็นเพราะวันนั้นวันที่คยองซูโดนบอกเลิกแล้วเขาเข้าไปเห็นพอดี เขาเห็นหน้าผู้หญิงไม่ชัดเท่าไร แต่ก็พอจะรู้ว่าแฟนเก่าของคยองซูชื่อเคธี่
ทำไมต้องกดไลค์ด้วยวะ
อ่า ...อยู่ๆก็หงุดหงิด
“ มึงๆ คยองซูไลน์มาบอกว่าให้มึงลบรูปในไอจี ” แบคฮยอนสะกิดเข้าที่แขนของจงอินเพื่อให้หันมาดูข้อความที่คยองซูส่งมาถาม
“ แล้วทำไมไม่ไลน์มาหากูเอง ”
“ ก็มันไม่มีไลน์มึงอะ ”
“ ไลค์คนอื่นอ่ะไลค์ได้ ไลน์แฟนกลับแอดไม่ได้ ”
“ งอนเป็นตุ๊ดไปอีกเพื่อนกู ”
“…”
“ เดี๋ยวกูส่งคอนแทคไปให้คยองซู ให้มันแอดมาหามึงดีป่ะ ไม่ร้องๆ ”
“ ไม่พอ... ”
“ อะไรอีก มึงจะเอาอะไรอีก ”
“ ...เบอร์ด้วย ”
“ …? ”
“ เอาเบอร์คยองซูมาด้วย ...อยากได้ ”
“ บี๋ดูมัน ร้ายปะ เพื่อนบี๋อะจีบเพื่อนเค้าผ่านไอจี! ” เสียงโวยวายตอนพักคลาสของแบคฮยอนดังขึ้นเมื่อร่างสูงของชานยอลเดินเข้ามาหาถึงในคลาสเพราะเซคของชานยอลก็เพิ่งปล่อยเบรกเหมือนกัน รูปในไอจีของจงอินถูกแฟนของเขายื่นมันมาให้ดูจนชานยอลต้องเหลือบมองไอ้เพื่อนรักที่มันกำลังก้มจดจ่ออยู่กับมือถือไม่ยอมเงย ชานยอลลูบหัวแบคฮยอนแล้วบอกว่าเดี๋ยวจะจัดการให้ก่อนจะตรงไปหาเพื่อนดำของตัวเองแล้ว…
ผัวะ
ขอสักหน่อยเถอะวะ
“ สัด! ตบหัวกูไม ” ร่างสูงผิวสีน้ำผึ้งละจากหน้าจอมือถือรุ่นหรูตวัดมองค้อนเพื่อนสนิทตัวเองอย่างไอ้ชานยอลที่อยู่ๆก็โบกมือลงมาที่หัวของจงอินอย่างแรงอย่างไม่มีสาเหตุ
“ ไอ้คุณหนู มึงนี่นะปกติไม่เห็นสนใจโซเชียลแต่เมื่อกี้ขอรหัสไอจีกูยิกๆเลยนะมึง เอาไปเต๊าะเมียนี่เอง ”
มาจะกล่าวบทไป ตั้งแต่ไหนแต่ไรคุณหนูคิมจงอินของเพื่อนๆมันไม่ค่อยจะสนใจโซเชียลเท่าไรอยู่แล้ว ในโทรศัพท์มันอะหรอ นอกจากมีแอพไลน์เอาไว้คุยกับเพื่อนกับพวกแอพดูการ์ตูนก็ไม่มีอะไรแล้ว แล้วไอ้อินสตาแกรมเนี่ย ชานยอลเองนั่นแหละที่เป็นคนสมัครให้จงอินเพราะเพื่อนในกลุ่มก็เล่นกันหมด ก็ไม่เห็นว่ามันจะสนใจจนเมื่อครึ่งชั่วโมงก่อนหน้านี้…
‘ เออว่าไงคุณชาย ’
‘ มึง ’
‘ สัด! เป็นไร เสียงดูเครียดๆ ’
‘ กู…ลองแล้วนะเว้ย ไม่ไหววะ กูทำไม่ได้ ’
‘ เห้ยมึงเป็นไร บอกกูได้นะมึง ’
‘ มึง…’
‘ เออว่ามา กูฟังมึงอยู่ ’
‘ รหัสไอจีกูอะไรวะ ’
‘ หะ นี่มึงโทรมาเพื่อจะถามรหัสไอจีกูเนี่ยนะ สัด! กูเรียนอยู่ แค่นี้นะ!! ’
‘ ไอ้เหี้ย! กูลองเองหลายรอบแล้วแต่มันเข้าไม่ได้อะ มึงบอกกูมาเร็วๆ กูรีบ! ’
เออรีบจริง ..รีบไปเต๊าะเมีย
ไอ้ตับห่าน!
