คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : Chapter12
Chapter12
Luhan
เมื่อคืนผมโดนเด็กบ้าจับกดอ่ะ เอิม คือ ลุกไม่ขึ้นครับแต่ก็ต้องลุกเพราะผมไม่ได้ไปมหาลัยนานมากแล้ว
และวันนี้เป็นวันที่ผมต้องส่งการบ้านด้วย โอ้ยนี่ถ้าเซฮุนขับรถชนผมช้ากว่านี้หน่อยผมคงมีงานส่งแต่มันกลับไม่เป็นอย่างนั้นไง
ตอนนี้ผมกำลังไปหาอาจารย์ตัวปล่าว พร้อมใบรับรองแพทย์
ผมเดินกะเผกเข้าไปในห้อง แบคยอนกับมินซอกรีบลุกขึ้นมาพยุงผมไปนั่งที่ทันที
ที่จริงเซฮุนบอกจะมาส่งนะแต่จงแดมาบอกว่ามีงานด่วนต้องไปให้ได้ ผมเลยต้องมาที่นี่เองโดยมีคนขับรถขับมาส่ง
“แกเป็นไรวะ ทำไมเดินแบบนั้น”
มินซอกเอ่ยถามทันทีที่นั่งลง
“ไม่เห็นต้องถาม แดงเทือกทั้งคอขนาดนี้ เจอเด็กจับกดมาอะเด่”
แบคยอนเอ่ยแซวผมขวางกระเป๋าใสมันทันที
“เฮ้ย!! จริงดิ”
คุณหมินครับอย่าถาม คนแมนมิกล้าตอบ
“ลู่ฮานการบ้านเธอหล่ะ??”เสียงครูประจำวิชา ถามขึ้นหลังจากที่ทุกคนส่งงานกันครบแล้ว
ผมอธิบายให้ครูฟังเรื่องโดนรถชนพร้อมยื่นใบรับรองแพทย์ให้ดู
ครูรับไปอ่านก่อนจะพยักหน้าเข้าใจ ผมเลยได้สิทธิ์วีไอพีส่งงานทีหลังได้
“ลู่ฮาน มินซอก ไปร้านชานมกัน”แบคยอนเอ่ยปากชวนหลังจากหมดคาบเรียน
“ไปสิ ไม่ได้ไปนานแล้วคิดถึงป้าแกอยู่เหมือนกัน”ผมเดินตรงไปที่รถที่มีคนขับรออยู่ก่อนจะก้าวขึ้นไปนั่ง
แบคยอนกับมินซอกมองงงๆ
“อะไรไหนว่าจะไป ไม่ไปหรอ?”ผมสงสัยเลยถามออกไป
“ไปสิ แต่แกมีคนขับรถประจำตัวเลยหรอว่ะ เจ๋งอะสามีเด็กดูแลดีขนาดนี้เลยหรอ?”แบคยอนพูดขึ้นทำเอาผมไปไม่ถูกเลย
ก่อนที่ทั้งคู่จะขึ้นตามมา
คนขับรถที่บ้านของทั้งคู่จะมารับตอนที่โทรไปบอก แต่คนขับรถของเซฮุนจะรอจนกว่าผมจะออกมา
ผมบอกให้เขากลับไปก่อนแต่เขาบอกว่าจะรอเพราะเซฮุนสั่งไว้
มาถึงร้านชานมผมก็ตรงไปกอดป้าแกทันที
“คิดถึงจังครับ”
“ป้าก็คิดถึงเหมือนกัน กินอะไรหน่อยไหม??”
“ครับ/ครับ”
แบคยอนกับมินซอกพูดพร้อมกัน ผมกับป้ามองหน้ากันแล้วหัวเราะออกมา
ป้าเสริฟเสร็จก็นั่งลงข้างๆผม
“จะกลับมาทำงานเมื่อไหร่หรอ หรือว่าจะไม่ทำแล้ว”ป้าถามผม
“อ่อ พรุ่งนี้แล้วกันครับวันนี้ยังไม่พร้อมเท่าไหร่”
“ขาดงานไปนานแบบนี้ป้าหักเงินไปเยอะแล้วนะ”
“ฮาๆๆๆๆๆครับผมเข้าใจ ผมมาช่วยป้าเพราะกลัวป้าเหนื่อยไง ผมไม่สนหรอกว่าป้าจะหักผมเท่าไหร่เพราะผมก็จะกินข้าวกับป้าไงไม่อดตายแน่”ผมพูดพร้อมกอดคนที่อายุเยอะกว่าข้างๆ
“ไม่จริงป้าลู่ฮานมันได้ผั_รวย เด็กด้วย”แบคยอนเคี้ยวไปพูดไป
ผมทุบลงไปกลางหลังมันทันที จนมันไอค่อกแค่กเพราะสำลัก
“เฮ้ย แค่กๆๆ ทุบมาได้ ถ้าติดคอตายจะทำไงหะ พี่หมอยังต้องการภรรยาสวยๆคนนี้อยู่นะ”แบคมันพูด
พูดมาได้ ภรรยาสวยๆ เอออายปากบ้างก็ได้นะครับแบคยอนคนเริ่ด
กริ้ง
เสียงกระดิ่งหน้าประตูร้านบ่งบอกว่ามีลูกค้าเข้าเราทั้งโต๊ะมองไปทางนั้นทันที
“อ้าวลู่เก่อ”อี้ชิงนั่นเอง
“อาอี้ มาทำไรแถวนี้อ่ะ”อี้ชิงเดินตรงเข้ามาที่โต๊ะผม
“อ่อ ทำธุระนิดหน่อยอ่ะเก่อ”อี้ชิงตอบกลับมา
