คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #49 : ซวยอีกเเหละ!!!! (100%)
ซาสึเกะ Say:
ตอนนี้พวกผมและนักเรียนชายทุกคนกำลังช่วยกันเก็บกวาดห้องอาหารกันอยู่ เพื่อที่
พรุ่งนี้รุ่นพี่จะได้เอาไปใช้ทำกิจกรรม เฮ้ออออออ เหนื่อยชะมัด อยากเจอซากูระโว้ยยยยยยย
“ซาสึเกะ!!”
เนจิหันมาเรียกผม
“อะไร”
“ทำหน้ายังกะคนอมขี้อยู่ได้ เป็นไรมากป่ะเนี่ย”
-*- มันพูดเสร็จก็หันไปจัดโต๊ะต่อ หนอย~
“ใครไปเหมือนแกละ ได้แต่คิดแต่ยังไม่ได้เป็นเจ้าของ”
มันหันขวับมามองผมทันที แต่ผมก็ทำหน้ากวนประสาทมันต่อ
“ไม?”
“หึย!!”
แล้วมันก็เดินหนีผมไปเลย ไรของมันวะ ทำเป็นงอลเป็นผู้หญิงไปได้
“ไปแหย่อะไรมันอีกละ ฮ้าว”
ชิกามารุที่เห็นเหตุการณ์เดินเข้ามาหาผม พร้อมกับหาวไปด้วย
“นิดหน่อย ทางนู้นเสร็จหรือยังเนี่ย”
“อีกเยอะ”
อ๊ากกกกกกก แล้วผมจะได้เจอซากูระของผมเมื่อไรเนี่ยยยย
“ไม่ต้องทำหน้าอย่างนั้นหรอกนา ไปตอนนี้ก็ไม่ได้เจออยู่ดี ป่านนี้คงทำกิจกรมมกันอยู่”
“ชิ ถ้าซากูระฉันเจ็บตัวอีกละก็ พวกรุ่นพี่ตายแน่!!!!” (เจ็บตัวไปเรียบร้อยแล้วจ้า)
“อืม ขอให้ทำให้ได้อย่างที่พูดนะ ฮ้าวววว”
แล้วมันก็เดินจากผมไปอีกคน ไรเนี่ย
“ไง ซาสึเกะ”
“ไง นารูโตะ”
“เป็นไรอีกละ”
มันเดินเข้ามาหาผม พร้อมกับโซยบะหมี่ถ้วยไปด้วย ที่มันต้องกินบะหมี่ถ้วย คง
เพราะอดอยากไม่ไก้กินราเมง
“เปล่า ไม่มีอะไร”
“เหรอ เป็นห่วง เห็นทำหน้าอมขี้อยู่ได้”
-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
“ถ้าแกยังไม่เลิกพูดมากอีกละก็!!! ฉันจะเดินไปบอกเนจิที่แกคิดลามกกับฮินาตะ
อะไรบ้าง!!!!!”
“เฮ้ย!!!!! อย่านะได้โปรด ขอร้อง เรื่องนี้เรื่องเดียว อย่าบอกมันเลยนะ”
ฮ่าๆๆๆๆ มันน้าเสียไปเลยทีเดียว
“ใครคิดลามกกับฮินาตะ!!!!”
เฮ่ย มันได้ยินด้วย
ผมหันไปมองหน้านารูโตะ ที่ตอนนี้ซีดเผือดไปแล้ว ผมยิ้มออกมาอย่างเจ้าเลห์ ก่อนจะ
ตะโกนไปว่า
“เปล่า ไม่มีไรหรอก”
มันถอนหายใจโล่งออกทันที ฮ่าๆๆๆๆ ซะใจวะ
“เกิดอะไรขึ้นกันเหรอครับ”
“ซาอิ!”
