คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #26 : ช็อปปิ้งหรรษา 1
อิโนะ Say:
เยส วันนี้วันเสาร์ วันลัลล้า ของฉันนั้นเอง วันนี้พวกเรา5คน นัดกันมาซื้อของ
สำหรับการไปเข้าค่ายนั้นเอง แต่ตอนนี้มีตัวปัญหามาขัดขวางฉันอีกแล้ว ก็ยัยซากูระนั้น
ไงละ!!! หึย ยัยนั้นเลทมา ชั่วโมงหนึ่งแล้วนะ พวกเราโทรจิกกันเป็นว่าเล่น และตอนนี้
ก็ถึงตาฉันแล้ว ที่จะต้องโทรหายัยนั้น เปลืองเงินจริงๆ (ยัยงก) (ทำไมยะ)
ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด ! อ่ะ รับแล้ว
(ถึงแล้วโว้ย) ฉันต้องรีบเอาหูออกห่างจากโทรศัพท์ทันที ตะโกนทำไมเนี่ย
(โทรอยู่ได้ ติ้ด) อะ...อ้าว เฮ้ย ฉันยังไม่ทันพูดอะไรเลยนะ
“คุณซากูระมานู้นแล้วค่ะ” ฮินาตะบอก พร้อมกับชี้ไปยังที่อยู่ ชิ มาสายแล้วยังเดินหาว
มาอีก
“มาสายอีกแล้วนะ” พวกเราพูดออกมาพร้อมกัน ยกเว้นฮินาตะ คนที่เดินหาวอยู่ ก็รีบ
หันมามองพวกเราทันที พร้อมกับขมวดคิ้ว จะ จะ ด่าอะไรอีกละ
“พูดอย่างกับฉันอยากมา พวกเธอมาบังคับฉันเองนะ ทั้งๆที่วันนี้ มันเป็นวันนอนของฉัน
แท้ๆ” ว้าว พูดยาวโครต เพิ่งเคยเห็น ปรบมือหน่อย แปะๆ
“แหะๆ” พวกเราหัวเราะกันออกมาแห้งๆ เพราะมันจริงอย่างที่ยัยนี้พูด แต่ว่าวันนี้ ฉัน
ได้เห็นยัยซากูระแต่งชุดไปรเวทอีกแล้ว เพราะไม่ค่อยได้เห็นเท่าไรเลยไม่ค่อยชินตา วัน
นี้ยัยซากูระ ใส่เสื้อยืดแขนยาวลายทางสีขาวดำ กางเกงยีนขาสั้นสีซีด ใส่ถุงน่องสีดำ แล้ว
ก็รองเท้าผ้าใบ Converse สีขาวดำ หุ้มข้อมา พร้อมกับกระเป๋าสะพายสีดำเท่ๆ เธอ
จะเท่ไปไหนจ๊ะน้องสาว ชิ ไม่อยากจะเชื่อว่ายัยนี้จะแต่งตัวเก่ง
“งั้นไปดูเสื้อผ้ากันก่อนเลยก็แล้วกัน”
แล้วพวกตรงไปที่ร้าน CC-CO ว้าว เสื้อผ้าออกไปใหม่เพียบ ฉัน ฮินาตะ และเทมาริ
เดินดูเสื้อกันอย่างสนุกสนาน ยกเว้นอยู่สองคน นั้นก็คือ ยัยทอม กับ ยัยซากูระ สองคน
นั้นเดินไปนั่งที่โซฟากันอย่างสบายใจ หึย ฉันรีบเดินเข้าไปหาสองคนนั้นทันที
“นี่!”
“อาราย” มันสองตัว
“มาดูเสื้อผ้าเดี่ยวนี้” สุดท้าย ฉันก็ต้องลากพวกมันมา ฉันจัดการให้เทมาริดูแลเท็นเท็น
ส่วนยัยซากูระเป็นของฉันกับฮินาตะ แต่ดูท่าจะ...อืม...
