ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    - GOT7 :: มาร์คแบมวิทย์คณิต #MarkBam

    ลำดับตอนที่ #23 : ฟิคแก้เครียดหลังสอบ GAT...

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 799
      3
      2 พ.ย. 58

    。SYDNEY♔
     



     



    ในช่วงนี้นักเรียนชั้นมอปลายปีสุดท้ายก็เริ่มมีการสอบบ้างประปรายแล้ว พวกที่มีที่เรียนแล้วก็นั่งชิวอยู่บ้านไปแต่คนที่ยังไม่มีก็ยังคงเริ่มสอบเก็บคะแนนไว้ยื่นในสถาบันต่างๆ ผม กันต์พิมุกต์  ภูวกุล นักเรียนชั้น ม.6 คนนี้ก็อยู่ในชะตากรรมต้องสอบเช่นกัน...ละวันนี้ วันที่ต้องสอบวันที่ต้องลงนรกหรือขึ้นสวรรค์ขึ้นอยู่กับเราล้วนๆเลย...

     

    ผมค่อนข้างมั่นใจกับการสอบครั้งนี้มากเรียกว่าเตรียมตัวดีมาพอประมาณเลยก็ว่าได้

    ผมมาก่อนเวลาสอบเป็นเวลาพอสมควร ก็นั่งเสียบหูฟัง ฟังเพลงคลายเครียดลดความตื่นเต้นก่อนสอบไปบ้างเล็กน้อยย้ำว่าเล็กน้อยจริงๆ จากนั้นก็เอาสมุดคำศัพท์ขึ้นมาอ่านทวนนิดหน่อย แต่ตอนนี้อ่านอะไรก็ไม่เข้าหัวแล้วครับจริงๆเหมือนเมมโมรีจะเต็มชั่วขณะ

     

    ผมนั่งอยู่หน้าห้องไม่นานนักเรียนจากโรงเรียนอื่นๆก็ทยอยเดินมากันเรื่อยๆ ทุกคนตรวจสอบสิ่งของที่ต้องใช้ในห้องสอบก่อนจะไปตรวจเช็คชื่อที่หน้าห้อง แล้วมานั่งรอเพื่อฟังประกาศเข้าห้อง

     

    พอประกาศให้นักเรียนทุกคนเข้าห้องสอบ ต่างคนก็ต่างลุกทยอยเข้าห้องสอบไป พอผมนั่งประจำโต๊ะอาการตื่นเต้นหัวใจเต้นแรงมันก็กลับมาอีกครั้ง และก็มีประกาศว่าเริ่มทำข้อสอบได้บวกกับเสียงเล็กแหลมของครูคุมสอบทำให้ผมตกใจนิดหน่อย ผมนำมืออันสั่นเทาค่อยๆแกะข้อสอบ

     

    สั่นทำไมวะ! ผมดุตัวเองในใจ

     

    หลังจากที่เห็นข้อสอบก็ถึงกับร้องว่า โอ้ไอ้เหี้ยฆ่ากูเถอะ อ้วกข้าวเหนียวหมูปิ้งที่กินมาเมื่อเช้าออกมาแล้วโดดลงหน้าต่างตอนนี้ทันมั้ยวะ...

     

    เมื่ออ่านข้อสอบและตั้งใจทำไปสักพักผมก็มองนาฬิกาที่ใส่ประจำ เข็มนาฬิกาชี้บอกเวลาว่าอีก 5 นาทีจะหมดเวลาเข้าห้องสอบ  ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรจนกระทั่งมีนักเรียนเข้ามาใหม่คนนึง โอ้โหใครแม่งมาสายชิบหายเลย อยากจะมองหน้าเหลือเกินแต่ติดที่ฝนคำตอบอยู่ ผมจึงเก็บความสงสัยไว้แล้วลงมือฝนคำตอบต่อไป

     

    เมื่อผมฝนคำตอบและทบทวนข้อสอบผมก็เหลือบมองที่โต๊ะข้างๆมองโฉมหน้าบุคคลที่มาสายมากในวันนี้

    โอ้โห...หล่อเหลือเกิน

    ไม่รู้ว่าผมมองคนนั้นนานแค่ไหน รู้ตัวอีกทีคนนั้นก็หันหน้ามาแล้วยิ้มให้ผม ผมนี่รีบหันหน้ากลับแล้วฟุบลงเลยครับ

     

     

     

    หมดเวลาครั่งชั่วโมงแรก วิชาต่อไปก็มา

    โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย เห็นข้อสอบวิชานี้แล้วอยากจะฉีกๆกินแล้วเคี้ยวๆให้ละเอียดแล้วให้มันย่อยไปรวมกับข้าวเหนียวหมูปิ้งจริงๆ!

