คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #43 : ปรับความเข้าใจ love love love
ตอนนี้ซากูระเลิกร้องไห้แล้ว พวกฮินาตะกำลังทำแผลที่แขนให้ซากูระอยู่ อ่ะ เมื่อ
กี้ซากูระยังไม่ได้กินข้าวเลยนิ
“ซากูระหิวไม เมื่อกี้เธอยังไม่ได้ทานเลยนิ”
“ไม่ละ ฉันกินไม่ลง”
“.........................” พวกเราได้แต่เงียบต่อไป
“.........................”
“งั้นวันนี้ ฉันไม่นอนกับพวกเทมาริก็แล้วกันนะ ฉันคิดว่าเธอคงอยากอยู่คนเดียว”
“ขอบใจนะ เท็นเท็น”
“อืม”
“พวกเธอด้วยนะ เทมาริ”
“อืม แล้วอย่าคิดจะทำอะไรแพลงๆละ พวกเราไปก่อนนะ”
แล้วพวกฉันก็เดินออกมาจากห้อง ฉันคิดว่าพรุ่งนี้คงจะดีขึ้นละนะ
ซากูระ Say:
ตอนนี้ฉันอยู่ในห้องคนเดียว เมื่อกี้ฉันยังรู้สึกอบอุ่นอยู่เลย แต่ทำไมตอนนี้ฉัน
รู้สึกหนาวขึ้นมาอย่างนี้ละ
ฉันล้มตัวลงนอนบนเตียงอีกครั้ง ก่อนจะเริ่มคิดว่า ฉันไม่ได้อยู่คนเดียว นี้เขา
เรียกว่าเป็นการปลอบใจตัวเองรึเปล่าเนี่ย หึๆๆ เอาละ ไปเดินข้างนอกดีกว่า
ณ สวนหน้าโรงแรม
อ่า ข้างนอกหนาวกว่าข้างในอีก ฉันหายใจออกมาเป็นไอเลยนะเนี่ย หนาว
ชะมัด ฉันเดินไปที่เดินก่อนจะนั่งลง พร้อมกับมองดาวไปด้วย ใครบอกกันว่าฉันไม่มีแม่
แม่ของฉันก็อยู่กับฉันเสมอนี้นา ฉันล้มตัวลงนอนบนหญ้าที่เปียกชื้น ก่อนจะผล็อยหลับ
ไป แม่ค่ะ แม่ยังอยู่กับหนูใช่ไมค่ะ
อีกด้วยนึงของต้นไม้
ตรงเนินที่เธอนอนอยู่นั้นมีต้นไม้ต้นใหญ่อยู่ และตรงนั้นเป็นที่นั่งผิงของชาย
คนนึง นั้นก็คือ ซาสึเกะ เขามานั่งอยู่ใต้ต้นไม้นี้นานแล้ว เพราะคิดว่าเธอคงยังไม่อยาก
เธอหน้าเขาตอนนี้ เขาจึงมานั่งอยู่ตรงนี้เพราะนอนไม่หลับ จนกระทั่งเขาเห็นเธอเดินมา
ทางนี้ เขานั่งมองเธอทุกอากลับกิริยาของเธอ จนเจอหลับไป ก่อนจะเดินเข้าไปหาเธอ
ช้าๆ เพื่อให้แน่ใจว่าเธอหลับไปแล้ว
เขานั่งยองๆลงข้างๆเธอ ก่อนจะนั่งมองหน้าเธอยู่อย่างนั้น ที่ห่างตาของเธอยังมี
คราบน้ำตาอยู่เลย เขายืนนิ้วไปเช็ดน้ำตาให้เธอ ก่อนจะมองเธอด้วยสายตาโศกเศร้า เขา
ไม่รู้เลยว่าเธอไม่มีแม่ แถมเขายังทำอย่างนั้นกับเธออีก ยิ่งคิดเขาก็ยิ่งแค้นตัวเองมากขึ้น
แต่เขาคิดว่าตอนนี้คงยังคิดเรื่องนี้ไม่ได้ เพราะถ้ายังปล่อยให้เธอนอนอยู่อย่างนี้อีกละก็
เธอต้องไข้ขึ้นแน่ พอคิดได้อย่างนั้น เขาก็จัดการช้อนตัวเธอขึ้นมาไว้บนอ้อมแขน ก่อน
จะพาเธอไปที่ๆพักของเธอ
ซาสึเกะ Say:
ตอนนี้ผมพาซากูระมาที่ห้องของเธอแล้ว ผมจัดการอุ้มเธอไปวางบนเตียงให้
เบาที่สุด ก่อนจะหาพาไปชุบน้ำแล้วมาเช็ดหน้าให้เธอ ตาของเธอบวมขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
แก้มที่เคยเป็นสีชมพูตอนนี้กลับซีดเผือด ริมฝีปากที่ผมจูบครั้งแล้วครั้งเล่าก็ด้วย ผมจับ
แขนข้างที่มีผ้าพันแผลขึ้นมาดู ก่อนจะจับมือของเธอขึ้นมาแนบที่ใบหน้าของผม ฉันขอ
โทษซากูระ ฉันขอโทษ
“อืมมม” เสียงครางเบาๆของเธอเป็นสัญญาณบงบอกว่าเธอกำลังจะตื่นแล้ว
“ซากูระ” เธอลืมตาขึ้นมาช้าๆ ก่อนจะมองไปรอบๆห้องก่อนที่จะมาหยุดอยู่ที่ผม เธอทำ
สายตาแปลกใจ
“ซาสึเกะ....”
