คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : [Fic Reborn ] สดุดรัก... : ถ่ายโฆษณา [ 2 ]
หลังจากเหตุการณ์ตอนนั้น สึนะก็เย็นชากับผมมากเลยอ่ะ T^T ผมหยอดมุขไปก็เงียบ ผมแกล้งแหย่ก็ส่งสายตาเย็นชากลับมา..โอ๊ย!! คนหล่อนอยด์ (ถุ้ย! = =/ไรท์)
“ คุณเคียวครับ มีสายเข้า...ชื่อซาวาดะครับ” ผมเด้งตัวขึ้นด้วยความดีใจ แอร้ย!! หรือสึนะยอมใจอ่อนแล้วววว ><
“ เอามานี่...แล้วออกไปได้แล้ว” ผมพยายามเก๊กเสียงเข้ม คุซาเบะโค้งรับก่อนจะเดินออกไป
“ ฮัลโหล คุณสึนะหรอครับ??” ผมกรอกเสียงดี๊ด๊าลงไป
[ไม่ใช่มั้ง!]
“ สึนะอ่า... TT”
[หนังหน้าคุณหายรึยัง?] ดูเรียกเข้า = =
“ เป็นห่วงผมละซี้... ”
[หายก็ดี มาหาผมที่บริษัทด้วย]
“ รับทราบขอรับ!”
ตู๊ดดดดดดดดดดด
ผมยกโทรศัพท์ออกจากหูแทบไม่ทัน สึนะที่วางหูโทรศัพท์ซะแรงเล่นเอาผมหูอื้ออ่ะ - - ผมยิ้มร่าก่อนจะวิ่งเข้าห้องน้ำไปเปลี่ยนเสื้อผ้า
“ แม้...ซึนซะด้วย(ว่าที่)แฟนใครว่ะ?”
“ ว่าไง ฮิบาริซังหายดีรึยัง? ” ผมหันไปพยักหน้าให้บอส บอสยิ้มโล่งออกมา
“ ค่อยยังชั่ว...” หลังจากที่ผมเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นบอสก็ตกใจกว่าได้รับบาดเจ็บแล้วจะทำงานต่อไม่ได้
“ เป็นความผิดของผมเองแหละครับ ถ้าผมห้ามพี่ได้ก็คงไม่เกิดเรื่องแบบนี้” บอสยิ้มให้กำลังใจ
“ สึนะไม่เกี่ยวสักหน่อยนี่นะ ”
“ แต่ผมจะขอแก้ตัวกับงานชิ้นใหม่ของฮิบาริชิ้นนี้ให้ดีเลยครับ บอสไม่ต้องห่วง ” ผมยิ้มร่ามั่นใจ บอสหัวเราะออกมา
ใช้เวลาไม่นาน(อีกแล้ว) ผมก็ขับรถบึงมาถึงบริษัท ผมหาที่จอดรถ ระหว่างเดินเข้าบริษัทสาวๆก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ส่งมาให้ตลอดทาง ไอ้ผมมันก็คนยิ้มง่าย(ถุ้ย) ก็เลยโบกมือยิ้มตอบ(เฉพาะ)สาวๆ ^^
“ คะ...คุณฮิบาริใช่มั้ยค่ะ? ” พนักงานหน้าเค้าท์เตอร์ถามไปยิ้มเขิลไป ผมดึงแว่นดำกรอบเงินออก ก่อนจะส่งสายตาหวานพรางกระตุกยิ้มไปให้
“ ครับ..ผมเอง ”
“ คุณสึนะ..ให้ไปพบที่ห้องหัวหน้าค่ะ”
“ ครับ แล้วห้องหัวหน้านี่..มันชั้นไหนครับ?”
“ 084-xxx-xxxx ค่ะ” เธอยิ้มหวาน
“ ใช่เลขชั้นหรอครับ??”
“ เปล่าค่ะ...ห้องหัวหน้าชั้น 6 แต่นี้เบอร์ค่ะ”
อั๊ยย๊ะ!!!
แม่.ง อ่อยเห็นๆ
“ ผมไม่ได้ขอนะครับ?” ผมส่งยิ้มหวานไปให้
“ แต่ฉันเต็มใจให้ค่ะ”
งันก็รับเลยนะครับ
“ ไว้ผมจะโทร.หานะ” ผมยกมือขึ้นทำท่าโทร. ก่อนจะรับเศษการดาษขึ้นจูบแล้วยัดใส่ในกระเป๋าเสื้อ หยิบแว่นขึ้นมาสวม ก่อนจะก้าวเดินเข้าไปในลิฟท์กดชั้น 6
1
2
3
4
5
ติ๊ง!!!
