คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #45 : [SF] ON BEHIND : CHANBAEK
ON BEHIND
COUPLE : CHANYEOL x BAEKHYUN
RATE : NC-17
NOTE : คึคึคึ ที่มาลงนี่คือ อยากจะมาโปรโมท ฟิค HEY, my boyfriend อีกรอบ กรั่กๆ อยากฟินยาวๆก็ไปที่เรื่องนั้นได้เลยนะจิ๊ ส่วนเรื่องนี้ ก็ลงไปฟินได้เลยเพราะมี.....คัท......คึคึคึคึ
ภายในมหาวิทยาลัยชื่อดังของเกาหลี ในช่วงสอบมีสถานที่ที่หนึ่งที่เป็นที่นิยมเป็นอย่างมาก เหล่านักศึกษามากหน้าหลายตาต่างพากันหอบหนังสือและชีทเรียนที่จะใช้ในการสอบ บ้างก็อ่านคนเดียว บ้างก็อ่านกันเป็นกลุ่ม ทุกโต๊ะในห้องสมุดถูกจับจองเต็มพื้นที่ ห้องสมุดที่เปิดบริการ 24 ชั่วโมงก็ยังคึกคักแม้จะล่วงเลยมาจนดึก แต่ก็ถือว่าน้องกว่าช่วงกลางวัน ชั้นสูงๆของตึกไม่ค่อยมีคนมากนักเพราะส่วนใหญ่ไปรวมกันอยู่ชั้นล่างที่มีร้านอาหารและเครื่องดื่มบริการอยู่
บยอนแบคฮยอนเป็นบรรณารักษ์ในห้องสมุดที่ทำงานมาได้เกือบ 3 เดือนเพราะกำลังรอเรียกตัวให้เป็นอาจารย์นั่งมองนักศึกษาที่ขยันอ่านไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยเพื่อเกรดที่ตนเองต้องการ
เบนสายตามาดูจอคอมพิวเตอร์ที่เต็มไปด้วยภาพจากกล้องวงจรปิด นิ้วเรียวกดไล่ดูไปเรื่อยๆเพราะรู้สึกเบื่อ แต่กลับต้องสำลักหน้าจนหน้าแดง เพราะอะไรน่ะหรอ เพราะคนในภาพจากกล้องเบอร์ 28 น่ะสิ! ตรงนั้นเรียกว่าเป็นมุมอับที่สุดของห้องสมุดเลยก็ว่าได้ มันเป็นชั้นบนสุดของตึก เป็นห้องเก็บงานวิจัยของเหล่าอาจารย์ นักศึกษาเลยไม่เข้าไปนั่งเท่าไรเพราะบรรยากาศมันอึมครึมแปลกๆ แต่นี่! ใช้โอกาสในการทำเรื่องแบบนี้เนี่ยนะ
“เอาอีกแล้วนะปาร์คชานยอล!!”
ขบเคี้ยวฟันตัวเองก่อนจะมองซ้ายมองขวาอย่างแค้นเคียด ทำงานอยู่ที่นี่ได้แค่ 3 เดือน เขาเจอฉากพลอดรักหักสวาทของอาจารย์ปาร์คชานยอลที่สังกัดอยู่หมวดชีววิทยามานับครั้งไม่ถ้วน กับอาจารย์คนนั้นที คนโน่นที เห็นแล้วแทบอยากจะกัดลิ้นตัวเองตาย ไม่คิดจะกลัวนักศึกษาเห็นเลยรึไงว่าตัวเองมาเล่นพ่อแม่ลูก(อสุจิ)แบบนี้ แล้วยิ่งช่วงที่นักศึกษาเข้าออกห้องสมุดตลอดเวลาแบบนี้ยังจะกล้า ทั้งหน้าด้าน หน้าทน หน้าหนา อยากจะถ่ายคลิปแล้วส่งให้อธิบดีมหาลัยจริงๆ!
“นั่งจ้องขนาดนั้นอยากมีส่วนร่วมหรอครับ” ฮึดฮัดได้สักพักก็หันกลับมามองจอ แต่ไม่เห็นคนในจออีกแล้ว ลองไปดูจากกล้องตัวอื่นก็ไม่พบ แต่คนที่กำลังมองากลับมายืนยิ้มกริ่มอยู่ตรงหน้าเนี่ยสิ
“ไม่อยากครับ แต่กำลังหาทางเก็บหลักฐานไปฟ้องนายอยู่ครับ”
“หรอครับ ระวังตัวเองไปอยู่ในคลิปแทนนะ”
“อะ...ไอ้บ้ากาม!”
