บรรยากาศยามเช้าที่มีเเสงเเดดส่องมาหน่อยๆ เป็นโอกาสเหมาะที่จะเปิดร้านขายขนมปังในซอยเล็กๆ เพราะเเสงเเดดที่ไม่มากจนเกินไปให้รู้สึกร้อน ชายหนุ่มผมสีไพรินได้บิดขี้เกียจอยู่ซักพัก ก่อนที่จะเปิดร้านพร้อมกับเอาขนมปังที่เพิ่งทำเสร็จสดๆร้อนๆมาจัดวางให้ดูสวยงามซึ่งเป็นเรื่องปกติของทางร้าน ที่เป็นร้านขนมปังตกเเต่งสไตล์เรียบๆ
กริ้ง..
เสียงใสของกระดิ่งหน้าร้าน เป็นสัญญาณว่ามีคนมา.. ซึ่งนั้นคือเค้า!
' เบียคุรัน '
'มาอีกเเล้วงั้นรึ..' ชายหนุ่มตาสองสีนึกในใจ เพราะเขาเป็นลูกค้าประจำที่จะมากินขนมปังยัดไส้สับประรด(?)
"ขออย่างเดิมนะมุคุโร่คุง~ <3" หนุ่มผมขาวพูดเสียงระรื่นกับมุคุโร่ ซึ่งเป็นเจ้าของร้านขนมปังเเห่งนี้
"ทราบเเล้วครับคุณลูกค้า" เจ้าของร้านได้เเต่ยิ้มตอบพร้อมกับยื่นขนมปังให้อีกฝ่ายอย่างสุภาพ อีกฝ่ายรับก็รับขนมมาเเล้วยื่นเงินสดให้ ซึ่งเป็นเรื่องปกติของผู้คนทั่วไป... เเต่ที่ไม่ปกติคือ!
เขามักจะมาพูดหยอกล้อเชิงจีบ ทั้งๆที่เป็น'ผู้ชายด้วยกัน'
"เรียกชื่อฉันก็ได้นะ เบียคุรันน่ะ~"ชายหนุ่มผมขาวยิ้มพร้อมกับน้ำเสียงระรื่นที่ดูเป็นเอกลักษณ์ของเขา
"ไม่ได้หรอกครับ มันเป็นมารยาทของทางร้าน" จริงๆเขาคิดว่า 'ผมไม่อยากเรียกชื่อคุณต่างหาก..'
"เราก็ออกจะสนิทกัน ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลยนี่นา"
"เเต่ยังไงมารยาทก็สำคัญกว่าอยู่ดีนะครับ"
"เข้มงวดซะจริงจริ๊ง.. ลดความเข้มงวดเเบบนั้นลงซักหน่อยก็ดีนะมุคุโร่คุง"
"คราวหน้าผมจะเข้มงวดน้อยกว่านี้ตามที่คุณต้องการครับ"
"งั้นช่วยรักฉันมากขึ้นอีกเยอะๆได้ไหมล่ะ?" เขาถามเเล้วยื่นหน้าเข้าไปหามุคุโร่ ซึ่งเเน่นอนว่าเขาต้องถอยหลังเเละบอกว่า..
"เรื่องนั้นคงไม่ได้หรอกครับคุณลูกค้า"
เขาตอบด้วยสีหน้าประมาณว่า.. 'เอาอีกเเล้วสินะ'
"อย่างนั้นเหรอ งั้นฉันไปทำงานต่อเเล้วกัน เเล้วเจอกันนะมุคุโร่คุง" เบียคุรันยิ้มให้เเล้วเดินออกไปจากร้าน ซึ่งนั้นก็ทำให้มุคุโร่นั้นโล่งใจไม่น้อย
"ผู้ชายคนนั้นอีกเเล้วนะคะพี่"เด็กสาวผมสีไวโอเล็ตย่างออกมาจากประตูหลังร้านพร้อมกับผ้ากันเปื้อนสีชมพูลายน่ารักของเธอ
"ครับ ตอนที่ผู้ชายคนนั้นมา ช่วยไปรับหน้าเเทนให้หน่อยสิครับโคลม"
"ทำไมล่ะคะ?"