“ครับ”
“นายายไปไหนมานะ”
นารูโตะหันไปถาม
“ผมไปดูแลความสะอาด ตรงแถวๆห้องน้ำนะครับ เห็นบอกว่า มีผู้หญิงลื่นไปหลายคนแล้ว”
“เหรอ อืม นายเป็นคนดีจัง”
“ฮ่าๆๆๆ งั้นเหรอครับ”
แล้วมันก็เดินจากไป ผมไม่เคยเข้าใจมันเลยจริงๆนะ -*-
“แกเช้าใจมันป่ะว่ะ ซาสึเกะ”
“ไม่อ่ะ”
“อืม”
30 นาที ต่อมา
เฮ้อออออออ ในที่สุดก็เสร็จซะที เหนื่อยเป็นบ้าเลยโว้ยยยย
“เสร็จซะที เหนื่อยชะมัด”
นารูโตะบ่น ก่อนจะนั่งลงแถวๆผม พร้อมกับพวกเพื่อนผมอีกสามคน
“เริ่มหิวแล้วนะเนี่ย ป่านนี้พวกผู้หญิงเป็นยังบ้างก็ไม่รู้”
ไอนารูโตะพูดถูก
“นั้นสิ”
ไอเนจก็เออออด้วย
“ป่านนี้หลับกันไปแล้วละมั้ง ฮ้าววว”
ไม่มีใครเขาเหมือนแกหรอกชิกามารุ
“ยังหรอกครับ นี้เพิ่งจะเริ่มทำกิจกรรมเอง”
“นายรู้ได้ไง ซาอิ”
ผมถาม ก่อนที่มันจะหันมายิ้มให้ผม แล้วตอบว่า
“ก็เมื่อกี้ผมเพิ่งเห็นพวกผู้หญิง เดินไปที่บ้านร้างลังโรงแรมเองนี้ครับ”
จริงดิ!!!!
“งั้นไปดูกันป่ะ”
นารูโตะพูดอย่างเริงร่า
“แล้วแต่”
เนจิบอก ตามด้วยชิกามารุ
“แล้วแต่ ฮ้าววว”
“ยังไงก็ได้ครับ”
“อืม ไปก็ไป”
จบท้ายที่ผม
ตอนนี้พวกผม กำลังเดินซาอิที่เดินนำหน้าเพื่อนจะพาพวกผมไปที่บ้านร้างที่พวกผู้หญิงอยู่กัน
แต่มีแค่พวกผม 5 คน เท่านั้นนะ ส่วนคนอื่นก็ทำงานที่เหลือต่อ แฮ่ๆอืมมมมมมมมม เริ่มเห็นตัวบ้าน
แล้วแหละ
“ไกลชะมัดเลย”
ไอชิกามารุบ่น แหม ถ้าขี้เกียจก็ไม่ต้องตามมาด้วยก้ได้น้า
“ก็บ้านร้างนิครับ”
อืมมม ซาอิพูดถูก
“-*-“
“จะถึงแล้วละครับ”
ซาอิพูดขึ้นเพราะเห็นหน้าชิกามารุที่เริ่มจะหงิกหงอ จนเกือบจะพิการ
“อ่ะ! ถึงพอดีเลย”
ไหนๆ อ่ะ นั้นไง พวกผู้หญิงกับรุ่นพี่กำลังยืนอยู่หน้าบ้านร้าง เอ๋? ซากูระไปไหนเนี่ย
“เข้าไปกันดีกว่าครับ”
“อืม”
พวกผมตัดสินใจเดินเข้าไป ก่อนจะหยุดชะงักเพราะเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้น!!! ผม
ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ภาพที่เห็นคือ พวกรุ่นพี่และพวกเท็นเท็นต่างตื่นตระหนกตกใจ ก่อนจะวิ่ง
เข้าไปข้างในบ้านร้างนั้น แต่เดี๋ยว! ผมยังไม่เห็นแฟนผมเลยนะ เกิดอะไรขึ้นกันแน่ ตอนนี้ใจของ
ผมสั่นไปหมด
“เข้าไปกันเหอะ”
เนจิเดินเข้ามาจับไหล่ผม ก่อนจะพูดขึ้น ผมพยักหน้ารับก่อนจะรีบเดินนำไป
พวกผมเดินตรงไปที่บ้านร้างนั้น พวกผู้หญิงที่อยู๋ข้างนอกต่างเห็นพวกผมกัน เสียงฮือฮา
ก็เริ่มดังขึ้น พวกผมรีบเดินตรงไปที่หน้าบ้านร้างนั้นทันที ก่อนจะเห็นภาพที่ผมไม่อยากเห็นมาก
ที่สุด!!! ซากูระนั่งอยู่ที่ม้านั่ง ที่ข้อเท้ามีเลือดไหลออกมาเป็นทาง แถมหัวแตกอีกด้วย ผมรีบวิ่ง
ไปหาซากูระทันที
“เกิดอะไรขึ้นนะ!!!!!!! ซากูระ!!!!!”
