คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่1 : ติวเตอร์
[TSUNAYORU PART]
สวัสดีค่ะ ฉันชื่อซาวาดะ สึนะโยรุ หรืออีกชื่อก็คือโยรุเป็นญาติห่างๆของสึนะคุง เพิ่งย้ายมาเรียนที่นามิโมริค่ะ^^ การเรียนคาบเช้าผ่านไปโดยที่สึนะคุงยังคงไม่หายเครียดกับการแก้โจทย์หน้าห้องเมื่อตอนคาบแรก เลยเอาแต่นั่งซึมอยู่คนเดียว ใจจริงฉันก็อยากจะช่วยญาติอยู่เหมือนกันล่ะนะ แต่ทำไงได้ในเมื่อระดับความห่วยของเรามันเท่ากันT^T
“ไงโยรุ เป็นอะไรน่ะทำไมดูท่าทางซึมแปลกๆ^^” ยามาโมโตะคุงที่นั่งอยู่ข้างๆฉันถามขึ้น
“ฉันแค่ปวดหัวกับบทเรียนนิดหน่อยน่ะ” ความจริงคือ ไม่หน่อยเลยT^T
“โยรุจังคงยังเรียนไม่ถึงบทนี้สินะ” สึนะคุงที่หายซึมแล้วก็เดินมานั่งโต๊ะข้างๆฉันก่อนจะถามด้วยความเป็นห่วง (ล่ะมั้ง?)
“อืม ที่โรงเรียนฉันน่ะเพิ่งเริ่มเรียนถึงบทที่2เองแต่ที่นามิโมริเรียนถึงบทที่5แล้ว ฉันเลยมึนสุดๆเลยล่ะ@0@”
“ฉันว่าเป็นเพราะเธอโง่มากกว่าถึงไม่เข้าใจ บทเรียนเรื่องนี้ง่ายจะตายฉันแก้โจทย์ได้ตั้งแต่อยู่ป.4แล้ว- -” โกคุเดระแขวะฉันทันที ทำไมต้องว่าฉันคนเดียวอ่ะ สึนะคุงก็ไม่เข้าใจเหมือนกันนิT^T
“จริงสิ! โกคุเดระเข้าใจบทเรียนเรื่องนี้ใช่มั้ย งั้นช่วยเป็นติวเตอร์ให้โยรุจังหน่อยสิ ขอร้องล่ะนะ>/\<”
“สึนะคุง ไม่เป็นไรหรอกน่ะ”
“ชิ! ก็ได้ครับ เพราะเห็นว่ารุ่นที่10ขอร้องล่ะนะ”
“ขอบคุณมากนะโกคุเดระคุง><!!”
“ไม่เป็นไรหรอกครับรุ่นที่10 ส่วนเธอตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปหลังเลิกเรียนแล้วเธอต้องไปติวกับฉันที่อพาร์ตเมนต์ของฉัน เข้าใจใช่มั้ย??”
“ทำไมต้องไปที่อพาร์ตเมนต์นายด้วยอ่ะT^T”
“เพราะฉันเป็นติวเตอร์ของเธอและเธอไม่มีสิทธิ์เถียงฉัน” โกคุเดระจ้องหน้าฉันเหมือนจะงับหัวฉันเลยทีเดียว ทั้งๆที่ฉันกับสึนะคุงหน้าเหมือนกันอย่างกับฝาแฝดแต่ทำไมโกคุเดระคุงถึงพูดจาสองมาตรฐานแบบนี้ล่ะT^T พูดกับสึนะคุงเหมือนเป็นบุคคลที่ควรเคารพแต่พูดกับฉันเหมือนฉันเป็นทาสของเขายังไงยังงั้นTOT
“จริงสิ โยรุจังก็พักอยู่ที่อพาร์ตเมนต์นี่ คุณลุงกับคุณป้าอยู่ด้วยหรือเปล่า??”
“พ่อกับแม่ต้องไปทำธุระที่ต่างประเทศน่ะ ไม่รู้กำหนดกลับด้วยก็เลยให้ฉันย้ายมาอยู่ที่นามิโมริเพราะว่าครอบครัวของสึนะคุงอยู่ที่นี่”
“ลำบากแย่เลยนะโยรุจัง”
“ไม่หรอกจ้ะ นั่งที่เถอะออดดังแล้วล่ะ” แล้วอาจารย์ก็เข้ามาสอน ตลอดวันนี้ฉันเรียนไม่ค่อยจะรู้เรื่องเลย แถมยังเกือบจะฟุบหลับไปกับโต๊ะตั้งหลายรอบเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆจนถึงเวลาเลิกเรียน.....
“โยรุจัง ฉันกลับก่อนนะ ว่างๆก็ไปหาฉันได้นะ แม่ฉันน่ะคิดถึงโยรุจังมากเลยล่ะ^^”
“ไว้ว่างๆฉันจะไปหานะ บายจ้าสึนะคุง^^”
“กลับก่อนนะจ๊ะโยรุจัง^^” เสียงเคียวโกะพูดขึ้น
“จ้า เจอกันพรุ่งนี้นะ^^”
“หมดเวลาเก็บของแล้ว กลับบ้านพร้อมฉันนี่แหละ” โกคุเดระเดินมาหยุดที่ด้านหน้าฉันก่อนจะพูดขึ้น
“ไปแล้วหรอ ฉันขอกลับบ้านไปเตรียมตัวก่อนไม่ได้หรอT^T”
“ไม่ได้ ต้องไปเดี๋ยวนี้” เขาคว้าข้อมือฉันขึ้นมาก่อนจะลากออกจากห้องจนฉันหน้าแทบทิ่มมาหลายตลบแล้วT^T ทำไมถึงได้ใจร้ายอย่างนี้เนี่ย ตาหัวปลาหมึก!! (เพิ่งสังเกตเห็นทรงผมของเขาว่ามันเหมือนปลาหมึกสุดๆ)
และแล้วเขาก็ลากฉันออกมาจากโรงเรียนจนได้ท่ามกลางเสียงซุบซิบของนักเรียนทั้งโรงเรียน ตาบ้าเอ๊ย! ทำอะไรรู้จักอายคนอื่นบ้างสิ!! พอเขาลากฉันมาถึงหน้าอพาร์ตเมนต์ของเขาแล้วฉันก็ต้องอึ้งเพราะว่า....