     

    คืออ่านไม่ทัน!!!! ผมนี่เบะเลยครับรีบอ่านรีบผมสุดๆอะ ครูมาเก็บนี่น้ำตาร่วงเลย ฮือออออ แม่ครับแบมทำไม่ทัน T^T

     

     

    ลาก่อนสวรรค์ของน้องแบม...

     

     

    พอหมดเวลาครูคุมสอบก็ปล่อยนักเรียนออกจากห้องสอบด้วยความรับหรืออะไรไม่รู้ทำให้ขาผมมันไปเกี่ยวกับขาโต๊ะอะดิ แล้วเป็นไง ก็ล้มสิครับ!! แต่มีมือของใครก็ไม่รู้ยื่นมาให้ผมจับ ผมจับมือนั้นแล้วปัดฝุ่นเล็กน้อย

    ขอบคุณนะ

    อื้ม

    เขาตอบพร้อมยิ้มให้ผมอีกครั้งแล้วเดินผ่านตัวผมไป

    นายมาร์ค ต้วน

    คนอะไรชื่อสั้นชิบหาย ประเด็นคืออ่านทันด้วยไง! 5555555555555555555555555555555555

     

     

     

     

    พอเที่ยงผมกับเพื่อนๆก็นัดกันทานข้าวที่โรงอาหารของโรงเรียนกันนี่แหละครับ ขี้เกียจไปไกลไง

     

    โอ้ยมึง! กูอะหลับตั้งแต่ครึ่งชั่วโมงแรก!”

    เป็นยูคยอมที่เปิดประเด็นขึ้นมา

    ไอ้ห่า! มึงว่ากูทำทันปะ! ออกไรให้กูสอบวะแม่ง

    ตามด้วยยองแจ

    กูจะร้องไห้

    ผมพูดแล้วเริ่มเบะอีกครั้ง

    โอ๋ๆ น้องแบมไม่ร้องๆ

    ยูคยอมเข้ามากอดผมแล้วโยกไปมา

    อือ...

    มึง...

    ขอนั่งด้วยได้มั้ยครับ?

     

    ยองแจยังพูดทันจบก็มีคนมาขอนั่งด้วย จะว่าไปทุกที่มันก็เต็มหมดเลยจริงๆนั้นแหละ

     

    ได้ครับ

     

    ยองแจขยับมานั่งข้างๆผม เพราะจะให้เพื่อนใหม่สามคนมานั่งด้วย

     

     

    มาร์คมึงเข้าสอบทันปะวะ!”

    อีกห้านาทีหมดเวลาอะ เกือบซวยละกู

    พอได้ยินชื่อมาร์คๆผมก็เอาหน้าที่ซุกอยู่อกยูคยอมออกมามองเพื่อนใหม่ตรงข้าม

    อ้าว เด็กขี้แง

    มาร์คทักขึ้นทั้งๆที่ยังเคี้ยวข้าวเต็มปาก

    รู้จักกันหรอ?

    ยูคยอมถามแล้วทิ้งตัวนั่งข้างๆผม

    สอบห้องเดียวกันอะ แล้วอย่ามาว่าเรานะ!”

    ผมยู่หน้าใส่อีกคน

    ในห้องสอบก็ร้อง

    หะ...เห็นหรอ?

    ผมว่าผมรีบเช็ดออกแล้วนะ

    อือ ก็มองตลอดเวลาอะ

    “…”

    อิ่มแล้ว ไปกันเถอะยองแจยูคยอม

    ผมรีบลุกขึ้นแล้วลากเพื่อนทั้งสองออกมาด้วย

     

     

    น่ารักว่ะมึง

    แจ็คสันที่ปริปากพูดหลังจากที่คนนั้นออกไป...ก็ผมไม่รู้จักชื่ออะ ชื่อยังยาวแถมอ่านยากอีก ดูแบบพวกผมดิ มาร์ค ต้วน  แจ็คสัน หวัง  เจบี อิม เออโคตรประหยัดคำเลยจริงๆ...

    คนไหน?

    ผมถาม

    คนที่คุยกับมึงนั้นแหละ

    สัส กูจอง

    หึ กูรู้อยู่ละ กูล้อเล่น!”

