[FicEXO-Hunhan,Kaido,Chanbaek] I Don't Wanna Be Your Lil Bro

ลำดับตอนที่ #11 : I Don't Wanna Be Your Lil Bro - Chapter 9 (100%)

[Kris]

สวัสดีครับทุกคน ผมคือผู้ชายที่หล่อที่สุดจากประเทศจีน...อู๋ฟาน แต่ทุกคนเรียกผมคริสครับ อา...ไรเตอร์ให้ผมออกมาทีหลังแบบนี้ผมคงไม่ต้องแนะนำตัวกันแล้วสินะ...เยี่ยมเลย! ผมจะได้เอาเวลาไปเลือกแหวนหมั้นกับอี้ชิงสุดที่รักของผม♥

"อีกไม่ถึงเดือนเราจะหมั้นกันแล้วนะครับ"

ผมโอบกอดร่างเล็กของว่าที่คู่หมั้นจากทางด้านหลัง มือหนากระชับมือรัดรอบเอวคอด คางเรียวเกยไว้บนไหล่บาง ฮ้า~ ผมต้องเป็นผู้ชายที่โชคดีที่สุดในโลกแน่ๆเลยครับ ก็อี้ชิงของผมทั้งเก่งแล้วก็น่ารักขนาดนี้นี่นา

หลังจากที่ทุกอย่างคลี่คลายลงด้วยฝีมือไอ้เพื่อนรักของผมอย่างเจ้าลู่หานผมกับเลย์ก็เข้าใจกันมากกว่าเดิม ความไว้ใจของพวกเรามันเลยขีดจำกัดไปแล้ว ความหวานก็เหมือนจะเพิ่มมากขึ้นกว่าเก่า(แม้ว่าช่วงนี้เลย์จะมัวแต่ยุ่งอยู่กับงานจนไม่มีเวลาให้ผมก็ตามT^T)

ฟอดดดด~

"คิกๆ"

เสียงหวานหัวเราะคิกคักเบาๆ หลังจากผมยื่นหน้าเข้าไปสูดความหอมจากแก้มนุ่มนั่นฟอดใหญ่ รอยยิ้มหวานแย้มกว้างจนเผยให้เห็นลักยิ้มสวยบนแก้มขาวๆ นั่น มือบางวางพาดทับบนแขนแกร่งของผมแล้วกอดไว้แน่นเหมือนจะบอกว่าเราจะไม่ห่างจากกัน...





"ไปออกรถได้แล้ว วันนี้เลย์อุตส่าห์ลางานมาตั้งครึ่งวันเลยนะ คริสก็รู้ว่าช่วงนี้งานที่บริษัทยุ่งแค่ไหน"

"คร้าบๆ~"

ร่างเล็กผละตัวออกจากอ้อมกอดของผมแล้วเริ่มบ่น มือเล็กดันไหล่ผมเบาๆ ไปทางประตูบ้าน ผมตอบรับอย่างอารมณ์ดีก่อนจะรีบวิ่งไปที่รถตามคำสั่งของว่าที่คู่หมั้น อา...ผมอยากจะเรียกเขาว่าคู่หมั้นเร็วๆ จัง♥

ปัง! บรื้นนน~

ผมออกรถทันทีที่เลย์ปิดประตูรถ ก็ไม่อยากเสียเวลานี่นา... เลย์ลางานตอนช่วงบ่ายมาก็จริง แต่อย่างนักธุรกิจมากความสามารถอย่างเลย์น่ะ เขาจะต้องเข้าบริษัทในช่วงเย็นแน่ๆ ถึงเขาจะลางานมาแค่ครึ่งวันผมก็ไม่น้อยใจนะ แต่กลับดีใจซะอีกที่คนบ้างานอย่างเขาอุตส่าห์ลางานมาทั้งๆ ที่ผมก็รู้ดีว่างานของเขาเยอะจนล้นมือ บางทีผมอาจจะต้องพาเลย์ไปพักผ่อนเพื่อคลายเครียดบ้างซะแล้วล่ะ




