คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : ❥ #มบวคณ END
" จบเเล้วโว้ยยยยยยย!!!!!! "
มาร์คร้องตะโกนออกมาทันทีที่เขาเห็นชื่อตัวเองอยู่ในลิสต์นักศึกษาที่จบการศึกษาในปีนี้
ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าตัวเองจะเรียนจบ...ม๊าครับ มาร์คเรียนจบเเล้วนะครับ มาร์คทำได้แล้ว :)
"ยินดีด้วยไอ้มาร์ค!"
"พี่มาร์คจบเเล้งงี้ต้องฉลองงงงง!!"
เพื่อนๆต่างก็มาแสดงความดีใจกับพี่ใหญ่ในรุ่น
“ฉลองอยู่แล้วเว้ยยย แต่ตอนนี้กูขอไปหาม๊ากูก่อนนะ”
ร่างสูงโปร่งในชุดนักศึกษาที่ไม่ค่อยเรียบร้อยมากนักเดินเข้าไปกอดผู้เป็นมารดาของตนที่กำลังยืนอบขนมอยู่
“อุ้ย! เล่นไรน่ะมาร์ค”
“ม๊า...”
“หืม เป็นไรลูก”
แม่ของมาร์ควางถาดขนมลงบนโต๊ะก่อนจะหันตัวกลับมามองหน้าลูกชาย
“มาร์ค ร้องไห้ทำไมลูก”
“…”
ไม่มีเสียงตอบรับจากคนเป็นลูก
“มาร์คทะเลาะกับน้องแบมหรอ?”
ผู้เป็นแม่ยังซักถามต่อไป
“ฮึก...”
มาร์คซบหน้าลงกับไหล่ของแม่ตนทันที
“มะ...มาร์ค”
“…”
“มาร์คเรียนจบแล้วนะม๊า ฮึก..มาร์คทำได้แล้วนะม๊า…”
ผู้เป็นแม่ได้ยินดังนั้นก็กอดลูกของตนให้แน่นมากขึ้น น้ำตาแห่งความดีใจของทั้งคู่ไหลรินออกมาพร้อมๆกัน
มันเหมือนจะเป็นเรื่องธรรมดาที่หลายๆบ้านเจอกันแต่กับมาร์คไม่ใช่มาร์คใช้เวลาเรียนมากกว่าคนอื่น 1 ปี
มาร์คพยายามอย่างหนักเพื่อนที่จะเรียนจบเพื่อแม่ของเขาแล้วก็เพื่อคนที่เขารัก...วันนี้เขาทำให้แม่ของเขา
ยิ้มได้แล้ว
“ขอบคุณนะครับม๊า”
“มาร์ครักม๊านะ”
ความพยายามอยู่ที่ไหนความสำเร็จอยู่ที่นั้น
ถึงจะเป็นคติเตือนใจที่เก่าไปหน่อยแต่ก็ใช้ได้จนถึงทุกวันนี้
#วันรับปริญญา
ดีหน่อยที่อากาศไม่ร้อนมากทำให้ญาติที่มารอลูกหลานของตัวเองมีกระจิตกระใจในการรอหน่อย
“เมื่อไหร่ไอ้มาร์คจะออกมาวะ”
แจ็คสันบ่นคำนี้รอบที่ล้านเจ็ดบ่นตั้งแต่มาร์คเดินเข้าไปในห้องประชุม
“มึงนี่ก็บ่นจัง ดูสิน้องแบมกับม๊ายังไม่บ่นเลย”
“ก็กูอยากถ่ายรูป! กูโบกครีมมาหนา แม่ งละลายหมดเละครับเพื่อนอิม!”
“อย่างมึงต้องโบกซีเมนต์ถึงจะอยู่”
“มึง!”
“พออออออ”
ยองแจที่อยู่ติดกับแจ็คสันที่รู้สึกรำคาญก็ยกมือห้ามทัพทั้งคู่
“ทะเลาะกันอยู่นั้นแหละ อยู่เงียบๆจะเป็นไรมะ น้ำจะท่วมปากบ้านจะไฟไหม้เมียจะทิ้ง!?”
