คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #25 : บทที่ 21 จุดหมาย
“คึหึหึหึ นี่หน่ะเหรอโรงเรียนลาฟลอร่า?
ก็ดูธรรมดาไม่ได้ดูแตกต่างจากโรงเรียนบนเกาะเท่าไหร่นี่ครับ
แต่รูปแบบโครงสร้างของที่นี่สุดยอดจริงๆ ไม่นึกว่าจะถูกสร้างขึ้นมาหลายร้อยปีแล้วจริงๆเลยล่ะครับคึหึหึ”
มุคุโร่ที่ลงมาจากเครื่องบินคนแรกพูดขึ้นเมื่อมาถึง
“ชิชิชิ....
เจ้าหญิงไม่เห็นบอกก่อนเลยว่าต้องแยกกัน...”
แม้จะทำตัวร่าเริงขนาดไหนแต่บรรยากาศรอบๆตัวเบลดูยังไงก็รู้ว่าหดหู่สุดๆ
“ไม่ใช่ว่ารุ่นพี่ไม่ได้ฟังคุณมาม๊าเองหรอกเหรอคร้าบบ
อีกอย่างเดี๋ยวอีกเดือนเดียวก็ได้เจอกันแล้วเพราะงั้นทนไม่ได้รึไงครับรุ่นพี่เบล
~ ”
น้ำเสียงยียวนกวนประสาทดังขึ้นข้างๆตัวเบล
ฉึกๆ!
เสียงมีดปักลงไปที่หลังของฟราน
“หุบปากไปเลยน่าเจ้ากบติ๊งต๊อง!”
“meไม่ได้ใส่หัวกบแล้วนะครับ
เพราะงั้นกรุณาเรียกmeดัวยชื่ออันแสนไพเราะของmeด้วย
อีกอย่างอย่าลืมสิครับว่ายังมีอีกหลายคนที่ต้องแยกกับพวกสาวๆกัน”
“เจ้ากบ!=!@##$%^&*()(*&^%$#@!@#$%^&*(!@#$%^&*(*&^&*()_+”
“อย่ามาสาวถึงแฟนmeสิครับไอ้คุณเจ้าชายตกกระป๋อง! @#$%^&*()_)(*&^%$#$%^&*()(*&^%$#@!@#$%^&*()”
ปล่อยพวกมันเถียงกันไป...
“อะ เอ่อ....
พวกคุณใช่นักเรียนและคุณครูแลกเปลี่ยนที่มาจากโรงเรียนวาโกเนล(vogonalหรือvongola)ที่อิตาลีรึเปล่าคะ?”
ไลลาที่รับหน้าที่ต้องมารับนักเรียนแลกเปลี่ยนที่สนามบินกับพวกเพื่อนๆถามอย่างสงสัย
หล่อจัง.... หล่อแล้วก็เท่ยิ่งกว่าคุณกียุลซะอีก.... คอยดูนะแม่จะจับให้อยู่หมัดทั้งกลุ่มเลย!! ไลลาและลิเลียคิดออกมาพร้อมกันแล้วแสยะยิ้มในใจเมื่อเจอคนหล่อถูกใจแม้เธอจะอยู่คลาสควีนปี1แล้วแต่นิสัยน่ารังเกียจก็ยังคงอยู่(แถมดูๆแล้วจะเพิ่มมากขึ้นอีกด้วย)ทั้งๆที่อายุ23แล้ว
“ใช่แล้วครับ แล้วพวกคุณคือ?”
สึนะถามออกไปตามมารยาทแม้จะพอรู้ข้อมูลมาบ้างแล้วก็ตามแต่ก็ต้องถามชื่อตามมารยาทเพื่อไม่ให้ผิดสังเกตุ
“ไลลาชื่อไลลา บลองชาร์ดนะคะ เป็นประธานนักเรียนคลาสควีนของลาฟลอร่าส่วนนี่คือลิเลีย
อัลเฟรดเป็นรองประธานคะ ส่วนข้างหลังคือกรรมการนักเรียนคะ
พวกเราได้รับหน้าที่ให้พาพวกคุณไปที่ห้องพักก่อนจะไปที่ห้องประชุมใหญ่เพื่อประกาศเรื่องการเปลี่ยนแปลง”
ไลลาพูดต่อด้วยรอยยิ้มหวานหยดย้อยที่ตั้งใจส่งในเคียวยะเป็นพิเศษแต่เจ้าตัวหาได้สน(ก็เฮียเค้าเท่ที่สุดก็ไม่เห็นแปลกหนิ)(ผมเกลียดคนที่สร้างแผลใจให้ยูกิที่สุด -*-)
“ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ
ผมมีชื่อว่าซาวาดะ สึนะโยชิครับคุณไลลา”
สึนะยิ้มออกมาอย่างปกติแม้ในใจจะรู้สึกแย่ขนาดไหนเมื่อเจอพวกตี2หน้าแบบน่ารังเกียจแบบไลลาและลิเลียก็ต้องแสร้งยิ้มตามแบบฉบับที่ถูกสอนมา(โดยยูกิ)เพื่อให้เหยื่อตายใจ(?)(หนูทูน่าโหดมากลูก...)
