คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #54 : ตอนที่ 54
อนที่ 54
พอผมแยาุป้า ับน้อนนั้นแล้ว...ผม้อเินออมา้านหน้าหอสมุอะรับ... เินไปามทาที่ไอนัท มันบอ็ไม่น่าลัวหรอรับ ถึะมืแล้ว แ่ร้านหน้า หอสมุยัมีน เินผ่านไปมาอยู่พอสมวรทีเียวนผมมอเห็นรถไอนัทแล้วรับ และทอสับผมมัน็สั่นึ้นมาอี ..ไอนัท นั้นเอรับ แหม๋...โทรไรนัหนาเนี๊ยะ ....เปลือั์เฟ้ย.
“รับ...พี่นัท” มีไรอีเนี๊ยะ ...
“าหวาน ..เินออมารึยัรับ ทำไมนานั...” มันะนานอะไรนัหนาหล่ะ แบบนี้.้อแล้ะหน่อย แล้วมั้ รึรึ…ผม ทำัวเอให้ัวเล็ ที่สุ แล้ว่อยๆ ย่อ เ้าไปหารถไอนัทที่ออยู่..
“ผมไม่เห็นรถพี่ อะ ออยู่รไหน อะ...พี่นัท..ผมหลอีอะเปล่าเนี๊ยะ” ทำเสียอ่อยๆ รับ แฮะ.....
“หา...วะว่าไนะ...”แล้วประู ้านนับ็เปิ ออมาพร้อมับร่าสูๆ อไอนัท..
“แล้ว อนนี้ าหวานอยู่รไหนอะรับ...มีนอยู่ไหม..รที่าหวานอยู่มันมีลัษะยัไ ...าหวานไม่้อเินไปไหนแล้วนะรับ รอพี่อยู่รนั้นแหละนะเี๋ยวพี่ะไปรับ” ไอนัทมันทำเสียร้อนรนอะรับ..ผมหล่ะลั้นหัวเราะแทบ แย่ ไอบ้านัท ูะหลบ้าอะไรนานั้นวะะอี่แ่เินออมาแ่เนี๊ยะ รึรึ..
ไอนัทึ้นมาเินริมถนนแล้วมัน็เินผ่านผมไป ...ผมที่แอบอยู่ท้ายรถมัน รอัหวะ อยู่แล้วอะรับ...มอ้ายมอวา ไม่มีนเินผ่านอะ.. รถที่ับผ่าน็มีแ่ับรไป ไม่เห็นมีันไหนเลี้ยว้ายมาััน.......ไม่มีใรเห็นนะ...ผมวาระเป๋าลที่ริมถนนนั้นแหละรับ
“อยู่นี้ไ...ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” ผมระโ ึ้นไปี่หลัไอนัทมันทันทีอะรับ...แนออมันไว้แน่น..อะ
“โอ๊ะ...หึหึ ...โหย ร้ายนันะเรานะหา...ร้ายนันะ” ไอนัทมันสอแนเ้ามาใ้เ่าผมเพื่อยึผมไว้ แล้วมัน็ระโๆ .. แล้ว็หมุนไปหมุนมา วิ่ไปวิ่มาอะรับ...รึรึ มันแล้ผมอะ ...ผม็ไม่ลัวหรอรับ...เพราะผมรู้ไอนัทมันไม่มีทาทำให้ผมเ็บแน่นอน.. ผม็หัวเราะ อบใอะรับที่แล้มันไ้...ไอนัท็หัวเราะเหมือนัน มีวามสุัรับ...แฮะ....มัน็แล้ วิ่ แล้ระโโลเ้นไปัพัแหละรับ...นหอบแฮเลยมัน ิิ...สม
แล้วไอนัทมัน็หยุ แล้ว็เินลับไปที่รถ โยผมยัเาะหลัมันแน่นเป็นุ๊แอยู่อะรับ.....
“ิถึพี่ไหมรับ...” ไอนัทมันถามผมทั้ที่ยัเินอยู่อะรับ...บร้าเิลนะเว้ย..
