คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : BLACK 3.
BLACK 3.
ท้อฟ้ามืรึ้มทั้ที่็ปาเ้าไปเือบะบ่ายโมแล้ว วันนี้ร่าบาถูอินนัออมาที่ร้านอาหาร้าๆมหาลัย่วนๆ แบฮยอนเลยรีบออมาโยที่ไม่ลืมทำอาหารไว้ให้านยอลที่หลับยัไม่ื่น แบฮยอนยืนรอรถแท็ี่ไ้ไม่นานนั็บอุหมายปลายทาที่ะไปทันที
เมื่อถึที่หมายแบฮยอน่ายเินแล้วรีบเินเ้าไปในร้านเพื่อไม่ให้น้าในรอนาน วาสายาไ้ไม่นาน็ไปสะุับร่าสูออินนั่อยู่้าระร้านและมีผู้ายัวเล็นหนึ่นั่อยู่ร้ามอินำลันั่ินเ้อย่าเมามัน
“อิน” แบฮยอนเรียอินที่ำลัเหม่อมอทายอูที่นั่ินเ้้วยวามเลิ้บเลิ้ม ให้หลุออมา ทั้อินและยอูรีบหันไปทา้นเสียที่ยืนอยู่้านหลั
“อ้าวแบฮยอนหรอ นั่่อนสิ” อินผายมือไปทาที่นั่้าๆยอู แบฮยอนพยัหน้า แล้วหันไปยิ้มให้นัวเล็ที่มอเาาปริบๆ
“ยอูนี่แบฮยอนเพื่อนผมเอ แล้วแบฮยอนนี่ยอูนที่เยบอแอ่ะ” ยอูลี่ยิ้มรูปหัวใไปให้แบฮยอนอย่าน่ารั นอีนอยิ้มอบไม่ไ้
“นายะสั่อะไรินไหม” แบฮยอนพยัหน้าเพราะนี่็ปาเ้าไปเือบบ่ายโมแล้วแ่ยัไม่มีอะไรถึท้อเลย
หลัาที่แบฮยอนสั่อาหารเสร็ ยอูที่รอุย้วย็หันมาถาม้อนแบฮยอนอบเือบไม่ทัน
“แบฮยอนพัอยู่ที่ไหนหรอ”
“็อนโฯแถวนี้แหละ”
“แบฮยอนมีแฟนยั”
“เอ่อ..”
“แบฮยอนอบทานอะไรเหรอ”
“ือ..”
“ถ้าว่ามาเล่นับยอที่ะไ้นะ” ยอูบอเสียใสทั้ที่แบฮยอนยัไม่ไ้อบสัำถาม ปารูปหัวใยับุย้อไม่หยุนเ้เลอะที่ปา อินเลย้อเอื้อมมือไปเ็ให้ อินสบาับวาลมโใส พร้อมับพึมพำเบาๆ
“เ็ื้อ พูมา” ยอูหน้า้ำอย่าอนๆ แล้วหันไปฟ้อแบฮยอนที่นั่้าๆ
“แบฮยอนูไุยอสิ” แบฮยอนยิ้มให้นี้ฟ้อ
“หมอนั่น็ปาแบบนี้แหละ อย่าสนใเลย” ยอูแลบลิ้นให้อินเป็นเิล้อเลียนนอีน้อี้หน้าให้หยุ
พออาหารอแบฮยอนมาเสิร์ฟ ยอู็าลุวาวทันทีที่เห็น แบฮยอนยื่นเ้ให้ยอูิ้นหนึ่ นัวเล็รีบว้ามาแล้วเมือบไปทันที
“่อยๆินสิ” แบฮยอนบอ ที่เห็นยอูินเ้าไปอย่าเร็วและหมไปในเวลาไม่ี่วินาที ยอูหันมายิ้มแ้มปริแล้วบอเสียใส
“ไม่เป็นไรหรอ ยอินมาไม่ไ้เี๋ยวอ้วน” นัวเล็บอำๆ
“อนนี้ไม่อ้วนว่าั้น” อินยัิ้วึ้น้าหนึ่เป็นเิล้อเลียน
“ไม่สัหน่อยเนอะแบฮยอน” หันไปหาแนวร่วมทันที แบฮยอนไม่ไ้อบอะไรเพียแ่ยิ้มออมาเล็น้อย
“หลอัวเอ” อินพูึ้นลอยๆ ทำให้นัวเล็ลุึ้นทำท่าะเินหนี
“นายะไปไหนน่ะ” อินถาม ยอูหันมามออินอนๆ่อนะทำหน้าเิ
“เถียับไแล้วยอปวี่เอะ” ยอูสะบับ็อบเินหนีไปทาห้อน้ำหลัร้าน ทิ้ให้อินไ้แ่ส่ายหัวับวามเ็ออีน แบฮยอนมอท่าทาอนร้ามพร้อมรอยยิ้มล้อๆ
“ยิ้มอะไรอนาย” อินหันมาถาม
“นนี้ป่ะ ที่นายบอว่าะเอาริ”
“นนี้แหละ น่ารัใ่ไหมล่ะ”
“อื้อน่ารัี แ่ไม่เหมาะับนายสันิ ยอูออะใส่ื่อแ่นายลับะล่อนปริ้นปร้อนอย่าับปลาไหล”