“…”
“ ไง เงียบนี่ยอมรับ? ”
“…อือ”
“ อือเหรอ ”
“ เอออ! ”
“ เอ้อ! ตอบเพื่อนแบบนี้นะมึง เพื่อนอุตส่ามาหา ”
“ ไม่ได้มาหาเมีย? ”
“ สัด! ก็ด้วย เอ้อ!ไอ้เหี้ย นี่ขนาดคุยกับกูมึงยังไม่เลิกมองโทรศัพท์เลย ไหนดูอะไรอยู่ โห! ส่องไอจีคยองซูนี่หว่า ได้! กูจะได้รู้ไว้ ” อะไรวะ ก็ว่ามันก้มมองแต่โทรศัพท์ทำไม ชะโงกไปดูก็เห็นว่ามันกำลังเลื่อนดูรูปในไอจีคยองซูอยู่อย่างขะมักเขม้น
“ เดี๋ยว อย่าเพิ่งงอน ”
“ อะไรอีกอะ ”
“…”
“…”
“ เซฟรูปในไอจียังไงวะ ”
“ … ”
“ …จะเซฟรูปเมีย รูปนี้เมียน่ารัก ”
ทุกคนเคยมีความรู้สึกแบบนี้หรือเปล่าครับ
เข้าไปขี้แต่ไม่มีกระดาษทิชชู่ โวยวายไปก็ไม่ได้เพราะแม่งก่อนเข้าปวดขี้จนลืมดู
เอาง่ายๆว่าทำตัวเองครับ ไม่มีใครทำให้อับอาย ตัวเองล้วนๆ
บ้าเอ้ย!! เขาไม่น่าซื้อกาแฟให้ไอ้คุณหนูมันเลยอะ
จงอิน มึงเอาค่ากาแฟกูคืนมาเหล้ยยยยยยย! (;-;)
‘ มึงเอาเบอร์จงอินไปคุยกันเองเลยแล้วกัน มันบอกถ้าอยากคุยกับมันก็โทรมาคุยเอง ’
นี่คือข้อความที่เขาได้กลับมาจากแบคฮยอนหลังจากไลน์ไปให้แบคฮยอนมันบอกจงอินให้ลบรูป
ที่ไลน์ไปเพราะกลัวว่าพวกมันจะเรียนกันอยู่แต่เมื่อกี้ไอ้แบคมันบอกว่าพักอยู่
โทรไปหาไอ้คุณหนูมันได้เลย
แต่คือไม่ใช่อะไรนะ มึงอยู่ด้วยกันไม่ใช่หรอ ทำไมไม่สะกิดบอกมันให้กูหน่อยวะ
เปลืองค่าโทรกูมั้ย ห่า!
ตู้ด ตู้ด ตู้ด …กึก!
รับแล้วๆ
“ จงอินมึ... ”
[ คยองซูอย่าเพิ่งโทรมากวนตอนนี้ได้ไหมครับ ผมยังไม่ว่าง ]
เอ้า! เดี๋ยว! นี่กูผิดหรอเนี่ย
เสียงเรียบๆของจงอินทำให้เขาถลึงตาใส่โทรศัพท์แถบจะทันที
อิชิบหาย! คืออะไรวะ มันหาว่าเขาโทรไปกวนทั้งๆที่เป็นคนบอกให้เขาโทรมาเนี่ยนะ!!
