คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : เเก้เเค้น
เท็นเท็น Say:
ตั้งแต่เกิดเรื่องเมื่อวานขึ้น พวกเราก็ยังผวายังไม่หาย เพราะตั้งแต่ซากูระตื่น
ขึ้นมา ก็แทบจะไม่เหลือซากูระผู้เย็นชาเลย กลายเป็นซากูระผู้เลือดร้อนไปแล้ว แต่ยังดีที่
ซาสึเกะอยู่ด้วยค่อยกันซากูระไม่ให้ออกไปทำร้ายคารินได้ เพราะไม่อย่างงั้น คาริน
อาจจะตายได้ อาเมน
“เทมาริ เธอว่า...วันนี้ซากูระจะมามั้ย”ฉันถามเทมาริ ที่นั่งอยู่ข้างๆ
“ฉันว่ามา”
“ฉันว่าไม่มา”อิโนะที่นั่งเสริมสวยอยู่ ก็หันมาเสริมกับพวกเราด้วย
“แต่ฉันว่ามานะค่ะ”ฮินาตะก็ด้วย
“แล้วทำไมเธอถึงคิดว่ายัยซากูระจะไม่มา”เทมาริถาม พล่างกินขนมไปด้วย เฮ้ย นั้น
ขนมที่ฉันซื้อมานะ
“1. ป่านนี้ยัยนั้นคงยังไม่ตื่น
2. ยัยนั้นกำลังคิดหาทางฆ่าคารินอยู่
3. ยัยนั้นขี้เกียจ”
“-_- บ้า” ทุกคน
“อ้าวทำไมอ่ะ”
“ยัยซากูระคงไม่มาเพราะเรื่องสาระอย่างนี้หรอกนะ”เทมาริ
“ช่าย”
“ถูกต้องค่ะ”
“ชิ”
เอี้ยด
พูดยังไม่ทันขาดคำ ก็มาแล้ว ยัยซากูระเปลี่ยนรถอีกแล้ว จากรถสปอร์ตสีดำสุด
สวย กลายเป็นรถสปอร์ตสีแดงสุดเท่ไปซะแล้ว ซากูระเดินลงมาจากรถด้วยใบหน้า...
แน่นิ่ง เออ ใช่ฉันนึกออกแล้ว ว่าทำไมยัยซากูระถึงต้องมาโรงเรียน
“ซากูระจะไปไหนนะ”เทมาริถามออกมา เพราะซากูระเดินเลยพวกเราไป
“ไปทำธุระนะ ไม่ต้องตามมานะ” มะ...ไม่ตามก็ได้ ไม่เห็นต้องทำหน้าโหดเลย
“ทำไมวันนี้ ยัยซากูระหน้ากลัวจัง”อิโนะพูดออกมา พร้อมกับทำหน้าแหย่งๆ
“นั้นสิค่ะ”ฮินาตะก็เอาด้วย
“ฉันว่ายัยซากูระมีแผนอะไรแง่ๆ”เทมาริ
“นี้ ทุกคนฉันนึกออกแล้วนะว่าทำไมซากูระต้องมาโรงเรียน”
“เพราะอะไร”ทุกคน
“เพราะว่าวันนี้...เป็นวันงานเต้นรำ”ฉันพูดเสียงอ๋อย พร้อมกับทำหน้าสลด
“จริงเหรอ ม่าย........”ทุกคน
ตอนนี้พวกเราขึ้นห้องเรียนมาด้วยหัวใจอันห่อเหี่ยว คืนนี้แล้วอ่ะ ที่ฉันต้องมา
เต้นรำ
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดด” เสียงตัวอะไรโหยหวน พวกฉันรีบวิ่งเข้าไปดูทันที ฉันเห็นซา
กูระยืนอยู่หน้าห้องเกรด11ห้อง3 นี้มันห้องของยัยคารินนิ
“ซากูระเธอมาทำอะไรหน้าห้องนี้นะ”เทมาริเดินเข้าไปถามคนแรก
“เดี่ยวก็รู้”ซากูระยิ้มออกมาอย่างคนเจ้าเล่ห์ แล้วมองเข้าไปในห้อง O_O โอ้ มาย ก็อด
ขี้ ขี้ ขี้เต็มหน้ายัยคารินเลย
“ใครเอาขี้มาทาหน้าช้านนนนนนนน” ยัยคารินโหยหวนไม่เลิก ไม่มีใครกล้าเข้าไป
ใกล้ยัยนั้นจริงๆ ยัยนั้นมองไปรอบห้องแล้วก็มาหยุดอยู่ที่ซากูระที่ยืนยิ้มอย่างพอใจอยู่
หน้าห้อง
“แก...แกใช่ไมที่ทำกับหน้าฉันอย่างนี้”ยัยคารินรีบเดินมาหาซากูระทันที พอซากูระเห็น
ว่ายัยคารินเดินเข้ามาตัวเองก็เดินถอยห่างออกมาจากหน้าประตูนั้นทันที แต่ก็ยังยิ้มอยู่
ทำไมต้องเดินถอยหลังมาด้วย ฉันเงยหน้าหน้าขึ้นไปมองที่ประตูก็ต้องตาโตอีกรอบ
เพราะบนนั้นมีถังสีอยู่ใบเบ้อเริ้ม ฉันก็มองลงมาก็เห็นเชือกที่ผูกอยู่ตรงประตู นั้นก็
หมายความว่า...
