ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    - GOT7 :: มาร์คแบมวิทย์คณิต #MarkBam

    ลำดับตอนที่ #1 : ❥Intro.

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 6.94K
      44
      1 ม.ค. 58

    วันประกาศผลสอบ

    ตอนนี้ผมกำลังเดินเข้ามหาลัยครับมาดูผลสอบน่ะเเต่คงคิดว่าคงจะไม่ได้ดูละ นั้นไงไอ้หวังมันจะเดินมาบอกผมละ

    "เพื่อนต้วนกูมีข่าวดีจะบอกมึง" เเจ็คสันหวังเพื่อนในกลุ่มของเขาปริปากพูดทันนีเมื่อมาร์คต้วนเดินผ่านหน้าป้อมยามเข้ามา

    "ว่า...กูได้เอทุกตัวช้ะ! กูว่าละกูไปบนมา"

    "เอ...เออินี่มึงมาเรียนหรือไถนา! ปลาครับ แดกปลาทุกตัวทุกวิชาปลาทั้งทะเลอะมึงน่ะ! นี่แหละข่าวดีที่กูจะบอก หึหึ"

    "ข่าวดี...ดีด็อกหมาดิสัด! " ทำไมครับชีวิตมาร์คต้วนเกิดมาหล่อแต่โง่ นี่พระเจ้าแกล้งผมใช่ไหมมมมมมม ปีที่เเล้วนี่ได้เกรดดีมากนะเว้ย ดีทุกวิชาเลย! ทำไมปีนี้ได้เอฟมารับประทานครับ !

    "มึง...งั้นแสดงว่ากูต้องเรียนปี2ซ้ำอะดิ..."

    "ถูกต้องแล้วเพื่อน เเต่มึงไม่ต้องกลัวเหงานะปีหน้าไอ้ยูคก็ขึ้นมาเรียนปีเดียวกับมึงละ" มันพูดจบกฌตบบ่าผมเบาๆ

    "มาร์ค แจ็คสันทางนี้! " ผมเดินคอตกเกาะไอ้หวังมาเรื่อยๆ เจบีก็ตะโกนเรียกพวกผมไปนั่งที่โต๊ะประจำของพวกเรา

    "ได้ข่าวว่าแดกปลาหรอวะมาร์ค"

    "เออดิ กูจะลาออกไปเรียนประมงละนะ กูรู้สึกผูกพันธ์กับปลา..."

    "มึงบอกแม่ยัง" เสียงจินยองผู้มาเยือนใหม่ถามขึ้น

    "ถามตรงประเด็นมากเลยค่ะบู๋" ไอ้บีหันไปกระแหนะกระแหนกับแฟนมันเลยครับ ไอ้คนลืมเพื่อน! แฟนมาก็ไม่สนใจกูเลย ที่เห็นแจ็คสันเงียบๆนี่คือมันนั่งแดกครับ เจริญ

    "ยังอะ แต่ม๊าคงไม่ด่าหรอกมั้งอาจมีตัดค่าขนม เศร้าเลยกู รู้สึกผิดนะเนี้ย"

    "สาบานว่ามึงรู้สึกผิด" เพื่อนทั้งสามประสานเสียงถามพร้อมกัน

    "เออดิ! ม๊าอุส่าทำให้ได้เรียนที่นี่ คณะที่คิดว่าจบไปมีงานทำแน่ๆ แต่จะให้ทำไงวะก็กูมันโง่"

    "มึงไม่ได้โง่" เเจ็คสัน

    "มึงมัน" เจบี

    "ขี้เกียจ!" ตามด้วยจูเนียร์

    "กูก็แค่โคฟเวอร์เป็นโนบิตะเรียนมา10กว่าปียังอยู่แค่ป.4 ไอดอลกูเลยนะเนี้ย"

    "ถุย!" เเหน่ะมึงนี่จะถุยพร้อมกันทำไม

    "ไม่มีไรแล้วใช่ป้ะ งั้นกูกลับบ้านนะจะไปบอกม๊า" เบื่อครับเบื่ออยากกลับบ้านนอนเล่นเกมดูน้องแนท ผิดๆ

    "เย็นนี้ไปแดกเหล้าป้ะ?" เเจ็คสันถามขึ้น

    "กูได้หมด" จินยองตอบ

    "บี๋ไม่อยากให้บู๋ดื่มเลยค่ะ"ตามด้วยไอ้บี

    "มึงละมาร์ค ?" เเจ็คสันหันมาถามผม

    "ขอคิดดูก่อนละกัน เดี๋ยวโทรบอกอีกที ไปนะ" ผมโบกมือลาเพื่อนๆก่อนจะเดินกลับบ้านไป ครับเดินกลับบ้านผมมันค่อนข้างใกล้น่ะ

    อีกด้านของเพื่อนๆมาร์ค

    "มึงว่ามันจะมาแดกเหล้าป้ะ!?" แจ็คสันถามเพื่อนที่เหลืออยู่

    "กูว่า...แดก!" จินยอง

    "กูว่าไม่" แจบอม

    "ทำไมบี๋ไม่ตอบแบบบู๋ล่ะ! "

    "บี๋ขอโทษค่ะบู๋ งั้นแดกก็แดกค่ะ"

    "เห่นโล้วววว กูยังอยู่นะเพื่อนกูไม่ใช่อากาศ! "

     

    ตัดกลับมาที่มาร์ค

    ทันทีที่ผมเดินเข้าบ้านมาผมก็เห็นม๊านั่งรออยู่เลย รู้สึกใจคอไม่ดีเลย มาร์คจิคราย

    "มีไรจะบอกม๊าไหม?" ม๊าถามเสียงนิ่ง โหยยยโครตเย็นเยือกผมนี่อยากร้องเลทอิทโกเลย

    "คือ...เอ่ออ หนู หนู ติด..."