“ อะไรของมึงเนี่ย! ก็ตอนแรกมึงบอกให้กูโทรอะ! งั้นคุยในไลน์… ”
[ งั้นโทรคุยกันก็ได้ครับ ขี้เกียจพิมพ์ ]
ซั๊ซซซซ!!!
“ จงอินมึงอย่าเรื่องเยอะดิ้ ลบรูปในไอจีเร็วๆ เล่นอะไรไม่รู้เรื่องนะมึง! ” รีบๆลบก่อนที่กูจะหมดความอดทน แล้วไอจีไอ้จงอินคนฟอลมันก็ไม่ใช่น้อยๆ ปานนี้เข้าใจผิดกันไปหมดแล้วมั้งเนี่ย
[ ถ้ารีบมากก็กดไลค์รูปคนอื่นรอไปก่อนก็ได้นี่ครับ...ชื่ออะไรนะครับ...เคธี่? // โหยย มีความงอนหวะแต่มือนี่แคปรูปเขายิ๊กๆเลยนะไอ้เหี้ย ฮ่าๆ ]
ตอนนี้ปลายสายมีเสียงเพิ่มเข้ามาอีกหนึ่งเสียงซึ่งพอได้ฟังก็รู้ทันทีว่ามันเป็นเสียงของแบคฮยอนเพราะเสียงมันมีเอกลักษณ์ ได้ยินไม่ชัดครับ ได้ยินแต่อะไรแคปๆ เพราะเสียงของไอ้แบคมันอยู่ไกล
แต่มันไม่ใช่ประเด็น ประเด็นคือไอ้คุณหนูมันจะพูดถึงแฟนเก่าของเขาขึ้นมาทำไมวะ
“ สาดดดด! มึงช่วยหาความเชื่อมโยงของประโยคที่มึงพูดมาเมื่อกี้ด้วยจงอิน เคธี่เกี่ยวอะไร ”
[ จริงๆก็เปล่าหรอกครับ ไม่มีอะไร ] อ้าวมึงบอกเองนะว่าไม่มีอะไร งั้นกูปล่อยเบลออ
“ ถ้าเปล่า มึงก็ลบรูปดิ นะนะนะจงอิน กูขอร้องง จะให้กูกราบมึงก็ได้อ่ะ ลบเหอะไอ้เหี้ยย ” บังคับกันไม่ได้ก็ต้องใช้ไม้อ่อน ตอนนี้ไอ้จงอินมันเป็นต่อครับ ต้องยอมอ้อนมันนิดนึง
[ ไม่เอาอะตะเอง ตะเองต้องพูดกับเค้าเพราะๆก่อน เดี๋ยวเค้าจะลบให้ ]
ความกวนประสาทของคิมจงอินทำให้คยองซูแทบกรีดร้องเป็นคนเสียสติ…
“ สัดด! ลีลา! มึงจะเอายังไง จะลบไม่ลบ ”
[ ฮ่าๆ โอเคครับไม่แกล้งแล้วก็ได้ เดี๋ยวเลิกเรียนคยองซูก็เอาโทรศัพท์ผมไปลบเองแล้วกัน ]
เออ! ให้มันว่าง่ายๆแบบนี้สิดี!
