คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #52 : วันที่5 กิจกรรมหนุกๆ ไม่หนักหรอก
ซากูระ Say:
วันนี้ฉันค่อนข้างตื่นเช้า เพราะซาสึเกะถูกลากให้ลุกจากที่นอนโดยพวกนารูโตะ เพื่อไป
อาบน้ำแต่งตัวช่วยพวกรุ่นพี่ทำกิจกรรม ส่วนฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรเลยกะจะนอนต่อ พวกเท็นเท็นก็
ดันมาลากฉันไปอาบน้ำด้วย เซ็ง อย่างรุนแรง
“นี้ ยัยซากูระ ช่วยเดินให้มีสันหลังหน่อยได้ไม่ยะ”
อิโนะบ่นพร้อมกับดันหัวฉันที่เอาไปพิงไหล่ยัยนั้น ก่อนจะเดินน้ำหน้าฉันไป ยัยงก งกได้แม้กระทั่ง
ไหล่
“เทมาริ...........” ฉันพูดเสียงยาน ก่อนจะเดินไปหาเทมาริที่เดินอยู่ข้างฉัน
“หือ?”
“ขอขี่หลังหน่อยดิ”
“หา?”
“นะ” ฉันพูดด้วยเสียงอ้อนๆ ก่อนจะยกมือขึ้นเป็นสัญญาณเตรียมพร้อมขึ้นหลัง
เทมาริทำสีหน้าลังเล ก่อนจะย่อตัวลงให้ฉันเตรียมขึ้นหลัง
“เย้” ฉันร้องออกมาอย่างดีใจ ก่อนจะชูมือขึ้นฟ้าประกอบท่า แล้วเดินไปขึ้นหลังเทมาริ
“ฉันเป็นเพื่อนหรืออะไรกันแน่เนี่ย” เทมาริพึมพำคนเดียว ก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินไปพร้อมกับฉัน
ที่อยู่บนหลัง
“แม่เจ้า! ซากูระ เธอไม่มีขาหรือไง”
“..................” โปรดทราบ! ที่ซากูระไม่ตอบก็เพราะเธอได้ไปซะแล้ว...
“ยัยบ้า”
“เอาเถอะค่ะ เธอคงเหนื่อยเพราะเมื่อคืนนะค่ะ แถมเรายังไปปลุกเธอตั้งแต่ตีสีอีก”
“นั้นดิ ฉันยังง่วงเลยนิ” เท็นเท็นบน ก่อนจะเดินหาวต่อไป (ปล. นี่คือไรเตอร์ค่ะ ไม่ใช่ซากูระ)
“ชิ”
“นี่ๆ พวกเธอจะบ่นอะไรกัน ฉันเป็นคนแบกยัยนี้ ยังไม่พูดอะไรเลยนะ”
“.............................”
“หึย! อึบ!! ถึงยัยนี้ไม่หนักแต่เดินนานๆก็หล้านะเนี่ย”
เท็นเท็น Say:
ตอนนี้พวกเราทั้งสิบคน และพวกรุ่นพี่มาร่วมตัวกันอยู่ที่ว่างข้างหน้าป่า หลังโรมแรม ที่
เขาจัดที่ไว้ให้พวกเราเป็นที่พักระหว่างทำกิจกรรม ตอนนี้เป็นเวลาตีสี่กว่าๆ ที่พวกเราต้องลุกจาก
เตียงเพื่อมาจัดกิจกรรมให้เพื่อนๆ ขนาดยัยซากูระยังตายคาหลังเทมาริเลย พวกเราเดินมาถึงก็
เห็นพวกพี่ๆและพวกผู้ชายกำลังเตรียมของเพื่อพวกเราจะต้องเอามันมาทำฐานต่างๆ
“ช่วยด้วยๆ ใครก็ได้มารับยัยซากูระก่อนที” ฉันรีบหันไปข้างหลังทันที เพราะยัยเทมาริตายกลาง
ทางซะแล้ว โดยมียัยซากูระที่นอนตายคาหลังเทมาริที่จะตกแหลมิตกแหล
“มาๆ ฉันทำเอง” ฉันอาสา ก่อนจะเดินไปรับยัยซากูระมาไว้บนหลัง อืม ไม่หนักหรอก ทำไมเธอ
ยังไม่ตื่นซะทีเนี่ย
