ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [sf exo] ❥ hello love stories ( chanbaek )

    ลำดับตอนที่ #25 : [SF] UNKNOWN : CHANBAEK

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 5.21K
      16
      1 พ.ย. 56



    UNKNOWN

     

    AUTHER : KYUTY
    COUPLE : CHANYEOL x BAEKHYUN
    RATE : PG-15
    NOTE : ระวัง...................................มัน.......................สั้น..........................มาก............................................
    และมันป่วงมาก ฟิลแบบอยู่ๆดีก็ผุดขึ้นมาในหัว พิมพ์ๆไป จบแล้ว - - ทำใจนะคะ ขอให้อ่านช้าๆชัดๆ
    อ่านให้ละเอียด ตัวเอียงมีความหมาย
    ติดแท็ก #fichellolove ด้วยนะคะ
























     

     


     

    ผมพบเขาในวันอากาศหนาวเหน็บสุดขั้วหัวใจ

     

    ผมหลงรักเขาตั้งแต่แรกพบ แต่ผมไม่รู้จักเขา

     

    และแน่นอน เขาก็ไม่รู้จักผม

     

    ผมเฝ้ามองเขาอยู่นานจนในที่สุดผมก็รู้ชื่อเขา เขาชื่อ "แบคฮยอน"

     

    รอยยิ้มของเขาเหมือนสายน้ำในใจผม ทำให้ผมก้าวเดินในวันต่อไป

     

    ดวงตาเรียว จมูกรั้น แก้มแดงปลั่ง ริมฝีปากสีชมพู เรียวหน้า เส้นผม ผมรักทุกอย่างที่เป็นเขา

     

    ผมไม่สามารถครอบครองเขาได้เพราะเขามีเจ้าของอยู่แล้ว และอีกอย่างหนึ่ง...

     

    แต่ผมจะยังคงรักเขาต่อไป ไม่ว่าอะไรก็ตาม ผมจะรักเขา

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    รอยยิ้มที่ผมชื่นชมไม่เคยส่งมายังผม เจ้าของรอยยิ้มนั่นคือแฟนของเขา ทั้งสองคนรักกันมาก

     

    ผมต้องคอยฟังประโยคบอกรักของเขาสองคนโดยไม่อาจเลี่ยงได้

     

    "ฉันรักแบคฮยอนจังเลย"

     

    "ฉันก็รักจงอิน รักมากๆเลย จะไม่รักใครอีกด้วย"

     

    แม้แต่ผม แบคฮยอนก็ไม่อาจมารักผมได้งั้นหรอ นั่นสินะ เพราะ...

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    "ถ้าฉันตายไป นายยังจะรักฉันอยู่หรอแบคฮยอน"

     

    "รักสิ ไม่ว่านายจะอยู่ที่ไหนฉันก็รักนาย อย่าพูดแบบนี้อีกนะ ฉันไม่ชอบ"

     

    แล้วผมล่ะ

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    ผมดีใจ...ในที่สุดเขาก็เลิกกับแฟนเขา แต่เขาไม่เปิดใจเลย ไม่เลย

     

    เขาย้ายออกมาอยู่ชานเมือง ใกล้กับที่อยู่ของผม ผมมาหาเขาได้ง่ายขึ้น

     

    "ฉันคิดถึงนายจัง จงอิน"

     

    ผมอยู่ตรงนี้แต่เขากลับคิดถึงใครอีกคน คนที่ทิ้งเขาไปอย่างไร้เยื่อใย

     

    ทำอย่างไรเขาถึงจะมองผม...ไม่มีทางหรอก ในเมื่อ...

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    "จงอิน..."

     

    เขากำลังละเมอ เสียงหวานที่ผมชอบฟัง แต่ตอนนี้ผมกลับเกลียดมัน เกลียดที่เขาเอาแต่เรียกชื่อมัน เสียงที่ไม่มีทางเรียกชื่อของผม

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    เขานั่งอยู่ตรงระเบียง ผมของเขาปลิวไปตามแรงลมช่างดูน่ามองกว่าสิ่งใด 

     

    เขากำลังหนาว หนาวเหมือนที่ผมเคยรู้สึกมัน ใกล้แล้ว...

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    เขาไม่สบาย เนื่องจากอากาศผิดปกติ หิมะกำลังโปรยตัวลงมา เป็นภาพที่สวยมาก ผมเคยเห็นมัน

     

    อากาศหนาวเหน็บเหมือนวันที่ผมเจอเขาครั้งแรก ใกล้แล้ว...

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    "ฮึก จงอิน" 

     

    เขายังไม่ลืมคนๆนั้น มันเจ็บปวดมากที่ต้องมานั่งฟัง แต่ผมจะทนฟัง เพราะผมอยากอยู่ใกล้เขา

     

    เขาทำให้ผมรู้ว่าคนเราสามารถรักคนหนึ่งได้อย่างสุดหัวใจและไม่มีทางหมดรักไป

     

    และผมก็เป็นแบบนั้นเช่นกัน ผมรักเขามาก จนไม่อาจรักใครได้อีก

     

    แต่ไม่ว่าอย่างไร ผมจะทำให้เขาหันมามองผม มันต้องมีวันนั้นแน่นอน เพราะมันใกล้เข้ามาแล้ว...

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    เขาอดทนเกินไป มีทางเดียวแต่เขากลับฝืนมัน เขานอนซมอยู่ในบ้านเพียงลำพัง เหมือนกับผมในตอนนั้น

     

    เขาพยายามที่จะมีชีวิตต่อ เพราะเขาหวังว่าใครคนนั้นจะกลับมา

     

    ไม่มีทาง ผมจะไม่ให้มันเกิดขึ้น

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    เขาเริ่มไอออกมาเป็นเลือด ผมดีใจ

     

    ผมมองดูเขาทรมาน เหมือนกับผมในตอนนั้น

     

    ผมนั่งมองบ้านหลังติดกันกับบ้านของเขา บ้านที่ผมคุ้นเคย เพราะนั่นคือที่ที่ผมอยู่

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    เขาหายใจติดขัด ผมเข้าไปใกล้เขา จ้องมองเขา เขาในตอนนี้กำลังจะหมดลมหายใจ

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    ผมดีใจ...

     

    เขาไม่หายใจอีกต่อไป...

     

    เหมือนผม...

     

    ในที่สุดผมก็ได้อยู่กับเขา...

     

    ในโลกแห่งนี้...โลกหลังความตาย...

     

    แบคฮยอน...ผมรักคุณ

     

    ปาร์คชานยอลรักบยอนแบคฮยอน...

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    ผมไม่สามารถครอบครองเขาได้เพราะเขามีเจ้าของอยู่แล้ว และอีกอย่างหนึ่ง...ผมตายไปแล้ว

     

     

    แม้แต่ผม แบคฮยอนก็ไม่อาจมารักผมได้งั้นหรอ นั่นสินะ เพราะ...ผมตายไปแล้ว

     

     

    ทำอย่างไรเขาถึงจะมองผม...ไม่มีทางหรอก ในเมื่อ...ผมตายไปแล้ว

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    เขามองเห็นผมแล้ว ผมบอกรักเขา เรารักกัน เพราะเรา...ตายไปแล้ว

     























     

    100%

     

    :) Shalunla
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×