คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #50 : [SF] SWITCH : CHANBAEK
SWITCH
COUPLE : CHANYEOL x BAEKHYUN
RATE : NC-18
NOTE : เราฟื้นแล้ว 55555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555
บยอนแบคฮยอนเตรียมพร้อมสำหรับวันครบรอบสามเดือนของเขากับพี่จงอิน เดินไปมาระหว่างห้องนอนกับห้องครัว จัดเตรียมขนมเค้กที่มีเทียงเลขสามปักไว้ตรงกลาง มีเบียร์อีกสองแพ็คเอาไว้เผื่อพี่จงอินอยากจะดื่มฉลอง และสุดท้าย...ของขวัญชิ้นพิเศษ...
เมื่อกี๊โทรไปแต่กลายเป็นว่าพี่ชานยอลเพื่อนสนิทพี่จงอินเป็นคนรับแทนและบอกว่าพี่จงอินยังติดทำงานอยู่ ยังกลับตอนนี้ไม่ได้ ต้องรออีกหนึ่งชั่วโมง แต่ก็ไม่เป็นไร มีเวลาเตรียมตัวอีกตั้งนาน คราวนี้แหละ ความรักของเขาจะต้องเพิ่มพูนงอกงามเป็นกอบเป็นกำ พี่ชานยอลที่เคยแช่งเอาไว้ว่าคบกันไม่ถึงสามเดือนก็ต้องเลิก เป็นอันว่าไม่มีผล เพราะวันนี้เขาคบกันถึงสามเดือนแล้ว แล้วก็จะคบกันไปอีกเรื่อยๆจนพี่ชานยอลอกแตกตายไปเลย
พอไม่มีอะไรก็มานอนแผ่บนเตียงเล่น คิดอะไรเพลินๆรอแฟนที่น่ารักกลับห้องและฉลอง พอพี่จงอินกลับมาก็ชวนไปกินเค้ก แล้วก็ต่อด้วยเบียร์ให้มันคึกคัก จากนั้นก็...ให้ของขวัญ
แค่คิดก็ฟินจะแย่
ก๊อกๆ
เด้งตัวลุกขึ้นมาก่อนจะรีบตัดเสื้อผ้าที่ตัวเองใส่ให้เข้าที่ ไหนบอกหนึ่งชั่วโมงไง นี่แค่ยี่สิบนาทีก็เสร็จแล้วเหรอ
“พี่จง...”
“สวัสดี”
“พี่ชานยอลมาทำไม” พอแง้มประตูได้นิดเดียวก็เจอหน้าคนที่ไม่อยากเจอมากที่สุด รุ่นพี่ตัวสูงที่ฮอตไม่แพ้พี่จงอิน แต่ช่วงนี้อาจจะฮอตกว่าหน่อยตรงที่เปลี่ยนสีผมเป็นสีเทาควันบุหรี่ บอกเลยว่าปังมาก และใครเห็นเป็นต้องระทวย แต่ไม่ใช่กับแบคฮยอนที่เห็นทีไรเป็นต้องอยากดึงหูกางๆที่ผมปิดไม่มิดมาให้จมดิน คนอะไรหวงเพื่อนสนิทยิ่งกว่าอะไร ป้องกันทุกทางไม่ให้เขาเข้าใกล้พี่จงอิน แต่พอสุดท้ายเขาได้เป็นแฟนกันก็แช่งให้เลิกตลอดเวลา ตัวเองก็มีแฟนเหมือนกัน พอเขาแช่งบ้างก็โกรธใหญ่โต ไม่รู้เป็นบ้าหรืออะไรเข้าสิงกันแน่
“มาแทนไอ้จงอิน”
“ห๊ะ แทน แทนทำไม พี่จงอินอยู่ไหน แล้วทำไมต้องเป็นพี่ที่มา...”