    เดี๋ยวได้เล่นกับตีนกูนะมึงอะ

    ผมใช้ส้อมจิ้มไปที่แขนแจ็คสัน

    โอ้ย! ไอ้มาร์ค!”

    พวกมึงหยุดพูดแล้วแดกไปเงียบๆ!”

    แล้วทุกอย่างรอบตัวอิมแจบอมก็กลับสู่ความสงบอีกครั้ง อาเมน

     

     

     

    สอบตอนบ่ายสู้ๆนะ

    ผมบอกยองแจและยูคยอมก่อนที่จะแยกย้าย ผมสอบอาคารไม่เหมือนเพื่อนครับเพื่อนเลยพากันเดินมาส่งแล้วก็เดินไปอาคารสอบของตัวเอง

     

    สอบวิชานี้คงหลับฝันดีแน่ๆ คณิตศาสตร์....

     

    ทุกอย่างยังเป็นไปเหมือนการสอบตอนเช้าทุกอย่างต่างแค่เปลี่ยนที่นั่ง แล้วก็ตรงที่มาร์คไม่ได้เข้าสาย

     

    รอสักพักก็ได้เวลาทำข้อสอบ นี่กำลังคิดอยู่ว่าจะทำก่อนดีหรือหลับก่อนดี จะเรียกทำก็ไม่ถูกเรียกเดาน่าจะถูกกว่า....

    พอเห็นโจทย์เขาก็เริ่มงอก  กันต์พิมุกต์คนนี้เป็นผู้ที่แอนตี้เลขทุกๆชนิดแรงมากยกเว้นเลขที่อยู่บนตัวเงิน

    แอบเหลือบมองมาร์คนิดนึง โอ้โหนี่คนหรืออะไรทดเต็มหน้ากระดาษเลย ทดแบบทำจริงๆอะครับไม่ใช่ทดมั่วหรือวาดรูปแต่อย่างใด

     

    เมื่อถึงเวลาอันเป็นสมควรยิ่งผมก็ลงมือเดาข้อสอบทันที   พอทำเสร็จหนังตาก็เริ่มหย่อน...

    ราตรีสวัสดิ์ คร่อกกกก

     

     

    ไม่รู้ว่าหลับไปนานแค่ไหนพอลืมตาตื่นขึ้นมาก็เจอกับสายตาของมาร์คที่ฟุบอยู่แล้วมองมาทางผม เอ่อ...ถ้าจะจ้องขนาดนี้ เอากลับไปมองเล่นที่บ้านเลยมั้ย! คือมาร์คนั่งที่ข้างๆผมพอดีเป๊ะไม่ขาดไม่เกิน

     

     

    พอประกาศบอกเหลือเวลา 5 นาที ผมก็ก้มทวนเล็กน้อยว่าฝนถูกรึเปล่า

     

    5

    4

    3

    2

    1

    หมดเวลาทำข้อสอบ

    เยส! นี่มันเสียงสวรรค์ชัดๆ!

     

    พอครูบอกให้ลุกได้ ผมนี่จะไม่รีบครับจะไม่ให้ประวัติศาสตร์มันซ้ำรอยตอนเช้าแน่ๆ!

     

    แต่!!!

     

    กึก!

     

    นี่

    มาร์คจับข้อมือผมไว้

    ห้ะ?

    ผมมองด้วยแววตาสงสัยสุดขีด

    ชื่อมาร์คนะ

    อือ

    ขอเบอร์หน่อยดิ

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    อื้อหืออออออออออออ ขอกันตรงๆแบบนี้คนแมนๆแบบกันต์พิมุกต์จะทำไงได้ ก็ต้องให้!!! น่ะสิครับ!

     





     




     

     

     

    จบ!55555555555555555555 เครียดไง เครียดเอามาลงฟิคเลย คือฟิคนี้มันเรียลตรงอารมณ์ของแบมแบมนะ5555555555 แล้วห้องสอบเรามันมีคนมาสายแบบนี้จริงๆเว้ย ผมนี่แบบ โอ้โหมาสายฝุดๆ

    เอาเป็นว่า พรุ่งนี้สอบเสร็จ จะมาอัพฟิค เรื่องอื่นๆ ต้องการระบายลงฟิคมากจริงๆ

    จะอัพดีเจ โคโค่ พี่เนียนนี่ไม่อัพ จะพูดทำไม55555555555555555555

    บัย โชคเดรรรรรรร

    ปล. เจบี อิม 55555555555555555555 เออ เอาน่าจะได้สั้นๆ


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×