เกิดใหม่เป็นนางฟ้า...ในคราบนางร้าย

ลำดับตอนที่ #11 : 11

ฉันฟื้นขึ้นมาหลังจากสลบไปก็เช้าวันใหม่พอดี

"อย่าพึ่งขยับสิค่ะคุณหนูแผลยังไม่หายเลยนะค่ะ"

"เดี๋ยวฉันรักษาเองค่ะนาเซียส่วนงานเอามาไว้ในลิ้นชักอย่าให้อากิเห็นนะค่ะ"

'เวทย์แสงจงรักษา'

"นายทำเกินไปแล้วนะเซร่าไม่ได้ทำอะไรเลย"

เสียงโวยวายดังมาจากข้างล่าง

"นาเซียคะพาฉันออกไปหน่อยค่ะ"

เพราะอาการเจ็บฉันยังไม่หายดีจึงต้องให้นาเซียช่วย

"มีเรื่องอะไรกัน"

ฉันพูดเสียงเย็น

"เอลิน่าจังพวกเขาทะเลาะกันเรื่องเซร่าค่ะ"

ฟลอร่าที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่พูดขึ้น

"ฟลอร่าช่วยเล่าให้ฉันฟังทีค่ะ"

ฉันหันไปมองฟลอร่า

"คือหลังจากที่เอลิน่าจังสลบไปอากิก็ไปหาประธานนักเรียนแล้วเล่าเรื่องที่เอลิน่าจังโดนทำร้ายให้ฟังท่านประธานจึงสั่งให้ผู้อำนวยการไล่เซร่าออก

ส่วนอากิก็รายงานความประพฤติของเซร่าต่ออาณาจักรที่ให้ทุนเธออาณาจักรนั้นจึงไล่ครอบครัวของเซร่าออกไปค่ะ

แล้วเจ้าชายก็ไม่พอใจจึงมาโวยวายใส่อากิค่ะเรื่องทั้งหมดก็เป็นแบบนี้แหละค่ะ"

ให้ตายเถอะทำไมหาเรื่องวุ่นวายแต่เช้าเลย

"อากิไปโรงเรียนกันเถอะ"

ฉันเดินลงไปหาอากิ

"ครับท่านพี่"

อากิแย่งกระเป๋าฉันไปถือไว้

"แล้วกาโต้กับฟิลิปล่ะอากิ"

สองคนนั้นหายไปไหน

"คงจะยังไม่ลงมามั้งครับเพราะพวกเขาเฝ้าท่านพี่ทั้งคืนเลย"

ซึ้งใจจริงๆนี่ลงทุนมาเฝ้าฉันเลยหรอเนี่ย

"เอลิ~เจ้าฟื้นแล้ว/เอลิน่าจังเธอฟื้นแล้ว"

ทั้งสองคนวิ่งลงมากอดฉันต่อหน้าเจ้าชายคริส

"ไปเรียนกันเถอะครับ"

อากิบอกฉันว่าความจริงเซร่าโดนไล่ออกแล้วแต่เจ้าชายมาช่วยไว้

ยุ่งไม่เข้าเรื่องจริงๆแต่ก็ดีเหมือนกันจบไวมันก็ไม่สนุก

กับเธอแม่นางเอกฉันขอเป็นนางร้ายแต่กับคนอื่นฉันจะเป็นนางฟ้า

"ท่านพี่จะทำยังไงต่อครับ"

"หึก็แค่เล่นตามเกมของเธอไปก่อนจากนั้นก็พลิกกระดาน"

"พวกเราจะช่วยท่านพี่เองครับ"

ทุกคนจับมือเป็นกำลังใจให้ฉัน

"เอลิจังไปที่โดมกันเถอะค่ะ"

พวกเรากำลังจะเดินไปแต่จู่ๆก็มีคนมาดึงแขนฉันเข้าไปหา'คุณนางเอก'เธอดึงฉันให้ไปคร่อมตัวเธอแล้วก็ทำเหมือนว่าฉันตบเธอจะเอาแบบนั้นหรอ

งั้นฉันขอตบจริงๆเลยละกัน

'เพี๊ยะ'

ฉันเหลือบไปเห็นอีตาเจ้าชายนั่นกำลังเดินมาจึงรีบพลิกตัวยัยเซร่านั่นขึ้นมาคร่อมฉันแทน