ห้างM

ตอนนี้พวกผมกำลังเลือกแหวนหมั้นอยู่ในห้างM ที่เลย์เป็นหุ้นส่วนอยู่ ผมมักจะแอบมาหาเลย์ในเวลาที่เขามาเดินสำรวจความเรียบร้อยภายในห้างแล้วพาเขาเข้าไปในมุมอับมุมประจำของเรา ที่จริงผมอยากเจอแบบเปิดเผยมากกว่าแต่เลย์กลัวพนักงานจะเอาเป็นเยี่ยงอย่างก็เลยต้องแอบเจอกันในเวลาทำงาน...ทำไงได้ล่ะ ก็บางครั้งผมก็คิดถึงหน้าหวานๆ นี่จนอดใจไม่ไหวนี่นา~♥

"งั้นตกลงเอาสองวงนี้นะครับ"

เลย์ยื่นแหวนที่เลือกไว้ให้พนักงาน ผมยื่นบัตรเครดิตให้กับพนักงานก่อนที่เธอจะเดินไปที่เคาน์เตอร์ เลย์ใช้ตาเรียวสวยหันมาสบตากับผม ริมฝีปากอิ่มแย้มรอยยิ้มกว้างโชว์ลักยิ้มสวยอย่างมีความสุข ผมยิ้มตอบกลับไปแบบหวานสุดๆ เหมือนกัน..ยิ้มแบบที่มีไว้ให้อี้ชิงคนเดียวเท่านั้น

ตุ้บ!!!

ผมกับเลย์หันขวับไปมองทางประตูบันไดหนีไฟทันที เสียงเหมือนวัตถุหนักตกลงมาในบันไดหนีไฟ พวกผมรีบวิ่งเข้าไปดูก็พบว่าเป็นแค่หนังสือเล่มหนาปกสีดำไม่มีตัวอักษรที่ตกมาจากชั้นบน ผมเก็บมันขึ้นมาก่อนจะเปิดดูเนื้อหา

ฟึ่บ! ฟึ่บ! ฟึ่บ!

"เอ่อ...-////-"

"อะแฮ่มๆ -////-"

ผมแกล้งกระแอมสองสามทีเพราะหนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือที่เต็มไปด้วยภาพเปลือยเปล่าของผู้ชายหลายคนที่กำลังร่วมรักกันอยู่ ผมหันไปมองเลย์แล้วยิ้มแหยๆ แต่พอเห็นใบหน้าแดงใสนั่นก็ทำให้ผมอดใจไม่ไหว

ขวับ!

"เฮ้คริส บัตรเครดิตนาย...?"

ผมจับข้อมือบางแล้วพาเดินออกไปอย่างเร่งรีบไม่สนเจ้าของเสียงหวานที่ชี้ไปทางพนักงานที่ยืนรอคืนบัตรเครดิตอยู่หน้าร้านเพชร แต่ผมไม่ไหวแล้ว ตอนแรกแค่อยากมาเลือกแหวนหมั้นแต่พอเห็นภาพพวกนั้นผมก็ทนไม่ไหว ผมคิดถึงร่างเล็กนุ่มนิ่มนี่เหลือเกิน เพราะงานที่ยุ่งล้นมือทำให้เลย์ไม่ค่อยมีเวลาให้ผมมาเกือบอาทิตย์แล้ว

"แฮกๆ..อุ๊บ0x0"

ผมก้มลงจูบบนปากอิ่มทันทีที่มาถึงมุมอับของห้างที่น้อยคนนักจะเดินผ่าน มุมนี้ไม่มีทั้งกล้องวงจรปิดและผู้คน เป็นมุมที่ผมมักจะแอบพาเลย์มาซ่อนบ่อยๆ

"อืมมม"

เสียงหวานครางในลำคอเบาๆ สองลิ้นหยอกล้อกันไปมาเนิ่นนานด้วยความโหยหาดวงตาทั้งสองคู่หลับพริ้มอย่างมีความสุข ผมถอนจูบออกอย่างอ้อยอิ่งก่อนจะพูดเสียงเบาปนหอบนิดๆ

"แฮกๆ...ฉันคิดถึงนาย...ฉันต้องการนาย..."
 