“ชิ....
ชั้นโกคุเดระ ฮายาโตะ ......คนน่ารังเกียจแบบนี้หน่ะเหรอที่ทำให้คุณยูกิแค้น
น่าสมเพชชะมัด....”
โกคุเดระพูดออกมาอย่างอารมณ์สียและพูดประโยคสุดท้ายออกมาเบาๆทำให้ไม่มีใครได้ยิน
“ฮะๆๆ ยินดีที่ได้รู้จักนะชั้นยามาโมโตะ ทาเคชินะ!”
ยามาโมโตะพูดอย่างร่าเริงภายนอกซึ่งตรงกันข้ามกับความคิดอย่างสิ้นเชิง
.....2คนนี้คือคนที่ทำให้ยูกิเป็นแบบนั้นงั้นเหรอ?
จะไม่ว่ายังไงใครก็ตามที่มายุ่งกับเพื่อนของพวกเรามันจะต้องตายอย่างไร้ปราณี!
ยิ่งกับพวกคนแบบนี้แล้วด้วย! // this is
a ความคิดยามาโมโตะ (สยองชิพ!)
“ฮิบาริ.....เคียวยะ....”
พอถึงคนนี้เหมยฮัวสั่นนิดๆแต่มีแค่โรซารี่และนาซิสซ่าสังเกตเห็นเท่านั้น(นัง2คนนั้นมีรึจะสน)แม้จะอารมณ์เสียเพราะต้องมาเจอกับตัวต้องเหตุจริงๆแต่ก็ต้องอดทนเพื่อยูกิจึงต้องทนแนะนำตัวตามมารยาท
“คุฟุฟุ ผมโรคุโด มุคุโร่ครับ
ยินดีที่(ไม่)ได้รู้จักนะครับคุณไลลา คุณลิเลีย”
รู้สึกว่ามุคุโร่จะโดนใจลิเลียมากจนจ้องตาเป็นประกายเลยทำให้มุคุโร่รู้สึกขยะแขยงอย่างมาก
เขาเกลียดนักล่ะไอพวกตี2หน้า(เหมือนตัวเองอ่ะดิ)แล้วยังหลอกคนอื่นไปทั่วจนน่ารังเกียจแบบนี้
คุฟุฟุฟุฟุฟุ
แต่ผมก็ต้องขอขอบใจที่ทำให้ยูริจังที่น่ารักของผมเลิกกับคนที่ชื่อคริสไปนะครับ(^_^)
“ยินดีที่ได้รู้จักเหมือนกันค่ะทุกท่าน! แล้วทางนั้นคือครูที่จะมาแลกเปลี่ยนและดูแลพวกคุณสินะคะ?”
ไลลาพูดด้วยเสียงร่าเริงแต่ดวงตาแทนที่จะมองไปทางพวกครูแลกเปลี่ยนตามที่พูดแต่กลับมองไปทางฮิบาริที่นั่งนิ่งๆแทนด้วยแววตาแสนน่ารังเกียจ
ไม่นึกว่าคนแบบนี้จะเคยต้อนยูกิจังจนมุมได้.... แต่นั่นมันตอนที่พลังของเธอยังไม่ตื่นนี่นะ เพราะงั้นตอนนี้ไม่มีทางที่จะสร้างแม้แต่บาดแผลให้เธอได้อยู่แล้ว....
สึนะคิดพลางทำหน้าขยะแขยงเต็มทนก่อนจะเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มจอมปลอมเหมือนตอนแรกทันทีที่อีกฝ่ายมองมา
“ชะ ใช่แล้วครับ งะ งั้นพวกซันซัสมาแนะนำตัวได้แล้วนะครับ”
สึนะพูดขึ้นมาเมื่อนึกได้และเห็นว่าพวกข้างหลังปล่อยรังสีอำมหิตออกมาซะยกใหญ่จนอดเสียวสันหลังไม่ได้
“ชั้นชื่อซันซัสจำใส่หัวไว้ให้ดีล่ะเจ้าพวกสวะ!”