“บ้าเหรอ..เอันทุวัน ะิถึอะไรนัหนา...”ผม็อบมันอ้อมแอ้มอะรับ..อายอะ
“...พี่็แ่อยารู้ว่าาหวานะิถึพี่ เหมือนับ ที่พี่ิถึรึเปล่า...พี่ิถึาหวานมานะรับ..” ไอนัทมันพูเศร้าๆ อะรับ..แม่ม น้อยใอะไรอีวะ ...ไอบ้าหนิ...
ผมยื่นมู เ้าไปหอมแ้ม ไอนัท มันทีนึ..แล้วบหน้าลับออมันอะรับ...ทำไปแล้ว็อาย..... ไอนัทมันทำเสียหัวะเราะในลำออะรับ...ผมหมั่นไส้ เลยั ที่อ มันแรๆ ที่นึ
“โอ้ย...หึหึ..” ไอนัทมันหันหน้ามาหอมแ้มผมลับบ้าอะรับ ไอบ้า ูอาย...ผมเลยยิุ่หน้าลับออมันยิ่ว่าเิมอี ...อะรับ
“หึหึ.หิวไหมรับ ...เราไปหาไรินัน่อนนะ ...แล้ว่อยลับีไหม....”..ไอนัทมันถามผมเป็นเิปรึษามาว่ารับ...มันรู้อะรับว่าผมอาย...มันเลยเปลี่ยนเรื่อ แฮะ...อายริๆ อะแหละ .......
ผมเิล ไอนัท นพูไม่อออะรับ..ไ้แ่พยัหน้าับอออมัน..พอถึรถไอนัท็ปล่อยาผม้านึ แล้วมัน็เปิประูรถ ..หันหลัแล้วปล่อยผมลนั่ในรถ อะ..พอผมปล่อยอมัน......มัน็หันหน้ามาุ๊บปาผมทีนึ..อะรับ แฮะ..เิล เว้ยไอบ้านัท..พอมันเห็นว่าผมอายหนั..มันหัวเราะหึหึ แล้วเอามือ ยี้ หัวผม...แล้วึปิประูผมเห็นมันเินลับไป้านหลัรถ ...มันถือระเป๋าผมิมือมา้วยอะรับ แฮะ ลืมระเป๋าัวเอเลยู หุหุ....
พอไอนัทมันเ้ามานั่ในรถ....มัน็ึผมเ้าไปูบทันทีเลยรับ.... ท่าทาะิถึมาริๆ อะ..ูบะนหายใหายอแทบไม่ทันันเลยทีเียว…พอมันเห็นว่าผมะหายใไม่ออ ..แล้ว..ะายแล้ว มันึปล่อยผม...แล้วหัวเราะอี่าหาอะมันอะ ...อารม์ีเหลือเินนะมึไอบ้า... ผม็อนมันนิหน่อยอะรับ...ูบ อยู่ไ้...ูบนหายใไม่ทัน....ถ้าายไปริๆ ะว่าไิ...ผมึหันหน้าหนีมันออไปมอวิว้าทาีว่า...แฮะ..
ไอนัทมัน็สาร์ทรถ ...แล้ว่อยๆ เลี้ยวรถลับทาเิมอะรับ..มันบอว่าเี๋ยว ะพาไปหาไรินแถวหลั ม. แล้วันแล้ว่อยลับ....ผม็พยัหน้ารับมันอะรับ...แ่ผม็ไม่ไ้หันลับไปมอมันหรอนะรับ...ผม็มอผ่านระรถไปเรื่อยๆ อะรับ.....แล้วผม็้อหัวใระุวูบ.......