“อืม”
“นายมาได้ยังไง แล้วนี้... มันห้องของฉันนิ”
“ฉันพาเธอมาเองแหละ” ซากูระค่อยยันตัวเองขึ้นนั่ง ก่อนจะมาที่มือของตัวเองที่ผมจับ
เอาไว้ ก่อนจะดึงกลับไปเบาๆ
“นายไปได้แล้วละ ฉันอยากนอน” เธอพูดโดยไม่หันมามองผม
“ไม่ ฉันจะอยู่เป็นเพื่อน”
“ฉันอยากอยู่คนเดียว” ซากูระ
“........................”
“ไปเถอะ”
“ไม่ ฉันจะอยู่กับเธอ”
“กลับไปอยู่กับคารินซะไป” หือ?
“ทำไมฉันต้องไปอยู่กับคารินด้วย”
“เป็นห่วงกันนักนิ ก็ไปอยู่ด้วยกันเลยสิ”
“หือ?”
“...................”
“เธอหึงฉันเหรอ”
“.......................” อ้าว ไม่ตอบ
“จริงเหรอ” เธอรีบเบือนหน้าออกห่างจากผมมากกว่าเดิม ผมมองเธอไปพร้อมกับยิ้มไป
ด้วย
“.....................”
“หึหึหึหึ ยัยเด็กน้อย” ผมขยับขึ้นไปนั่งบนเตียงของเธอ ก่อนจะดึงเธอเข้ามาใกล้
“ทำบ้าไรเนี่ย”
“ง้อแฟน”
“ง้อทำไม โกรธกันเรื่องอะไรไม่ทราบ”
“โกรธเรื่อง ที่ทำให้เธอหึงฉันไง” ผมพูดไปพร้อมกับดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขนของผม
มากขึ้น
“ไม่ได้โกรธ ไม่ได้หึง”
“แล้วอะไรละ”
“งอลเฉยๆ” นั้นไง
“แล้วงอลเรื่องอะไร”
“เรื่องที่นายไม่เชื่อฉัน”
“รู้ไม...”
“.......................”
“ฉันไม่ได้ไม่เชื่อเธอ แต่ฉันไม่คิดว่าเธอจะทำอย่างที่เธอพูด จำได้ไมฉันพูดออกมาแค่สี่
คำเอง นั้นก็คือ ทำไมเธอถึง........ แค่เนี่ย ฉันยังไม่ได้บอกเลยว่าไม่เชื่อเธอ”
“แต่..........”
“งั้นเอาอย่างนี้ก็แล้วกัน”
พอผมพูดเสร็จ ผมก็ดึงซากูระเขามาหาผมก่อนจะก้มลงไปประกบที่รอมฝีปาก
ของเธอ อืมมม ไม่ได้จูบเธอมากี้วันแล้วนะ ผมถอนริมฝีปากออกเบาๆ ทั้งๆที่อยากจะจูบ
ต่อแต่รู้สึกว่า ซากูระของผมจะเริ่มไม่ไหวแล้วนะสิ หึหึ ยัยลูกแมว
“ฉันเชื่อใจเธอเสมอ” ผมพูดพร้อมกับจูบที่หน้าผากของเธอเบาๆ ก่อนจะก้มลงไป
มองยัยลูกแมวน้อยของผม ที่ตอนนี้ดูเหมือนจะหลับคาอกผมไปแล้วละ ฮ่าๆ น่ารักจริงๆ
เลย ตอนนี้หัวใจของผมรู้สึกปลอดโปล่งขึ้นมาทันทีเลยละ ^_^
ความคิดเห็น