“นี่มป่ะ” อินถามน้อ้าม แบฮยอนไหวไหล่อย่าไม่ใส่ใ
“นี่เาไม่ไ้เรียว่าม แ่เาเรียว่าหลอ่า” เมื่อแบฮยอนพูบอิน็เอื้อมมือไปยีหัวอแบฮยอนนฟูนัวเล็ยู่ปา่อนะัทรผมให้เ้าที่
“ผมยุ่หมแล้ว” แบฮยอนบอทั้ยััผมอยู่ อินอใไม่ไหวเลยเอื้อมมือไปี้เอวแบฮยอนนอีนิ้นพล่านไปมาเพราะวามั๊ี้
แ่หารู้ไม่ว่านอร้านมีสายามริบอบานที่ำลัมอมาที่ทัู้่้วยแววาที่แสนะเยา แ่ลับแสยะยิ้มร้ายที่มุมปาอย่าหยันๆ
ร่าสูยืนอยู่หน้าร้าน้าายมีผู้หิเ็ี่นหนึ่ำลัอแนพร้อมับใ้ออิ่มเบียไปที่แนแร่ร่าสูเหยียยิ้มับภาพที่เห็น เหอะที่ริ็รีบออมาเพราะมาหาผู้ายนี่เอ
ร่านใ่ไ้นะบยอนแบฮยอน..
านยอลผละาผู้หินนั้น่อนะย่าเ้าไปในร้าน และไปยัที่โ๊ะที่นั่ิระ เสียหัวเราะอแบฮยอนัมาแ่ไลนานยอลถึับรู้สึยา ที่ริ็ไม่ไ้อยาัเวลาออีนสัเท่าไหร่หรอ แ่เห็นแล้วมัน็อไม่ไ้ที่ะเ้าไปทัทายใ่ไหม
นมันเยๆันอยู่..
“บยอนแบฮยอน” แบฮยอนะัเมื่อไ้ยินเสียเรียทีุ่้นเยัมาา้านหลั ไม่ริน่า แบฮยอนเหลียวไปมอทา้านหลัอัวเอ วาใสเบิว้าเมื่อเห็นว่าเ้าอน้ำเสียทีุ่้นเยนั้นือใร
“านยอล” แบฮยอนมอานยอลที่ยืนอยู่้าหลัพร้อมับผู้หิเอ็์ันหนึ่ที่อแนานยอลไว้เหมือนแสวามเป็นเ้าอ สายาอร่าบาแสออมาทั้วามใ านยอลมาทำอะไรที่นี่ แล้วผู้หิที่อแนเาไว้ือใรันหรือว่าู่นอนนใหม่อานยอล แบฮยอนรู้สึเ็บแปร๊บที่ทรวอเพราะวามิอนเอที่มี่อร่าสู อินมอหน้าานยอลอย่าสสัย ่อนะวาะเบิว้าเมื่อรู้ว่าผู้ายนนี้เป็นใร
านยอลผู้ายที่ทำให้แบฮยอน้อมาร้อไห้ให้เาฟัทุวัน
านยอลผู้ายที่เหยียบย่ำหัวใอแบฮยอน
อินพอะไ้รู้ัานยอลอยู่บ้าเพราะวามเ้าู้และาเพื่อนอเา เมื่อหลายเือน่อนแบฮยอนมาบอว่าไ้บับานยอล อิน็ไม่ไ้ว่าอะไร ออะีใ้วย้ำที่เพื่อนอเาะไ้มีแฟนับเาสัที แ่ไม่นานนัแบฮยอน็มานั่ร้อไห้และร่ำรวเรื่ออานยอลให้เาฟัเือบทุวัน และเา็พอรู้นิสัยอานยอลาทีไ้ยินมาาสาวๆในะ อินมัะบอให้แบฮยอนเลิับานยอละ แ่เพื่อนอเาลับไม่ยอมเลิและยับออีว่าเพราะรัานยอลเลยไม่ยอมาไปเสียที่
ทั้ๆที่ผู้ายอย่าปาร์านยอลไม่สมวรไ้รับวามรัาแบฮยอนเลยแม้แ่น้อย
านยอลวาสายามอแบฮยอนและอิน โยที่สายาที่ร่าสูมอมาเหมือนะเผาแบฮยอนให้แหลสลายไป ร่าบาสั่นน้อยๆเพราะวามอึอัเพราะผู้นที่อยู่ในร้าน่าให้วามสนใไม่เว้นแม้ระทั้พนัานในร้าน
“ที่รีบออมาเพราะมาหาผู้ายนี่เอนะ ัน็นึว่ามาทำอะไร” านยอลเหยียยิ้ม แบฮยอนอ้าปาพยายามะอธิบายว่ามันไม่ใ่อย่าที่ร่าสูเ้าใ
“ร่านไม่เบาเลยนะ แล้วนี่ะไป่อันที่ไหนล่ะ” านยอลพูถ้อยำที่รีหัวในัวที่ยืนัวสั่น้วยรอยยิ้มที่แสวามเย้ยหยัน นัยน์ามพร้อมะีร่าอแบฮยอนออเป็นิ้นๆ
พลั่!!