พูดทั้งๆที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ที่ไม่รู้ไปเอามาตอนไหนอย่างหยิ่งยโส
แต่เพราะหน้าตาที่หล่อแบบดิบเถื่อนทำให้ไลลาและลิเลียไม่พูดอะไร(เพราะหล่อ)แตกต่างจากพวกนาซิสซ่าที่รู้สึกเหมือนทนรับนิสัยแบบนี้ไม่ได้
“โว้ยยย!!
แนะนำตัวดีๆแบบนี้ไม่ได้รึไงฮะไอ้บอสบ้า!! ชั้นชื่อสเปลบี สควอโล่ ตั้งแต่วันนี้ไปจะมาเป็นครูสอนวิชาดาบส่วนเจ้าคนข้างๆนี่จะมาสอนวิชายิงปืนที่เป็นวิชาย่อยในวิชามาเฟียอีกที!”
แสบแก้วหูชะมัด...
ทุกคนคิดพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมาย
“ชิชิชิ
เจ้าชายมีชื่อว่าเบลเฟกอลนะ ยินดีที่ได้-”
“meว่ารุ่นพี่เลิกเรียกตัวเองว่าเจ้าชายจะได้มั้ยคร้าบ~ เป็นแค่เจ้าชายตกกระป๋องอย่ามาอวดเลยเถอะครับ~
อ๋อ! meมีชื่อว่าฟรานนะครับสาวๆ”
ฟรานเข้ามาขัดเบลอย่างกวนประสาทแม้จะอยากทำให้พวกหล่อนเจ็บปวดขนาดไหนก็ต้องอดทนเพื่อนให้คุณปะป๋า(?)ยอมให้ตัวเองแต่งงานกับแฟนสาวได้
ฉึกๆ!
เสียงมีดปักลงไปที่หลังของฟรานทำให้ทุกคนตกใจมาก(แค่ไลลากับลิเลียนะพวกโรซารี่พอรู้จักมาบ้างจนเห็นชินตา)
“อุก...
น้ำตาเล็ดเลย
จะไปรายงานอาเจ๊เดลเลยว่ารุ่นพี่เบลรังแกme ทีนี้ขออนุญาติฆ่ารุ่นพี่นะครับอาเจ๊...”
พอพูดถึงเดลเท่านั้นแหละ เบลเก็บมีดแล้วหันไปทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ทันที
“ชิชิชิ
เจ้ากบกวนประสาทอย่างแกนี่ชอบมาขัดเจ้าชายทุกทีสิน่า อีกอย่างอย่ามาขู่เรื่องเดลหน่อยเลย
ตัวเองมีแฟนขี้โรคแบบนะ-
ชะ ชิชิชิชิ จะเจ้าชายแค่พูดเล่นนะ
เจ้าชายไม่ได้ว่ายัยหนูเลยซักนิดเลยนะ....”
“แล้วไปไอสวะ.../ก็แล้วไป....”
เบลเกือบแก้ตัวไม่ทันเมื่อเริ่มตระหนักได้ว่าแฟนของเจ้ากบฟรานมันเป็นลูก(บุญธรรม)ของเจ้าผู้พิทักษ์เมฆาของวองโกเล่ที่อยู่ตรงนี้และเป็นลูกศิษย์(สุดหวง)ของบอสตัวเอง
ถ้าพูดไม่เข้าหูล่ะก็ถ้าไม่ตายก็เลี้ยงไม่โตแน่ๆ
“ชั้นรีบอร์นเป็นครูสอนวิชามาเฟียที่จะเพิ่มเข้าไปเพื่องรองรับการแลกเปลี่ยนย้อนกลับในปีหน้าที่อิตาลีของพวกเธอ”
รีบอร์นพูดอย่างไม่แยแสอะไรมากมายนัก
_________________________________________________________________________________________
โทษทีที่ห่างหายไปนานน้าทุกคน! คือไรต์ไม่ว่าง+ขี้เกียจนิดๆ(นิดๆจริงๆนะ!) เลยไม่ค่อยได้อัพ
แต่พอช่วงเดือนตุลาจะพยายามมาอัพบ่อยๆล่ะนะไม่ต้องห่วง!
ความคิดเห็น