“อ่า!! ค่อยยังชั่ว” เทมาริยืดตัวขึ้น เหมือนคนแก่ ก่อนจะบิดตัวไปมา
“ไหนบอกไม่หนักไง” อิโนะเดินกลับมา ก่อนจะยืนกอดอกพร้อมกับส่งใบหน้า.... ไปให้เทมาริ
“ไม่หนักไง แต่เดินไกล แล้วหล้า ใจป่ะ” แล้วยัยเทมาริก็เดินส่งใบหน้า.... กลับไปให้แล้วเดิน
นำไปหาฮินาตะที่ไปรวมกับทุกคนแล้ว
“เธอเป็นคนต่อไป อิโนะ” ฉันพูด ก่อนจะเดินนำยัยอิโนะมา
“ไม่มีทาง”
“เอาละทุกคน วันนี้ค่อนข้างหนักกันหน่อยะนะ เพราะเพวกเราจะไปประจำฐานต่างๆ เพื่อทำ
กิจกรรม วันนี้จะมีทั้งหมดสิบห้าฐาน โดยพวกเธอทั้งสิบคน เอ่อ... รวมซากูระเข้าไปด้วยนะ
ปลุกให้ตื่นด้วยละ” พี่เพน ก่อนจะมองมาที่ฉันที่เพิ่งเดินมาถึง พร้อมกับยัยซากูระที่หลับไม่รู้
เรื่อง “และพวกพี่ผู้ชายอีกห้าคน โดยมี อิทาจิ เดอิดาระ ซาโซริ ฮิดัน และฉัน โทบิพี่ไม่เคยหวัง
กับมันอยู่แล้ว ส่วนคนอื่นๆจะไปดูและพวกนักเรียนนะ” พี่เพนพูดเสร็จ ก็เดินหันหลังไปทันที
เพื่อจะได้หนีจากพี่โทบิที่โวยวายไม่เลิก
“มา ฉันรับต่อเองแล้วกัน” ซาสึเกะเดินเข้ามาหาฉันทันทีที่ฉันเดินมาถึง ก่อนรับตัวยัยซากูระไป
“ยินดีเป็นอย่างยิ่ง” ฉันรีบส่งตังซากูระไปให้ซาสึเกะทันที ซาสึเกะค่อยๆช้อนตัวซากูระออกจาก
หลังฉัน แล้วอุ้มพาไป
“เฮ้อ.........” ฉันถอนหายใจออกมา กอดจะบิดขี้เกียจไปมาอย่างที่เทมาริบอกจริงๆด้วย
“ไง ยัยนั้นหนักมากเลยเหรอ” !!
“เนจิ!!!”
“ทำไมต้องตกใจขนาดนั้นด้วย”
เนจิเดินเข้ามาหาฉันก่อนจะถามฉันหลังจากที่ฉันร้องเรียกชื่อหมอนั้นอย่างตกใจ
“เปล่าซะหน่อย” ฉันพูดเสร็จก็เดินหนีหมอนี้ไปนั่งที่โต๊ะ ก่อนที่เนจิจะเดินตามฉันมา
“ทำไมเธอชอบหนีฉันจัง” เนจิทำหน้าสงสัย ส่วนฉันกำลังตกใจกับคำถาม
“ปะ... เปล่าซะหน่อย!!!”
“...................”
“...................”
“หึ” หมอนี้ลุกขึ้น ก่อนจะเดินเข้ามาหาฉันแล้วก้มหน้ามากระซิบฉันว่า...
“พรุ่งนี้ หลังจากงานเลี้ยงเสร็จ ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย” แล้วหมอนี้ก็เดินไปทันที
เรื่องจะคุยด้วย?? เรื่องอะไรกัน
ซากูระ Say:
ฉันค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมา ก่อนจะตกใจนิดหน่อยที่เห็นหน้าของซาสึเกะ แทนที่จะเป็น
หลังของเทมาริ ฉันก้มลงมองตัวเอง ก่อนจะพบว่าตอนนี้ฉันนั่งอยู่บนตักของซาสึเกะพร้อมด้วย
นอนซุกหน้าอยู่กับอกของเขา นี้ฉันมานอนตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย แล้วมาถึงตั้งแต่เมื่อไร?