“น...นี่นายอยู่ที่นี่อย่างนั้นหรอ??”
“ก็ใช่ไง อย่าถามมากน่ะ เลยเวลาติวมา5นาทีแล้วนะ” เขาเดินเข้าไปด้านในก่อนจะเดินไปกดลิฟต์ขึ้นไปที่ชั้น5 เฮ้ย! ชั้น5เรอะ=[]=! อย่าบอกนะว่า....
“โกคุเดระ นายอยู่ห้องอะไรหรอ??”
“527”
“บ้าน่า!! นายอยู่ห้อง527หรอ=[]=!!”
“แล้วจะทำไม- -!”
“ฉันอยู่ห้อง528อ่ะดิ>_<!!”
“นี่เธออยู่ที่นี่ด้วยงั้นเรอะ=[]=!!” เขาทำหน้าอึ้ง
“ก็ใช่อ่ะดิ!!”
“หึๆ ดีเลย ทีนี้ฉันจะได้สอนได้ง่ายๆหน่อย”
“หมายความว่าไง??”
“หึ เดี๋ยวเธอก็รู้เองแหละ” เขาพูดแล้วก็ก้าวออกจากลิฟต์ไปทิ้งให้ฉันยืนงงอยู่คนเดียว แล้วฉันก็เดินตามเขาไปด้วย เขาไขกุญแจห้องเข้าไป ทันทีที่ประตูเปิดออกฉันก็สามารถพูดได้แค่คำเดียวว่า.....
ห้องนี้มันเพิ่งโดนระเบิดลงไปรึเปล่าวะ=[]=!?!
“ทำไมห้องมันถึงรกได้ใจอย่างนี้เนี่ย- -;;”
“ช่างเถอะ แต่เดี๋ยวมันก็จะสะอาดแล้ว”
“?????”
“ไปนั่งที่โซฟาตรงนั้นซะ ฉันจะเริ่มติวแล้ว”
“อ..อื้ม><;;” แล้วฉันก็เดินไปนั่งที่โซฟาพร้อมกับหยิบกล่องดินสอ หนังสือเรียนแล้วก็สมุดเปล่าเอาไว้จดเลกเชอร์ด้วย
“ไม่เข้าใจตรงไหนบ้าง” เขาถามก่อนจะหยิบแว่นสายตาขึ้นมาใส่ มาแล้วสินะโกคุเดระเจ้าหลักการที่ร่ำลือ- -;;;
“วิชาเลขก่อนแล้วกัน เอาที่เรียนไปวันนี้น่ะ ไม่เข้าใจเลย><”
“มานี่ เดี๋ยวทำให้ดู การแก้สมการตรงนี้อ่ะนะ บลาๆๆๆๆๆๆ” เขาแก้โจทย์ให้ฉันดูอย่างรวดเร็วโดยใช้เวลาเพียง3นาที แต่แสดงวิธีทำไปแล้ว1หน้าครึ่ง=[]=
“เสร็จแล้ว เข้าใจมั้ย?”
“เอ่อ...วิธีทำมันยาวไปรึเปล่าอ่ะ มีวิธีลัดมั้ยอ่ะ”
“ก็นี่ไง ย่อให้สุดๆแล้วเนี่ย- -” 1หน้าครึ่งบ้านนายเขาเรียกย่อเรอะ=_=!!
หลังจากนั้นเขาก็สอนข้ออื่นๆให้ฉันอีก ตอนแรกก็งงๆกับวิธีทำอยู่ แต่พอนานๆเข้าก็เริ่มเข้าใจขึ้นมาแล้ว เขาสอนฉันไปเรื่อยๆจากเวลาบ่าย3โมงจนตอนนี้1ทุ่มปาเข้าไปแล้ว ช่างเหอะ อย่างน้อยการบ้านก็เสร็จไปแล้วนี่ ทีนี้ก็ขอลากลับห้องก่อนเลยละกัน- -
“ขอบคุณมากนะที่ช่วยสอนน่ะ ฉันกลับห้องก่อนก็แล้วกัน” ฉันหยิบกระเป๋านักเรียนขึ้นมาแล้วลุกขึ้นจากโซฟาเพื่อจะกลับห้อง
“เดี๋ยวก่อน” โกคุเดระคว้าข้อมือฉันไว้
“อะไรอีกล่ะ จะเก็บค่าสอนรึไง??”
“ใช่ เธอคิดหรือไงว่าฉันจะสอนให้เธอฟรีๆน่ะJ”
“แล้วนายจะเอาอะไร??”
“เธอต้องทำตามคำสั่งของฉัน’ทุกอย่าง’ งั้นเริ่มจากงานแรกเลยก็แล้วกันJ”
ความคิดเห็น