“โอ้ย ถามมาก ไม่พูดมากสักวันจะตายมั้ยครับน้องแบคฮยอน”
“ใครจะไปเหมือนคยองซูคนเรียบร้อยคนนั้นล่ะ ถ้ารำคาญก็ออกไป ไป๊” ปัดมือไล่คนที่เพิ่งปิดประตูให้ออกไป นี่ก็บ่นตลอดว่าตลอด รู้อยู่แล้วว่าเจอหน้ากันก็ต้องทะเลาะแล้วก็ยังจะมาอีก พิลึกคน
“แล้วนี่แต่งตัวอะไร” ก้มมองคนที่แต่งตัวได้แตกต่างจากที่เคยเจอ เสื้อตัวใหญ่ๆกับกางเกงบ๊อกเซอร์ ที่ดูยังไงก็ไม่ค่อยเรียบร้อยเท่าไร
“แต่งตัวในแฟนดู” กอดอกเดินกระแทกเท้าปึงปังไปนั่งที่โซฟาอย่างอารมณ์เสีย พี่จงอินนะพี่จงอิน จำไม่ได้รึไงว่าวันนี้วันอะไร เขาไม่ได้เหงาจนต้องโทรตามยิกๆหรอกนะ แค่อยากให้รีบกลับมาเพื่อมาฉลองกันต่างหาก
“เสื้อใคร กางเกงใคร” ดูก็รู้ว่าไม่ใช่ของแบคฮยอนแน่ รายนี้ชอบแต่งอะไรที่มันพอดีตัว อย่างเสื้อนี่ก็หลวมโครกอย่างกับใส่ของคนอื่น
เขาแอบมองแบคฮยอนมานานแล้ว รู้หมดว่าแบคฮยอนชอบอะไรไม่ชอบอะไร ก็อยากจะจีบอยู่หรอกถ้าไม่ติดว่าน้องเป็นแฟนกับจงอินไปซะก่อน
“เสื้อพี่จงอิน กางเกงที่จงอิน พอใจยัง”
วิธีเดียวที่ทำให้น้องสนใจได้ก็คือกวนตีนมันนี่แหละ
“อ๋อ ใส่เพื่อยั่วยวนให้จงอินมันหึกเหิมงี้” ยกมือขึ้นมาทำท่าบีบจับขยำอากาศจนคนถูกพาดพิงตีเข้าที่ไหล่กว้างฉากใหญ่ รู้ก็ไม่ต้องพูดออกมาก็ได้ หน้าไม่อายจริงๆ
“ ออกไปเลยไปถ้าจะมากวนแบบเนี้ย นี่มันอะไรวะเนี่ย” โวยวายคนที่เดินมานั่งข้างเขาอย่างลอยหน้าลอยตาก่อนจะฮึดฮัดกับตัวเอง ไปทำเวรทำกรรมอะไรถึงต้องมาเจอรุ่นพี่กวนประสาทแบบนี้ แบคฮยอนจะบ้าตาย
“นั่นเค้กเหรอ” ทำท่าจะลุกขึ้นไปดูกล่องเค้กที่วางไว้กลางเคาท์เตอร์ครัวแต่ก็โดนแบคฮยอนดึงไว้ซะก่อน ขืนให้ไปดูมีหวังเค้กวันครบรอบของเขาต้องกลายเป็นเค้กที่แสนอร่อยและอยู่ในปากปาร์คชานยอลแน่นอน
“ไม่ ห้ามดู นั่งอยู่ตรงนี้ห้ามไปไหน”
“เมื่อกี๊ยังไล่อยู่เลย ตอนนี้ห้ามลุก ตกลงจะเอาไง”
“ห้ามไปไหน แต่ถ้าพี่อยากลุกก็คือต้องออกไปจากห้อง...อื้อ” ยังพูดไม่จบก็โดนปิดปากเสียก่อน แบคฮยอนดิ้นหนีคนที่พยายามปล้ำจูบเขาอย่างบ้าคลั่ง ริมฝีปากระดมจูบไปทั้งหน้าจนถึงกลีบปากบางที่โดนครอบครองอย่างเอาแต่ใจ เสียงดูดจ๊วบดังเวลาที่ผละปากออกจากกันแล้วคนอายุมากกว่าก็สั่งสอนด้วยการกดจูบลงไปอีกจนแบคฮยอนต้องทุบหลังแรงๆให้ปล่อย
