คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ช่วยด้วยผมเป็นเมียมาเฟีย 2
ตอนที่ 1 ช่วยด้วย ! ผมเป็นเมียมาเฟีย! เต๋าเอ๋อ & หน้าเดียว
“สวัสดีคร๊าบบบบ แขกผู้มีเกียติ์ทุกท่านและเด็กๆทุกคนและแล้วเวลานาทีทองก็มาถึงแล้วน่ะครับทางห้างสรรพสินค้าของเรามีการชิงโชคให้ผู้ที่โชคดีมาจับฉลาก บลาๆๆๆๆ เพื่อรับรางวัลสุดพิเศษ ขอกราบเรียนเชิญท่านประธานครับมาจับฉลากครับ....”
แปะๆๆๆๆๆ คนทั่วงานปรมมือ
ร่างบอบบางของใครบางคนที่ตอนนี้ใส่เสื้อผ้าเหมือนตัวการ์ตูนซินโดเรล่าตอนไปงานเต้นรำใบหน้าหวานถูกแต่งเติมรับกับชุดที่เต้าตัวสวมใส่อยู่ ถือกล่องจับฉลากมายืนอยู่ตรงหน้าเวที ใบหน้าที่แต่ก่อนเคยได้ฉายยา ‘หน้าเดียว’ ตอนนี้กลับฉีกยิ้มหวานไปทั่วงาน ท่านประธานเดินมาจับฉลากยื่นไปให้พิธีกร
“ขอบคุณครับ...และผู้โชคดี...ได้ลาภลอยรางวัลใหญ่ ได้แก่........เอ๊ยๆๆๆๆๆ...ลอยใหญ่แล้วๆๆๆ....”
เสียงตกใจของพิธีกรหนุ่มทำเอาร่างบอบบางที่กำลังฉีกยิ้มการงานนั้นหยุดไปทันใดใบหน้าหวานชะงักมองไปที่คนดู ก่อนจะโยนกล่องทิ้ง แล้ววิ่งไปที่บันไดเลื่อน เพราะตอนนี้ เด็กที่อยู่ในงานนั้นกำลังลอยขึ้นไปกับลูกบอลลูน
“แงงงงงง.....”
เสียงเด็กร้องด้วยความตกใจกลัว คนในงานด้านบนต่างก็ชะโงกลงไปดูเด็กที่กำลังลอยขึ้นในระดับสายตา
“เอ๊ยยย ‘คชา’ แกจะไปไหนน่ะ !!”
“ปล่อยเราก่อน ‘ยูกิ’ เรากำลังรีบอยู่”
คชาบิดข้อมือออกจากเพื่อนสาวที่ตอนนี้มาขวางไว้
“อย่าบอกน่ะว่าแกจะ..........”
“เออน่า...ปล่อยเราก่อนนะ แกก็น่าจะรู้ว่าเราเป็นยังไง ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกน่า”
ว่าแล้วก็สะบัดมือจากเพื่อนสาวที่ยัง งงๆ
“ไอ้ชา คชา จะไปไหนเราต้องทำงานน่ะโว๊ย ชา !! รอกูด้วยยยย โอ๊ยยย ชุดเจ้าหญิงนี้มันลำบากจริงๆ มึงวิ่งเร็วได้ยังไงว่ะ !!”
ใบหน้าหวานนามว่า ‘คชา’ วิ่งขึ้นบันไดเลื่อนอย่างรวดเร็ว
“แฮ่กๆๆๆ เหนื่อยโว๊ยยยย ”
หยุดสักแปบ ก่อนจะวิ่งไปด้วยจับรองเท้าส้นสูงของตัวเองทิ้งไปด้วย
“เอ๊ยยย นั้นมัน 1!~”
สายตาไปกระทบกับโคมไฟที่สวยหรูที่ติดอยู่บนผนังห้าง แต่เพราะมันหรูนั้นแหละมันจึงลวดแข็งๆไว้ตรงกลางให้ไฟพันลงมาดูเป็นปฎิมากรรมที่สวยงามหากไม่ใช่ในสถานการณ์นี้ สถานการณ์ที่เด็กผู้หญิงลอยขึ้นไปพร้อมบอลลูน
“โธ่ ! สูงจังโว๊ยยย เอ๊ยยย น้องเขาลอยมาแล้ววววว”
คชาหยุดด้วยความเหนื่อยพร้อมกับเด็กน้อยที่ลอยขึ้นมาอยู่ตรงสายตาพอดี นาทีนั้น ไม่คิดอะไรแล้วนอกจากช่วยเด็กให้ได้
“เอ๊ยยยย มีเหล็กด้วยว่ะ / ทำไงดีๆๆๆ / กรี๊ดดด ช่วยน้องเขาด้วยคร๊า / ใครก็ได้ ช่วยเด็กเร็ววว / กรี๊ดดดด จะถึงแล้ววว”
เสียงผู้คนต่างเซ็งแซ่ เสียงพูดคุย กระโกนพูดกัน นาทีที่เด็กน้อยกำลังไปถึงจุดสูงสุดที่มีเหล็กปลายเหล็กอยู่
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด / เอ๊ยยยยยย / อ๊ายยยยยยย”
ใบหน้าสวยทำในสิ่งไม่คาดฝันนั้นคือกระโดดลงจากชั้นสูงสุดของห้างสุดหรู คว้าเชือกบอลลูนไว้ แค่เศษเซียววินาทีก่อนที่บอลลูนจะถึงปลายแหลม....