“ไม่ครับ”
แจ็คสันตอบแล้วเม้มปากเข้าหากันทันที
“ฮ่าๆ แตงก็ไปว่าเฮียมันดูดิเฮียกับพี่เจบีกลัวมึงแล้วเนี้ย”
“ว่ามันเลยน้องยองแจ พูดมากฟันเหยิน!”
แล้วก็เป็นเสียวพี่จูเนียร์พูดขึ้น
“ฮ่าๆ”
แบมแบม ยองแจ แล้วก็แม่ของมาร์ค หัวเราะออกมาพร้อมกัน ก็มีแต่สองหนุ่มขาสั้นกับฟันยื่นนั้นแหละที่
นั่งเจี๊ยมเจี้ยมอยู่
“มาแล้วววววววววว”
มาร์ควิ่งชูปริญญาบัตรมาแต่ไกล
“พี่มาร์ค! เดินดีๆดิอย่าวิ่ง”
“คร้าบบคุณหมอ”
“เป็น นศพ. หรอก”
“เดี๋ยวก็เป็นหมอแล้ว”
“ไม่เถียงด้วยหรอก แบร่”
แล้วแบมแบมก็เดินไปหลบที่หลังม๊า เด็กน้อยเอ้ย
โอ๊ะ! ผมลืมบอกไปแบมแบมตอนนี้กำลังเรียนแพทย์อยู่ครับ หู้ยยยยย แฟนฉล๊าดฉลาดดูสิผมไม่ต้องกิน
เปปทีนก็ได้เป็นสามีหมอ...เดี๋ยวนะเดี๋ยว
ส่วนน้องยองแจเรียนบัญชี ดี๊ดีพี่จะได้ไปกู้เงิน อันนี้ก็ไม่ใช่อีกแหละ
“มาถ่ายรูปเร็วดิมึง ยืนหล่ออยู่นั้นแหละ!”
“เออๆๆ”
ผมรีบเดินไปรวมกลุ่มกับทุกคนที่รอผมอยู่
“วันนี้ม๊าสวยผิดปกตินะเนี้ย”
ผมเอ่ยปากแซวทันที
“ก็วันนี้วันดีนี่”
ฟอด
ผมก้มลงหอมแก้มม๊า
“รักนะม๊า รักที่สุดในโลกเลย”
“บอกรักม๊างี้ น้องแบมก็น้อยใจแย่ดิ”
“แบมไม่น้อยใจหรอกครับม๊า”
“หู้ยยยย ครอบครัวสุขสันต์ครับมาถ่ายรูปครับ”
อินี่ก็เร่งจัง
หลังจากถ่ายรูปได้แสนรูป...เออกี่รูปไม่รู้รู้ว่ามันเยอะ
“พี่มาร์คร้อนไหม?”
แบมแบมซับเหงื่อแถวขมับให้ผม
“ร้อนครับ”
ผมเอียงคอให้แบมแบมซับเหงื่อ
“พี่มาร์คของแบมเก่งจังเลยนะ”
อยู่ๆแบมก็พูดขึ้น
“เก่งตรงไหน กูไม่ได้เอสักวิชา”
ผมบ่นออกไป เกรดได้สูงสุดก็แค่ B+
“ใครบอกว่าพี่มาร์คไม่ได้A”
“ก็ใบเกรดมันบอก”
“พี่มาร์คได้Aวิชารักแบมต่างหากเล่า”
“หู้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
เสียงโห่แซวดังขึ้นโดยที่แจ็คสันเป็นต้นเสียง โว้ยยยน้องแบมแม่ งเล่นมุขเสี่ยวใส่กู!