>>NC Krislay ใครสนใจส่งเมลไปขอได้ที่ four_145@hotmail.com ได้เลยค่ะ<<
(ไรเตอร์จะไม่ส่งเอ็นซีไปพร้อมเมลอัพเดต ต้องเมลมาขออีกทีนะคะ)
 

"แฮกๆๆ ยะ..อย่าเพิ่ง..แฮกๆ..ค่อยไปต่อ...ที่บ้าน..แฮกๆ"

เสียงหวานพูดขัดก่อนที่ผมจะลงมืออีกรอบ ผมจึงรีบรูดซิบแล้วหยิบกระดาษทิชชู่ที่ตกอยู่แถวนี้มาเช็ดคราบสีขาวขุ่นบนพื้นจนหมด โชคดีจังที่มีคนทำตกไว้ ไม่งั้นล่ะก็คงต้องวุ่นหาทิชชู่มาทำความสะอาดพื้นเพราะความต้องการแบบกระทันหันของผมเป็นแน่ ผมกลับมาจูงมือเล็กไปที่ลานจอดรถหลังจากเอาทิชชู่ไปทิ้งขยะ

คืนนี้คงไม่ได้ไปทำงานแล้วสินะ หึหึ
 

[Special: Luhan]

"ฮัดชิ่ว!"

ฟืดดดด~

ผมสูดน้ำมูกหลังจากจามออกมาเสียงดัง สองเท้ารีบวิ่งหามุมหลบไปสั่งน้ำมูกเพราะหาห้องน้ำไม่เจอแต่ก็ไม่อยากสั่งน้ำมูกให้สาธารณะชนดูจนมาเจอมุมอับๆ ที่ถ้าผมไม่วิ่งจนหลงคงหาไม่เจอแน่ๆ เฮ้อออ~ เป็นหวัดอีกแล้วผม แบบนี้ก็เลยต้องปิดร้านไปตั้งสองวัน แต่วันนี้ก็ต้องหอบสังขารมาหาซื้อของขวัญต้อนรับเจ้าเด็กน้อยเซฮุนที่กำลังจะกลับมาแล้ว ถึงจะไม่รู้ว่าวันไหนแต่เตรียมของไว้ตั้งแต่เนิ่นๆ ดีที่สุด

ฟืดดดด~

ผมสูดน้ำมูกอีกครั้งก่อนจะเดินออกมาจากมุมมืดนั่น มุมอะไรก็ไม่รู้วังเวงชะมัด กล้องวงจรปิดก็ไม่มี เดี๋ยวต้องไปเตือนเลย์หน่อยแล้ว เห็นว่ามีหุ้นอยู่ที่นี่ด้วยหนิ เพื่อนใหม่ของผมช่างเป็นคนที่เต็มไปด้วยธุรกิจในชีวิตจริงๆ เล้ยยยย




ว๊าววว แก้วกาแฟร้านนี้น่ารักจัง แวะดูหน่อยดีกว่า

ฟีดดดด~

ขวับ ขวับ ขวับ

"เอ๊ะ?"

ผมอุทานออกมาอย่างแปลกใจเมื่อควานหาทิชชู่ในกระเป๋ากางเกงไม่เจอ เฮ้อ~ ช่างเถอะ ผมคงทำตกในมุมวังเวงนั่น ค่อยไปซื้อเอาข้างหน้าละกัน ตอนนี้ขอเข้าไปดูถ้วยกาแฟก่อน ฮี่ๆ




"ลั้นลา~"

ผมฮัมเพลงอย่างสบายใจระหว่างเดินหาของขวัญให้เจ้าเซฮุนของผม เอ๊ะ?! นั่นหนังสืออะไรตกอยู่หน้าบันไดหนีไฟน่ะ? เล่มหนาจัง ผมรีบเดินเข้าไปดู เอ...ปกดำๆ..ไม่มีตัวหนังสือบนปก...หรือว่า...

หรือว่าจะเป็นหนังสือทำนายดวงแบบในหนัง?!!! ต้องใช่แน่ๆ เลย ปกติผู้ที่ถูกเลือกให้เจอหนังสือลี้ลับพวกนี้จะมาเจอหนังสือในสถานการณ์แบบนี้แหละ!

คิดได้แบบนี้ผมเลยรีบเปิดอ่านหวังจะให้หนังสือช่วยทำนายเรื่องผมกับเซฮุน แต่...

แอ๊ดดด ฟึ่บ! ตุ้บ! ปัง!