ุ้บ!
อินทนไม่ไหวเมื่อไ้ยินำพูร้ายาออมาาปาออีนที่ทำให้แบฮยอน้อัวลีบ้วยวามอายเมื่อนทั้ร้านมอมาที่แบฮยอนอย่าสนใใร่รู้พร้อมับุบิบันเสียั ร่าสูึัหมัหนัๆไปที่ใบหน้าอานยอลอย่าแรโยที่อีนไม่ทันั้ัว ล้มลไปนอนับพื้นผู้หิเอ็์ันนั้นยับัวหนีอย่ารวเร็วเพราะลัวะโนลูหลไป้วย านยอลลุึ้นมาเผิหน้าับอิน นัยน์มริบมอไปที่อิน้วยสายาที่เ็มไป้วยอารม์โรธ ถุยน้ำลายที่ปนเลือที่ลบปาออไปแล้วใ้ลิ้นันระพุ้แ้มอย่าวนๆ
พลั่
โยที่ไม่ทันั้ัวอิน็ถูานยอลัหมัเ้าไปนล้มลไปับพื้น้วยันทัู้่ ร่าสูอานยอลร่อมอินอยู่และเสยหมัหนัๆไปที่ใบหน้าหล่อเหลา อินถูานยอล่อยเ้าไปที่หน้าหลายทีนิ้วแปาแ แบฮยอนรีบเ้าไปแยทั้สอ้วยเรี่ยวแรที่มีเพียน้อยนิ
“หยุ พอไ้แล้ว” แบฮยอนผลัานยอลออไป ่อนะนั่ลไปประออินึ้นมาอย่าเป็นห่ว แ่็ถูานยอลระาให้ลุึ้นมาอย่าแรนร่าบาเไประแทเ้าับอแร่ออีน านยอลลาแบฮยอนฝ่าฝูนที่ยืนมุอยู่อย่ารวเร็วรไปที่รถยน์ันหรู ร่าบาิ้นเพราะเป็นห่วอินที่นอนมอเลืออยู่้าใน านยอลยัแบฮยอนเ้าไปในรถ้วยแรที่มี และนั่ประำที่นับแล้วออรถไปอย่ารวเร็วโยที่ไม่ไ้ฟัเสียทัทานาน้าัว
“านยอล นายะไปไหนน่ะ” แบฮยอนเอ่ยเมื่อมอเห็นถนนที่ไมุ่้นาสัเท่าไหร่ และฝนที่เริ่มเทลมาทำให้ร่าบาเริ่มระแว ลัวว่าานยอละปล่อยเาลที่นี่
“านยอล ลับันเถอะ”
“าน..” แบฮยอนพูไม่ทันบ ร่าสู็เบรรถอย่าแรนแบฮยอนไถลไป้าหน้า หน้าผาใสโับอนโทรรถอย่าแรนเป็นรอยแเถือ แบฮยอนมอไป้านอรถที่อนนี้ฝนหนันไม่เห็นทัศนียภาพภายนอ
“หนวหู” สายามอานยอลที่มอมาทำให้แบฮยอนนลุู่ แววามเ็มไป้วยเพลิโทสะและวามโรธเือที่แสออมา
“วันนี้ยาหรอถึ้อไปหามันถึที่น่ะ อันไม่ให่เท่ามันหรอ หรือว่าไม่ถึใเท่ามัน แ่ันว่าลีลาอัน็เ็แล้วนะ” น้ำเสียที่เย้ยหยันหลุออมาาปาอร่าสู านยอลยับใบหน้าเ้ามาใล้ๆับแบฮยอน ใ้แนแร่ัร่าบาไว้ับเบาะ นอีน้อหลับาแน่น้วยวามลัว ฝััวแน่นไปับเบาะ
“ไม่ มันไม่ใ่แบบนั้นนะานยอล” แบฮยอน้อนสายามออีน เปล่ำพู้วยน้ำเสียเว้าวอน แบฮยอนไม่อยาให้านยอลเ้าใผิ ไม่อยาให้านยอลมอแบฮยอนเป็นนแบบนั้น
“ันอธิบายไ้..” านยอลเหยียยิ้มที่มุมปา
“เ็บปาไว้ิน้าวเถอะ ันไม่ไ้้อารำอธิบายานาย”
แบฮยอนสะอึับำพูที่แสนะทำร้ายิใ ใร้ายเินไปแล้วนะ
“าน..”