“ร้ายนะเรา”
ผมยื่นมือไปบีบจมูกเล็กนั้นเบาๆ
“แบม...กูว่ากูจะเป็นไข้ว่ะ”
“ตัวก็ไม่เห็นร้อนเลย”
แบมแบมใช้หลังมือแตะตามหน้าผากและซอกคอของผม
“ไข้เธอไม่ดาด...”
“….”
“อ้วกกกกกกก คุณอิมครับ!! ผมว่าเรากลับกันเถอะครับปล่อยให้สองสามีภรรยาจูบ เอ้ย! จีบกันเถอะครับ”
“เดี๋ยวมึงจะโดน!”
ผมหันไปคาดโทษมันไว้ก่อนจะหันหน้ากลับมาสนใจแบมแบมต่อ
“ขอบคุณนะแบม”
“ขอบคุณไรครับ?”
“ขอบคุณที่ทำให้กูมีวันนี้...ขอบคุณที่คอยสอนกู คอยอยู่ข้างกู ขอบคุณคอยจับมือกูเดิน ขอบคุณที่เป็นทุกๆอย่างของกู...”
“ใครบอกว่าแบมจับมือพี่เดิน...เราจับมือเดินไปด้วยกันต่างหาก”
“ขอบ...”
Chu
แบมแบมยื่นหน้าเข้ามาจุ้บที่ปากผม
“ไม่ต้องพูดอะไรแล้วแบมเข้าใจทุกอย่าง”
“พี่รักแบม”
“แบมก็รักพี่มาร์ค”
“โอ้ยยยยยย กูอิจฉา น้องแตงมาจุ้บพี่หวังหน่อยค่ะ”
“จุ้บตีนก่อนนะคะพี่หวังขา”
“นี่งานฉลองกูเรียนจบนะเว้ยไม่ใช่ปาร์ตี้สละโสด มึงจ้างผู้หญิงมาทำไมเยอะแยะ!”
“เรื่องของกูงานนี้กูเลี้ยงมึงกูจะจ้างอะไรก็ได้ อิอิ”
แจ็คสันลอยหน้าลอยตาพูด
ใช่แล้วครับตอนนี้พวกผมอยู่ที่บ้านของไอ้แจ็คสันมัน คือมึงเอ้ยย เมียก็มาเสือ กจ้างผู้หญิงเอ็กซ์ๆตู้มๆนม
โตๆมาอีก กูไม่ใช่พระอิฐพระปูนนาจา
“เหยินมึงไม่ไปแจมหรอ?”
ผมหันไปถามเจบีที่มันยืนอยู่ข้างๆผม
“มึงเห็นเมียก็อบขนมอยู่ในครัวไหม...ถ้ากูไปจากจะได้แดกขนมอาจจะได้แดกตับไตไส้พุงกูก่อน...”
“กลัวเมียว่างั้น”
“เหอะ...มึงอะไม่ไปแจม”
“กูรักเมียกู!”
“ตอ แหล กลัวเมียเหมือนกันละหอก”
อย่าเรียกว่ากลัวเมียต้องเรียกว่ารักและเทิดทูน...
“อิพี่หวัง! อยากตายหรอ เอาชะนีพวกนี้กลับไปนะ!!!”
ยองแจที่เดินมาจากไหนมารู้เดินตรงเข้าไปหาแจ็คสันและแว้ดใส่ทันที
“เอ่อ...”
“ถ้าไม่เอาออกไป งั้นแจกลับ!”
ยองแจหันหลังเตรียมจะเดินกลับทันที
“กลับไปสิ!”
“….”
เชรดดดดดด ไอ้หวังมาโหด
“ยังจะนั่งตักพี่อีก! กลับไปอิหนูทั้งหลาย!!! T^T”
หึ...นึกว่าจะแน่
“สมน้ำหน้า”
ผมพูดกับมันและยิ้มกวนตีนมันไป อิอิ กูบอกแล้วววววว คนจริงที่ว่าแน่ยังแพ้เมียตัวเอง!
