the tale of earth เปิดตำนานการสร้างโลกใหม่

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

                               กาลครั้งหนึ่งยังมีเด็กสาว ที่ไม่รู้ว่าเธอมาจากไหน ได้ก่อกำเนิดขึ้น...

                                เธออาศัยอยู่ในความโดดเดี่ยวอ้างว้างเเละว่างเปล่า

                                                    เเละวันหนึ่ง.....
                              
                          ช่างโดดเดี่ยวอะไรเช่นนี้  อ้าว้างเหลือเกิน  มืด มืดมากเหลือเกิน...

                                                        เเละเธอก็นึกขึ้นได้
 
                             ใช่ อา..ใช่เเล้วถ้าเรา จักสรรค์สร้าง สิ่งที่ให้ความเพลิดเพลิน

                    เเก่เราได้  เราก็คงไม่ต้อง โดดเดี่ยว ไม่อ้างว้างเป็น เเน่

                                                  
                                                เเละเมื่เธอคิดได้เช่นนั้นจึงเริ่มสร้างดาวเคราะห์

                                                          ที่มีชื่อว่า......

                                                  โลก อย่างไรล่ะ

                                 
 
                     
                                     http://image.dek-d.com/15/1223891/14643471

เนื้อเรื่อง

                                                      กาลครั้งหนึ่ง  นานมาเเล้วมีเด็กสาวผู้หนึ่งที่ไม่รู้ว่ามาจากที่เเห่งหน 
  
                ใดกันเเน่  ได้กำเนิด ขึ้นมาในมิติ เเห่งหนึ่งมิติ อันบิดเบี้ยว ว่างเปล่า

                โดดเดี่ยว   

                                            เเต่เเล้ววันหนึ่ง....

                หญิงสาวได้คิดขึ้นมาได้ว่า  "อาใช่เเล้ว  ถ้าเราจักสรรค์สร้าง  สิ่งที่ทำให้

          เพลิดเพลิน ได้   เราก็จะไม่ต้องโดดเดี่ยว  เเต่ก่อนอื่น  เราจักทำได้อย่างไรล่ะ "

                      หญิงสาวครุ่นคิด  ทำให้ผมสีเงินของเธอสั่นไหวเล็กน้อยเเละเเล้ว...
          เธอก็คิดออก 

                              "อา..ใช่เเล้วเรานั้น จะต้องมีผู้ข่วย ซะก่อนสินะ สิ่งนั้น จะต้องเหมือนเรา
                     เเต่เเตกต่าง  "

             คิดได้ดังนั้น เธอก็เริ่มครุ่นคิดอย่างหนัก  เเละในที่สุดเธอก็คิดออกเเล้วว่าจะทำเช่นไร

                  "ใช่เเล้ว  สิ่งที่เหมือนเราเเต่เเตกต่าง ผู้ช่วยของเรานั้น จะต้อง เป็นสีขาว เเละดำ ซึ่งเป็นครึ่งหนึ่งของเรา"

                         เธอ เเบ่งเเยกจิตใจออกมา เป็นสองส่วน  ในมือขวา มีเเสงสีขาว
          เเสนบริสุทธิ์    ในมือซ้ายมีเเสงสีดำมืดมัวพร้อมจะกลืนกินทุกสิ่งเเเต่น่าเเปลกที่ตัวมันเองไม่โดนความมืดกลืนกิน    ผ่านไปไม่นานเเสงสองเเสง นี้เริ่มขยายใหญ่ ขึ้น กลายเป็นชายหนุ่มรูปงามทั้งสอง  

                          คนหนึ่ง เป็นสีขาว ทั้งหมด ใส่เสื้อสูทสีขาว ใบหน้าสะสลวย ผิวขาวเนือนละเอียด  ดวงตานั้นเป็นสีทองอย่างผู้ที่ไม่เคยรู้จักความโสมม

                         อีกคนหนึ่ง   หน้าตาหล่อเหลาคมเข้ม ใส่สูทสีดำ ผมสีดำ ยาวประบ่า นัยตาน์สี
สีคิมสัน ราวกับเลือด ดูมืดมิด เเต่น่าเเปลกใจที่ดู ใสสะอาดยิ่งกว่าเทพ

                          " พวกเจ้า สองคนจะช่วยเราสร้าง สิ่งหนึ่งได้หรือไม่"

                           "ได้สิ  องค์หญิงของพวกเรา"ทั้งสองตอบรับขึ้นพร้อมกัน

                         "เเล้วท่านจักเรียกสิ่งนั้นว่าอะไรล่ะ" ชายหนุ่มสีดำถามขึ้น

                         " อืม.." หญิงสาวคร่นคิดอยู่นานจึงตอบว่า" โลก อย่างไรล่ะ  เเต่เจ้าไม่ต้องใจร้อน  เราจะตั้งชื่อให้พวกเจ้าก่อน พวกเจ้าอยากชื่อว่าอย่างไรล่ะ"
 
                           " อะไรก็ ได้ขอรับ "

                    " อืมงั้น.... ลูคัส กับ..อืม  บรันท์"
        
                    " ขอรับข้าชอบชื่อนี้ " บรันท์พูดพร้อมยิ้มน้อยๆอย่างขี้เล่น
                   
                     " ...." ลูคัสนั้นเงียบ

                   "ถ้าท่านไม่ว่าอะไร ข้าขอตั้งชื่อ ให้ท่านได้หรือไม่"

                   "ได้สิ...บรันท์"
                
                     " งั้นท่านน่าจะชื่อ  อาเรีย "

                    "อาเรีย งั้นเหรอ ..คิกๆ ได้สิ"

               นีเป็น ครั้งเเรกที่หญิงสาว รู้สึก ไม่โดดเดี่ยวเป็นครั้งเเรก  เเละเเล้วเธอก็เริ่มสร้างโลก 

       ต้นไม้  ดอกไม้ เเม่น้ำ ทะเล  ทะเลสาบต่าง เเผ่นดินต่างๆ  

                                วันหนึ่งในขณะ ที่เธอนั่งอยู่ในสวนกลางฟ้ากับลูคัส

                     "ลูคัส..."

                      "ขอรับ  ข้าจะทำอย่างไรดีข้าเหงาเหลือเกิน "

                      "ถ้าท่านเหงา  ท่านก็สร้างสิ่งที่ทำให้ท่านเพลิดเพลินขึ้นมาได้สิ"

                     "นั่นสินะ..."

                        หลังจากนั้น  เธอได้สร้างเราสรรพสัตว์ขึ้นมา  สร้างมนุษย์  เเละป้อนภูมิปัญญาให้  

                                             เเละวันหนึ่ง ..
                    ลูคัสเเละบรันท์ ได้เกิดความสงสัยในตัวมนุษย์จึงได้เอื้อนเอ่ยถามออกไป...

                   " ท่านอาเรีย  ทำไมท่านไม่สร้างให้มนุษย์ สมบูรณ์เเบบล่ะขอรับ"

           อาเรียยิ้ม เเล้วบอกว่า " ถ้าเราสร้างให้มนุษย์ สมบูรณ์ เเบบ มนุษย์ คงไม่พบพานความรัก

                      ไม่พัฒนา ถ้าไม่มีการล้มลงเลยมนุษย์ก็จะไม่พัฒนาขึ้น ไม่มีเรื่องบังเอิญ ไม่มีความ
ตื่นเต้น  เป็นได้จักเพียงเเค่ตุ๊กตาเท่านั้น"

                           เมื่อได้ฟังดังนั้นทั้งสองยิ้มอย่างเข้าใจ

                              
                                                          -End-