คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : SF พี่เนียน — เนียนครั้งที่ 1
t
h
e
m
y
b
u
t
t
e
r
เช้านี้เป็นการเปิดภาคเรียนของเฟรชชี่ปี1ทุกคน และตัวผมเอง มาร์คต้วนคนดีคนเดิม ผมเป็นเฟรชชี่ปี1ของคณะบริหาร แห่งมหา'ลัย GTO
และเฟรชชี่ทุกคนวันนี้ต้องทำกิจกรรมรับน้อง ทุกคนดูตื่นตาตื่นใจเเละตื่นเต้นตื้นตันกับกิจกรรมครั้งนี้มากแต่ไม่ใช่กับมาร์คผู้นี้ ผมเกลียดอะไรที่พบปะผู้คนผมรู้สึกว่าสิ่งมีชีวิตทุกอย่างน่ารำคาญโดยเฉพาะเพื่อนสนิทที่ติดสอยห้อยตามมาอยู่คณะเดียวกันอย่างแจ็คสัน รายนั้นน่ะกิจกรรมดีกิจกรรมเด่นเน้นกิจกรรม แลดูเป็นเพื่อนสนิทที่ต่างกันสุดขั้วแต่แจ็คสันมันเป็นเพื่อนมาแต่เกิดและหลายๆอย่างที่พอๆทนคบได้ก็เลยคบมันเป็นเพื่อนมาจนถึงปัจจุบันนี้
เสียงกลองและเครื่องเคาะจังหวะรวมถึงเสียงแหกปากร้องเพลงของรุ่นพี่และเสียงปรบมือเสียงหัวเราะของเพื่อนๆในคณะทำให้มาร์คอยากหายไปจากตรงนี้วินาทีนี้เดี๋ยวนี้! น่ารำคาญ
"น้องคนนั้น!!!! ทำไมมาสาย!!!! มัวแต่ทำไรอยู่!!!!!!"
เกิดเอะอะโวยวายดังขึ้นด้านหลังทำให้รุ่นพี่ทั้งหลายหยุดการกระทำทุกอย่าง ทุกสายตาหันไปจดจ้องเด็กโชคร้ายที่เพิ่งมาใหม่ทันที
"เอ่อ...คะ...คือ"
"คือไร!!!"
เด็กหนุ่มหน้าหวานที่มาใหม่สะดุ้งโหยงทันที
"ผมหลงทางครับ"
"หลงทาง!!? มันไม่ใช่ข้ออ้าง ไป!ไปวิ่งรอบตึกแล้วกลับมานั่ง!!!!"
"ครับ!"
เด็กหนุ่มตอบรับแล้วออกวิ่งทันที ทุกการกระทำของเด็กหนุ่มคนนั้นอยู่ในสายตาของมาร์คตลอดเวลา บางทีการรับน้องบ้าๆนี่ก็มีอะไรน่าสนใจบ้างละนะ อย่างเช่นตอนนี้....ที่ร่างเล็กๆที่ไปวิ่งมากลับมีเหงื่อแค่นิดเดียวไหลอยู่ตามขมับเล็กน้อย เสียงหอบนั้นยิ่งทำให้มาร์คสนใจ ร่างเล็กนั่งลงข้างๆมาร์คทันที
"ไง"
คนตัวเล็กเอ่ยเสียงทักทาย
"..."
"แบมแบมนะ"
แบมแบมพูดพร้อมกับชี้มือไปที่ป้ายของตัวเองเพื่อยืนยันว่าเราชื่อแบมแบมนะแก
"..."
"ไม่ตอบหรอ หยิ่งจัง"
"มาร์ค"
"ห้ะ?"
"ชื่อมาร์ค"
มาร์คเมื่อสติกลับเข้าร่างก็ตอบกลับร่างเล็กไป เขาแค่ตกใจเฉยๆว่าแบมแบมมานั่งข้างเขาทักเขาก่อน มันเกิดขึ้นเร็วจนรับมือไม่ทันจริงๆ
"ด้านหลังคุยไรกัน!!!! อยากโดนทำโทษไง!!!"
และบทสนทนาแสนสั้นก็หยุดลงทันที
"มาร์คไปกินข้าวด้วยนะ"
หลังจากเสร็จกิจกรรมภาคเช้ารุ่นพี่ก็ปล่อยให้น้องๆไปรับประทานอาหารกันและกลับมารวมตัวอีกครั้งในเวลาที่นัดกันไว้
"อือ พี่เพื่อนเราคนนึงด้วยนะ"
"ได้สิ"
"ไอ้มาร์คคคคคคคคค มึงไปนั่งด้านหลังทำดอยไรรู้ไหมกูหว่าเว้แค่ไหน ! แต่กูให้อภัยมึงเพราะรุ่นพี่ยองแจด้านหน้าคือแซ่บมากบอกเลย โอ๊ะ! แล้วนี่ครายยยยยย~"
"เพื่อน"
ตอบสั้นๆแค่นั้นแล้วเดินผ่านหน้าแจ็คสันไปจับมือคนข้างๆให้เดินตามมา
"ไปกินข้าว!"
