คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #37 : วันที่2 (บ้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ)
“เธอคิดจะทำอะไรของเธอนะคาริน”
ซาสึเกะลืมตาพรวดขึ้นมาก่อนจะดึงฉันกลับไปนั่งที่ตักเหมือนเดิม ฉันเลยรีบ
ซุกหน้าลงกับไหล่ของซาสึเกะทันที ยัยบ้า! ฉันก็เจ็บเป็นนะ แรงคนหรือแรงควายเนี่ย
“ฉันถามว่าเธอคิดจะทำอะไร!!!”
ซาสึเกะตะโกนใส่หน้าคาริน ส่วนมือก็ลูบหัวฉันอย่างอ่อนโยน
“กะ...ก็ มันบังอาจมาจับหน้าซาสึเกะคุงนี้นา”
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเธอไม่ทราบ ฉันเป็นแฟนยังไม่ว่าอะไรเขาเลย”
ใช่ๆ
“กะ...ก็คารินหวงซาสึเกะคุงนี้นา”
“แล้วเธอมีสิทธิมาหวงฉันหรือไง คนที่มีสิทธิหวงฉันนะมีแค่ซากูระคนเดียว
เท่านั้น!!!”
“คะ...คาริน”
“ไปให้พ้นๆหน้าฉันเลยไป”
“ฮึก...ฮือ”
แล้วยัยนี้ก็วิ่งร้องไห้ออกไปทันที อะไรวะ
“เป็นยังไงบ้าง”
ซาสึเกะเปลี่ยนจากเสียงอมหิตเมื่อกี้ มาเป็นเสียงอันอ่อนโยนทันที ขนลุก
“เจ็บ”
ฉันพูด พร้อมกับยกข้อมือที่ถูกยัยคารินกระชากเมื่อกี้ขึ้นมาดู โอ้ มาย ก็อด แดงเลย
“แดงหมดเลย”
ซาสึเกะดึงแขนฉันไปดู ก่อนจะลูบมันเบาๆ
“มันหน้าฆ่าจริงๆ!!!”
แล้วซาสึเกะก็ก้มลงมาจูบที่ข้อมือฉันเบาๆ
“หายเจ็บไม”
ถ้าเป็นนางเอกเรื่องอื่นคงตอบอย่างเขินๆ ว่า “หายแล้ว” แต่ฉัน....
“ไม่อ่ะ คนนะ ไม่ใช่แม่มด จูบที่เดียวถึงจะหายอ่ะ”
“นี้แน่ะ เคยตอบแบบหวานๆให้ฉันชื่นใจเป็นบางไมเนี่ย”
ทำไมหมอนี้ชอบยุ่งกับจมูกฉันจัง หยิกอยู่ได้
“ไปกินข้าวกันได้แล้ว”
เท็นเท็นเดินมาบอกพวกเราสองคน
“ไปกินข้าวกัน”
ฉันหันไปบอกซาสึเกะ
“อืมๆ”
หมอนี้พยักหน้า ก่อนจะเดินจับมือฉันไปกินข้าวด้วยกัน ฉันไม่อยากฉันใช่คำ
ว่าจูงเลยแหะ เหมือนหมาชะมัด
เท็นเท็น Say:
พวกพี่ๆจะบรรยายอะไรกันนักกันหนาก็ไม่รู้ กว่าจะพูดกันเสร็จก็ปาเข้าไปกี่
โมงกี่ยามแล้วก็ไม่รู้แล้วยังจะมีอะไรอีกไมเนี่ย
“เฮ้ ซากูระจะไปไหนนะ”
ฉันเห็นยัยซากูระกำลังเดินเข้าไปในโรงแรม จะไปไหนกัน แล้วซาสึเกะละ?
