(Kris x Hyoyeon) Darling i love you

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

Can I call you my own, and can I call you my lover
ผมเรียกคุณว่าเป็นเพียงแค่ของผมได้ไหม? และผมเรียกคุณว่าเป็นคนรักได้ไหม?
Call you my one and only girl
เรียกคุณว่าเป็นผู้หญิงคนเดียวของผม
Can I call you my everything, call you my baby
ผมเรียกคุณว่าเป็นเพียงทุกสิ่งทุกอย่างของผม เรียกคุณว่าที่รัก
You’re the only one who runs my world
คุณคือคนเดียวที่จัดการโลกของผมได้ทั้งใบ
 

เนื้อเรื่อง

เดือนมหาลัยหนุ่มสุดหล่อฝ่าวงล้อมของแฟนคลับมายังตึกนิเทศเพื่อมารอรับแฟนสาวดาวคณะคนสวยที่เพิ่งแมจเสจมาบอกว่า 'เพิ่งจะเลิก ไปรอที่รถเดี๋ยวตามไป' แต่เพราะอยากเซอร์ไพรส์แฟนสาวจึงทำให้ 'คริส' ลงทุนมารอถึงที่นี่
"เห้ยแก! นั่นพี่คริสใช่มั้ยหล่อมากเลยวะ "
"ได้ข่าวว่า เป็นแฟนกับใครนะ? คิม.. คิมฮโยยอนดาวคณะเราอะ"
"จริงหรอแก เสียดายหวะ ไม่เห็นจะเหมาะกันตรงไหนเลย"
"เนอะ พี่คริสอะหล่อมาก ส่วนยัยนั่นหน้าตาธรรมดาจะตาย ไม่เห็นสวยเลย"
คริสปรายตามองกลุ่มนักศึกษาที่เดินผ่านเค้าไปอย่างไม่ใส่ใจ เค้าได้ยินทุกคำพูด ได้ยินทุกคำนินทา แต่เลือกที่จะปล่อยวาง ไม่อยากให้ตัวเล็กของเค้าต้องคิดมาก ถึงแม้จะมีแต่คนบอกว่าเค้ากับฮโยไม่เหมาะกัน เค้าหาแฟนสวยกว่า หน้าตาดีกว่าฮโยได้อีกตั้งหลายคน แต่ความรักที่เค้ามีให้กับฮโยนั้นมันไม่เหลือที่จะแบ่งให้ใครอีก คิมฮโยยอนของเค้าทั้งน่ารัก ทั้งนิสัยดี เฟรนลี่ ยิ่งรอยยิ้มตามแบบฉบับของเจ้าตัว ยิ่งทำให้ตัวเล็กน่ารักเข้าไปอีก ใบหน้าสวยหวาน ดวงตากลมโต ทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นของผู้หญิงที่ชื่อ 'คิม ฮโยยอน' คริสหลงรักทุกสิ่งทุกอย่างของผู้หญิงคนนี้
" คริส " เสียงหวานๆที่ผมคุ้ยเคยดังขึ้น เรียกความสนใจกับคนรอบข้างได้ทันที ร่างบางวิ่งกระหืดกระหอบลงมาจากบันได วิ่งตรงมายังผมที่นั่งอยู่ตรงเก้าอี้
" รอนานไหม? อาจารย์ปล่อยเลทหน่ะ ขอโทดนะ" ร่างบางมีสีหน้าสลดลงพลางนั่งลงข้างๆผม
" ไม่เป็นไรหรอก หิวมั้ยเมื่อเช้าไม่เห็นกินอะไร" ร่างบางพยักหน้าตอบอย่างฉับพลัน เธอเรียนเหนื่อยมาตลอดทั้งวันก็ต้องหาอะไรรองท้องก่อน
"งั้นหาอะไรใกล้ๆแถวนี้ทานก่อน เพราะวันนี้ไอฮุนมันพาแทยอนไปเดท ที่เหลือก็ไม่ค่อยอยู่บ้านกัน"
คริสว่าเสร็จก็จับมือร่างบางมากุมไว้และเดินไปที่รถด้วยกัน