“ชิ ฉันเลือกเองก็ได้” แล้วยัยนี้ก็ยอมจำนน ฮิฮิ แล้วฉันก็เดินไปเลือกเสื้อผ้าต่อ
สุดท้ายฉันก็ได้เสื้อผ้ามาทั้งหมดห้าชุด ฮิฮิ สวยๆทั้งนั้น นั้น นั้นยัยซากูระกำลัง
จะไปจ่ายตังค์นี่นา ไปดูดีกว่าว่ายัยนี้ซื้ออะไรบ้าง ปรากฏว่า ยัยนี้ซื้อ เสื้อ แขนยาวเท่ๆ สี
ดำแดงมา ตัวเดียว เน้น ตัวเดียว ซื้อทำมายยยยยยย ซื้อตัวเดียว กลับไปหาที่บ้านใส่ง่าย
กว่าเยอะ ยัยซากูระหันมามองหน้าฉัน พร้อมกับเลิกคิ้วขึ้น แล้วยัยนั้นก็รีบวิ่งไปจ่ายเงิน
ทันที หึย คิดว่าจะหนีฉันพ้นเหรอ แต่...ฮือ T_T มันหนีพ้น ยัยซากูระหันมาแสยะยิ้ม
ชั่วร้ายให้ฉัน
“ชิ”
เท็นเท็น Say:
ตอนนี้พวกเราอยู่ในสวรรค์ของยัยซากูระ นั้นก็คือ ซุปเปอร์มาเก็ต ยัยนี้พอเดิน
มาถึง ก็รีบวิ่งไปหาโซนขนมทันที ส่วนพวกเราก็แยกย้ายกันไป ฉันกับฮินาตะเดินไป
โซนอาหาร เพราะที่ค่ายเราต้องทำอาหารกันเอง
“ยัยทอม” ใคร ใครเรียกฉันว่าทอม ไอบ้าตัวนะ...หนาย ไอบ้าตัวนี้นี่เอง
“ไอ้เนจิ”
“ยัยบ้าทอม” หนอย ไอนี้
“เอ่อ หยุดก่อนเถอะนะค่ะ” ฮินะตะห้ามเอาไว้ก่อน ที่ฉันจะตรงไปต่อยหน้าไอบ้านี้
“พี่เนจิกับนารูโตะคุง มาทำอะไรที่นี้ค่ะ”
“พี่มาซื้อของนะ”
“ค่ะ แล้วคนอื่นละค่ะ”
“อืม ก็มาด้วย”
“มากันทั้งฝูง” ฉันพึมพำของมาเบาๆ
“เธอว่าอะไรนะ”
“เปล๊า”
“ชิ”
ทางด้านซากูระ
ตอนนี้ฉันกำลังหอบ ขนมใส่รถเข็น ฉันต้องการรถเข็นเพิ่ม รถเข็นคันนี้ดูท่าจะ
เต็มแล้ว แต่คงใส่อะไรได้อีกหน่อย (เธอเอาไปกินหรือเธอเอาไปขาย)
“เธอเอาไปกินเหรอนั้นนะ” หือ เสียงใคร ฉันหันซ้ายหันขวา แล้วก็ไปเจอะ กับร่างๆ
หนึ่ง ซาสึเกะ หมอนั้น มาทำอะไรที่นี้
“นายมาทำอะไรที่นี้”
“กินขี้มั่ง”
“กินเสร็จยังอ่ะ”
“-_- “
“อะไร”
“เธอนี้มัน”
“ก็นายบอกเอง ว่ามากินขี้”
“แล้วเธอคิดว่าในโลกนี้มันมีคนกินหรือไง” เออวะ
“..............” ฉันหยักไหล่ให้ เขา แล้วหันไปเลือกขนมต่อ อะไรอีกดีนา เอ๊ะ ใครมาดึง
รถเข็นฉันไปอ่ะ ฉันหันไปมอง ไอบ้านี้เอง อือ จะเข็นใช่ไม เชิญตามสบาย
“ไปดูหนังกัน” หมอนี้พูดว่าอะไรนะ
“.................”
“ไปดูหนังกัน”
“.................”