“แกตาย”ว่าแล้ว ยัยคารินก็เดินผ่านเชือกนั้นมาพร้อมกับ
ตูม!!!
“เฮ้ย เกิดอะไรขึ้นนะ”พวกเนจิก็มาปิดท้ายเรื่องอีกตามเคย ถังสีที่อยู่บนประตูนั้นก็เทลง
มาเต็มตัวคารินเลย สีแดงด้วย
“คะ...ใครเป็นคนทำว่ะ”คิบะ
“ฉันว่ามีอยู่คนเดียววะ”นารูโตะ
“ซากูระ”ทั้งสองคน
“ซาสึเกะ ฉันว่านายไม่ต้องไม่แก้แคนแล้วละ เจ้าตัวเขาทำเองเรียบร้อย”เนจิ
“อืม”
“เธอทำฉันก่อนนะคาริน บาย” ยัยซากูระยืนยิ้มส่งท้ายให้คารินที่ยืนตลึงอยู่หน้าห้อง
แล้วก็เดินออกมา
เทมาริ Say:
ในที่สุดเทมาริสาวแกร่งคนนี้ ก็ได้ออกโรงกับเขาซะที ได้ออกแค่ไม่กี่ตอนเอง
มาเข้าเรื่องของเรากันดีกว่า เพราะเรื่องเมื่อเช้าที่ยัยซากูระก่อขึ้นทุกคนทั้งสายชั้นเห็นกัน
หมด ตอนนี้เลยไม่ค่อยทีใครกล้าเข้ามาใกล้ซากูระ แม้แต่พวกเราเอง
“ซากูระ เดี่ยวฉันไปซื้อข้าวให้นะ”เท็นเท็น
“อืม”
“ซากูระไปนั่งรอที่โต๊ะก่อนเลยนะ”อิโนะ ยัยนี้ก็ด้วย
“อืม”
“คุณซากูระค่ะ เดี่ยวฉันเอาขนมมาให้นะค่ะ”ฮินาตะ
“อืม” ตะ...ตาฉันแล้ว
“งั้นรอก่อนนะซากูระ”ไม่มีอะไรจะพูดแล้ว
“..........”
ด้วยความที่เรากลัวคุณท่านจะพอโรธขึ้นมาอีก พวกเราจึงต้องรีบนำอาหารไป
ให้คุณท่านโดยเร็วที่สุด
“แล้วพวกนายมานั่งทำอะไรกันตรงนี้เนี่ย”เท็นเท็นพูดขึ้น เพราะตอนนี้โต๊ะของเรา มี
คนเพิ่มมาด้วยถึงห้าคน คุณคงรู้ว่าใคร
“ก็มันไม่มีที่แล้วนิ”ชิกามารุพูดพร้อมกับหาวแล้วกินข้าวเข้าไปด้วย ไรมารยาทที่สุด
“ถ้าคิดจะหัดกินข้าวร่วมโต๊ะกับผู้อื่น ก็หัดมีมารยาทซะมั่งสิ”ขอกัดสักหน่อย หมอนั้น
ทำหน้าไม่สนใจ
“นี่ ทุกคน”พี่โคนันเดินเข้ามาหาพวกเรา
“ค่ะ พี่โคนัน”ฮินาตะจัง
“พี่จะมาบอกว่า ถ้าทานข้าวกันเสร็จแล้ว ไปรองชุดกันได้เลยนะ”
“..................”
“มีอะไรกันหรือเปล่าจ๊ะ”
“ไม่มีค่ะ”เท็นเท็น ปากก็พูดอย่างงั้น แต่หน้าเธอซีดเลยนะเท็นเท็น
ขอยังไม่บอกชุดนะค่ะ เดี่ยวไปบอกตอนงานเริ่ม
ความคิดเห็น