"เดี๋ยวๆๆ ไอคริส " เสียงหนึ่งดังขึ้น ขณะที่เขากำลังจะอ้อมไปขึ้นรถฝั่งคนขับ เมื่อเขาหันกลับไปก็พบ ไอ'จงฮยอน' มือกีต้าร์หนุ่มสุดหล่อแห่งมหาลัย ยืนหอบอยู่ริมเสาข้างๆรถบีเอ็มคันหรูของเขา
"มีไรวะ ? " คริสถามอย่างหัวเสีย ก็วันนี้เขาตั้งใจจะพาฮโยยอนไปดินเนอร์แบบสองต่อสอง ไอเพื่อนตัวดีก็โผล่มาขัดจังหวะจนได้
"ไม่ต้องมามองกูอย่างนั้นหรอกครับ กูแค่จะมาบอกข่าว ไม่ได้มารบกวนเวลามึงกับแฟน" พอแซวไอเพื่อนหน้าหล่อจบ ก็หันไปยิ้มทะเล้นกับร่างบางที่เพิ่งลงจากรถให้เขินเล่น
"มึงมีไรก็รีบๆพูดมาเหอะ เสียเวลากู"
" คือมึงรู้ยังว่าอ.ให้โปรเจคพิเศษมาทำ ทุกคณะเลยนะเว่ย แต่ละคณะต้องเสนอการแสดงมาโดยส่งตัวแทนไปแสดงรวมกับคณะอื่นโดยอ.จะพิจารณาเองว่าความคิดของคณะไหนดีสุดและจะแสดงเป็นละครมหาลัย "
"แล้วคณะเราคิดการแสดงยัง"
"ก็มีคิดๆไว้แล้วมั่ง แต่สาวๆส่วนใหญ่รอให้มึงตัดสินใจอะ"  สาวๆที่ว่าคือพวกผู้หญิงในคณะที่เป็นแฟนคลับเค้านั่นแหละ
" แล้วคณะฮโยจะแสดงอะไรหรอครับ" เมื่อไอจงมันเห็นผมไม่พูดมันเลยมันไปถามฮโยแทน ถามธรรมดาก็ได้ครับมึง ไม่ต้องมองแฟนกูตาหวานเยิ้มขนาดนั้น
เห็นว่าจะเป็นละครมั้งคะ ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน" ร่างบางตอบกลับไปอย่างสุภาพ
"แล้วส่งใครเป็นตัวแทนหรอครับ"
ร่างบางไม่ตอบแต่ชี้นิ้วมาที่ตัวเองพร้อมกับยิ้มจนตาปิด โอ้ยย! ถ้าไม่ติดว่าอยู่ในมหาลัย คริสจะจับก-ด ตรงนี้ซะ โทษฐานน่ารักเกินความจำเป็น
"งั้นกูไปเอง คณะเรายังไม่ส่งใครไปใช่มั้ย" สาบานว่ามันถามเอาคำตอบครับ! ก็ดูสายตาที่มันส่งมาประมานว่า 'ต้องเป็นกูเท่านั้น!'
ร่างบางยิ้มขำกับคำพูดของร่างสูง ขนาดละครมหาลัยยังอยากจะเล่นคู่กับเธอ แล้วมันต้องมีบทเลิฟซีนด้วยสินะ
หลังจากที่คุยกันได้สักพัก ผมขับรถพาร่างบางกลับบ้านระหว่างทางก็คุยนู่นคุยนี่ไปเรื่อย ผมถึงได้รู้ว่าผู้หญิงคนนี้ใส่ใจผมมากแค่ไหน ขนาดผมบ่นลอยๆ เธอยังเก็บมาคิดและไม่เคยลืมมัน เธอจะคอยถามคอยดูแล เป็นห่วงผม เพราะยังงี้ไงผมถึงรักเธอ
" นายว่าในละครมันมีฉากเลิฟซีนมั้ย" ผมกดปิดเสียงเพลงที่คลอเบาๆไป พร้อมกับกุมมือรางบางมาวางไว้บนตักพลางยกมันขึ้นมาประทับรอยจูบเบาๆ
"อืมม" เสียงพึมพำในลำคอ เพราะตอนนี้ผมกำลังเอื้อมมือไปคาดเข็มขัดให้ร่างบางในระหว่างที่รถติด ทำให้ใบหน้าของเราสองคนห่างกันแค่คืบ แรงโน้มถ่วงของโลกกำลังทำให้ผมจะประทับริมฝีปากตัวเองกับริฝีปากสีหวานตรงหน้า ...