“นี่ ได้ยินฉันหรือเปล่าเนี่ย”
“แล้วนายไม่เห็นเหรอว่าฉันเลือกของอยู่”
“-_-“
“จะดูเรื่องอะไรละ” พอได้ยินฉันพูดอย่างงั้น หมอนี้ก็ยิ้มออกมาทันที แล้วก็เดินเข้ามา
โอบเอวฉันจากด้านหลัง แล้วเอาหน้ามาเกยไหล่ฉันเอาไว้ หมอนี้ไม่เห็นหรอไงว่าฉัน
เลือกของอยู่
“ก็เดี่ยวไปดูรอบหนังกันก่อนไง” ฉันที่พยายามจะหยิบของที่สูงกว่าตัวเองหลายสิบเท่า
อยู่ ก็ตองชะงักเพราะไอบ้าที่กอดฉันอยู่หยิบลงมาให้แล้ว ใครขอเนี่ย
“ไปกันเลยไม”
“แต่ฉันหิว”
“ก็เดี่ยวไปดูรอบหนังกันเสร็จ ก็ไปกินข้าวไง”
“อืม”
“ไปกันเลยไม”
“แต่ฉันยังเลือกของไม่เสร็จ”
“เธอจะเอาอะไรไปกินนักหนา”
“อยู่ตั้งอาทิตย์หนึ่งนะ”
“เฮ้อ ก็ได้ จะเอาอะไรอีกละ”
“หึหึ”
ซาสึเกะ Say:
กว่ายัยตัวเล็กของผมจะเลือกของเสร็จ เล่นเอารากแทบงอก ยัยนี้ซื้อของยังกับ
เอาไปสร้างบ้าน ขนมของยัยนี้ รวมกันแล้วได้ทั้งหมดสองรถเข็น ตอนไปจ่ายเงิน คนทั้ง
ห้างมองพวกผมเหมือนตัวประหลาด แต่ก็คุ้ม วันนี้ได้เจอยัยเล็ก แล้วก็จะได้ไปดูหนัง
ด้วย ดีใจจัง
“ซาสึเกะ นายชวนพวกฉันดูหนังงั้นเหรอ” เนจิถามผม
“อืม” ผมตอบพล่างจับมือยัยตัวเล็กไปด้วย เพราะยัยนี้ดูท่าจะหลับซะตรงนี้ให้ได้เลย
วันนี้ยัยตัวเล็กแต่งตัวน่ารักชะมัดเลย เห็นแล้วอยากกอด
“นายละเมอเปล่าเนี่ย” ต่อไปก็ไอ้นารูโตะ
“อะไรของพวกแกวะ”
“ร้อยวันพันปี ไม่เคยอยากดู” ชิกามารุ
“นั้นสิครับ” ซาอิ
“เรื่องของฉันนา” ชิ ก็คราวนี้มียัยตัวเล็กด้วยนี้นา ฮิฮิ
“อ๋อ รู้แหละ” ไอ้เนจิจอมอัจฉริยะเอยขึ้น
“ทำไมเหรอ” ทุกคน รวมทั้งผู้หญิง
“ก็แฟนมันมาด้วยนี่นา”
“อ๋อ” ทุกคน
“แล้วไง เท็นเท็นก็มาเหมือนกันแหละ” หึ อย่านึกว่าฉันไม่รู้
“ละ...แล้วไง”
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉัน”เท็นเท็นพูดขึ้น
“ก็คือ........”
“หุบปากเดี่ยวนี้นะไอ้ซาสึเกะ”
“หึหึ” แกแพ้ฉันแล้ว
“จะไปกินข้าวกันได้ยัง” ซากูระเริ่มพูดขึ้นมาบ้าง อึก หน้ากลัวแฮะ
“ปะ...ไปแล้ว”
หลังจากที่ไปดูรอบหนังกันเรียบร้อยแล้ว พวกเราเลือกที่จะดูเรื่อง “เรื่องเล่าของ
คนเห็นผี” มันหน้าจะเป็นหนังที่ทำให้พวกเราได้เจอประสบการณ์ ใหม่ๆกับพวกแฟนๆ
แล้วเพื่อน (พวกเนจิยังเรียกได้แค่เพื่อน เพราะมันยังไม่เป็นแฟนกัน) หึหึ พวกผมทั้งห้า
เห็นพ้องกัน ฮิฮิ แล้วตอนนี้พวกเราก็มานั่งอยู่ที่ร้านอาหารเพื่อรอ ดูหนัง