เปลือาสวยปิแน่นเมื่อลมหายใร้อนอานยอลเป่ารที่้าแ้ม านยอลมอรอยแาๆที่ออร่าบาที่เาเป็นนทำ สสัย้อทำใหม่แล้วมั้ ร่าสูิ ่อนะแนบริมฝีปาับอาวออีน บเม้มนเิเป็นรอยแที่เ่นัอีรั้ แบฮยอนเหมือนไม่มีอาาศหายใร่าบาหอบหายใเ้าลึนอบาระเพื่อมไหว วามเสียวปลาบที่ออทำให้มือบาิลบนไหลอานยอลแน่น
“อึ..าน ย”
านยอลไล้ริมฝีปาาออับูบที่ปลายาสวย พรมูบที่แ้มใสเลยไปนถึหน้าผามน นมาหยุที่ริมฝีปาอิ่มหวานที่เม้มแน่นเ้าหาัน านยอลประทับริมฝีปาับร่าบาัที่เบาๆที่ริมฝีปาล้าอย่าเล้าโลมแมหยอล้อ ่อนที่ลิ้นสาะเ้าไป้นหาวามหวานที่โพรปาเล็ วามรู้สึร้อนวูบาปลายเท้าถึเส้นผมทำให้แบฮยอนถึับอ่อนระทวยับุมพิที่แสนะเอาแ่ใและลุล้ำอร่าสู มันทั้เร่าร้อน และป่าเถื่อน
ลิ้นหนาหยอล้อับลิ้นเล็และูุนนเิเสีย มือหนาเลื่อนไปลูบไล้เอวบาพร้อมบีบเบาๆ แบฮยอนเหมือนอยู่ในหมู่ผีเสื้อแสนสวยนับล้านๆัวที่ำลับินอยู่รอบๆัวเา
านยอลถอนริมฝีปาออและถอยัวนั่ประำที่นับเ่นเิมปรายาูถูไปที่ร่าบาที่นั่หอบหายใอยู่้าๆ
แบฮยอนรีบลัระุมเสื้อที่ถูปลออั้แ่เมื่อไหร่็ไม่รู้อย่ารวเร็ว ใเ้นแรเหมือนะทะลุออมาับสัมผัสที่านยอลมอบให้ ใบหน้าเล็ร้อนผ่าวและึ้นสีแเรื่อ
“่ายีเหมือนันนะแบฮยอน วันหลัอยืมัวไปให้เพื่อนันลอบ้าสิ” น้ำเสียที่แสวามรัเียเปล่ออมาาปาอน้าัว านยอลเเสยะยิ้มร้ายที่มุมปา ่อนะออรถไปและไม่ไ้สนใแบฮยอนที่นั่น้ำาในับำพูอเา ทำไม้อทำร้าย้วยำพูที่แสนร้ายานานี้้วย
“ไม่มี่า!!”
เหมือนโนลูบหลัแล้วบหัว..
ำพูเมื่อี้ลับบาลึเ้าไปในิในเลือไหลออมาเป็นทา
แบฮยอน้มหน้าลน้ำาใสไหลรินอาบแ้มนวล สายฝนที่โปรยปรายเหมือนะเยาะเย้ยวามี่เ่าอัวเอ ที่ยัหลับสัมผัสอานยอล
ทำไมนายถึน่าสมเพแบบนี้นะ...แบฮยอน
แอบออ่านหนัสือมาอัพให้นินึ(ที่ริ็ไม่นินะ)
่วนี้รู้สึ้อแ้อยาไ้เม้นบ้า
เม้นเป็นำลัให้ไรท์หน่อยเหอะนะTTTT ะราบามๆเลย
ความคิดเห็น