“เอ๊ยยยย”
เสียงของใบหน้าหล่อเหลาดังขึ้นก่อนจะหยุดวิ่งแล้วเบียดๆเข้าไปในผู้อื่นที่กำลังเกาะชั้นที่หนึ่งของห้าง สายตาคมมองไปยังเด็กน้อยที่กำลังลอยสูงขึ้นไป สายตาเคลือบไปเห็นปลายแหลมของเหล็กทำเอาเจ้าตัวอยากวิ่งเข้าไปช่วย แต่คงจะไม่ทันแล้วเพราะอยู่ๆๆ กลับมีนางฟ้าที่ไหนไม่รู้กระโดดลงมาคว้าเชือกไว้
“เอ๊ยยย”
เขาร้องขึ้นอีกครั้งเมื่อบอลลูนค่อยๆลงมาเพราะเมื่อกี้นี้มันทำท่าจะลอยขึ้นไปอีกครั้ง
เสียงผู้คนรอบข้างต่างพากันปรมมือให้ผู้หญิงคนสวยคนนั้น ใบหน้าหวานถอนหายใจโล่งอกเมื่อตัวเองกับเด็กน้อยค่อยๆลงมาช้าๆ
“โฮฮๆๆๆ ลูกแม่ !!”
เสียงเรียกดีใจของแม่เด็กดังขึ้นเมื่อเท้าของทั้งสองคนแตะลงพื้น
“ขอบคุณค่ะ ๆๆๆๆ ขอบคุณที่ช่วยชีวิตลูกสาวฉัน ฮื่อออๆๆๆๆ”
“แม่จ๋า~~”
ร่างบางยิ้มรับก่อนค่อยๆปล่อยเด็กลง
“ไอ้ชา แกเป็นไงบ้าง”
เพื่อนสาวนามว่ายูกิวิ่งเข้าไปดูด้วยความเป็นห่วง ร่างบางส่ายหน้าเบาๆพร้อมกับยิ้มนิดๆ
“ฮิ้ววววววว แปะๆๆๆๆๆๆๆ”
ร่างบางยิ้มโค้งให้ผู้คนที่ยืนปรมมือรอบๆตัวเอง
ร่างขาวสูงของชายหนุ่มที่นามว่า ‘เต๋า’ มองดูอย่างอึ้งๆปนความชื่นชม ใบหน้าหล่อยกยิ้มถูกใจ มือขาวยกถ่ายรูปร่างบางไว้ในโทรศัทพ์ เผอิญกับร่างบางที่หันมายิ้มให้กล้องพอดี
.
.
.
.
.
.
.
“โอ๊ยยยยย ปวดขาโว๊ยยยย ไอ้ชุดผู้หญิงแบบนี้แทบกลั้นใจใส่ ให้ตายเหอะ ”
คชาร้องก่อนจะถอดเสื้อเจ้าหญิงทิ้งลงพื้นห้องน้ำ
“เอออ สมควร ก็แกน่ะทำอะไรไม่รู้จักคิด ถ้าเกิดเป็นอะไรขึ้นมาฉันจะทำยังไง ห๊า”
“เอาน่า นี่ชาก็ไม่เห็นเป็นไรเลย”
“เออออ ไม่เป็นไรตอนนี้แต่ถ้าแกทำอีก.........ว๊ายยยยย..”