“ เออ…แค่นี้นะ! ไปเรียนไปมึงอะ กูรอโรงอาหาร ”
[ ครับ …….กุกกักๆ ]
ยัง ยังไม่วางอีก
ด้วยความที่เขาไม่ได้กดวางสายในทันทีและเสียงของปลายสายก็ไม่ได้ตัดลง มันเงียบไปสักพักก่อนเสียงกุกกักๆจะดังรอดมาให้คยองซูได้ยินจนคนที่กำลังจะกดวางสายต้องหยุดแล้วนั่งฟัง
นี่ก็ไม่ได้อยากเผือกหรอกนะ ก็ไอ้คุณหนูมันไม่วางอะ ฟังต่อสิครับผ้มม
[ …อ้าว จงอินนี่มึงยังคุยไม่เสร็จอีกหรอวะ ]
“ … ”
[ ไอ้แบค…// ไรวะ…]
“ … ”
เขาได้ยินเสียงสนทนาของไอ้แบคกับจงอินชัดแจ๋วเลยกู
นี่จงอินมันลืมกดวางสายเนี่ย มันรู้ตัวเปล่าวะ
[ โทรศัพท์เวลาคุยกันแล้วมันกดอัดเสียงยังไงวะ... ]
[ กูเพิ่งรู้ว่ะ…ว่าเสียงคยองซูเวลาอยู่ในโทรศัพท์อ่ะ...]
“…”
[...โคตรน่ารัก... ]
พรวด!!!
น้ำดงน้ำแดงกูพ่นลงเต็มโต๊ะไปหมดแล้ว!!
ไอ้เหรี้ยยยยยย!! กูยังไม่ได้วางมั้ย กูได้ยินนะเว้ยย!!
“ ค…แคร่กๆ สัดดด! เมื่อกี้มึงพูดว่าอะไรน…. ”
[ตู้ด ตู้ด ตู้ด ตู้ด]
ไอ้เหี้ยยยยยยย ตัดสายกูเฉยย!!!!
เมื่อกี้ทุกคนได้ยินเหมือนที่เขาได้ยินใช่เปล่าวะ
โหหห หัวร้อนเลยย ไอ้จงอิน เดี๋ยวมึงเจอกู
น่ารักห่าอะไรวะ ฟังแล้วขนตูดกูลุกพรึบพรับเหล้ยยย (;-;)
ขวัญเอ๋ยขวัญมา…
Rrrrrrrr Rrrrrrr
นี่เขากะจะโทรกลับไปหาไอ้จงอินให้มันรู้แล้วรู้รอดถ้าไม่ติดว่าเสียงเรียกเขาของเขาดังซะก่อน
โอ้ยย หงุดหงิดโว้ยย!!
“ สัด! ไม่โทรหากูพรุ่งนี้เช้าเลยล่ะ ไอ้เด็กดอก! ” ไอ้เซฮุนครับที่โทรมา แม่งคงจะเห็นมิสคอลที่เขาโทรไปก่อนหน้านี่อะดิ
[ เฮียๆ อย่าเพิ่งด่าผม เฮียช่วยผมหน่อยดิ ตอนนี้เฮียอยู่ไหนอะ ]
“ อยู่คณะ ทำไมมีไรวะ ” เออ ไม่ด่าก็ได้วะเพราะเสียงไอ้เซฮุนมันดูซีเรียสแปลกๆ
[ งั้นดีเลยเฮีย เฮียๆๆ เฮียจำเด็กที่ผมเคยบอกเฮียว่าสอนพิเศษให้ได้ป่ะ ]
“ เออ แล้วทำไม ”
[ น้องอยู่หน้าคณะว่ะเฮีย ผมมีสอบย่อยอะลงไปไม่ได้ ผมฝากน้องไว้กับเฮียแปบนึงดิ ]
“ เดี๋ยวนะ นี่กูพี่มึงนะ มึงเห็นกูเป็นเคาน์เตอร์ฝากของเหรอ สัด! ”
[ เออหน่าเฮีย ช่วยหน่อย หาขนมให้น้องมันด้วยนะเฮีย เดี๋ยวผมเสร็จแล้วจะรีบลงไป ขอบคุณค้าบบ ]
คือมันไม่รอให้เขาพูดเแม่งก็ชิงตัดสายไปก่อนแถมเซฮุนมันก็บอกอีกว่าเด็กมันใส่ชุดนักเรียนของเด็กนานาชาติ ตัวเล็กๆ ผิวขาวๆ ตาโตๆ ให้เดินไปรับที่หน้าคณะหน่อย แล้วอย่าลืมพาเด็กมันไปหาไรกินด้วยแถมยังกำชับด้วยว่าน้องกินน้ำอะไรก็ได้ที่ไม่ใช่นมเพราะเดี๋ยวแพ้