บอกเสียงดังพอให้แจ็คสันได้ยินและเดินตามมา
"ไม่ต้องจับมือเราก็ได้"
"เดี๋ยวหลงทาง"
อ่า...เรื่องเมื่อเช้านี้เองที่ทำให้มาร์คใช้โอกาสหรือความอยากส่วนตัวก็ไม่รู้คว้ามือนุ่มนิ้มนั้นมาจับ
"ง่อวววว ไอ้เสือ~ จับมือกูด้วยสิ"
แจ็คสันรีบเดินมาข้างๆมาร์คเเล้วยื่นมือของตัวเองไปให้มาร์คจับ มาร์คฟาดมือลงที่ฝ่ามืออีกคนจดเกิดเสียงดัง เพี๊ยะ!
"โอ้ยยย ไอ้มาร์ค! มึงมันข่นเลววว"
"ตัวเล็กชื่อไรอะ เราเเจ็คสันนะ"
เมื่อเห็นว่ามาร์คมีท่าทีไม่สนใจแจ็คสันจึงไปผูกมิตรกับเพื่อนใหม่แทน
"แบมแบมยินดีที่ได้รู้จักนะเเจ็คสัน"
เพราะแจ็คสันเข้ากับคนอื่นง่ายและเเบมแบมก็เข้ากับคนอื่นง่ายทำให้ตอนนี้ทั้งโต๊ะมีเเต่เสียงคุยกันของทั้งคู่ มาร์คชอบเวลาปากอวบๆของแบมแบมขยับพูดแต่มาร์คไม่ชอบเสียงของเเจ็คสันที่พูดกับแบมแบม หงุดหงิด....ตอนนี้กำลังหงุดหงิดที่ดูเหมือนแบมแบมจะสนใจแจ็คสันมากกว่าตัวเขาเอง
"อิ่ม"
มาร์คพูดสั้นๆแต่ทำให้ทั้งคู่หยุดสนทนากัน เพราะรู้สึกถึงรังสีอะไรบางอย่างแผ่ออกมาจากตัวมาร์ค
น่ากลัวเหี้ยๆ ดาร์คสัสๆเลย แจ็คสันคิดในใจ
"แบมไปนั่งข้างหน้ากับเราปะ?"
"ไม่อะ จะนั่งข้างหลังกับมาร์ค"
"โอเคงั้นไปละ ไปนะมึง"
"อืม"
ตอบรับสั้นๆตามบทคนพูดน้อย
"เป็นไรรึเปล่า? เห็นมาร์คทำหน้าเครียดๆ"
"ไม่ได้เป็นไร นั่งสิ"
แบมแบมนั่งลงที่พื้นตามด้วยมาร์ค
มาร์คสังเกตเห็นคนตัวเล็กเริ่มขยุกขยิกเริ่มกระพือเสื้อเริ่มเอามือมาพัดๆ คงร้อนมากแน่ๆ มาร์คจึงเป่าลมไปที่คอของอีกคน
ความเย็นอ่อนๆของลมกระทบเข้าที่คอทำให้แบมแบมขนลุกเกรียว
"อะ?"
"ช่วยทำให้เย็น"
"แกล้งกันชัดๆ"
แบมแบมเอ็ดมาร์ค มาร์คไม่ตอบเเค่ส่งเสียงหึในลำคอก่อนจะใช้มือพัดช่วยให้อีกคนคลายร้อน ถึงจะไม่เย็นมากเท่าไหร่แต่ก็ดีกว่ามาเป่าคอแล้วกัน!
กิจกรรมตอนบ่ายก็ไม่มีอะไรมากนักในวันแรก
แต่มันจะมีอะไรมากก็ตอนนี้นี่แหละ!
"น้องคนนั้น! ที่น่ารักๆอยู่ด้านหลังที่เมื่อเช้ามาสายน่ะ! มานี่ดิ้!!"
มาร์คหันมองคนข้างๆที่กำลังปัดฝุ่นออกจากกางเกงแล้วเดินไปหารุ่นพี่ด้านหน้า
"โอเคครับ น้อง...แบมแบม"
รุ่นพี่มองป้ายชื่อก่อนจะพูดออกมา
"เกมนี้ไม่มีไรมากก็แค่ส่งยาง...แต่จะส่งกันทางหลอด คิดภาพออกปะ มาๆจะสาธิตให้ดู"
รุ่นพี่คนนั้นที่ชื่ออะไรไม่รู้ไม่ได้สนใจคาบหลอดไว้ในปากก่อนที่จะเอายางเส้นนึงแขวนไว้ที่หลอด จากนั้นก็ส่งต่อไปที่รุ่นพี่อีกคนที่ยืนรอ โอ้โห ใกล้มากนี่ขนาดๆดูไกลๆยังใกล้ขนาดนี้...ไม่ยอมหรอกเขาไม่ยอมให้แบมแบมไปเล่นอะไรแบบนี้กับใครนอกจากเขาแน่!