"ผมมีเหตุผลของผมน่ะ" เขาเขาพูดเเล้วยิ้มให้เด็กสาว ซึ่งเป็นน้องสาวของเขาเอง เเต่ถึงจะเป็นน้องสาว เขาก็ไม่เคยบอกเลยซักครั้งว่าโดนผู้ชายคนนั้นมาจีบ
"น่าสงสัยจัง เเต่หนูจะไปรับหน้าให้ก็ได้ค่ะ"เธอบอก
"ครับ ขอบคุณนะครับโคลม"
'มาอีกเเล้วงั้นรึ..' ชายหนุ่มตาสองสีนึกในใจ เพราะเขาเป็นลูกค้าประจำที่จะมากินขนมปังยัดไส้สับประรด(?)
"ขออย่างเดิมนะมุคุโร่คุง~ <3" หนุ่มผมขาวพูดเสียงระรื่นกับมุคุโร่ ซึ่งเป็นเจ้าของร้านขนมปังเเห่งนี้
"ทราบเเล้วครับคุณลูกค้า" เจ้าของร้านได้เเต่ยิ้มตอบพร้อมกับยื่นขนมปังให้อีกฝ่ายอย่างสุภาพ อีกฝ่ายรับก็รับขนมมาเเล้วยื่นเงินสดให้ ซึ่งเป็นเรื่องปกติของผู้คนทั่วไป... เเต่ที่ไม่ปกติคือ!
เขามักจะมาพูดหยอกล้อเชิงจีบ ทั้งๆที่เป็น'ผู้ชายด้วยกัน'
"เรียกชื่อฉันก็ได้นะ เบียคุรันน่ะ~"ชายหนุ่มผมขาวยิ้มพร้อมกับน้ำเสียงระรื่นที่ดูเป็นเอกลักษณ์ของเขา
"ไม่ได้หรอกครับ มันเป็นมารยาทของทางร้าน" จริงๆเขาคิดว่า 'ผมไม่อยากเรียกชื่อคุณต่างหาก..'
"เราก็ออกจะสนิทกัน ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลยนี่นา"
"เเต่ยังไงมารยาทก็สำคัญกว่าอยู่ดีนะครับ"
"เข้มงวดซะจริงจริ๊ง.. ลดความเข้มงวดเเบบนั้นลงซักหน่อยก็ดีนะมุคุโร่คุง"
"คราวหน้าผมจะเข้มงวดน้อยกว่านี้ตามที่คุณต้องการครับ"
"งั้นช่วยรักฉันมากขึ้นอีกเยอะๆได้ไหมล่ะ?" เขาถามเเล้วยื่นหน้าเข้าไปหามุคุโร่ ซึ่งเเน่นอนว่าเขาต้องถอยหลังเเละบอกว่า..
"เรื่องนั้นคงไม่ได้หรอกครับคุณลูกค้า"
เขาตอบด้วยสีหน้าประมาณว่า.. 'เอาอีกเเล้วสินะ'
"อย่างนั้นเหรอ งั้นฉันไปทำงานต่อเเล้วกัน เเล้วเจอกันนะมุคุโร่คุง" เบียคุรันยิ้มให้เเล้วเดินออกไปจากร้าน ซึ่งนั้นก็ทำให้มุคุโร่นั้นโล่งใจไม่น้อย
"ผู้ชายคนนั้นอีกเเล้วนะคะพี่"เด็กสาวผมสีไวโอเล็ตย่างออกมาจากประตูหลังร้านพร้อมกับผ้ากันเปื้อนสีชมพูลายน่ารักของเธอ
"ครับ ตอนที่ผู้ชายคนนั้นมา ช่วยไปรับหน้าเเทนให้หน่อยสิครับโคลม"
"ทำไมล่ะคะ?"
"ผมมีเหตุผลของผมน่ะ" เขาเขาพูดเเล้วยิ้มให้เด็กสาว ซึ่งเป็นน้องสาวของเขาเอง เเต่ถึงจะเป็นน้องสาว เขาก็ไม่เคยบอกเลยซักครั้งว่าโดนผู้ชายคนนั้นมาจีบ
"น่าสงสัยจัง เเต่หนูจะไปรับหน้าให้ก็ได้ค่ะ"เธอบอก
"ครับ ขอบคุณนะครับโคลม"
ความคิดเห็น