ยัยซากูระหยุดเดินก่อนจะหันมาหาฉัน แล้วทำมือเป็นสัญลักษณ์นอนให้ฉันดู
ไปนอน? นี้กี้โมงเนี่ย
“อืมๆ”
ฉันพยักหน้าบอก แล้วยัยซากูระก็หันหลังเดินไป ฉันตาฟาดไปหรือเปล่า ฉัน
เห็นยัยซากูระเดินไม่ตรงนะ ช่างมันเถอะ ยัยซากูระไปเป็นอะไรหรอก ยัยนี้อึดจะตาย
“เท็นเท็น เห็นซากูระไม”
ซาสึเกะเดินเข้ามาหาฉัน
“ไปนอนนะ”
“อืม”
“ประกาศๆ ขอให้ทุกคนกลับเข้าที่พักและนอนกันให้เต็มอิ่ม เวลาเที่ยวคืนของวันนี้ จะ
เป็นวันทำภารกิจครั้งแรก ขอให้ทุกคนนอนกันให้เต็มอิ่ม”
ภารกิจ? ภารกิจอะไรอีกเนี่ย แต่ช่างมันเถอะ ไปนอนดีกว่า เดี่ยวกลายเป็น
หลินปิงไปซะก่อน
ลั้ล ลั่ล ลา ความสุขมาเยือนแล้วววว นอน นอน นอน โชคดีจริงๆที่ฉันได้นอน
ห้องเดียวกับยัยซากูระ ถ้าฉันนอนห้องเดียวกับพวกอิโนะนะ คงนอนไม่หลับแน่ๆ เอ๊ะ
ทำไมห้องเงียบจัง อ่อ ซากูระหลับไปแล้วนิ แล้วทำไมต้องคดตัวอยู่ในผ้าห่มอย่างนั้น
ด้วยละ ห้องก็ไม่ได้เปิดแอร์ ร้อนชิบ ซากูระเป็นอะไรรึเปล่าเนี่ย
“ซากูระ! ซากูระ เป็นอะไรหรือเปล่า”
ฉันเดินเข้าไปหาซากูระ แล้วค่อยๆเลิกผ้าห่มขึ้น เฮ้ย ทำไมตัวสั่นยังงี้อ่ะ
“ซากูระเป็นอะไร ทำไมตัวร้อนยังงี้ละ!!! ซากูระ! ซากูระ!”
หนึ่งชั่วโมงต่อมา
“ซากูระเป็นยังไงบ้าง”
ซาสึเกะรีบวิ่งเข้ามาถามฉันทันที เมื่อฉันเดินออกมาจากห้อง
“ไข้ขึ้น เดี่ยวฉันจะไปหาพวกพี่ๆ นายเข้าไปดูแลซากูระก่อนก็แล้วกัน”
“อืม”
ซาสึเกะ Say:
ซากูระไข้ขึ้น ผมห่วงเธอแทบตาย ดีนะแค่ไข้ขึ้น เป็นไงละนี้แหละแค่เล่นๆ
ของพวกพี่ๆ ถ้าซากูระเป็นมากกว่านี้นะ หึย หน้าโมโหชะมัด
“ซากูระ”
ผมเรียกชื่อเธอเบาๆ ก่อนจะเดินเข้าไปที่เตียง ผมนั่งลงข้างๆเตียงของเธอ
ก่อนจะลูบผมที่เปียกชื้นของเธอ อย่าเป็นอะไรนะ ยัยลูกแมว
“ซาสึเกะเหรอ”
ซากูระเรียกชื่อผมเบาๆ
“อืม”
ผมก้มลงไปจูบที่หน้าผากเธอเบาๆ
“เป็นไงบ้าง”
“ง่วง”
“หึหึ เธอก็ง่วงตลอดนั้นแหละ”
ผมขำออกมา แล้วลูบหัวเธอต่อ ซากูระหลับตาลงก่อนจะเลื่อยขึ้นมานอน
บนตักผม หึหึ ลูกแมวจริงๆด้วย
“นอนพักซะ ฉันจะอยู่ตรงนี้แหละ ไม่ไปไหนหรอก”
“อืม”
ซากูระพยักหน้าเบาๆ น่ารักจริงๆ ยัยลูกแมวของฉัน
เท็นเท็น Say:
ฮ้าววววววววว ง่วงชะมัดเลย ทำไมต้องมาทำภารกิจกันตอนเที่ยงคืนด้วยนี้
ฉันจะไม่ห่วงเลยนะถ้ายัยซากูระจะยอมนอนพักเหมือนคนไม่สบายเนี่ย เฮ้อ ยัยเด็กดื้อ
เอ้ย
“ซากูระไหวจริงๆเหรอ”
เทมาริถาม พร้อมกับเอาหมวกไหมพรมใส่ให้ยัยซากูระ
“ไหว”
ซากูระพยักหน้าบอก ทั้งๆที่หน้าผากยังมีแผ่นลดไข้อยู่
“ถ้าไม่ไหวก็รีบบอกเลยนะ”
อิโนะพูด พร้อมกับใส่เสื้อกันหนาวให้ยัยซากูระ
“เดี่ยวกินข้าวต้มนี้นิดนึง แล้วค่อยกินยานะค่ะ”
ฮินาตะพูด พร้อมกับป้อนข้าวต้มยัยซากูระ
“ยัยเด็กน้อย ชอบดื้อ”
ฉันพูดพร้อมกับหยิกจมูกยัยนี้เบาๆ
“ทำไมทุกคนชอบยุ่งกับจมูกฉันนักนะ”
ยัยนี้พูดพร้อมกับลูบจมูกตัวเอง พวกเราเลยหัวเราะออกมากับท่าทางของซากูระ
“ฮาๆ ฮาๆ”
“เอ้าๆ หัวเราะกันอยู่นั้นแหละ ได้เวลาแล้วนะ”
พี่โคนันเข้ามาตามพวกเรา
“อ่ะ คุณซากูระค่ะ ทานยาก่อน”
“ภารกิจในที่หนึ่งของการเข้าค่ายครั้งนี้ ก็คือ ตามหาของสามสิ่งที่จะทำให้พวกเธออยู่
รอดในการในการทำภารกิจนี้ ถ้ากลุ่มไหนหาไม่เจอ จะต้องเจอบทลงโทษที่พวกพี่คิด