“โอ้ยยยยยย เป็นบ้ารึไงเนี่ยยยยยยย” ยกปกเสื้อขึ้นมาถูขยี้ปากที่โดนสัมผัสอย่างแรง ใช้มืออีกข้างผลักอีกคนให้ถอยห่าง ก่อนจะส่งสายตาอาฆาตแค้นไปให้
“พูดมากเองช่วยไม่ได้” พอแกล้งจนหนำใจก็เผยรอยยิ้มร่าอย่างคนมีความสุข มองร่างเล็กที่ยังฟึดฟัดไม่หายก็หัวเราะออกมา อะไรมันจะดีไปกว่าการที่เห็นเด็กแบคฮยอนอารมณ์เสียจนหน้าแดงก่ำแต่เอาคืนอะไรเขาไม่ได้ แบบนี้ไงถึงได้ถูกใจเขาขนาดนี้
“พี่จงอินอยู่ไหน เอาพี่จงอินมา แล้วเอาไอ้บ้านี้ออกไปที” ดิ้นเร่าๆอย่างกับเด็กอยากได้ของเล่น แบคฮยอนเบื่อ! เบื่อที่จะต่อล้อต่อเถียงกับคนพรรค์นี้ เบื่อที่จะต้องถูกลวนลามแทบจะทุกครั้งที่พี่จงอินไม่อยู่ แทบนับครั้งไม่ถ้วนแล้วที่โดนพี่ชานยอลจับนั่นแตะนี่โดยที่แฟนไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลย มัวแต่นั่งทำหน้าง่วงอยู่นั่น ไม่ได้รู้เลยว่าเพื่อนสนิทตัวเองกระทำชำเราแฟนตัวเองขนาดไหน
แต่แบคฮยอนก็ไม่ได้ฟ้องพี่จงอินหรอก มันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรมากนี่ แค่โดนพี่ชานยอลลวนลาม เขาจัดการเองได้อยู่แล้ว
แล้วก็ขยับตัวหนีก่อนจะโดนมากกว่าเดิมด้วยการหันหัวไปนอนหนุนโซฟาอีกฝั่ง เอาเท้าถีบให้ชานยอลเขยิบห่างออกไปอีก นอนรอพี่จงอินกลับมาดีกว่า ไม่อยากพูดด้วยแล้ว
“จงอินมันไม่ว่าง”
“ทำอะไร”
“ไม่รู้ เล่นจ้ำจี้กับแฟนคนอื่นอยู่มั้ง” ผงกหัวขึ้นมองคนที่พูดประโยคแปลกๆออกมา แล้วก็กลับมาสนใจประตูห้องห้องต่อ
“ใครจะบ้าไปจ้ำจี้แฟนคนอื่น อ้อ ไม่นับพี่นะที่หื่นไปทั่ว”
“ปากดีจริงๆนะ” พอได้ยินแบบนั้นแบคฮยอนก็แลบลิ้นใส่ อย่างน้อยก็ได้เอาคืนทางคำพูด แต่ยังไม่ทันได้ดีใจก็ต้องรีบลุกขึ้นเอามือดันหน้าไอ้พี่ชานยอนคนหื่นที่อยู่ดีๆก็ขึ้นมาคร่อมเขาอย่างไม่ทันตั้งตัว
“เฮ้ยทำไร”
“จ้ำจี้มั้ง”
“กล้าอ่อ ทำเป็นจริงดิ” เอ่ยถามล้อๆโดยไม่ได้คำนึงถึงอนาคตอันใกล้เลยว่าตัวเองจะเสียเปรียบมากขนาดไหน แบคฮยอนก็เป็นแบคฮยอนวันยันค่ำ ปากดีไปเรื่อย
“การกระทำสำคัญกว่าคำพูดครับน้อง”
-----------------------------CUT-----------------------------
“พี่ว่าจะเลิกกับคยองซู”
“เพื่อ” เท้าคางบนอกกว้างมองคู่สนทนา มือก็ปัดไอ้มือปลาหมึกที่เริ่มมาลูบไล้สะโพกเขาอยู่
“คยองซูไปมีอะไรกับคนอื่น”
“ใครวะพี่”
“จงอิน”
“...”
