ของถูกก็ดีได้
ของที่หาง่ายก็ใช่จะไร้ค่า
ขุมทรัพย์ไม่จำเป็นต้องอยู่สุดขอบฟ้า
แต่อาจดารดาษใกล้ๆตัวเรา
วันอังคาร, กรกฎาคม 7, 2009
บันทึกก้อนกรวด
ของถูกก็ดีได้
ของที่หาง่ายก็ใช่จะไร้ค่า
ขุมทรัพย์ไม่จำเป็นต้องอยู่สุดขอบฟ้า
แต่อาจดารดาษใกล้ๆตัวเรา
ในสมัยโบราณ มีชนเผ่าหนึ่งเที่ยวเร่ร่อนไปในที่ต่างๆ ค่ำไหนนอนนั่น โดยจะปลูกกระโจมอยู่รวมกันเป็นกลุ่ม ทุกคืนก่อนนอน พวกเขาจะสวดอ้อนวอน ขอโชคลาภจากเทพเจ้าอยู่เสมอ
คืนหนึ่ง! ขณะที่พวกเขากำลังบูชาเทพเจ้าอยู่นั้น ได้เกิดลมพัด ฟ้าแลบ พวกเขาต่างคิดว่า เหตุอัศจรรย์กำลังจะบังเกิดขึ้น ทันใดนั้นเอง พวกเขาก็ได้ยินเสียงดังก้องมากจากท้องฟ้าเบื้องบนว่า....
"พวกเจ้าทั้งหลายจงฟังข้า ในพรุ่งนี้ ไม่ว่าพวกเจ้าจะเดินทางไปยังที่ใดก็ตาม จงเก็บก้อนกรวดที่เจ้าพบในระหว่างทาง ใส่ยามของเจ้าเอาไว้ ตกกลางคืนเมื่อใด พวกเจ้าจะทั้งดีใจ และเสียใจ" สิ้นเสียงนั้น ทุกคนต่างมองหน้ากันด้วยความผิดหวัง ไยเทพเจ้าจึงบอกให้เก็บก้อนกรวดที่ไร้ค่าเช่นนั้น แทนที่จะประทานทรัพย์สมบัติ หรือบอกขุมทรัย์อันล้ำค่าให้ พวกเขารู้สึกไม่พอใจ ต่างเข้านอนด้วยความผิดหวัง
รุ่งขึ้น พวกเขาพากันออกเดินทางไปเหมือนเช่นเคย ทุกคนที่ได้พบเห็นก้อนกรวดมากมาย เกลื่อนกลาดทุกหนแห่งที่ย่างเท้าไป พวกเขาจึงหยิบติดมือมาอย่างเสียมิได้ เพียงคนละ 2-3 ก้อนเท่านั้น ทั้งยังเก็บไปบ่นไป
ครั้นถึงยามพระอาทิตย์ตกดิน พวกเขาพากันหยุดพักแรมปลดย่ามที่สะพายออก ตรวจดูของในย่ามก็พบว่า ก้อนกรวดที่เก็บมานั้นได้กลายเป็นเพชร ล้วนแล้วแต่งดงามเป็นประกายทุกคนต่างดีอกดีใจ พากันชื่นชมโชคลาภของตนกันยกใหญ่ แต่แล้ว! เมื่อนึกขึ้นมาได้ว่า ต่างเก็บก้อนกรวดมาน้อยเหลือเกิน พวกเขาก็พากันรำพึงรำพันด้วยความเสียดาย...เสียใจ
ง่ายนิดเดียวที่จะเก็บก้อนกรวดแต่ละก้อน แต่ชนเผ่าเร่ร่อน ผู้รอนแรมแสวงหาโชคไปทั่วหล้า หาได้ใส่ใจในก้อนกรวดที่ดูไร้ค่าเหล่านั้น สุดท้าย...จึงได้เสียใจ
เราทุกคนเกิดมาต่างขวนขวายหาสิ่งดีๆให้กับชีวิต เราอาจหวังความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ ปรารถนาจะไปให้ถึงดวงดาวจนบางทีเราก็ลืมไปว่า ความสุขที่เราปรารถนานั้น หาได้จากสิ่งง่ายๆ ใกล้ตัว อาจอยู่ในรอยยิ้ม ในคำทักทาย ในการกระทำอันเรียบง่ายของชีวิตประจำวัน อาจอยู่ในเรื่องเก่าๆที่เราได้ยินได้ฟังมาครั้งแล้วครั้งเล่า เช่น การทำบุญ ให้ทาน การรักษาศีล จนกลายเป็นเรื่องที่เราคุ้นเคย แต่ไม่ได้ตระหนักถึงคุณค่า เสมือนก้อนกรวดที่เราเห็นอยู่จนชินตา
แต่ทว่าเรื่องเล็กๆน้อยๆ ที่ดูเหมือนทำไปก็ไม่ได้อะไรเหล่านี้ แท้จริง คืออริยทรัพย์อันล้ำค่า ที่จะส่องประกายแจ่มชัด ยามเมื่อรัตติกาลแห่งชีวิตมาเยือน
เมื่อถึงยามนั้น ขอให้เราเป็นผู้หนึ่งที่ดีใจ และดีใจ ดีใจที่เราได้เก็บก้อนกรวดมาและดีใจที่เราเก็บมาไม่น้อยเลย
ทุกครั้งที่เราทำความดี แม้สิ่งที่จะทำไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร แต่ก็เป็นประวัติชีวิตอันดีงาม ที่ควรจดจำและบันทึกไว้ ด้วยภาพ ด้วยถ้อยคำ ด้วยความรู้สึก และนึกถึงบ่อยๆ
นึกถึงครั้งใด ก็ปลาบปลื้มเป็นสุขใจ กำลังใจจะเบ่งบาน เกิดแรงบันดาลใจที่จะทำความดีอย่างต่อเนื่องไป ไม่สิ้นสุด
ความคิดเห็น