ปิ๊ดดดดดด!!!!
รู้สึกตัวอีกทีก็มีเสียงแตรจากที่ไหนก็ไม่รู้มาขัดจังหวะ ร่างบางผลักอกผมเบาๆ ให้ผมรีบขับรถเพราะตอนนี้มันไฟเขียวแล้ว
"ขับรถไปเลยปะ" ใบหน้าสวยที่เอ่ยบอกแดงระเรื่อคนข้างๆผมคงเขินน่าดู
ใช้เวลาไม่นานพวกเราก็มาถึงร้านอาหารในห้างหรูใจกลางเมือง มันเป็นร้านอาหารญี่ปุ่นเล็กๆที่เราชอบมากทานเป็นประจำ ตอนนี้เป็นเวลาบ่ายกว่าๆ จึงไม่ค่อยมีคนมากนัก
"จะกินอะไรครับ" ผมถามร่างบางที่กวาดตามองเมนูไปมา พลิกแล้วพลิกอีก ก็ยังไม่รู้ว่าจะสั่งอะไร
"สั่งให้หน่่อยสิ อะไรก็ได้" ผมจำได้ว่าร่างบางชอบกินแคลิฟรอเนียมากิ เลยสั่งพนักงานไป หันไปมองอีกที คิมโชดิ้งของผมก็ฟุบหน้าลงกับโต้ะ นอนหนุนแขนทั้งสองข้างซะแล้ว
"ฮโย" ผมเอื้อมมือไปสกิดร่างบางหวังให้ตื่น อาหารยังไม่มาเลยจะหลับตอนนี้ไม่ได้
"อืมม.. ง่วงง" ร่างบางเงยหน้าขึ้นมาตอบด้วยท่าทางสลึมสลือ
"มานอนดีๆมา" ผมพูดพลางเดินอ้อมไปนั่งฝั่งตรงข้าม จับหัวร่างบางให้หนุนตักดีๆ ใบหน้าสวยหันหน้าซุกเข้ากับหน้าท้องผม สองแขนเรียวกอดผมเหมือนเป็นหมอนข้าง ผมลูบหัวร่างบางเบาๆพร่ำบอกคำรัก หวังจะให้ร่างบางหลับฝันดี ลมหายใจที่สนิทบ่งบอกว่าร่างบางหลับสนิทแล้ว ช่วงนี้ร่างบางมีกิจกรรมมากมาย ทั้งเรียนเหนื่อย เมื่อคืนก็ทำการบ้านจนดึกดื่นกว่าจะได้นอนก็เกือบเช้า 'โชดิ้ง เอ๊ยย' ไม่นานอาหารก็มาเสิร์ฟ ผมกำลังจะปลุกร่างบางขึ้นมาทานอาหาร แต่อยู่ดีๆสองมือที่กอดเอวผมไว้ก็ขยับ ร่างบางดิ้นขลุกขลักไปมา ด้วยช่องว่างระหว่างโต้ะและเก้าอี้มีขนาดกว้าง ทำให้ร่างเล็กๆนี่เกือบจะตก ..