“เอ๊ยยยย !!”
ปัง !!
ร่างบางที่กำลังถอดเสื้ออยู่ชะงัก
“นี่นาย เข้ามาได้ยังไงน่ะ ป้ายนี้มันปิดให้บริการอยู่น่ะ”
“เอออ...ขอโทษน่ะครับ...คุณช่วยผมหน่อยได้มั้ย....”
ชายหนุ่มพูดขึ้นร่างบางได้สติจึงรีบใส่เสื้อผ้า
“เอออ....ไม่ทราบว่ามีอะไรรึเปล่าค่ะ”
ยูกิถาม
“คือ..ตอนนี้ผมโดนคนร้ายตามอยู่น่ะครับ...คุณพอจะช่วยผมได้มั้ย...”
“บ้าเปล่า !! ถ้าคุณไม่ได้ไปทำอะไรให้เขา เขาจะตามคุณมาทำไม !! หรือว่าคุณเป็นคนร้ายยยย”
คชาพูดขึ้น จนร่างสูงต้องทะหล่าไปปิดปากไว้ ยูกิตาโต
“อื่อออออ...อ่อยยยอ้า......ท....อื่อออออออออ...ฮ่วยยยย...ฮ้วยยยยย”
“อยู่เงียบๆสิคุณเดี๋ยวพวกมันก็ตามมาหรอก”
คชาส่ายหน้า ร่างบางดิ้น ก่อนจะเหยียบเท้าชายหนุ่มอย่างแรง
“โอ๊ยยยย”
“สมน้ำหน้า ยูกิแกจะยืนอยู่ทำไมล่ะโทรแจ้งทำตรวจเลยยย”
“อ้ะ.....เออๆๆ....”
“เดี๋ยวๆๆๆๆ คุณผมเป็นนักท่องเที่ยวฮ่องกง...ผมมาเที่ยวแล้วอยู่ๆก็โดนปล้นทำร้าย....ผมถึงหนีมา
อยู่ที่ห้างนี้...พอดีกับเห็นคุณช่วยเด็กพอดี....น่ะครับ....เค้าว่าคนไทยใจดีไม่ใช่เหรอ.....ช่วยผมด้วยเถอะ...น่ะครับ....เครื่องผมใกล้จะออกแล้วเหลืออีก 1 ชั่วโมงเอง...น่ะครับ..”
“เออ..แกเขาก็ท่าทางไว้ใจได้อยู่น่ะ เราช่วยเขากันเถอะ...ได้บุญด้วยน่ะแก....”
ยูกิว่า คชาทำหน้านิ่ง
“แต่....เออๆๆๆ...ช่วยก็ช่วยว่ะ....ได้บุญไปถึงชาติหน้าแน่ๆกูเอ๊ย !”
.
.
.
.
“มันหายไปไหนแล้วว่ะ...”
เสียงของคนร้ายดังอยู่ข้างนอกทำเอาร่างบางต้องดันร่างสูงเข้าไปในห้องน้ำ
“นั้นน่ะสิพี่เมื่อกี้ยังเห็นแวบๆอยู่เลย.....ถ้าจับได้น่ะมันตายแน่ !!”
สักพักร่างบางค่อยๆแงบประตูออกมา ก่อนจะกวักมือเรียก....ชายหนุ่มที่ตอนนี้แปลโฉม....เอออ.....
แต่งตัวเป็นเจ้าหญิงอีกคน....
“เข้าไปค้นในห้องน้ำดิ !!”
สั่งลูกน้อง 3-4 คน
“ครับนาย !!~”
“อุ๊ยย....”
เต๋าเบรกเอี๊ยดเมื่อคนร้ายที่ตามล่าตนอยู่มาหยุดอยู่ตรงหน้า
แหะๆๆๆ ส่งยิ้มไปให้ ร่างบางหน้าซีด ชัวร์ๆว่าโดนจับได้แน่ๆแต่
“เชิญครับ......คนสวย....”
“พรูดดด....ขอบใจจ๊ะพ่อรูปหล่อ”
ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ก่อนจะเดินไปอย่างรวดเร็ว
ปัง ! เสียงถีบประตูตามาไล่หลังทำเอาพวกเขาต้องรีบเดินไปให้เร็วที่สุด
“ไม่เห็นเลยพี่ !!”
“มันหายไปไหนของมันว่ะ !!”
.
.