ผมรีบเปิดประตูบันไดหนีไฟแล้วปาหนังสือทิ้งทันทีแล้วปิดประตูเสียงดัง ก็...ก็สิ่งที่อยู่ในหนังสือน่ะ...มันคือภาพการร่วมรักของกลุ่มผู้ชายหลายคนหรือก็คือหนังสือโป๊!!! ถึงผมจะเรียนจบแล้วแต่ผมก็ยังไม่เคยรับรู้เรื่องพวกนี้นะ แงๆๆๆๆ ดวงตาอันบริสุทธิ์ของผมตอนนี้แปดเปื้อนแล้ววววว โฮฮฮฮฮTOT





 

[Xiumin]

ห้างS
 

"ทำไมพ่อต้องให้ฉันมาเดินห้างกับคนอย่างนายด้วยนะ น่าเบื่อชะมัด เดินกับนายก็เหมือนเดินกับโจรข้ามชาติ หมวกปิดจนจะถึงปลายคางอยู่แล้วยังมาใส่แว่นดำอีก ทำแบบนี้ไม่ใส่หมวกไอ้โม่งไปเลยฮะ แล้ววิกน่ะจะใส่สีรุ้งทำไม เด่นไม่พอยังจะใส่สีรุ้งมาแข่งกับเนียนแคทอีก!"

ผมบ่นยาวก่อนจะเดินเข้าร้านกระเป๋าแบรนด์ดัง พนักงานต่างพากันจ้องมาที่บุคคลปริศนาที่เดินตามผมต้อยๆ ทำให้ผมผมหันไปตะโกนใส่หน้าเฉินเสียงดัง

"นายถอดแว่นกับหมวกของนายออกเลยนะ! แล้วก็ถอดวิกผมยาวสลวยสีรุ้งสุดอินดี้บนหัวนายออกด้วย!!"

"โธ่อาเปา..ฉันทำเพื่อความปลอดภัยของนายนะ ถ้านักข่าวมาเห็นเราคงไม่ดีแน่ นายยังจำเรื่องที่จีนไม่ได้รึไง"

เฉินกระซิบอธิบายข้างหูผมเบาๆ อย่างใจเย็น นี่เขาไม่รู้รึไงนะว่าผมไม่เคยกลัวนักข่าวหน้าไหน พวกที่จีนตอนนี้ผมก็จัดการจนไม่กล้ามายุ่งกับผมแล้ว นับประสาอะไรกับเกาหลีบ้านเกิด เฮอะ! ที่จริงเขารังเกียจและอายที่เดินกับนักศึกษาธรรมดาๆ อย่างผมมากกว่า แต่ที่เดินตื้ออยู่นี่ก็แค่คงเพราะอยากเอาชนะผมเท่านั้นแหละ ลองคิดดูดีๆ สิว่าระหว่างนักศึกษาธรรมดากับพวกดารานางแบบสวยๆ ที่รายล้อมเขาอยู่ทุกวันคุณจะเลือกใคร

ผมก้าวเร็วๆ ออกมาจากร้านทันที ถ้าไม่อยากเดินกับผมก็ไม่ต้องเดิน! จะมาเดินแล้วพรางตัวแบบนี้ผมเกลียดที่สุด มันไม่แสดงถึงความจริงใจสักนิด ยังไม่พอยังเหมือนดูถูกผมอีก โชคดีจริงๆ ที่ผมไม่ได้เผลอไปตกหลุมรักเขาน่ะ!

"ซิ่วหมิน! รอก่อน"

"ถ้าไม่อยากเดินกับฉันก็ไม่ต้องเดินสิ! รังเกียจฉันนักก็ไม่ต้องมาอยู่ด้วย ฉันก็ไม่อยากเดินกับนายนักหรอก นายมีงานแถลงข่าวคอนเสิร์ทอะไรนั่นตอนค่ำนี่ ไปทำงานของนาย..อุ๊บ!! 0x0"

ผมที่เดินไปด่าไปอย่างเหลืออดถูกกระชากที่ข้อมืออย่างแรง ทันทีที่เข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของร่างสูงเขาก็กดจูบลงมาบนริมฝีปากบางของผมทันที

น่าแปลก...ผมไม่อยากผลักไสเขาสักนิด..ความอบอุ่นจากปากร้อนทำให้ผมลืมทุกอย่างไปหมด...ลืมว่าผมอยู่ที่ไหน ลืมว่ารอบตัวผมมีใครบ้าง ไม่ได้ยินแม้กระทั่งเสียงกดชัตเตอร์จากผู้คนรอบกาย...รู้แค่ว่าคนที่มอบจูบแสนหวานนี้ให้คือคนที่ผมเคยผลักไสเขาตลอด...เฉิน

ขวับ!