“ไม่งั้นพี่ไม่ได้มาเอาน้องตรงนี้หรอกครับ พี่แลกแฟนกับมันละ”
“ตลก แดก!” คำสุดท้ายแบคฮยอนยันตัวเองลุกขึ้นและตบเข้าไปอย่างแรงที่หัวคนอายุมากกว่า แถมศอกเข้าที่ท้องเต็มๆจนชานยอลจุกมาถึงลิ้นปี่
“อย่ามารุนแรงกลบเกลื่อนดิวะ มาถึงขั้นนี้แล้ว เปลี่ยนแฟนกันแบบลงตัวพอดี ชานยอลแบคฮยอน จงอินคยองซู” ลูบหัวตัวเองไปแล้วก็หาผ้าห่มมาคลุมกายแบคฮยอนที่ถอยหลังหนีเขาพร้อมกับแววตาโกรธเคือง เวลานี้ต้องทำตัวดีก่อนจะหื่นใส่ แล้วพอน้องใจอ่อนค่อยคุยกันด้วยภาษากายอีกที
“ยังจะกล้าพูด อีก!” คลานกลับมาและตบเข้าไปอีกฝั่ง คราวนี้ชานยอลคอแทบหัก มีทึ้งหัวอีกด้วย แต่ไม่รุนแรงมากเพราะเห็นว่ากลางหัวไม่ค่อยมีผม เลยยอมปล่อย
“เฮ้ยพูดจริง เป็นแฟนจงอินไม่ครื้นเครง เป็นแฟนพี่พี่ละเลงทั้งเช้าทั้งเย็นเลย” เข้าไปกอดเต็มแรงและรั้งให้มานอนแผ่อยู่กลางเตียงด้วยกัน สอดตัวเข้าไปให้ผ้าห่มด้วย แล้วแบคฮยอนก็ดิ้นๆจนเขาต้องกอดให้แน่นเข้าไปอีก จูบปากไปหนึ่งที หอมแก้ม แล้วก็อะไรอีกมากมายที่จะทำให้แบคฮยอนใจอ่อน
“เล่นมุกไป อีก!” เห็นว่าไร้ประโยชน์เลยเลิกดิ้น ยอมให้ชานยอลกอดจนทุกส่วนแนบชิดกันไปหมด แต่ไม่ลืมที่จะตบหน้าผากคนพี่เข้าไปตอนท้ายประโยค
พลิกตัวคร่อมร่างเล็กไว้ในอ้อมกอด ก้มหน้าลงมาจนปลายจมูกชนกัน คุยไปคุยมาก็เกิดอารมณ์อีกแล้ว รอบเดียวไม่สามารถทำให้ชานยอลพอได้หรอก เลยจับเรียวขาขึ้นมาเกี่ยวเอวเขาไว้ จัดที่ทางภายใต้ผ้าห่มจนมันเข้าที่เข้าทาง
“พี่ชอบเราจริงๆนะ จะดูแลอย่างดีเลย ไม่นอกใจ ขยันทำการบ้าน ให้น้องขย่ม ถ้าน้องเมื่อย พี่กระแทกให้”
“เอาจริงดิ”
“เออ”
“ถ้าคบแล้วเราจะเลิกกันมั้ยล่ะ”
แบคฮยอนทำท่าเหมือนชั่งใจ
บอกแล้วว่าถ้าพูดให้ถูกจังหวะ เดี๋ยวแบคฮยอนก็ยอม
“ให้มันเป็นเรื่องของอนาคตดิ เราก็ชอบพี่เหมือนกันแหละน่าทำไมจะไม่รู้”
เวลาที่เขาเข้าไปแกล้งก็ไม่เห็นจะทำท่าทีไม่ชอบ การชอบกันไม่ใช่มานั่งยิ้มหวานใส่กันสักหน่อย ก็แค่อยู่ด้วยแล้วรู้สึกดี ผิดก็แค่มาไม่ถูกจังหวะแค่นั้นเอง แต่แล้วไง เขาก็สามารถทำให้มันถูกที่ถูกทางได้
“แล้วตอนนี้พี่จงอินอยู่กับคยองซูหรอ”
“เออ วินวินทั้งคู่ จบนะ”
“หยุดเดี๋ยวนี้!” ออกแรงทำร้ายมากกว่าเดิมเพราะมันทำท่าเหมือนจะเริ่มยกใหม่ทั้งที่เขายังตัดสินใจไม่เสร็จดี นี่ไม่มีสำนึกผิดหรืออะไรเลยใช่มั้ย ถึงได้พูดๆแล้วก็จะทำอีก
“โอ้ยๆ อย่าดึงหู”
“ไอ้บ้าหูกางเอ้ย!”
“แต่ก็รักนะ”
“เออๆ เป็นการขอเป็นแฟนที่ห่วยแตกที่สุดเลย!”
แล้วแบคฮยอนก็ต้องยอมให้แฟนคนใหม่ล่าสุดลากไปจ้ำจี้อีกรอบ...
ความคิดเห็น