“พี่มาร์ค…”
“ครับผม”
ผมกำลังนั่งมองเด็กน้อยในอ้อมกอดของผม
“แบมง่วง เรากลับกันเถอะ”
“เอ่อ...มึง! กูกลับแล้วนะ”
“อ้าววว งานฉลองมึงเรียนจบทั้งทีทำไมรีบกลับจังวะ”
รีบ...มึงยังกล้าใช้คำว่ารีบทั้งงานเหลือกูมึงเจบีละก็ยูคที่หลับตั้งแต่งานเริ่ม...นี่มึงยังว่ากูรีบอีกหรออีสัน!!
“น้องแบมง่วงอะ”
“เออๆ กลับบ้านดีๆ”
“เออๆ “
“เดี๋ยวมาร์ค!”
“…”
“ยินดีด้วยนะมึง...”
“หึ...เออ J”
“พี่มาร์ค...”
ทันทีที่กลับมาบ้านแบมแบมก็ยังไม่ยอมนอนเลยครับ ไหนว่าง่วงไง มานอนกอดผมแล้วจ้องตาแป๋วนี่คือไร๊!
“ครับ ? ไม่ง่วงหรอ”
“ง่วง...แต่อยากพูดกับพี่มาร์คก่อน”
“พูด?”
“แบมอยากบอกกับพี่ว่า แบมรักพี่มากๆๆๆๆๆ รักที่สุดถึงพี่จะไม่ใช่คนที่มีครบทุกอย่างถึงพี่จะโง่...”
หลอกด่ากูอีกละ
“ถึงพี่จะขี้เกียจ ถึงพี่จะไม่เอาไหน แต่พี่ก็มีความพยายามนะ แล้ววันนี้พี่ก็ทำให้แบมเห็นแล้วว่าที่พี่พยายามมาทั้งหมดพี่จะได้อะไรหลังจากความเหนื่อยที่พี่พยายามมา”
“จะให้กูปล้ำ?”
“เดี๋ยวตบคว่ำเลย!”
“ฮ่าๆ ต่อๆ”
“ก็เนี้ย พี่พยายามมาพี่ทำให้ม๊ายิ้มได้ทำให้แบมยิ้มได้ ทำให้ทุกคนภูมิใจในตัวพี่แล้วที่สำคัญทำให้พี่ภูมิใจในตัวเอง”
งานซึ้งต้องมา...
“พี่มาร์คคนเก่งของแบม”
แบมแบมประกบปากประทับลงที่ริมฝีปากของผมไม่มีการรุกใดๆทั้งสิ้นแค่ปากแตะกันแต่กลับทำให้รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก...
“จะปล้ำ...”
ผมพูดหลังจากที่แบมแบมผละริมฝีปากออก
“ไม่ให้ ไหนบอกว่าสัญญาแล้ว...”
สัญญา...
ย้อนกลับไปตอนแบมเรียนจบมัธยม
“แบมเป็นของกูนะ...”
“รอแบมเรียนจบได้ไหม...”
แบมแบมเรียนจบ คณะปกติเรียน4ปี...แล้วหมอนี่มันเรียนกี่ปีกันวะ
“นานไหม”
“6ปี”
“อือ แค่6ปีเอง กูรอได้”
รอได้ก็เห้ละ!!!! อหหหหหหหหหหหห 6 ปี น้องมัคมัคเฉาตายพอดีข่าบบบ นี่กะจะให้ไปบวชรอใช่ไหม แบ๊มมมมมมมม
“สัญญานะ”
“อืม...สัญญา”
6 ปีเอ๊งงงงงงงงงง ToT
กลับสู่ปัจจุบัน
“กูรู้น่า ล้อเล่นได้ปะละ”
“คิดจริงก็บอกเถอะ”
“ก็...เออไง เผื่อมึงใจอ่อนงี้”
“ไม่มีทาง...”