นี่แค่เด็กสอนพิเศษของไอ้เซฮุนมันแน่หรอวะ
บอกให้กูดูแลอย่างกับเมีย ให้ตายเถอะ
ก็ได้แค่บ่นนั่นแหละ โดนน้องมันมัดมือชกแล้ว เขาเลยต้องลุกเดินตรงไปยังหน้าคณะเพื่อออกไปรับเด็กไอ้เซฮุนมัน แม่งไม่บอกชื่อน้องด้วยแล้วกูจะต้องเรียกน้องว่าอะไรวะ ถามจริง คิดดีแล้วหรอวะว่าจะฝากให้มาอยู่กับเขา ถ้าเป็นเด็กผู้หญิงคิขุอาโนเนะญี่ปุ่นๆก็ยังจะอยากดูแลมากกว่า แต่ประเด็นคือเด็กผู้ชายเลยแอบเซงนิดหน่อย
อะนั่นไงเจอและ
ว่าแต่... ทำไมคุ้นๆวะ
คือเห็นหน้าไม่ชัดครับเพราะน้องก้มหน้ามองพื้นแบบดูประหม่า อาจด้วยความที่น้องมันตัวเล็กๆขาวๆปากแดงๆแล้วก็ไม่ได้ใส่ชุดนักศึกษาเลยทำให้คนที่ผ่านไปผ่านมาโดยเฉพาะผู้ชายขี้หม้อทั้งหลายมองกันแทบเหลียวหลัง แต่พอเขาเริ่มเดินเข้าไปใกล้ๆน้องมันก็เงยหน้าขึ้นมาให้เซอร์ไพร์ททันที
!!!
เชี่ยยยย!! ใช่แน่ๆ ถึงว่าทำไมกูคุ้นๆ
“ น้องลู่หาน!! ”
“ พี่คยองซู?! ”
“ อะนี่ขนมกับน้ำครับกินได้หรือเปล่า พี่ไม่รู้ว่าเราชอบกินอะไร ” คยองซูพาน้องลู่หานมานั่งตากแอร์เย็นๆในโรงอาหารที่เดิมก่อนเขาจะเดินไปหาอะไรให้น้องกิน คือมันเย็นมากแล้ว ร้านขายของก็ถยอยปิดจนเขาต้องเดินไปซื้อที่ร้านสะดวกซื้อใกล้ๆนี้ ก็เลือกมาโดยที่ไม่มีนมตามที่เซฮุนบอกครับเพราะมันย้ำว่าลู่หานแพ้นมวัว
“ กินได้ครับ ขอบคุณนะครับพี่คยองซู ” ลู่หานพูดขอบคุณคยองซูที่เลื่อนเก้าอี้แล้วทิ้งตัวนั่งฝั่งตรงข้าม
ว่าไว้อยู่แล้วว่าทำไมคุ้นๆ เด็กที่เซฮุนมมันสอนพิเศษอยู่ก็คือน้องของจงอิน
“ พี่ไม่คิดว่าโลกจะกลมขนาดนี้ เออพี่จะถามตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว เอากระเป๋าเดินทางมาทำไมหรอครับน้องลู่หาน ”
น้องเหลือบมองกระเป๋าเดินทางของตัวเองอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะมองเขา
“ ผมจะหนีไปอยู่กับพี่เซฮุนครับ ”
“ อ…อะไรนะครับ!!? ”
“ ผมรักพี่เซฮุน เราไม่ได้เป็นแค่ครูสอนพิเศษกับนักเรียนธรรมดา เรา..มีอะไรกันแล้วครับ ”
“ เชี่ยย!! ” โห ตะครุบปากตัวเองแทบจะไม่ทัน นี่ถ้าไอ้จงอินมันมาได้ยินไม่อกแตกตายไปเลยหรอวะเนี่ย ชิบหายแล้วน้องรักของกู มึงฟันน้องไอ้จงอินทะม้ายยยยยยยยยยย ไหนมึงบอกว่ามึงกลัวไอเป็นคุกไง ไอ้เด็กกลับกลอกก!!