ร่างสูงถอนริมฝีปากเรียวออกก่อนจะคว้าข้อมือผมให้เดินกลับไปที่ร้านกระเป๋าอีกครั้ง ตอนนี้เขาไม่มีหมวก ไม่มีแว่นตา ไม่มีวิกผม ไม่มีอะไรก็ตามที่ปกปิดใบหน้าของเขาเลย ปากเรียวเปิดปากพูดพลางใช้ตาเรียวคมจ้องเข้ามาในดวงตากลมโตของผม มือหนาเอื้อมมาจับมือผมไว้

"ทีนี้ชอบปปิ้งได้แล้วใช่ป่ะ? ขอโทษนะที่พรางตัว ฉันไม่เคยรังเกียจนาย ไม่เคยไม่อยากอยู่ข้างๆ นาย...ฉันทำไปเพราะเป็นห่วงนายนะ"

"แล้ว...?"

"...แต่ตอนนี้มันไม่จำเป็นแล้วล่ะ ฉันรู้ว่าฉันปกป้องนายได้:)"

ร่างสูงแย้มยิ้มหวานอย่างอ่อนโยน ยิ้มที่เหมือนทุกครั้งแต่ไม่รู้ทำไมวันนี้ผมกลับรู้สึกอบอุ่นเมื่อเห็นมัน

"อะแฮ่มๆ-//-"

ผมแกล้งกระแอมเบาๆ เพราะไม่รู้จะตอบอะไรแล้วหันไปทำท่าเลือกกระเป๋า ผมหยิบกระเป๋าขึ้นมาบังหน้าตัวเองทำเหมือนกำลังดูเนื้อผ้าแต่ที่จริงเพราะผมรู้สึกถึงความร้อนผ่าวบนหน้า ผมต้องกำลังหน้าแดงอยู่แน่ๆ หลายครั้งที่เขาทำแบบนี้...แต่ทำไมวันนี้ผมรู้สึกเหมือนกำลังใจอ่อนล่ะ?!








ผมก้มดูของที่ซื้อบางส่วนในมือเพื่อเช็คว่าทุกอย่างอยู่ครบ จริงๆ ของพวกนี้เฉินเขาจะช่วยถือทั้งหมด แต่ผมก็มีความเกรงใจมากพอเลยแบ่งกันคนละครึ่งแต่เขาก็แย่งไปจนเกือบหมด เอ๊ะ ผมลืมกระเป๋าตังค์ใบใหม่ที่เพิ่งซื้อมารึเปล่านะ?

ขวับ ขวับ ขวับ

ผมควานหามันในถุงกระดาษหลายถุงในมือ สองเท้าก็เดินนำร่างสูงออกมาข้างนอกเพื่อไปที่ลานจอดรถ แต่อยู่ดีๆ ก็มีเสียงเหมือนร่างสูงที่เดินตามมาปล่อยของแบรนด์เนมทั้งหลายของผมลงบนพื้น

ตุ้บ!! ขวับ! ผัวะ! เผละ! แหมะ! แชะๆๆๆ!

ร่างสูงวิ่งมากอดผมแน่นแล้วกดตัวผมให้ซุกอยู่ในอ้อมกอดอุ่น ผมที่กำลังจะหันไปบ่นเรื่องที่เขาทำของตกได้แต่ยืนหลับตาปี๋ เสียงเหมือนวัตถุหลากหลายกระทบลงบนแผ่นหลังกว้าง เสียงรัวชัตเตอร์ดังไปทั่งบริเวณพร้อมกับเสียงสาปแช่งมากมาย

"หยุดก่อน!!! นั่นพี่เฉิน!!"