ขึ้น"
แหม ไอ้ตรงบทลงโทษเนี่ยยิ้มกริ่มเลยนะพี่เพน
“กลุ่มแรก เทมาริและชิกามารุ คนที่ได้อยู่กลุ่มนี้ก็คือ
...........................................................................................................................................
..................................................................................... บลาๆ”
ดูท่าจะไม่มีพวกคารินแหะ แต่ขออย่าให้อยู่กลุ่มฉันเลย ได้โปรดเถอะ
“กลุ่มอิโนะและซาอิ มี
...........................................................................................................................................
............................................................................................ บลาๆ”
กลุ่มนี้ก็ไม่มี อย่าบอกนะว่ากลุ่มฉัน T^T
“กลุ่มฮินาตะกับนารูโตะ
...........................................................................................................................................
............................................................................................. บลาๆ”
ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย T_T
“กลุ่มเท็นเท็นกับเนจิ
...........................................................................................................................................
......................................................................... และ คาริน”
TToTT ช็อกกลางอากาศ
“เฮ้ เท็นเท็น”
เนจิหันมาเรียกฉัน ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยน้า ทำไมถึงทำกับฉันได้
“กลุ่มซากูระและซาสึเกะ
...........................................................................................................................................
.......................................................................... บลาๆ”
ฉันหันไปมองหน้ายัยซากูระ ปรากฏว่ายัยนั้นยืนโบกมือให้ฉัน ฮือ ทำไมถึงทำ
กับฉันแบบนี้
“ทำไมคารินถึงไม่ได้อยู่กับซาสึเกะคุง”
ฮือออออออออออออออออออออ T^T
“เอาละ สิ่งที่พวกพี่อยากให้น้องๆหา มีของอยู่สามยอย่างเท่านั้น และสามอย่างนี้ก็มี
อย่างละชิ้น ถ้ากลุ่มหาเจอก่อน ไม่ว่าจะอันเดียวหรือครบทั้งสามอัน พี่ก็ถือว่าผ่าน แต่ถ้า
หาไม่เจอเลย หึหึหึ โดนทำโทษแน่ๆ”
ฮึก ฮึก ตายตายตาย
“อย่างแรก เสื้อสีแดง ต้องสีแดงเท่านั้นนะ และต้องมีเขียนคำว่า “แสงอุษาด้วย”
เพราะว่าในป่านั้นมีของหลอกอยู่ด้วย ของจริงมีแค่หนึ่งเดียว จำเอาไว้”
“อย่างที่สอง นาฬิกาข้อมือ สีดำ มีสัญลักษณ์เป็นรูปอีกา ขอย้ำต้องอีกาเท่านั้น”
เออ ย้ำเข้าไป ย้ำเข้าไป
“อย่างสุดท้าย ให้ท้ายเอาเอง มันเป็นใช้ส่วนตัว แค่นี้แหละ หาให้เจอละ ไม่งั้นหึหึหึหึ”
เดาเอาเอง จะรอดไมเนี่ยตู
“อุปกรณ์ที่พวกพี่มีให้ก็คือ ไฟฉายอันใหญ่ กลุ่มละสามอัน นอกนั้นเอาไปเอง ชุดปฐม
พยาบาลเพื่อต้องใช้ และก็สัญญาณขอความช่วยเหลือกดได้ครั้งเดียวนะ เอ้า เข้าไปกันได้
แล้ว”
ความคิดเห็น