“นั่งด้วยกันสิ”ผมชวน
อี้ชิงนั่งลงฝั่งตรงข้ามผมก่อนจะหันไปสั่งเมนูกับป้าแล้วหันมาสนทนาต่อ
“นี่เพื่อนเก่อ แบคยอน มินซอก นี่อี้ชิง น้องเราเอง”ผมทำการแนะนำให้ทั้งสามรู้จักกัน
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ”อี้ชิงทักทายอย่างมีมารยาท
“เช่นกันนะ”ทั้งแบคและหมินตอบพร้อมกัน
ผมกับอี้ชิงคุยกันออกรสเช่นเคย แบคยอนกับอี้ชิงก็เหมือนจะคุยกันถูกคอแต่ผิดกับมินซอกที่นั่งเงียบมองหน้าอี้ชิงตลอดเวลา คงไม่แปลกอะไรเพราะมินซอกเป็นคนไม่ค่อยพูดอยู่แล้ว ยิ่งไม่สนิทยิ่งไม่พูดใหญ่เลย
“เราเคยเจอกันรึป่าว?”มินซอกเอ่ยถามอี้ชิงและมันเป็นประโยคแรกที่มินซอกพูดกับอี้ชิง
“ผมว่าไม่นะ ทำไมหรอครับ พี่เคยเจอผมหรอ?”อี้ชิงหันไปตอบ
“ไม่รู้สิ แค่รู้สึกคุ้นๆหน้าหน่ะ”ก่อนจะหันไปสนใจชานมของตัวเองเหมือนเดิมแต่ก็ไม่วายเหลือบมองอีกคนอย่างข้องใจ
เวลานี่ก็วิ่งเร็วเหลือเกินแวบเดียวก็เย็นแล้ว
“เก่อผมกลับก่อนนะ พอดีนัดแฟนไว้ ไปนะครับพี่ๆ”อี้ชิงโบกมือลาทุกคนก่อนจะเดินแยกไปอีกทาง
“ฉันก็ต้องไปเหมือนกัน แล้วเจอกันนะ”มินซอกเองก็เดินออกจากร้านไป
“หมินมันจะรีบไปไหนของมัน? เอ่อ ลู่ฮานจะกลับเลยไหม?”แบคยอนหันมาถามผม
“ก็ถ้าไม่มีไรแล้วก็คงต้องกลับเลย”
“งั้นแกไปช๊อปเป็นเพื่อนฉันแปบดิ วันนี้พี่หมอเข้าเวรฉันเลยไม่รู้จะไปไหน ไปช๊อปด้วยกันนะลู่ฮาน”แบคยอนไม่ได้รอคำตอบจากผม มันลากผมไปขึ้นรถที่มีคนขับรถของเซฮุนรออยู่แล้วตรงไปที่ห้างชื่อดังทันที
“อี้ฟานมารอนานรึยังครับ?”
อี้ชิงที่เพิ่งลงจากรถเดินตรงไปหาคนรักทันที
“ไม่นานเท่าไหร่หรอก ว่าแต่ไปทำอะไรมาถึงได้มาช้าหล่ะหืม”พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานกับแฟนสุดที่รัก
“อ่อพอดีเจอพี่ที่รู้จักเลยคุยเพลินไปหน่อยหน่ะ”
“หือ พี่ที่รู้จัก ผู้ชายรึปล่าว”มองหน้าอีกคนอย่างเค้นหาความจริง
“อือ ผู้ชายแต่ไม่ต้องห่วงหรอกพี่เขามีแฟนแล้ว”พูดพลางกอดแขนของแฟนหนุ่ม
“ยังไงก็ไว้ใจไม่ได้ ถ้าวันดีคืนดีมันคิดจะมาแย้งนายไปจากฉันทำไง ฉันไม่มีวันปล่อยให้เมียตัวเองตกเป็นของคนอื่นหรอกนะ อู่อี้ฟานคนนี้ไม่มีทางยอม”เอามือโอบเอวของอีกคนแน่น
“ฮาๆๆๆโอเคๆๆรู้แล้วว่ารักรู้แล้วว่าหวง เราจะไปกันได้รึยัง?”อี้ชิงเอ่ยถามคนเจ้าแง่เจ้างอน
อี้ฟานจึงประคองเอวบางให้ออกเดินไปด้วยกันยังจุดหมายปลายทางที่ทั้งคู่กำลังจะไป
“หึหึ ที่แท้ก็แฟนพี่คริส งั้นก็คงจะรู้สินะว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับลู่ฮาน!!”ใครสักคนที่แอบมองทั้งคู่อยู่ในความมืดเอ่ยขึ้นก่อนจะหันหลังเดินจากไปจากตรงนั้น
………………………………………………….
รู้สึกว่าตอนนี้จะสั้นมากกกกกกกกกกกกกกกกกก
ใครแอบดูคริสกับเลย์ให้เดาๆๆๆเชื่อว่าเดากันถูก
ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยนะฮับ
เม้นหน่อยน๊สักเม้นก็ยังดี
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่าน
ความคิดเห็น