สิ้นเสียงของวัยรุ่นสาวคนหนึ่งทุกอย่างก็เริ่มสงบลงแต่เสียงชัตเตอร์ยังดังไม่หยุดจนผมแปลกใจเลยโผล่หน้าขึ้นไปดูข้างหลังเฉิน พระเจ้า!! สิ่งนี้เกิดขึ้นกับผมอีกครั้งหลังจากครั้งแรกที่ผมเจอที่จีน หนึ่งในเหตุผลหลักที่ผมเกลียดเฉิน...นักข่าวและแฟนคลับ!!!

เอ๊ะ งั้นแบบนี้ข้างหลังเฉินก็...โอ้ก็อด! ทั้งไข่ มะเขือเทศ แป้ง ส้ม และบลาๆๆ ที่เหมือนขนมาทั้งตลาด ตอนนี้ทุกอย่างเละรวมๆ กันอยู่ทั่วร่างสูง ผมพลิกตัวเขาไปมาสำรวจว่าเขามีบาดแผลรึเปล่า แต่ยังไม่ทันได้ถามอะไรก็มีนักข่าววิ่งกรูเข้ามา ยามหลายคนพยายามเข้ามากันไว้แต่ก็ทนแรงต้านของพวกนักข่าวไม่ไหว

"อย่าเพิ่ง...ครั้งนี้ฉันจัดการเอง"

เฉินคว้าข้อมือผมที่กำลังจะเดินออกไปโต้กับนักข่าวให้กลับไปยืนอยู่ข้างหลังเขาก่อนจะเดินออกไปเผชิญหน้ากับนักข่าวอย่างไม่เกรงกลัว

แชะๆๆๆ

"คุณเฉินเห็นรูปที่คุณจูบอย่างดูดดื่มกับผู้ชายกลางห้างที่มีทั่วเน็ตรึยังครับ?"

"แล้วผู้ชายที่ยืนข้างหลังคุณตอนนี้คือคนในรูปใช่ไหมคะ?"

"รู้สึกยังไงที่มีข่าวออกมาว่าคุณใจแตกคะ?"

"คุณเฉินรู้สึกยังไงกับกระแสแฟนคลับของคุณที่ออกมารวมตัวกันแม้ข่าวจะเผยแพร่ออกมาไม่ถึงครึ่งวันครับ?"

"คนที่ยืนอยู่ข้างหลังคุณเฉินคือแฟนคุณรึเปล่าครับ?"

หลายคำถามถูกถามออกมาจากปากนักข่าว ว่าแต่มันข่าวอะไรกัน? รูปจูบอะไร? สายตาผมเหลือบไปเห็นรูปที่แฟนคลับทำเป็นป้ายคล้ายป้ายประท้วง แม้จะมีกากบาททับอยู่แต่ดูก็รู้ว่านั่นเป็นรูปที่ผมกับเฉินจูบกัน..ในห้าง..เมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน?!! O[]O ทำไมข่าวเร็วจัง อีตานี่มันเป็นนักร้องดังคับฟ้ารึไง?!!!!

...แต่เห็นแล้วก็แอบเขินแฮะ-//-

"เอ่อ...ผมจะไม่ตอบอะไรมากนะครับ ผู้ชายคนนี้เป็นคนที่ผมรัก แต่เขาไม่ใช่แฟนผมเพราะเขาไม่ได้รักผม ตอนนี้ผมกำลังพยายามทำคะแนนให้เขาใจอ่อนอยู่ ได้โปรดอย่าทำร้ายเขานะครับ แล้วก็เอาใจช่วยผมด้วย เข้าใจผมนะครับ ผมจะยังรักและมั่นคงกับแฟนๆ ของผมทุกคน แต่ผมก็อยากดูแลร่างเล็กที่ยืนข้างหลังผมตอนนี้เหมือนกัน ได้โปรดให้โอกาสผมด้วยนะครับ...พี่ยามช่วยส่งของพวกนี้ไปที่บริษัทผมด้วยนะครับ"

เฉินตอบนักข่าวแล้วโค้งให้ทุกคน เขาหันไปสั่งยามให้ขนของที่ตอนนี้หล่นเต็มพื้นก่อนจะลากผมไปขึ้นรถ ทุกคนแหวกทางออกให้พวกผมเดินผ่าน เสียงชัตเตอร์ยังคงดังไม่หยุด ผมอึ้งจนไม่สามารถจะพูดอะไรออกมาได้

บรื้น~

"สวัสดีครับคุณพ่อ ผมขอพาซิ่วหมินไปต่างจังหวัดซักสองสามวันนะครับ"

เฉินกดโทรออกหาใครสักคนทันทีหลังจากออกรถ ผมรู้ถึงบุคคลนั้นทันทีหลังจากเขาตอบเฉินกลับมา...พ่อผม?!