‘ เซฮุนมึงจะรีบไปไหนวะ ’
‘ น้องดื้อว่ะเฮีย แอบหนีออกจากบ้านตอนนี้อยู่หน้าหอผม แล้วนี่มันก็ดึกแล้ว อันตราย ’
‘ ที่ขอโทษเนี่ย ขอโทษเรื่องที่เมื่อคืนกลับดึกด้วยหรือเปล่า ’
‘ ที่พี่ไม่ยุ่งแต่ก็ใช่ว่าพี่จะให้มันเลิกสอนไม่ได้นะ ’
ชัดเลย พอเอามาปะติดปะต่อกันมันโคตรใช่
เอาล้าววววว น้องรหัสกูเสี่ยงโดนเก็บล้าวว
“ …พี่คยองซูครับ ”
“ ค..ครับ ”
“ อย่าบอกพี่จงอินได้ไหมครับว่าเจอผมที่นี่ ”
“ แต่พี่ว่า… ”
“ นะครับ…นะ ” เด็กตัวขาวเอาแขนมาคล้องที่แขนของเขาพร้อมส่งตาโตๆมองเขาปริบๆ
โอ่ยย เด็กมันอ้อนมาซะขนาดนี้ต้องรออะไรล่ะครับ
แต่ไม่ได้! ต้องใจแข็งหน่อย เอาวะ!
“ แต่ไอ้จงอินมันเป็นห่วงน้องลู่หานมากนะครับ พี่จำเป็นที่จะต้อง… ”
“ ถ้าเกิดคุณจุ๋มรู้ขึ้นมาว่าพี่คยองซูกับพี่จงอินไม่ได้เป็นแฟนกันจริงๆ พี่คยองซูจะทำยังไงหรอครับ ”
!!!
น้องลู่หาน...รู้หรอวะ
“ พี่จงอินคงต้องย้ายออก... ”
“ … ”
“ แล้วพี่คยองซูคงต้องจ่ายค่าเช่าหอคนเดียวไปตลอด 4 เดือน…คนเดียว ”
“…นี่น้องลู่หานกำลังขู่พี่อยู่หรือเปล่าครับเนี่ย ”
“ ผมไม่ได้ขู่พี่คยองซูหรอกครับ… แค่ขอร้องเท่านั้นเอง ”
เชี่ย หน้าตาโคตรน่ารักแต่ทำไมโหดอย่างงี้วะ
“ พี่คยองซูจะช่วยผมใช่ไหมครับ จะไม่บอกพี่จงอินเรื่องของผมกับพี่เซฮุนใช่หรือเปล่า…ถ้าหากว่าพี่จงอินรู้ เขาคงไม่ปล่อยพี่เซฮุนไปแน่ๆ ”
“ …. ” คยองซูกลืนน้ำลายลงคอด้วยสีหน้าปุเลี่ยน
นี่ก็คิดตามที่น้องลู่หานบอกนะ พอคิดไปคิดมาก็ดูไอ้จงอินจะหวงน้องอยู่เหมือนกัน ถ้าเกิดว่ามันรู้ขึ้นมาว่าเซฮุนคือคนที่ทำให้ลู่หานเสียซิง คงไม่ได้ตายดี คงเป็นผีเฝ้าทะเลที่ไหนสักแห่ง
โอ้ยย แค่คิดก็งานงอกแล้ววว
“ ช่วยผมหน่อยนะครับพี่คยองซู ”
“ จ..จะให้พี่ช่วยอะไรล่ะครับ ”
“ ช่วยทำยังไงก็ได้ที่ไม่ให้พี่จงอินกลับบ้านช่วงนี้ได้ไหมครับ แล้ววันนี้พี่คยองซูก็พาพี่จงอินไปทำอะไรก็ได้ ยังไม่ต้องรีบกลับหอ ”