“อ้าว นั้นพวกซาสึเกะคุงนี้นา” พวกมารมาแล้ว ตอนแรกพวกผมหน้าเป็นอย่างนี้ ^_^
แต่ตอนนี้ -_-
“ตูว่าแล้ว” พวกผู้หญิงพึมพำเบาๆ แต่พวกผมได้ยิน แต่ยกเว้นฮินาตะกับซากูระ เพราะ
ยัยนี้ฟุบลงไปนอนกับโต๊ะแล้ว
“พวกซาสึเกะคุง มาทำอะไรที่นี้เหรอจ๊ะ” แหม อ่อย ผมจัง เหอะ ผมไม่สนหรอก
“เธอไม่เห็นเหรอ ว่าที่นี้ที่ไหน” ผมถามออกไป โง่แหะ
“แหะๆ” ยัยนี้ทำหน้าเจื่อน
“เนจิ มาซื้ออะไรเหรอจ๊ะ”
“ซื้ออะไรก็ได้ ไม่จำเป็นต้องบอกเธอ” ไอ้เนจิตอบกลับไป ฮาๆ
“อะ...อืม” หน้าเจื่อน
“นารูโตะคุงมากับใครเหรอจ๊ะ”
“เธอไม่เห็นเหรอว่ามีใครนั่งอยู่บ้าง” นารูโตะ แกพูดตรงมาก
“.....................” เงียบเลยครับท่าน
“ชิกามารุคุง ไม่นอนอยู่กับบ้านเหรอจ๊ะ”
“ถ้าฉันนอนอยู่บ้าน เธอจะเห็นฉันไม” แกพูดถูกสุดๆ
“จ๊ะ”
“ซาอิคุง จะกลับกี่โมงเหรอจ๊ะ”
“กลับเมื่อไหน ก็เมื่อนั้นแหละครับ” หึหึ แกพูดตรงใจฉันมาก
“ฮิๆ ฮิๆ” พวกผู้หญิงหัวเราะกันออกมา อย่างกลั้นไม่อยู่
“พวกแกหัวเราะอะไร” ยัยคารินหันไปเอาเรื่องกับพวกผู้หญิง
“จะหัวเราะเรื่องอะไร มันก็เรื่องของพวกเรา” เท็นเท็นตอบกลับ ช่างเหมาะกับไอ้เนจิ
จริงๆ
“ช่ายๆ” เทมาริ ตอบต่อ
“คนอื่นไม่เกี่ยว” อิโนะ พูดต่อ คนจบประโยคก็คือ
“ฮิ ฮิ” ฮินาตะ นั้นเอง
“หนอย พวกแก” ยัยคาริน ตบโต๊ะ เสียงดัง....
ปัง!!!
ทำให้ซากูระของผม สะดุ้งตกใจตื่นขึ้นมา ดีนะที่เมื่อกี้ผม โอบไว้ทัน ไม่งั้นตก
เก้าอี้แน่ แต่...หนอย ยัยพวกนี้กล้าทำให้เซากูระของผมตกใจงั้นเหรอ
“เป็นอะไรกันเนี่ย เสียงดัง อย่างกับคนข้างถนน” แรงส์ ซากูระของผมแรงส์มาก
“หนอย ยัยซากูระแก” ยัยคาริน ง้างมือขึ้นเตรียมจะตบซากูระของผม แต่ผมรับได้ก่อน
แล้วดันซากูระไปอยู่ข้างหลัง กล้ามากไปแล้วนะ!!!
“ออกไปให้พ้นๆหน้าฉันเดี่ยวนี้” ผมพูดเสียงเรียบ พร้อมกับบีบข้อมือยัยคารินมากขึ้น
จนยัยนี้ร้องออกมา
“ซาสึเกะคุง ปล่อยคารินนะ คารินเจ็บ”
“ออกไป!!!” ผมตะคอกเสียงดัง จนคนทั้งร้านหันมามอง
“ซาสึเกะ แกเชียบมาก”เนจิ
“สุดยอดวะ” นารูโตะ
“ฉันอยากทำแบบแกมั่งวะ” ชิกามารุ
“เก่งมากครับ” ซาอิ เอ่อ... มันเก่งตรงไหนเหรอ
“ว้าว” พวกผู้หญิง
“ไม่เป็นไรนะ” ผมหันไปมองซากูระ เธอสายหน้าให้ผม พร้อมกับหันไปสนใจอาหารที่
เพิ่งมา นานไปไม?
ความคิดเห็น