เจี้ยซี่(เสี่ยวเสว่)

เจี้ยซี่ 4 ฤดูแห่งรัก

ภาค เสี่ยวเสว่

----------------------------------------------------

          เมืองทิศเหนือแคว้นหนาน

          ท่ามกลางหิมะสีขาวที่ยามนี้ตกปกคลุมจนทั่วแคว้นหนานชาวเมืองต่างสวมเสื้อผ้าที่หนาขึ้นเพื่อทำให้ร่างกายคลายหนาวลง สองข้างทางของเมืองหลวงที่ยามปกติจะมีพ่อค้าแม่ค้าเอาของออกมาขายนั้นก็บางตาลงอย่างเห็นใด้ชัดเพราะอากาศที่หนาวจัดจากหิมะ อาชาสีขาวราวกับสีของหิมะวิ่งอย่างรวดเร็วผ่านชาวเมืองออกไปทุกคนต่างเงยหน้าจ้องมองไปยังบุคคลที่ควบม้าผ่านพวกเขาไปอย่างรวดเร็ว ชายอาภรณ์สีขาวสลับฟ้าเนื้อดีพริ้วไสวใบหน้าหล่อเหลาหากแต่งดงามในคราเดียวกันนั้นเรียบนิ่งดุจดั่งน้ำเข็ง 'คุณชายเสี่ยวเสว่' บุคคลที่ชาวเมืองที่พบเห็นได้แต่เอ่ยนามของเขาเพียงในใจ สตรีน้อยใหญ่เมื่อได้เห็นหน้าบุรุษที่พึ่งควบม้าผ่านไปถึงแม้มันจะเป็นเพียงพริบตาเดียวที่ได้เห็นก็สามารถที่จะทำให้ใบหน้าของพวกนางเห่อร้อนด้วยความเขินอายขึ้นมาได้ มีสตรีนางใดบ้างที่ไม่รู้จักนามของคุณชายเสี่ยวเสว่ บุรุษรูปงามดั่งภาพวาดแห่งแคว้นหนานทิศเหนือแห่งนี้ แม้ว่าทางเมืองทิศเหนือของแคว้นหนานนั้นจะไม่ได้เจริญรุ่งเรืองเช่นเมืองหลวงของแคว้นอีกทั้งทางทิศเหนือแห่งนี้ส่วนมากชาวบ้านที่อาศัยอยู่ในเมืองนี้จะเป็นผู้ซึ่งอพยพมากจากแคว้นอื่นกันเกือบทั้งสิ้น เช่นเดียวกับตระกูลเสี่ยว ตระกูลพ่อค้าที่ถือว่าร่ำรวยที่สุดในเมืองทิศเหนือของแคว้นหนานแห่งนี้ก็ย่อมได้ หากแต่ที่มาที่ไปของตระกูลเสี่ยวนั้นก็ไม่ได้เป็นที่แน่ชัด ชาวเมืองรู้เพียงแต่ตระกูลเสี่ยวนั้นเป็นตระกูลที่ทำการค้าขายซึ่งอพยพมาจากต่างแคว้นเพียงเท่านั้นและคุณชายเสี่ยวเสว่นั้นก็เป็นที่หมายปองจากสตรีทั้งหลายเช่นกัน ด้วยฐานะที่ร่ำรวยและหน้าตาที่หล่อเหลานั้นทำให้พวกนางยากที่จะปฏิเสธว่าเหล่าสตรีทั้งหลายนั้นมักหาโอกาสเข้าใกล้คุณชายผู้นี้ไม่ว่าจะทางใดก็ตามของเพียงได้เข้าไปอยู่ในสายตาของเขาแล้วพวกนางล้วนทำ!หากแต่บุรุษที่พวกนางต่างเฝ้าและหาทางเข้าใกล้นั้นหาได้ชายตามองพวกนางสักนิดไม่!