“นอนได้แล้วพูดมากมึงอะ”
ผมกอดแบมแบมแล้วใช้ขาก่ายไปที่ท้องของน้องเลย หึ้ยย งอนนน
“มาร์ค ต้วนนิสัยเด็ก ถ้างอนพรุ่งนี้จะไม่มานอนด้วยนะ จะกลับไปนอนกับคุณเเม่นะ”
โอ้แม่ยอดยาหยีอย่าทำแบบนั้นเลย ผมเอาขาลงมาจากท้องน้องทันที
“แบมแบมนิสัยไม่ดี”
“แล้วรักไหมละ”
“รักครับ”
“รักมากเปล่า?”
“มากๆเลยคร้าบบบบบบ”
“รักนะ”
ผมและแบมแบมพูดออกมาพร้อมกัน
ทั้งคู่นอนกอดกันท่ามกลางความสุขความหวานความอบอุ่น หลังจากวันนี้มาร์คจะเป็นผู้ใหญ่เต็มตัวแล้ว เขาพูดได้เต็มปากเลยว่าเขาพร้อมจะดูแลแบมแบมจนวันสุดท้ายที่หมดลมหายใจ....
เมล็ดถั่วงอกได้เติบโตขึ้นเป็นต้นถั่วยักษ์....จบ!!! 5555555555555555555555555
จบจริงๆ จบเนอะ จบเถอะ อิอิ
#มบวคณ END
โหลลลลล วันนี้มาลงตอนจบอยากแต่งให้ดีกว่านี้TT แต่ตอนจบแค่อยากจะบอกว่พี่มาร์คมันพยายามนะเว้ยยทุกอย่างต้องพยายามถึงจะได้มา แต่งไปแล้วร้องไห้ไปแปปนึงละมาแต่งต่อ 555555 เห้ยยคือมันจบ จบแล้วอะ เรารักเรื่องนี้มากคือไม่คิดว่าตัวเองจะแต่งจบด้วยซ้ำ ตอนแรกกะจะลงวันเกิดตัวเอง แต่วันนี้ดันแต่งจบ เออลงมันเลยละกัน55555
เราเกิด 21 นี้นะมาอวยพรกันได้ แน่ะ 5555555
อยากทอคยาวๆ ขอยาวๆเลยนะอยากบอกความในใจ ตอนแรกกะจะใส่อีกบทความนึงแต่คิดว่าไม่เอาดีกว่า
คือตอนแรกที่แต่งฟิคเรื่องนี้ก็แบบจะมีคนอ่านไหมว้า แต่มันมีเว้ยมีคนมาเม้นด้วยตื่นเต้นตื้นตันใจสุดๆ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านฟิคเรื่องนี้จากไรต์เตอร์กากๆคนนี้นะคะ เราดีใจมากๆที่มีคนเม้นคนสกรีมแท็ก และคนที่พูดถึงฟิคเรื่องนี้ เรารักและผูกพันกับฟิคเรื่องนี้มากเราเป็นคนที่อ่านฟิคตอนจบแล้วร้องไห้อะ นี่แต่งจบเองดราม่าแด กเลยดิ 5555555 ไม่มีไรจะพูด รักนะทุกคน และสุกท้ายเป็นกำลังใจให้ #dek59 ทุกคน เราต้องติดด้วยกันเว้ย!!! สู้เขานะบอกตัวเองด้วยเนี้ย
อย่าลืมฟิคเรื่องนี้นะ ฟิคเรื่องนี้ก็จะไม่ลืมพวกคุณเหมือนกัน
ถ้าใครอ่านมาถึงตรงนี้แล้วคืออ่านจบแล้ว เอ้ะ!
ปล. ยังติดตามเรื่องอื่นๆได้นะจ๊ะ อาจจะลงฟิคสั้นตอนเดียวจบงี้ถ้าว่าง อิอิ
ขอบคุณจากใจ #มบวคณ
@Mintwerry
วาดเองแหละงุ้ยย เเบมมาร์ค 5555555555
ความคิดเห็น