กริ๊ดดดดดดด!! / หมับ ร่างบางหลับตาปี๋รอรับความเจ็บที่กำลังจะเกิดในข้างหน้า
ผมรีบคว้าเอวบางไว้ด้วยมือข้างเดียว ร่างบางค่อยๆลืมตาขึ้นสองมือโอบรอบคอผม "ไม่เป็นไรแล้วนะ" ผมรีบถามทันทีที่เราทั้งสองคนอยู่ในท่าที่พร้อมจะทานอาหารตรงหน้าแล้ว
"เดี๋ยวฉันไปเข้าห้่องน้ำก่อนนะ จะไปล้างหน้าซักหน่่ย" ใช้เวลาไม่นานร่างบางกืเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยหน้าตาสดชื่น ร่าเริง แต่มีผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้เดินตามมาติดๆท่าทางแบบนี้มันมีอยู่อย่างเดียวเท่านั้น มันจะมาจีบร่างบางของผม ร่างสูงเดินไปคว้าตัวร่างบางมากอดไว้ ท่ามกลางสายตาของคนทั้งร้าน
"เอ่ออ คุณคนนี้ใครเหรอครับ" คนแปลกหน้าถามขึ้น
"หึ! สามี" คริสตอบไปอย่างไม่อาย แล้วถ้าบอกว่าเป็นแฟนแต่กำลังจะเลื่อนขั้นเป็นสามีคนแถวนี้จะเลิกยุ่งมั้ย
"คริส ไม่เอาน่า" แฟนสาวปรามก่อนที่ร่างสูงจะทำตัวหึงโหดไม่รู้เรื่องแบบนี้
"ไป กลับบ้าน" คริสกึ่งจูงกึ่งลากร่างบางที่ไม่รู้เรื่องอะไรให้เดินตามมา ทิ้งให้คนแปลกหน้ามองตามอย่างกระฟัดกระเฟียด
"แล แล้วว.. อาหารอะ"
"ฉันให้พนักงานแพ็คกลับบ้านแล้ว" น้ำเสียงโมโหของแฟนหนุ่มทำให้ฮโยยอนได้แต่ถอนหายใจ เธอรู้ว่าคริสเป็นคนที่หวง ห่วง หึงเธอมาก เธอผิดเองที่ไม่ระวังทั้งๆที่รู้ดี
ระหว่างทางกลับบ้านไม่มีคำพูดระหว่างเราสักคำ ความเงียบปกคลุมทั่วทั้งรถ
"คริส" น้ำเสียงอันแผ่วเบาถูกเปล่งออกมา ร่างบางพยายามบังคับเสียงไม่ให้สั่นเพราะเธอรู้สึกว่า ถ้าไม่พูดระยะห่างของเราก็ยิ่งมากขึ้นกว่าเดิม คริสโหมดโกรธจะทำตัวเหินห่าง ไม่ไว้หน้ากัน บางวันก็ควงสาวมายั่วโมโหเธอ กลับบ้านดึก นั่นเป็นสิ่งที่ทำให้เธอเจ็บปวดมาก
"หืมม" ร่างสูงขับรถไปเรื่อยๆไม่รีบร้อน คงอยากให้คนบางคนง้อก่อนจะถึงบ้านมั้ง
"นายโกรธฉันรึเปล่า" ร่างบางตัดสินใจถามตรงๆ ไม่อยากให้มีเรื่องค้างตาใจอีก
"โกรธ"   "แต่โกรธที่เธอใจดี พูดคุยกับคนอื่นไปทั่ว ก็รู้ว่าตัวเองมีสเน่ห์ขนาดไหนยังไม่ระวังตัวอีก มันทำให้ฉันหึงรู้ไหม" ไม่แปลกที่จะมีคนคอยตามจีบร่างบางตั้งหลายคน เพราะเธอน่ารักอย่างนี้ไง
"อืม" ก้มหน้างุดซ่่อนความเขินอาย ไหนจะสายตาเจ้าเล่ห์ของอีกคน
"รักฉันไหม" ร่างสูงถามออกมาอย่างงี้ เรียกความเขินอายบนใบหน้าสวยได้เป็นอย่างดี
"อืม"
"อืมคือ"
"ก็อืมไงเล่า"
"รักไม่รัก"
"รัก" ตอบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
"ไม่ได้ยิน ขอใหม่"
"คิมฮโยยอน รัก อู๋อี้ฟานที่สุดเลยยยย" ตะโกนออกมาสุดเสียง ทั้งสองคนหันมายิ้มให้กัน แค่ได้ยินคำว่ารัก จากอีกฝ่ายมันเป็นเหมือนยาหล่อเลี้ยงหัวใจให้พองโต 'รักเธอที่สุด คิมฮโยยอน'

คุยกับไรท์ : ไรท์กลับมาแว้ววว เอาเรื่องสั้นมาลงให้ก่อนเน้าะ ส่วนเรื่อง Miracle จะมาอัพหลังจากวันเกิดพี่คริสนะคะ ตอนนี้ไรท์กำลังจะแต่งช็อตฟิคฉลองวันเกิดให้อพค.คะ ช่วงนี้การบ้านหนักมากเบย ทั้งรายงาน การบ้านคณิต(เกลียดดมากกกก) เลยไม่ค่อยมีเวลาอัพให้
ขอบคุนทุกเม้นมากนะคะ เป็นกำลังใจให้ด้วยน้ออ แล้วเจอกันค่า