“อย่าพูดเสียงดังสิครับ เราอยู่ในห้องสมุดนะ ขนาดผมทำยังไม่เสียงดังขนาดนี้เลย”
“แล้วผมกลับได้รึยังครับคุณบรรณารักษ์ผู้ซื่อตรงและ...ขี้ฟ้อง”
“เคยโดนตบปากแตกมั้ย”
“ไม่เคยครับ เคยแต่โดนปากกระแทกปาก”
“แบคฮยอนจ๊ะ ฉันมาแล้ว ขอโทษทีนะมาสายนิดหน่อย” อ้าปากเตรียมด่าแต่ไม่ทันได้ออกเสียง หญิงสาวที่เป็นบรรณารักษ์เหมือนกับเขาก็เดินยิ้มร่าเข้ามา หล่อนวางกระเป๋าเก็บไว้ในช่องเก็บกระเป๋าแล้วหันมาทักทายอาจารย์หนุ่มรูปหล่อด้วยการโค้งหัวนิดๆ
“ก็กลับสิครับคุณบรรณารักษ์”
“อย่าเร่งได้มั้ยครับ กำลังจะหยิบกระเป๋า”
แบคฮยอนสะพายเป้ไปด้านหลังก่อนจะกล่าวลาคนที่มาเปลี่ยนกะกับเขา แล้วเดินตามอีกคนที่จอดรถไว้ด้านหลังของห้องสมุด
“กินอะไรก่อนเข้าห้องมั้ยครับ”
“กินครับ ผมหิวมาก นอกจากจะต้องรอคุณซองจูมาเปลี่ยนกะแล้วยังต้องมานั่งมองภาพกามๆของคุณกับอาจารย์เวนดี้อีก”
“อิจฉาหรอครับ” หันไปแยกเขี้ยวใส่คนขับรถแล้วเปลี่ยนไปมองวิวนอกหน้าต่างแทน ไอ้หื่นกามนี่ก็จงใจยั่วโมโหเขาจริงๆ รู้ว่าไม่ชอบก็ยังจะทำ ชอบเหลือเกินล่ะ ไอ้การมีอะไรกับคนอื่นแล้วให้เขาเห็นโดยตรง ตอนที่คนอื่นมาทำงานแทนก็ไม่คิดจะทำ แบบนี้มันตั้งใจแกล้งเขาชัดๆ
“อย่าเงียบสิ เดี๋ยวผมคิดเอาเองว่าคุณหึงนะ”
“การที่คุณลากผู้หญิงมาฟีทเจอริ่งต่อหน้าผม คุณคิดว่าผมควรจะรู้สึกยังไงดีล่ะครับ”
“ผมทำอะไรให้คุณไปตั้งมากมาย ทำไมคุณไม่ตอบแทนผมหน่อย”
“แค่นี้ยังไม่พออีกหรอ!” อยากจะกระโจนใส่แต่ติดที่ยังรักชีวิตตัวเองอยู่ มาหาว่าเขาไม่ตอบแทนชานยอลเลยงั้นหรอ แค่ตัวเองเป็นคนฝากให้เขาได้เข้าทำงานที่มหาวิทยาลัยนี้ก็ทำเป็นอ้างอวด เรียกร้องบุญคุณไม่หยุด
“ถึงแล้วครับ” เสียงทุ้มเอ่ยบอกเมื่อถึงร้านอาหาร แต่อีกคนไม่ยอมให้เขาลงจากรถง่ายๆ มือเล็กจับมือที่กำลังปลดเข็ดขัดนิรภัยไม่ได้ขยับไปไหน
“ผมยอมเป็นของเล่นของคุณ ยังไม่พอใจอีกหรอ”
“ผมก็เป็นของเล่นของคุณเหมือนกัน ถือว่าเจ๊ากัน คุณยังต้องตอบแทนผมอยู่”
แบคฮยอนปัดมือหนาออกแล้วยกตัวเองขึ้นคร่อมอีกฝ่ายที่นั่งอยู่ฝั่งคนขับโดยคนโดนคร่อมก็ให้ความร่วมมือด้วยการขยับตัวให้อีกฝ่ายนั่งได้สบายที่สุด
“ผมขอยืนยันว่าผมจะไม่ทำอะไรกับคุณนอกสถานที่เด็ดขาด ผมก็หวงเนื้อหวงตัวเหมือนกัน ไม่อยากให้ใครมาเห็นโดยตั้งใจหรือบังเอิญก็ตาม ในส่วนนี้คุณบังคับผมไม่ได้ แต่ถ้ากลับถึงห้อง ผมถึงจะตามใจคุณ...ทุกอย่าง”