[อ้อ ได้สิ ไปหลายๆ วันก็ได้ เป็นเพราะข่าวนั่นใช่มั้ยล่ะ? พ่อเห็นแล้วนะ]

"คือผมต้องขอโทษนะครับที่..."

[ไม่เป็นไรๆ ลูกๆ เป็นแฟนกันแล้วพ่อก็เข้าใจ เที่ยวให้สนุกนะลูก พ่อก็ต้องไปดูงานที่ดูไบสักพักเหมือนกัน ฝากดูแลซิ่วหมินด้วยนะ...ตู๊ดดดด]

"!!!"

ผมหันไปมองหน้าเฉินทันที เขาพูดเองเออเองกับพ่ออีกแล้ว! ดูเหมือนพ่อจะไม่รู้ด้วยว่าเฉินเขาเปิดสปีกเกอร์เพราะขับรถอยู่ แล้วนี่เขาจะพาผมไปไหนล่ะ?!

"นายจะพาฉันไปไหน?!!"

"ไปต่างจังหวัด..ซักพัก"

"ฉันยังไม่ได้บอกว่าจะไปกับนายเลยนะ!"

"ว้า~ แต่นายก็ได้ยินหนิ"

"..."

"พ่อนายอนุญาติให้ฉันพานายไปได้ล่ะ~ :)"

แงๆๆๆ พ่อผมทำไมทำแบบนี้ เอาพ่อที่หวงลูกคนเดิมคืนมาน้าาา แย้กกกกก~!



 

-------------------------------------------------------------
 

แชปนี้คริสเลย์หวานตั้งแต่เริ่ม เลือกแหวนหมั้นกันแล้วเย่ๆๆๆ

เอ็นซีคริสเลย์ไรเตอร์แต่งเต็มที่เช่นเคยค่ะ

เอ็นซีชานโฮคราวก่อนไม่ค่อยมีคนขอเลยTT คู่นี้น่าเบื่อไปหรือยังไง?

ยังไงก็จะมีชานโฮโผล่มาอีกเป็นระยะๆ แต่เพราะอิเอ๋อจะเจอแบคแล้วไม่รู้ลีดจะเอาไง

ส่วนลู่แชปนี้โผล่มาเป็นตัวช่วยเอ็นซีอย่างไม่รู้อิโหน่อิเหน่

(รีดเดอร์คนไหนไม่เก็ทลองเลื่อนกลับไปอ่านดูว่าคริสเลย์เจอหนังสือได้ยังไง?

แล้วเฮียเอาทิชชู่มาจากไหน?) หุหุ

เฉินหมินตกเป็นข่าวจนได้

ก็หมินมีนักร้องดังอย่างเฉินมาตามตื้อนี่เนอะ

แล้วเฉินจะพาหมินไปไหนล่ะเนี่ย?

กระซิบChapter10 - คู่นี้ที่รอคอย..ฮุนฮาน/ชานแบค! ฮุนฮาน..คู่เมนของไรเตอร์T^T

และ!! NC ไคโด้!!!! ในที่สุดเด็กชายคยองซูก็จะเสียตัว5555

(ช่วงนี้เอ็นซีถี่ อย่าเพิ่งเบื่อกันไปก่อนเน้อ)

สุดท้าย...ขอบคุณรีดเดอร์ที่เข้ามาอ่านนะคะ ไรเตอร์จะพยายามกับฟิคเรื่องนี้เต็มที่เลย:D

รักรีดเดอร์♥

ปล้ำลู่. เห็นจำนวนรีดเดอร์ที่ขอNCคริสเลย์รอบนี้ก็น้ำตาไหลดีใจอย่างสุดซึ้ง

มีกำลังใจขึ้นเยอะเลย ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจนะคะ:)
 

[23/08/12]

B B