“ ทำไมล่ะครับ ”
“ ก็คุณจุ๋มจะได้ตามไปดูแลพี่จงอินกับพี่คยองซูไงครับ ”
“ ทำไมน้องลู่หานมั่นใจว่าคุณจุ๋มจะไม่ตามดูแลน้องลู่หานล่ะครับ ”
“ จริงๆแล้วคุณจุ๋มไม่ค่อยตามดูแลผมหรอกครับ ส่วนใหญ่คุณจุ๋มจะตามดูแลพี่จงอินมากกว่า ทุกที่ทุกเวลาเลย ”
“…” ครับ ไม่ต้องบอกพี่ก็รู้ T-T
“ คุณจุ๋มติดพี่จงอินมากเลยล่ะครับเพราะทั้งคุณจุ๋มแล้วก็พี่จงอินดูแลกันตั้งแต่เด็กๆ ตั้งแต่ผมยังไม่เกิดด้วยซ้ำ…ตั้งแต่คุณแม่ใหญ่เสียไปคุณพ่อก็ทำงานจนไม่มีเวลา เอ่อ นั่นแหละครับ ” โอเคเรื่องของครอบครัวเขาจะไม่ยุ่งไม่ต้องหน้าเศร้าขนาดนั้นก็ได้ครับน้องลู่หาน
“ สรุปว่าพี่คยองซูจะช่วยใช่ไหมครับ ”
“ นี่พี่เลือกไม่ช่วยได้ด้วยหรอครับ ” มัดมือชกกูซะขนาดนี้อะครับน้องลู่หานน
“ ไม่ได้ครับ พี่คยองซูไม่มีสิทธิ์เลือกครับเพราะพี่คยองซูยังไม่มีเงินจ่ายค่าหอ พอดีผมได้ยินพี่จงอินคุยกับพี่แบคฮยอนน่ะครับ ก่อนพี่จงอินจะย้ายไปอยู่หอ ”
เอ้อ ไม่ค่อยขี้เผือกเลยนะครับน้องลู่หาน
แต่แหม๋ ความจนกูนี่รับรู้โดยทั่วกันจริงๆ ล้องห้ายยยย
“ นึกยังไงครับชวนผมมาดูหนัง หนังที่คยองซูจะดูมันยังไม่เข้านะครับ ”
“ เออหน่า กูชวนมาดูมึงก็ดูๆไปเหอะ เร็วๆ ซื้อเลยๆ กูเอาเรื่องนี้แหละ ” ตอนนี้อยู่ตรงที่ขายตั๋วหนังแล้วครับทุกคน ไอ้จงอินมันจะงงก็ไม่แปลกเพราะอยู่ๆเขาก็ลากมันมาดูหนังรอบดึกที่ห้างแถวๆมอซะอย่างงั้น เร่งให้จงอินมันซื้อตั๋วพร้อมจิ้มๆเรื่องที่อยากดูส่งๆก่อนจะหันซ้ายหันขวาคอยดูคุณจุ๋มไปด้วยว่ามันตามมหรือเปล่า เพื่อความอยู่รอดของตัวเองและน้องรหัสสุดที่รักก็ต้องทำครับ นั่นๆ คุณจุ๋มมันแอบตามมาจริงๆด้วยหวะ
“ เอ่อ คยองซูอยากดูเรื่องนี้หรอครับ? ”
“ เออ! ซื้อๆไปเหอะ กูดูเรื่องนี้แหละ เดี๋ยวกูไปซื้อป๊อบคอร์นนะ ” พูดเสร็จคนตัวเล็กก็ทิ้งให้จงอินยืนซื้อตั๋วกับพนักงานขาย