“ตื่นแล้วเหรอ” ซาสึเกะถามฉัน หลังจากที่ฉันลุกขึ้นนั่ง ฉันหันไปหาเขาทั้งๆที่ยังนั่งอยู่บนตัก
“ฉันมาถึงตักแต่เมื่อไร”
“สักพักแล้วละ ฉันเห็นเท็นเท็นแบกเธอมา ก็เลยไปอุ้มมานอนด้วยกัน”
“อืม” เท็นเท็นแบกฉันเหรอ แล้วเทมาริละ?? (ตายกลางทางแล้วจ้า)
“หิวหรือเปล่า??” ซาสึเกะถามฉัน ฉันจึงละสายตาจากการมองว่าที่นี้ที่ไหนหันกลับมามองเขา อืม
รอคำถามนี้มาตั้งนาน
“อืม”
“หึหึ อะ ฉันกะไว้แล้วว่าเธอต้องหิวเลยไปเอาจากฮินาตะมาไว้ให้” ซาสึเกะหันหลังไปหยิบแซน
วิชมาสี่ห้าชิ้นกับนม แต่ก็ยังไม่ลืมที่จะกอดเอวฉันไว้กันตก แล้วหันมาส่งให้ฉัน
“ขอบใจ”
ฉันหยิบมันขึ้นมาแกะกินอย่างอร่อย
“............”
“อะ” ฉันหันไปป้อนซาสึเกะ ก่อนที่หมอนี้จะยิ้มออกแล้วกัดไปคำเบ้อเร้อ หนอย
“555555”
“ชิ”
เทมาริ Say:
ตอนนี้เป็นเวลาหกโมงครึ่ง พวกเราทั้งหมดพร้อมรุ่นพี่กลับมาอาบน้ำและเตรียมตัวไป
กินข้าวหลังจากที่จัดเตรียมสถานที่เรียบร้อยแล้ว ฉันอยู่ด่านที่สอง ต่อจากชิกามารุ รองลงไปก็
ซาอิ อิโนะ นารูโตะ ฮินาตะ เนจิ เท็นเท็น ซาสึเกะ ซากูระ พี่ซาโซริ พี่เดอิดาระ พี่อิทาจิ พี่เพน
และก็พี่ฮิดัน ทั้งหมดมีสิบห้าด่าน พวกเลขคู่จะไปอยู่ฝังขวาของป่า ที่พื้นที่ส่นมากจะเป็นน้ำ
พวกฉันทั้งห้าคนเลยได้อยู่ใกล้กัน ส่วนพวกเลขคี่จะไปอยู่ฝังซ้ายของป่า ที่ส่วนมากจะเป็นดิน
โคลน ส่วนรุ่นพี่ที่เหลือจะเป็นพานักเรียนมาที่ด่านต่างๆ
“นี้”
“ว่าไงซากูระ” เท็นเท็นหันไปตามเสียงยัยซากูระ ขณะที่พวกเราเขมือบข้าวกันอยู่
“ฉันเอาขนมไปกินด้วยได้หรือเปล่า -_-“ ก็กะอยู่แล้วละนะว่ายัยนี้จะถาม -_-**
“ได้ค่ะ ฉันเตรียมไว้ให้ซากูระจังเรียบร้อยแล้ว” ฮินาตะผู้แสนดี ตอบพร้อมกับหันไปหยิบถุง
ขนาดใหญ่สุดหนึ่งถุง และขนาดกลางอีกสี่ถุง
“นี้ของคุณซากูระค่ะ” กะอยู่ละว่าถุงใหญ่จะเป็นของยัยนั้น
“และนี้ของทุกคน” และถุงกลางก็เป็นของพวกเรา
“ขอบคุณมากนะ ฮินาตะจัง”
“ขอบใจนะ”
“ขอบใจมาก”
“ไม่เป็นไรค่ะ”
“เอาละทุกคน ไปประจำฐานได้!!!”
“ค่า”
ความคิดเห็น