ผมเห็นไอิม มันยืนพิ้นไม้้นนึรริมถนน ใล้ๆับรที่ผมับไอนัท ..เล่นันอยู่เมื่อี้อะรับ...มันเอามือออแล้วมอรมาที่ผม..ถึรนั้นมันะไม่สว่ามานั แ่็พอทำให้เห็นว่านนนั้นมีรูปร่าหน้าายัไ.... มันลับไปแล้วไม่ใ่เหรอ.... มันมาทำอะไรที่นี้ แล้วมันมาั้แ่เมื่อไหร่..แล้วมันเห็นไหมว่าผมับไอนัททำอะไรัน.....ผม้อไปรที่..ที่ไอิมมันยืนอยู่เม็...แล้วไอิม็่อยๆลับสายาผมไป....ผมหันหลัลับไปมอมัน...แ่็ไม่เห็นมันแล้ว....ายหะ มันะเห็นไหม หว่า ว่าูับไอนัทูบัน........บสิ้นันแล้วราวนี้...ผม่อยๆ หันหน้าลับไปมอไอนัท...ไอนัทยัั้หน้าั้าับรถอยู่อะรับ...แล้วมัน็หันมายิ้มให้ผมนินึ่อนที่ะหันลับไปสนใถนนเหมือนเิม...เฮ้อ...
หลัานั้นไอนัท็พาผมไปหาไรินที่หลัม.อะรับ ผม็ยัรู้สึ ะหิะหิอยู่ในใลอเวลาอะรับ...ลัวไอิมมันะไปพูให้นอื่นฟั..แล้วนอื่นะมารัเียไอนัทอผมอะิรับลำพัผมหน่ะไม่เป้นไรหรอ เพราะผมไม่ไ้เอับพวมันทุวันแ่ไอนัท นี้สิ มัน้อเอพวมันลอ..ที่ะมัน็มีแ่ผู้าย..โอ้ย ไอนัท ะเป็นไบ้าหล่ะราวเนี๊ยะ...ลุ้มเว้ยลุ้ม....ะบอไอนัทมันีไหมวะ ว่าูเห็นไอิมมันยืนอยู่รนั้น ....อย่าีว่าน่า ใล้สอบแล้ว้วย...ไม่อยาให้ไอนัทมันัวลอะ.....
“าหวาน เป็นไรรึเปล่ารับ...ไม่สบายรึเปล่า...” ไอนัทมันเห็นว่าผมึมๆ๋อยๆ ลไปอะรับ มันเอามือมาแะๆ ที่หน้าผาผม.อะ...อนนี้ผมับมันึ้นมานั่บนรถเรียบร้อยแล้วรับ
“ปล่าว....แ่เหนื่อยๆ เพลียๆ อะ....” ผมึมือไอนัทมันออาหน้าผาผม...แล้วับ เอาไว้แน่น.....
“พี่นัท...วันนี้ ผมไปนอนห้อพี่นะ...”ผมพูแล้วสบามันนิ่อะรับ...ไม่รู้สิผมอยาอยู่ับมันให้นานที่สุอะ....รู้สึไม่สบายใยัไอบล...
ไอนัทมันยิ้มว้าเลยรับ ็ผมอะเยอไปนอนับมันะทีไหนหล่ะ.....
“พร้อมแล้วรึไ..หือ” ไอนัทมันพูแล้วหัวเราะอะรับ ไอบ้า
“ไม่ใ่ว้อย...แ่นอนอเยๆ เหมือนเิม..เี๋ยว็ไม่ไปนอน้วยเลยหนิ.”
ผมพูแล้วยมือมันที่ผมับอยู่ไปบหัวมันทีนึ......ทะลึ่ริๆ..ิ….
“ไ้ร้าบุหนู...ะทำอะไร็ทำไปเถอะร้าบ...ระผมยินีทำามทุอย่าร้าบ”..ไอนัทมันทำหน้าอนๆใส่ผม...แล้วสะบัหน้าพรืไปสาร์ทรถ แล้วับออไปอะรับ....แหม๋.ๆ ๆ สสัยผมะไม่้อห่วมันะแล้วหล่ะมั้รับ เฮ้อ......น่ารัายหล่ะมึไอนัท...
*********************************
ความคิดเห็น