ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [sf exo] ❥ hello love stories ( chanbaek )

    ลำดับตอนที่ #20 : [SF] SECRET : CHANBAEK

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 7.35K
      40
      31 ต.ค. 56




    SECRET

     

    AUTHER : KYUTY
    COUPLE : CHANYEOL x BAEKHYUN
    RATE : NC-18
    NOTE : เพลงหน้าฟิคนี่ต้องแปลด้วยนะ ฟิลได้เลย คึคึคึ และอยากบอกว่า ฟิคเรื่องนี้มันไม่มีอะไรเลยนอกจาก.....นั่นแหละ สนองนี๊ดตัวเองเฉยๆ กร๊ากกกกกกกก
























     

     

    “จะไปแล้วหรอ”

     

     

    “อือ เดี๋ยวพรุ่งนี้จะรีบกลับนะ ดูแลน้องเราดีๆด้วย” หญิงสาวยิ้มหวานให้กับท่าทีออดอ้อนของสามีที่เพิ่งแต่งงานได้กันเดือนกว่าแล้ว ทั้งสองคนซื้อบ้านหลังเล็กไว้เป็นเรือนหอโดยมีห้องนอนสองห้อง และมีสวนหน้าบ้านอีกนิดหน่อยเพื่อสร้างบรรยากาศรื่นรมย์ จังหวะเดียวกับน้องชายของหล่อนที่เข้ามาเรียนมหาลัยในเมืองใหญ่ จึงขออาศัยอยู่ด้วยในบ้านหลังเดียวกัน น้องชายของหล่อกับสามีเข้ากันได้ดีในช่วงแรกที่เข้ามา นึกแปลกใจไม่น้อยแต่ก็ดีใจเสียมากกว่าที่อย่างน้อยเจ้าน้องชายตัวดีกับคุณสามีรักกันดีแถมยังสนิทสนมกันในเวลารวดเร็ว

     

    “ผมดูแลตัวเองได้น่า โตแล้วนะ” ว่าแล้วเจ้าน้องชายสุดแสนจะน่ารักก็วิ่งร่ามากอดคนเป็นพี่เต็มรัก ดีที่สามีจับมือเอาไว้ก่อนไม่งั้นได้ล้มไปกองทั้งคู่แน่

     

    “แบบนี้น่าไว้ใจได้ที่ไหน ท่าทางดีใจขนาดนี้จะแอบหนีไปเที่ยวล่ะสิ” มองใบหน้าหวานที่ไม่ต่างจากตัวเองเท่าไรแล้วเอานิ้วจิ้มไปที่แก้มใสอย่างเอ็นดู

     

    “เปล่าเลย สัญญาว่าจะอยู่บ้านตลอด จริงๆนะ”

     

    “อย่ามาทำเป็นอ้อน ยังไงก็ฝากชานยอลดูแลแบคฮยอนด้วยนะ”

     

    “ได้สิ เดินทางปลอดภัยนะโบจิน อย่าหักโหมงานเกินไปล่ะ” โบกมือลาภรรยาที่เดินไปขึ้นรถของบริษัทที่เจ้าตัวบอกว่า ต้องไปทำงานต่างจังหวัดเพราะลูกค้ารายนี้สำคัญมาก ตัวเขาเองก็ไม่ได้ทุกข์ร้อนอะไรมากมายออกจะดีใจอยู่หน่อยๆ ต่างจากคนข้างๆที่ยิ้มแป้นกระโดดโหยงๆชูมือลาพี่สาวด้วยหน้าตาชื่นมื่นเกินความจำเป็น

     

    “ดีใจเกินไปป่ะ”

     

    “ก็ไม่มีใครอยู่ให้คอยระแวงแล้วนี่” หันมาเผชิญหน้ากัน ชานยอลเพิ่งสังเกตว่าแบคฮยอนใส่กางเกงขาสั้นมากจนเสื้อยืดตัวใหญ่นั่นปิดมิด คอเสื้อก็กว้างมาก เดาได้เลยว่าต้องเอาเสื้อเขามาใส่แน่นอน

     

    “พี่สาวนายเพิ่งออกจากบ้านไปเมื่อกี๊เองนะ” มองตามมือที่จับไหล่กว้างแล้วค่อยๆไล้ไปตามแผงอกแกร่งอย่างเย้ายวน แบคฮยอนกัดปากตัวเองก่อนจะช้อนมองคนที่พูดขัดอารมณ์

     

    “แล้วครั้งแรก ใครกันที่บุกเข้าห้องผมแล้วมาข่มขืนผมล่ะ” หยุดมือที่ตรงซิปกางเกง ค้างไว้ตรงนั้นนิ่งๆแล้วเอ่ยถามต่อ

     

    “สุดท้ายนายก็สมยอมนี่” ลมหายใจอุ่นเป่าที่ข้างแก้มชวนสยิวไม่น้อย แบคฮยอนใช้นิ้วดันปากอีกฝ่ายที่ต้องการจะฉวยจูบเขา

     

    “ผมไปอาบน้ำก่อนนะครับ” ชานยอลแค่นหัวเราะที่เผลอพลาดไปกับเด็กชอบยั่วนั่น เสยผมแล้วมองตามคนที่ขึ้นบันไดแล้วเลี้ยวไปทางห้องน้ำโดยไม่ไปหยิบผ้าเช็ดตัวหรือเสื้อผ้าอะไรทั้งสิ้น

     

    แล้วจะหยิบไปทำไมในเมื่อไม่ได้ใช้อยู่แล้ว...