-----------------------------CUT-----------------------------
“ยินดีต้องรับอาจารย์คนใหม่นะครับ เรายินดีที่จะได้ร่วมงานกับคุณครับ คุณบยอนแบคฮยอน”
“ขอบคุณครับ” ก้มหัวและจับมือกับหัวหน้าหมวดรายวิชาเคมี ในที่สุดทางมหาลัยก็มีจดหมายเรียกตัวเขา และเขาก็ได้ทำงานอย่างที่ใจอยากเสียที บรรยากาศการต้อนรับก็ถือว่าโอเค ไม่ได้แย่จนเกินไป แต่ก็ไม่มีดีมากมายขนาดนั้น อาจารย์ส่วนใหญ่จะเป็นผู้หญิงซึ่งนั่นถือเป็นเรื่องดีที่ใครอีกคนจะไม่ต้องมาระแวงเขาว่าเล่นชู้ไปทั่วเหมือนที่ตัวเองชอบทำ
ดังนั้นงานที่ห้องสมุดเขาก็ไม่ต้องทำอีกแล้ว แล้วก็อีกนั่นแหละ ชานยอลไม่พาผู้หญิงไปเล่นหมากเก็บแก้ผ้าที่นั่นอีกแล้วด้วย ไม่มีคนให้แกล้งจะทำอีกทำไม จริงมั้ยล่ะ
“อาทิตย์หน้าคุณเริ่มงานได้เลยนะครับ นี่เป็นตารางสอนของคุณ โชคดีที่เด็กเรียนเรื่องใหม่พอดีเลยไม่ต้องไปโคกับอาจารย์ท่านอื่น”
“ขอบคุณครับ งั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ สวัสดีครับ” ก้มหัวอย่างสุภาพในฐานะน้องใหม่และเด็กสุดในบรรดาอาจารย์ทั้งหลาย ต้องทำตัวดีๆเพื่อให้คนอื่นรักและดูแล มันเป็นมารยาทพื้นฐานที่เด็กใหม่ทุกคนต้องทำอยู่แล้ว
“ไงครับ เริ่มต้นด้วยดีมั้ย” ทักทายคนที่เดินยิ้มมาแต่ไกล ร่างเล็กกระชับเสื้อโค้ดเพราะลมพัดมา
“ยังไม่เริ่มเลยนะครับ แค่ไปให้อาจารย์ต้อนรับเฉยๆ อาทิตย์หน้าเริ่มสอน” ขยับตัวเข้าใกล้อีกฝ่ายให้รู้ว่ากำลังหนาว ซึ่งคนมองก็เอื้อมมือไปโอบเอวคอดให้มายืนพิงรถข้างกัน
“กลับห้องหรือไปฉลองดีครับ”
“อยากได้อะไรร้อนๆจังครับ”
“หืม รีบหรอครับ”
“ผมหมายถึงเครื่องดื่มร้อนๆครับคุณอาจารย์” ผละตัวออกแล้วเดินไปเปิดประตูรถฝั่งข้างคนขับ นั่งกอดอกรอให้สารถีจำเป็นมานั่งเสียที ชานยอลหัวเราะเบาๆแล้วยอมเข้ารถแต่โดยดี
“แบบนี้ผมจะเรียกคุณว่าอะไรล่ะครับ ติดปากแล้วด้วยสิคุณบรรณารักษ์”
“ในเมื่อคุณเป็นอาจารย์มานานแล้ว ส่วนผมเพิ่งเริ่มต้น คุณก็เรียกผมว่าเด็กใหม่สิครับ”
“แล้วเด็กใหม่คนนี้จะให้รางวัลอะไรกับอาจารย์ล่ะครับ”
“ไม่รู้สิครับ คงต้องให้คุณสอน”
“จะสอนจนชำนาญเลยล่ะครับ”
“จะตั้งใจเรียนเหมือนกันครับ ไปเถอะครับ ผมหนาว”
ชานยอลพยักหน้าแล้วเคลื่อนตัวรถออกไป
พวกผมเป็นอะไรกันหรอครับ ผมไม่เคยคิดเสียด้วยสิ เป็นอะไรก็ช่างเถอะครับ แค่เป็นอยู่ตอนนี้พวกผมก็โอเคกับมันดี จบนะครับ (ยิ้ม)
ความคิดเห็น