          อาชาสีขาวราวหิมะที่ยามนี้วิ่งเข้ามาภายในจวนด้วยความเร็วภายใต้การควบคุมของเจ้าของร่างสูงโปร่งในอาภรณ์สีขาวสลับฟ้าก็ใด้หยุดลงพร้อมกับเจ้าของร่างตวัดตัวลงจากหลังม้ามือบางลูบแผงขนสีขาวเล่นอย่างแผ่วเบาตบมือลงบนแผงขนอีกสองสามทีก็พยักหน้าให้บ่าวชายที่มายืนคอยเอาม้าคู่ใจไปไว้ยังคอกม้าร่างสูงโปร่งเดินเข้าไปด้านในของจวนอย่างเงียบเชียบจนมาถึงห้องอ่านหนังสือขนาดใหญ่ที่มีหนังสือมากมายอยู่บนชั้นต่างๆเสี่ยวเสว่เดินผ่านชั้นหนังสือไปจนสุดทางซึ่งมีโต๊ะไม้สี่เหลี่ยมเนื้อดีตั้งอยู่ เสี่ยวเสว่เคลื่อนตัวลงไปนั่งบนเก้าอี้ไม้สายตาคมกวาดตามองสมุดบัญชีที่ถูกวางไว้บนโต๊ะอย่างเรียบร้อยมือบางหยิบสมุดบัญชีที่อยู่ด้านบนสุดขึ้นมาเปิดตรวจตราที่ละหน้า

          "คุณชายน้ำชาขอรับ" เสี่ยงพูดแหบต่ำแผ่วเบาดังขึ้นทำให้เจ้าของร่างที่กำลังตรวจตราสมุดบัญชีเงยหน้าขึ้นมองไปยังพ่อบ้านประจำจวนด้วยสายตาเรียบนิ่ง

          "พ่อบ้านหม่า ข้าอยากพบแม่นางเหมยฮวา"เอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งพลางก้มลงตรวจตราสมุดบัญชีต่อโดยมิได้สนใจใบหน้าของผู้เป็นพ่อบ้านประจำตระกูลสักนิดว่ายามนี้มีสีหน้าเช่นไร หากแต่ผู้ที่เป็นนายสั่งมีหรือบ่าวรับใช้อย่างเขาจะไม่ทำตาม พ่อบ้านชราแต่เพียงก้มหัวให้ผู้เป็นนายก่อนจะก้าวถอยหลังเดินออกจากห้องหนังสือไปอย่างเงียบเชียบเพื่อไปทำสิ่งที่ผู้เป็นนายสั่งแม้ว่าเขานั้นมิอยากจะทำก็ตาม สตรีจากหอโคมแดงผู้นั้นมีสิ่งใดดีหนอถึงทำให้ผู้เป็นนายของเขานั้นเรียกหานางได้กัน! 

          "เหมยฮวาดีใจนักที่คุณชายเสี่ยวเรียกพบ" เสียงหวานใสจากสตรีที่ยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามของโต๊ะทำงานนั้นทำให้เจ้าของชื่อละสายตาจากสมุดบัญชีที่อ่านอยู่ขึ้นไปมองยังสตรีผู้เป็นเจ้าของเสียงผู้ครอบครองใบหน้าเรียวรูปใข่ใบหน้าเรียบเนียนสวยงามลงตัวนั้นถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องประทินโฉมเพียงบางเบาริมฝีปากบางถูกแต่งแต้มด้วยสีแดงหากแต่ไม่มากจนดูขัดตา ผมดำเงายามสลวยนั้นก็ถูกเกล้าขึ้นประดับด้วยปิ่นอันเล็ก อาภรณ์ที่สวมใส่นั้นก็เป็นสีชมพูอ่อนสลับขาว เหมยฮวานั้นยามเมื่อได้ยินว่าคุณชายเสี่ยวเสว่เรียกหานางนั้นนางก็เร่งเรียบแต่งกายในแบบที่คุณชายผู้นี้ชมชอบอย่างรวดเร็วก่อนจะขึ้นรถม้าของตระกูลเสี่ยวที่ถูกนำไปรับนางถึงหอโคมแดงนั้นท่ามกลางสายตาอิจฉาของสตรีทั้งหลายรอบตัวของนางแม้ว่านางจะเป็นหญิงคณิกาก็ตาม

          "งดงาม" เอ่ยเพียงสั้นๆก่อนจะยันกายลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วก้าวเดินไปหาสตรีร่างบางที่ยืนอยู่ตรงหน้า

          "เอ่ยชมเหมยฮวาเกินไปแล้ว" เสี่ยวเสว่มองก้มมองสตรีข้างกายที่ยามนี้ใบหน้างามนั้นแดงจัดด้วยความเขินอายด้วยสายตาเรียบนิ่ง

          "หึ ไปที่ห้องข้าเถิด"