    "ติดหญิง? ติดเหล้า? ติดยา?" โอ้ยม๊า ยังจะมาเล่นมุกอีก เดี๋ยวเถอะ!

    "ม๊า -3- หนูติดเอฟ...ทุกวิชาเลยเพราะฉะนั้นหนูเลยต้องเรียนซ้ำอีกปี หนูขอโต๊ดดดดดดด ;0;" ผมพูดๆๆๆ แล้วรีบวิ่งเข้าไปกอดม๊าเผื่อม๊าจะไม่โกรธ ฮือม๊าต้องตบผมเเน่ๆเลย

    "ม๊ารู้แล้ว" ห้ะ ม๊า ม๊ารู้รู้ได้งายยยย

    "แล้วม๊าโกรธหนูป่าว?"

    "โกรธ"

    "แล้วม๊าจะส่งหนูไปเรียนที่อื่นป่าว แบบเมืองนอกเหมือนในละครงี้"

    "เรียนอยู่นี่ยังโง่ขนาดนี้ เรียนที่อื่นนีจะไม่โดนเขาไล่ออกมาหรอคะลูกต้วน " ม๊าหลอกด่าผมว่ะ...

    "เเล้ว..."

                   

     

    แล้วม๊าอยากให้ลูกต้วนเรียนใหม่ ม๊าหมายถึงจะมีคนมาสอนพิเศษลูกถึงลูกโตขนาดหมายังเลียก้นไม่ถึงแล้วม๊าก็ต้องให้ลูกเรียนใหม่ เข้าใจที่ม๊าพูดใช่มั้นลูก หืม?

    ไอ้เข้าใจมันก็เข้าใจอยู่นะม๊าแต่ใครอะ ใครจะมาสอนหนู หนูก็อายเขาปะม๊า T^T “

    ม๊าต้องอายกว่าไหม...น้องแบมลูกจำน้องแบมที่อยู่ซอยข้างๆหมู่บ้านเราได้ใช่มั้ย? ใครมันจะไปจำได้วะครับคนชื่อแบมแม่งมีคนเดียวในโลกไง พาลครับรู้สึกหงุดหงิดมากตอนนี้ ฮึ้ยยไม่อยากเรียนอะไม่อยากเรียนนนนนน

    น้องแบมจะมาสอนลูกตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป โอเค๊?

    ไม่โอเคได้ปะละ ม๊าหนูไม่อยากเรียนอ่ะ

    ไม่เรียนก็เลิกคุยกับม๊าเลยม๊าจะยึดให้หมบัตรเคดงเครดิตไม่ได้นะ ม๊ายยย ผมไม่ยอมมมม

    ก็ได้ครับ...ผมบอกม๊าเสียงแผ่ว โว้ยยยย แบบนี้ต้องแดกเหล้าต้องไปแดกเหล้าโว้ยยยย

    เมื่อผมคุยกับม๊าเสร็จเป็นที่เรียบร้อยผมก็โทรศัพท์หาไอ้หวังมันทันที

    เออมึงคืนนี้เจอกันนะก่อนที่เราจะไม่เจอกันอีก เฮือกกกกกกกก ผมเข้าใจชีวิตเด็กๆที่โดนพ่อแม่จับไปเรียนแล้วล่ะครับ โอ้ยยหดหู่ใจจีจี

     

    และแล้ววันนี้ก็มาถึง...ผมนั่งรอน้องบงน้องแบมไรนั้นอยู่ในสวนหลังบ้านครับ เฮ้อออทำไมมาสายจังวะรีบมาสอนแล้วรีบไปเด้  เอ้ะ แล้วนั้นใครวะ ผมเพ่งไปที่เด็กคนนึงที่อยู่หน้าประตูกางเกงนักเรียนสีน้ำเงินเสื้อนักเรียนที่ปักดาวไว้สองดาวผมไล่มองขึ้นมาเรื่อยๆ โห แว่นหนาเตอะเลย แล้วไอ้เด็กเนิร์ดมอปลายนี่มันใครวะ? เกิดความสงกะสัยขึ้นในใจ

    น้องมาหาใครผมเดินไปหาน้องมันครับ ก็อยากรู้นิ

    เอ่อ ผมมาสอนคนที่ชื่อมาร์คครับ

    ห้ะ!!ดะ ดะ เด็กมอปลายจะมาสอนผมหรอครับ ที่ม๊าบอกว่าน้องนี่ผมนึกว่าเด็กปีหนึ่งที่ไหนได้นี่พึ่ง ม.5 เองมั้ง เหยยยยยย ไม่เอา มาร์คต้นไม่อยากเรียนกับเด็กมอปลายยยยยย ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยย


    ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
    Talk Talk 
    มาแล้วอินโทรอาจงงๆนิดๆน้าเค้าเเต่งพวกเริ่มเรื่องงี้ไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่ 5555 ฝากติดตามฟิคเรื่องนี้ด้วยหนาา 
    ไว้เจอกันตอนหน้านะตะเอง จุ้บๆ .
    --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------





    © themy  butter
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×