"เอลิน่าเธอทำอะไรเซร่า"

"ถามคนของคุณเอาเองเถอะค่ะว่าชอบโดนตบมากเลยสินะค่ะถึงดึงแขนฉันให้ไปตบตัวเองน่ะ"

"ฮึก...ไม่....ฮึก...จริง...ฮึก...นะค่ะ...ฮึก"

ทำสำออยอยู่ได้

"ทำไมเธอถึงทำอะไรแบบนี้"

"ขอบอกไว้เลยว่าเจ้าชายโง่ๆอย่างคุณน่ะคงเหมาะสมกับคนชั้นต่ำแบบนี้แล้วล่ะ"

"ฮึก...พี่คริส...ฮึก....เลิก..ฮึก..ยุ่ง.. ฮึก..กับ..ฮึก..ฉัน.ฮึก..เถอะ...ค่ะ...ราชินี....จะ....ฮึก...โกรธ...เอา...นะ...ค่ะ..ฮึก"

อีตาเจ้าชายนั่นดึงยัยเซร่าเข้าไปกอดปลอบ

"ในเมื่อฉันร้ายแบบนี้จะทำพิธีถอนหมั้นกับฉันอย่างถูกต้องได้รึยังคะ"

พรุ่งนี้ก็มีงานเลี้ยงของสองอาณาจักรงานเลี้ยงเชื่อมสายสัมพันธ์ของอาณาจักรพีกาซัส

"พรุ่งนี้ช่วยถอนหมั้นด้วยนะค่ะ"

พูดจบฉันก็เดินจับมือกับเหล่าเป้าหมายไปที่โดมท้องฟ้า

"ท่านพี่คิดดีแล้วใช่ไหมครับ"

ใครมันจะอยากทนหมั้นกับเจ้าชายโง่ๆ

"คู่หมั้นของพี่ต้องไม่ใช่เจ้าชายโง่ๆที่จะทำให้อาณาจักรของเราพังเพราะผู้หญิง"

เท่ากับว่าตอนนี้เหล่าเป้าหมายสามารถจีบฉันได้เลยนะเนี่ย

"พรุ่งนี้พี่ก็จะหลุดพ้นจากเขาแล้วชีวิตที่ไม่ต้องทนกับความเจ็บปวด"

อากิเดินไปหยิบคุกกี้มาให้ฉันจึงเปิดดูตำราเวทย์มนต์ที่ท่านพี่ให้มาก็เล่มของฉันฉันอ่านหมดแล้วนี่หน่า

'เวทย์พฤกษา' น่าสนใจดีนิสร้างอะไรได้หลายอย่างเลยแหะ

"อ่านอะไรอยู่คะเอลิจัง"

เสียงนี้มันฟาริจังนี่เธอมาตอนไหนกัน

"เวทย์พฤกษาน่ะค่ะ"

"เอ๊ะนั่นมันเวทย์ของเทพเลยนะค่ะ"

อ้าวชิบแล้วไงดันศึกษาเวทย์ไปไกลขนาดนี้เลยหรอเนี่ย

"เห็นมันน่าสนใจดีค่ะ"

"ลองท่องดูสิค่ะเอลิจัง"

ฉันเดินไปตรงสวนของโดมแล้วร่ายเวทย์

"เหล่าพฤกษาจงมารวมกันเป็นทุ่งดอกกุหลาบขาวและแดงตามคำสั่งข้าผู้เป็นนายเจ้าเอลิน่า"

ข้างหน้าฉันเต็มไปด้วยดอกกุหลาบเลย

"สวยมากเลยค่ะแถมหอมด้วยแต่ต้นนั้นทำไมสีม่วงล่ะค่ะ"

แปลกจังแต่ช่างเถอะเดี๋ยวเอากลับไปไว้ที่ปราสาทดีกว่า

"เอลิจังฟาริจัง มากินคุกกี้ก่อนสิคะ"

พวกเราเดินไปนั่งกินคุกกี้พร้อมคุยกันอย่างสนุกสนาน

วันนี้คือวันถอนหมั้นของฉันตอนนี้พวกเรากำลังแต่งตัวกัน

จะได้กลับบ้านสักทีใช่แล้วการถอนหมั้นมันจะเจ็บปวดจนอาจตายได้เลย