Developer โปรเจกต์พัฒนารัก

“ถ้าดิวไปกินข้าวกับเราเย็นนี้ เดี๋ยวบอก”

คนถูกชวนกินข้าวกะพริบตาปริบมองมนุษย์ตี๋ที่เป็นเพื่อนนักศึกษาร่วมเอกเดียวกัน เจ้าของผิวสีเข้มรับกับหน้าแบบไทยๆ มีท่าทางเงิบไปเล็กน้อย

กับไอ้แค่กินข้าว อะไรของทีมันวะ

“ได้ดิ กินได้ กินข้าวกับเพื่อนแค่นี้เอง ได้อยู่แล้ว”

“หึ”หนุ่มตี๋ตอบสั้นห้วน แต่ก็ดึงความสนใจของมนุษย์ผิวเข้มได้ชะงัก ดิวไม่ได้พูดอะไรออกไป แต่ก็พึมพำในใจหึไรวะ

“ไม่กินแบบเพื่อน กินแบบแฟนว่ะ..”

สิบปีแล้วที่ไม่เคยเจอผู้ชายที่มาขอเป็นแฟนคนนั้นเลย

แต่พอย้ายงานใหม่เท่านั้นแหละ หลู่เลื่อง!!!

ใครชอบรักเรื่อยๆ ไม่หวือหวา วัยทำงาน มาอ่านนะ :)***

ขออนุญาตฝากนิยายวายแนวคล้ายๆ กันค่ะ บอสครับ! ผมทำงานอยู่