"เอาล่ะ! พอเข้าใจเเล้วใช่ไหม ใครจะอาสามารับยางต่อจากน้องบะ..."
พูดยังไม่ทันจบมือของผมมันก็กระตุกทำให้ยกมือขึ้น...
"ว้ายยยยย น้องมาร์คสุดหล่อของเจ้รีน งื้อ มาลูกมารีบเดินออกมาเล่นเร็ว"
"เยอะไปละป้า กลับไปตีกลองเหมือนเดิมไป๊!"
"แหมมม อิเจบีทำมาไล่ เชอะ!!"
"เอาล่ะ มีอาสาสมัครครบสองคนเเล้วก็จะเริ่มเกมได้ คือ น้องแบมต้องส่งยางมาให้น้องมาร์คเเละน้องมาร์คก็ส่งต่อให้คนแรกของแถวเเละคนต่อไปก็ส่งไปเรื่อยๆจนถึงท้ายแถว ใครทำตกเริ่มใหม่ตั้งแต่น้องแบม! เข้าใจไหม!!!"
"เข้าใจค่ะ / เข้าใจครับ!!!"
เจบีวางยางไว้ที่หลอดของแบมแบม แบมแบมหันหน้ามาทางมาร์คแหละ...
แปะ
ยางตก
ปี๊ดดดดด
เสียงนกหวีดดังขึ้น
"ตกตั้งแต่เริ่มเลยนะมึ...มายแบม ฮ่าๆ"
เมื่อได้ยินคำว่ามายแบมมาร์คก็มองเจบีตาขวางทันที
"เอาล่ะ! เริ่มใหม่!!"
แปะ
รอบสองยางก็ยังตก รวมไปถึงรอบที่สามที่สี่ยางก็ตก มาร์คไม่รอให้มีรอบที่ห้าต่อเเน่ๆ เมื่อแบมแบมหันหน้ามามาร์คจึงประครองหน้าแบมแบมไว้แล้วค่อยๆใช้หลอดดันยางให้หลุดออกมา ถ้ามองไกลๆมันจะเหมือนเขาทั้งสองจูบกันเลยแหละ ยางหลุดออกไปพร้อมสติของแบมแบม
มาร์คส่งยางไปให้เพื่อนที่อยู่ต้นแถว ใช้เวลาพอสมควรเกมก็จบลง
"โอเคครับ ไปนั่งที่ได้ละทั้งสองคน"
มาร์คเเละแบมแบมกลับมานั่งที่ด้านหลังของตัวเอง
"กิจกรรมวันนี้ก็หมดแล้วนะครับ พี่หวังว่าน้องๆคงประทับใจไม่มากก็น้อย ขอบอกนิดนึงว่า พรุ่งนี้ต้องใจเเข็งทั้งเช้าและดึก! เอาล่ะกลับบ้านได้!!"
"เย้!!!"
เสียงรุ่นน้องทั้งหลายร้องเฮดังขึ้นเเล้วรีบสลายตัวอย่างรวดเร็วจะเหลือก็แต่มาร์คกับแบมที่นั่งอยู่ที่เดิมและเเจ็คสันหวังที่ไปช่วยยองแจขนกลองไปเก็บ
“กลับบ้านไงอะ?”
มาร์คเอ่ยขึ้นทำลายความเงียบ
“ยังไม่รู้เลย นั่งรถเมล์กลับมั้ง”
“เดี๋ยวไปส่ง”
มาร์คไม่รอให้แบมแบมตอบอะไรเจ้าตัวฉุดมือเล็กๆนั้นมาจับอีกครั้งก่อนจะตะโกนบอกแจ็คสัน
“ไปส่งแบม!”
เป็นอันรู้กันว่าแจ็คสันต้องกลับบ้านเอง....
ทิ้งกูอีกแล้วอิเพื่อนเลวววววววว
—–—–—–—–—–—–—–—–—–—–—–—–—–—–—–—–—–—–—–—–—–—–—–—–—–—–—–—–—–
แฮ่!!! เป็นไงบ้าง ไม่เจอกันนาน(?)ในเรื่องนี้เลยนะจ๊ะ คิดถึงเราละสิ
ขอบอกก่อนเลยเรื่องนี้จะมีอยู่ 3 ตอน ตอนนี้ของมาร์ค ตอนต่อไปของแบมรวมๆกับมาร์ค ตอนสุดท้ายก็ไม่รู้อะ 5555555555
แต่งจบแน่นอนสามตอน กรุบกริบๆ พอหายคิดถึงเนอะ
ปล. เอาเรื่องนี้แหละเป็นสเปวันเกิดพี่มาร์ค 5555555555555555555555
สปอย : เจบี...กูอยากแกล้งน้องมาร์คว่ะ J
hashtag : #มบวคณ แท็กเดิมเลยน้า :3
ความคิดเห็น