“ซาสึเกะ”
เธอเรียกชื่อผมด้วยเสียงที่แหบพร่า
ผมนั่งลงข้างๆเธอ ก่อนจะมองสำรวจไปทั่วร่าง อีกแล้ว! ซากูระบาดเจ็บอีกแล้ว
ทำไมต้องเป็นอย่างนี้ทุกทีเลย ผมหันกลับไปมองรุ่นพี่ทุกคนด้วยสายตาที่บรรยายไม่ถูก ทั้ง
โกรธ ทั้งหงุดหงิด จนไม่รู้ว่าตอนนี้มันเป็นยังไง พวกรุ่นพี่ทุกคนหันหน้านี้ผมร่วมถึงอิทาจิด้วย
“!!!!!”
ผมสะดุ้งนิดหน่อย เพราะอยู่ดีๆซากูระก็ยื่นมือมาจับหน้าผมให้หันไปทางเธอ ก่อนจะ
มองมาที่ผมอย่างเหนื่อยอ่อน
“......................”
“.........................”
ผมรู้สึกถึงมืออันสั่นเทาของเธอ คงกลัวมากสินะ
“ซาสึเกะ พาซากูระกลับห้องก่อนเถอะ”
ผมเห็นด้วยกับความคิดของเท็นเท็น ผมค่อยๆช้อนตัวซากูระขึ้นมา ก่อนจะพาเธอ
กลับไปที่โรงแรม ตัวของซากูระสั่นไปหมด ผมกอดเธอแน่นไว้ในอ้อมกอด
... ก่อนจะเดินกลับไป ผมพูดขึ้นว่า
“ผมต้องการรู้เรื่องทั้งหมด ในวันพรุ่งนี้”
แล้วจึงเดินกลับไปที่โรงแรม
ณ โรงแรม
ตอนนี้ผมกลับมาที่โรงแรมแล้ว ผมพาซากูระไปที่ห้อง ส่วนพวกเท็นเท็นและเนจิไปตาม
หมอ ผมพาซากูระไปที่เตียงก่อนจะนั่งลงบนเตียงของเธอแล้วให้เธอนั่งบนตักผม ซากูระเงียบ
มาก เงียบจนผมคิดว่าเธอหลับไปแล้ว แต่เปล่าเลยเธอยังลืมตาอยู่ตัวของเธอก็ยังสั่นไปหยุดอีก
ด้วย
“ซากูระ...”
“.............”
เธอไม่ได้พูดอะไรออกมา ก่อนซุกหน้ากับหน้าอกของผมแน่นขึ้น สักพักผมได้ยินเสียง
สะอื้นดังออกมาเบาๆ ผมเริ่มทำอะไรไม่ถูกนอกจากกอดเธอให้แน่นขึ้น แน่นขึ้น
“ไม่เป็นไรนะ ฉันอยู่ตรงนี้แล้ว ฉันอยู่ตรงนี้กับเธอแล้ว”
ผมลูบหัวเธออย่างปลอบประโลม
“ฮึก ฉันกลัวๆ ฮือ”
“ไม่เป็นไรนะ ฉันอยู่นี้แล้ว ฉันจะตรงนี้กับเธอ ไม่ไปไหนแล้ว”
“ฮือๆๆๆๆๆๆ”
ฉันจะไม่ปล่อยให้เธออยู่คนเดียวอีกแล้ว ........
ความคิดเห็น