“ แฟนของน้องเขาชัดเจนดีนะคะ แต่หนังเรื่องนี้แซ่บจริงค่ะรับประกันเลย ตกลงรับเป็นเรื่อง Fifty Shades of Grey สองที่นะคะ ทั้งหมด....บาทค่ะ ” จงอินยกมือเกาท้ายทอยแก้เขินเมื่อได้ยินพนักงานสาวคุยแหย่เล่น
ทำไงได้แหละ ก็คยองซูอยากดูเรื่องนี้นี่ เขาจะขัดใจอะไรได้
ด้านคุณจุ๋ม
เมื่อเห็นว่าคุณหนูกับคุณคยองซูเดินถือกล่องป๊อปคอร์นเข้าไปในโซนดูหนังเรียบร้อยแล้ว จุนมยอนก็รีบเดินไปที่เคาน์เตอร์จำหน่ายตั๋วทันที เพราะกะจะเข้าไปดูแลความเรียบร้อยให้กับคุณหนูตัวน้อยๆของตัวเองอยู่ห่างๆ
แต่ติดตรงเรื่องที่เขาได้ยินจากที่คุณหนูคุยกับพนักงานขายทำให้เขาเก้อเขินนิดหน่อยที่จะต้องเข้าไปซื้อตั๋วคนเดียว
แต่เพื่อคุณหนู จุ๋มทำได้ครับ!
“ อะแห่มๆ ” เดินขรึมๆเข้าไปท้าวแขนกับเคาน์เตอร์ ส่งเสียงในลำคอเรียกพนักงานนิดนึงเพราะเธอเหมือนจะไม่ได้สนใจเขาเลยสักนิด
“ คะ? ต้องการดูหนังเรื่องอะไรเอ่ย ”
“ เอ่อ Fifty Shades of Grey ครับ เอ่อ ไม่ได้ดูเองนะครับ แต่มาซื้อให้เพื่อนครับ ฮ่าๆ ”
“ ไม่ต้องอธิบายก็ได้ค่ะ ไม่ได้อยากรู้ ”
อั๋ยหย๋า ผู้หญิงเวลาเขินเนี่ยชอบพูดจาเสียดสีจริงเลยนะครับ
เฮ้อ จุ๋มละเบื่อจริงๆพวกผู้หญิงปากไม่ตรงกับใจ
' เซฟรูปในไอจียังไงวะ '
เกลียดดดดดด
จะเซฟรูปเมียไปอี๊กกกกกกก
จงอินคะะะะะะ!! 55555555555555555
** ตอนที่แล้วเราอัพเพิ่มอีก 30% นะคะ
ใครงงโปรดกลับไปอ่านก่อนเด้ออออออออ
Happy New Year 2017
ขอให้นักอ่านของเราทุกคนสุขภาพแข็งแรง
พบเจอแต่สิ่งดีๆในปีใหม่นี้นะคะ
รักทุกคนมากๆเลย ขอบคุณที่ยังคอยติดตามเรื่องนี้เสมอมา
ปีเก่าปล่อยเบลอไป
ปีใหม่เริ่มต้นใหม่ด้วยการไปดู ไคซูเขาเข้าไปดูหนังอิโรติกกัน
เอ๊ะ คุณจุ๋มด้วย ฮ่าๆ ตายๆ
สุขสันต์วันปีใหม่นะคะ
เราว่าต้องเป็นปีที่ดีของ คาดิชิบเปอร์อย่างเราแน่เลยค่ะ
คาดิเขามีโมเม้นให้ชื่นใจต้อนรับปีใหม่เลยทีเดียววว
ไปแย้ววว แล้วเจอกันนะคะ จุบุจุบุ
มีคำผิดแจ้งได้เลยค่ะ จุบุจุบุ
เล่นแท็กได้นะคะ
#ฟิคฮาร์ทเมทKD
ความคิดเห็น