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    ------------------CUT------------------

















     

    “ก็..ชอบอยู่..แต่มันก็เจ็บ..” พูดกระท่อนกระแท่นแล้วยิ่งเจอสายตาอ่อนโยนใจก็อ่อนยวบเสียแล้ว

     

    “โอเค ทีหลังจะเบากว่านี่นิดนึงแล้วกัน” คนหมดแรงได้แต่ค้อนวงใหญ่ไปให้เพราะไม่มีแรงจะทำร้ายคนตรงหน้าแล้ว

     

    “ง่วง จะนอนแล้ว”

     

    “ยังไม่หายคิดถึงเลย”

     

    “ย๊า! อื้อ!

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    “เล่นอะไรอยู่ หื้มหนุ่มๆ”

     

    “พี่โบจิน! กลับมาแล้ววววววว” แบคฮยอนวิ่งแจ้นไปหาพี่สาวที่ยืนถือของพะรุงพะรังอยู่หน้าประตู หยิบเอาถุงต่างๆมากมายลงไปวางที่พื้นแล้วสวมกอดหญิงสาวแน่น

     

    ชานยอลเดินมาสมทบแล้วหยิบถุงที่อยู่ที่พื้นขึ้นมาวางที่โต๊ะแล้วส่งยิ้มให้ภรรยาตัวเอง

     

    “ไง เจ้านี่แอบหนีไปเที่ยวไหนรึเปล่า”

     

    “ไม่ได้ไปไหนเลยนะพี่ ผมอยู่บ้านทั้งวันเลย ไม่เชื่อถามพี่ชานยอลดูสิ” อมยิ้มเล็กๆโดยที่พี่สาวไม่ทันเห็น ชานยอลกระตุกยิ้มเบาๆอย่างรู้ทันเด็กน้อยเจ้าเล่ห์

     

    “ตามนั้นแหละ”

     

    “โอเค เชื่อก็เชื่อ แต่เอ๊ะ ปากเราไปโดนอะไรมาเนี่ย” หญิงสาวขมวดคิ้วแน่น จับคางน้องชายที่สูงกว่าให้ก้มลงมาเพื่อดูแผลชัดๆ

     

    “อ่า สะดุดไปชนเสาเข้าน่ะครับ” แอบเหลือบมองตัวต้นเหตุที่ยืนยิ้มไม่รู้สึกรู้สาตรงคำว่าเสา แหม ไม่คิดจะรู้สึกผิดบ้างเลยนะ

     

    “ซุ่มซ่ามจริง ชานยอลเดี๋ยวฉันไปอาบน้ำก่อนนะคะ เหนียวตัวจะแย่”

     

    “เดี๋ยวผมเอาของไปเก็บให้นะ” บรรยากาศสีชมพูแปลกๆทำเอาแบคฮยอนเบะปากอย่างหมั่นไส้ ปลีกตัวหนีออกมาทางข้างบ้านแทน ยืนพิงผนังบ้านมองดูต้นไม้ใบหญ้าอย่างเบื่อๆ

     

    พี่โบจินกลับมาแล้วจะเอาเวลาไหนไปสนุกกับพี่เขยตัวดีล่ะ เบื่อที่จะต้องกลั้นเสียงครางเต็มแก่ น่าจะไปทำงานซักเดือนสองเดือนไปเลย...

     

    “ทำหน้าแบบนี้หมายความว่าไง หื้ม” ภาพต้นไม้สีเขียวๆแทนที่ด้วยใบหน้าหล่อเจ้าเล่ห์ของชานยอล รอยยิ้มมุมปากช่างเข้ากับหน้าตาแบบนี้เสียจริง

     

    “เบื่อ”

     

    “แล้วทำยังไงถึงจะหายเบื่อ”

     

    “ก็น่าจะรู้อยู่นี่” เอื้อมมือไปคล้องคอให้โน้มหน้าเข้ามาใกล้จนจมูกรั้นชนจมูก ริมฝีปากเฉียดไปมาเบาๆ

     

    “ทำแบบนี้แล้วพี่จะอดใจไหวได้ยังไง” แบคฮยอนหัวเราะคิกคักแล้วเขย่งตัวไปกัดริมฝีปากล่างเบาๆ ช้อนตามองพี่เขยที่แม้ความสัมพันธ์จะเกินคำนั้นมาไกลมากโขแล้วก็ตาม

     

    “ทนไม่ไหวก็ต้องทน” ผลักอีกคนออกแล้วเดินหนีกลับไปที่ประตู

     

    “อ้อ คืนนี้ผมว่าจะลงมาหาอะไรกินในห้องครัวตอนเที่ยงคืนนะครับ”

     

    จากอารมณ์ขุ่นมัวที่โดนปฏิเสธ ชานยอลเผยยิ้มเมื่อรู้ความหมายแฝงในประโยคนั้น ตามองแบคฮยอนที่เดินเข้าบ้านไปแล้วอย่างคนอารมณ์ดีขึ้นกะทันหัน

     

    สงสัยคืนนี้คงได้นอนเกือบเช้าแล้วล่ะมั้ง....



















    100% END

    :) Shalunla
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×