“นี่ๆๆๆคุณพวกผมส่งคุณเท่านี้แหละกัน”
“ครับ ขอบคุณมากครับ”
เต๋ายิ้ม......ร่างบางเบะปาก
“ก็ไม่ได้อยากช่วยหรอกน่ะ...ไปสักทีสิ..”
คชาเอ่ยปากไล่
“ขอบใจครับแต่คุณจะไม่บอกชื่อหน่อยเหรอครับ....”
ยูกิยิ้มเขินแต่คชากลับทำหน้าใส่
“ไม่จำเป็น !! ไปสักทีสิเดี๋ยวไอ้พวกนั้นก็ตามมาหรอก”
“เขาอุตส่าห์ถามดีๆน่ะคชา....”
เต๋ายิ้มในใจ
“อ้ออ...คชา...ชื่อน่ารักดีน่ะครับ...แต่ผมอยากรู้จักอีกคนมากกว่า....”
“ทะลึ่ง !”
คชาทะลึงตาใส่ยูกิยิ้มรับเขินๆ
“ยูกิค่ะ”
“ชื่อน่ารักทั้งคู่......ผมชื่อเต๋าครับ...”
“หึ.......ขอโทษน่ะครับ...ผมไม่ได้ถามและไม่ได้อยากรู้จัก....”
ร่างบางเบะปากใส่ ร่างสูงกลั้นขำกับท่าทางน่ารักนั้น
“ว่าแต่คุณกลับไปได้แล้วแหละ.....ไปทางนั้นน่ะ บลาๆๆๆ.....แล้วจะถึงสนามบินเอง เดี๋ยวพวกนั้น
ตามมาเดี๋ยวพวกผมจะแย่เอา”
“ก็ถูกน่ะครับ......ขอบคุณอีกครั้งน่ะครับ...หวังว่าเราคงได้พบกันอีก....ไปน่ะครับ...”
หลังจากที่รับตาไปยูกิก็ยิ้มร่าเริง
“หล้อหล่ออ้ะชา...”
“เหอะๆๆ เนี้ยน่ะหล่อ ก็แค่ขาวสูงเท่านั้นแหละหว้า.....ชายังหล่อกว่าเลย...”
ร่างบางว่า
“อย่างชาน่ะไม่หล่อหรอกเขาเรียกว่าน่ารักต่างหาก”
ยูกิพูดร่างบางทำหน้าปลงๆ
“ที่สุดอ้ะยู...ชอบว่าชา....ชาว่าชาก็หล่อน่ะ....อย่างน้อยก็หล่อกว่าไอ้ตาเต๋าเอ๋อนั้นแล้วกัน ฮ่าๆๆๆ กลั้นขำตั้งนาน....ตอนแรกเหมือนดูดีแต่พอมาใส่ชุดเจ้าหญิงเท่านั้นแหละกลายเป็นไอ้เอ๋อไปเลย ฮ่าๆๆๆๆ”
“โหหห ชาอ้ะพูดซะสุดหล่อของยูเสียหายเลย”
ยูกิว่าคชาส่ายหน้ายิ้มๆ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เปิดตัวเรื่องแรกที่แต่ง เต๋าคชา อ๊ายยยยย ในที่สุดก็ได้เขียนสักทีหลังจากจิ้นมานานมากกกกกกกก
รักๆๆๆๆคู่นี้มากๆๆค่ะ ถ้าใครรัก ใครชอบ ใครปลื่ม ก็อย่าลืม เม้นๆๆๆๆ น่ะคร้า รันจะได้มาลงเรื่อยๆๆๆๆๆๆๆ อิอิอิอิ วันนี้ไม่มีไรจะพูดค่ะนอกจาก รักเต๋าคชา และคนที่กำลังจะเม้นให้ ขอบคุณค่ะ ^^
ปล.พล๊อคเรื่องได้มาจากมาเฟียที่รักน่ะค่ะ อาจเหมือนเพราะเราดูเรื่องนี้อยู่แล้วอยู่ๆๆหน้าเต๋าตอนเป็นมาเฟียก็ปรากฏขึ้น หึหึหึ ส่วนชาน้อยยยยยังน่าร๊ากกกเหมือนเดิมมม
ปล.เม้นเด้อ ไม่เม้นรันถือว่าไม่มีคนอ่าน หรือไม่ก็ไม่สนุก อาจจะลบทิ้งน่ะค่ะ ^^
ความคิดเห็น