ประตูลิฟท์ค่อยๆเปิดอ้าออก ผมเดินตรงดิ่งไปยังห้องที่มีป้ายชื่อเขียนเด่นหร่า ผมผลักประตูเข้าไปข้างใน ความเย็นของแอร์ปะทะเข้ากับผิว เสียงหัวเราะร่าเริงเรียกความสนใจของผมได้เป็นอย่างดี
“ หัวเราะดังกันเชียว..มีเรื่องอะไรน่าสนุกรึเปล่าครับ?” ผมเดินแทรกตัวเข้าไปในห้องก่อนจะเดินมาล้มตัวลงนั่งข้างๆสึนะ มือกอดเอวส่งสายตากวนๆไปให้อีกคน ที่คาดว่าน่าจะเป็นบอสอะไรนั้น
“ นี่คุณ!! ประตูทำไมไม่เคาะ เสียมารยาท! แล้วมือนะ ปล่อย!!! ” สึนะกระซิบเสียงเบา มืออีกข้างก็หยิกมือที่ผมโอบเอวไว้ ผมยอมผละออกแต่โดยดี
“ สวัสดีครับ คุณฮิบาริ เคียวยะ ^^”
“ ครับ ” ผมนั่งไขว้หางมือสองข้างพาดยาวตามโซฟา ตอบสั้นๆก่อนจะพยักหน้าที สึนะหันมามองตาขว้าง ไม่พอใจ
ชิว์!
น่าหมั่นไส้!!
“ ยินดีที่จะได้ร่วมงานนะครับ”
“ อืม ” ผมตอบกลับสั้นๆอีกครั้ง ตามองออกไปนอกหน้าต่าง สึนะทำเสียงฟึดฟัดเหมือนไม่พอใจ
“ อ่า ฮ่ะๆ งันเข้าเรื่องเลยนะครับ ที่ผมเรียกมาพบครั้งนี้ผมมีงานที่เขาติดต่อเข้ามา”
“ .... ”
“ .... ” ผมกับสึนะเงียบ
“ เป็นงานถ่ายแบบปกนิตยสารคู่นะ ”
“ แล้วนางแบบที่จะมาคู่นี้เป็นใครครับ? ”
“ ผมก็ไม่รู้นะ คงต้องรอฝั่งนู้นเขาบอกอย่างเดียว แต่ยังไงฮิบาริซังก็ถือว่ายังใหม่มากสำหรับวงการ สึนะคุณต้องช่วยดูแลและสอนงานด้วยนะ ”
“ ครับบอส ” สึนะยิ้ม “ แล้วจะไปถ่ายวันไหนครับ ”
“ อาจจะเร็วไปหน่อยนะ ”
“ ครับ? ของง่ายๆแบบนี้ไม่ต้องรอเวลามากหรอกครับ ”
“ อืม.....วันนี้เลย”
“ =[ ]=’ ”
“ โหยยย...เมื่อกี้ยังคุยโม้อยู่เลยตอนนี้หน้าซีดเลยนะครับ..ฮ๊ะๆ” ผมระเบิดหัวเราะออกมาลั่นรถ สึนะได้แต่เก็บอารมณ์แต่ทำไมผมจะไม่รู้ว่าหน้าซีดขนาดไหน
“ .... ”
“ นี่.....อย่าเงียบสิ ผมใจไม่ดีเลยนะ T^T” ผมพยายามสะกิดแขนสึนะ ลืมบอกไปตอนนี้ผมกับสึนะกำลังขับรถไปบริษัทที่จ้างงานให้ผมไปถ่ายแบบ ผมนั่งส่วนสึนะขับ
“ .... ” ยังคงเงียบอีกเช่นเคย
“ โกธรที่ผมล้อคุณหรอ?”
“ เปล่า ”
“ งันคุณก็คุยกับผมสิ ”
“ ไม่!”
“ งันแสดงว่าคุณโกธรผม”
“ เปล่า”
คนหล่ออย่างผมเริ่มงงแล้วนะ = =
“ แล้วตกลงคุณเป็นอะไรเล๊า?? ”
“ .... ”
ไม่ตอบ
แต่เงียบแทน
ตลอดทางผมเลยจำใจนั่งเงียบมองซีกหน้าของสึนะเงียบๆไปตลอดทาง ภายในรถตอนนี้เลยเต็มไปด้วยความตึงเครียด
ไม่พูดแล้วคนเท่ห์อย่างผมจะรู้มั้ยเนี๊ยว่าเป็นอาร๊ายยยย!!!!
=[ ]= !!!
______________________________________
ฮาโหล เฮ้!
ยังจำกันได้มั้ยเอยยย??? ไรท์เจ้าเก่าเอง
ไรท์ขอสารภาพนะ..ความจริงไรท์เกือบจะลืมเรื่องนี้อยู่แล้ว =.=
(งดรับรองเท้าทุกขนาดทุกยี่ห้อนะเคอะ!)
แต่นึกไงไม่รู้กลับมาอ่านอีกครั้ง เห็นยอดเม้นท์และแฟนแล้วมันชื่นจายย!!! ><
นั้นแหละ! บวกกับว่างจัด -V- เลยแต่งต่อเพื่อคนที่รอ หุหุ
แต่ขอบอกว่าไรท์แต่งสด! ไร้การวางโคลงเรื่องแต่ใดทั้งสิ้น
หากมันเละเกินไปก็ขออภัยย TT____TT
# ฟิคเรื่องนี้อิฮิมัน(ปัญญา)อ่อนหน่อยๆก้อย่าได้ว่ากัน -..-
# ก็อิไรท์มันเป็นแบบนี้ จะให้ตัวละครมันสมประกอบก็บ้าแบ้วว *O*
เอ้า!! เม้นท์+โหวต เติมกำลังใจหน่อยนะจ้าา
ความคิดเห็น