คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : จุมพิต
ทั้สอเินวนเ้ามาในเบริเวอบริษัท พอลีลาะเินเ้าัวึ ลำแนำยำลับรั้เธอให้เินออไปอีทา
“ะไปไหนะ?” ลีลาถามหน้าาื่น ใสั่นระรัว และรู้สึว่าัวเอว่าอยาะเป็นลม สั่นับอ้อมออันอบอุ่นที่โอบเอวเธออย่าไม่ยอมปล่อย
“ปีนี้อันลอปีใหม่ับเธอไ้ไหม?” เสียทุ้มๆ เอ่ยไม่ไลาหูอเธอมานั
“ันอยาะลอปีใหม่ับนาฟ้าแสนสวย”
ระแสเสียอบอุ่นอเาทำให้นที่ไ้ฟัหัวใพอโ อที่ะเยหน้าึ้นมาสานสบสายา้วยไม่ไ้ สายลมยาม่ำืนืนนี้โยเอื่อย บรรยาาศรอบายในเวลานี้อลีลาอบอวลไป้วยวามหวาน แล้วเสียเปิประู้วยรีโมท็ั
วาลมโหันลับไปมอรถยน์สปอร์สีำรุ่นใหม่ที่ำลัมีไฟะพริบอยู่หน้ารถ แล้วแนอเา็ัร่าอเธอให้ออเิน นระทั่ประูรถเปิออ
“ึ้นรถ” เามอแ้มนวล ะที่ลีลาเยหน้ามออีฝ่ายอย่าไม่แน่ใ ใอเธออยาะไปับเาทุที่
ใบหน้าที่ห่าันไม่มา ลีลายืนอยู่รลาระหว่าประูรถที่ถูเปิให้ึ้นนั่ ับลำแนหนาทีู่เหมือนโอบอัเธอไว้อยู่้านใน
ริมฝีปาหยัหนานุ่มอเมายับประทับลที่มุมปาเบาๆ อย่าอใไม่อยู่ ใอเมาำลัเ้นแร ้วยวามื่นเ้นอย่าไม่เยเป็นมา่อน ผละออมานิอย่าเสียาย มอเปลือาออีฝ่ายที่หลุบหนี ็ยิ้มออมาทันที พร้อมทั้ันร่าบาให้ยับึ้นนั่
ประูรถถูปิลแล้ว พร้อมทั้เสียเรื่อยน์ั้นเยี่ยมที่ัึ้นเียบๆ เมื่อถูสาร์ท ับารเลื่อนัวออไปยัท้อถนนที่ว่าเปล่ายาม่ำืน
ลีลาเริ่มยับัวถอปีนาฟ้าออ โยมีอีฝ่าย้อมอมาเียบๆ อยู่ลอเวลา มือหนาอเมา็เริ่มที่ะถอหนวปลอมอเาออ แล้วโยนหมวาวบอยเ้าไปหลัรถ
“ะไปไหนะ?” ลีลาอถามไม่ไ้เมื่อนั่มาไ้สัพั มอีหน้าหล่อๆ ที่้อมออยู่แ่ท้อถนน วามเร็วอรถยัรัษาอยู่ในระับเิม ไม่มีทีท่าว่าะหยุ นระทั่อนิ่สนิท ้านหน้าอเธอือแม่น้ำเ้าพระยาในยาม่ำืน มีแสไฟามบ้านและเรือที่เปิ ล่อลอยให้เห็นเป็นลูไฟวเล็ๆ ไลๆ
ประู้าน้าอลีลาไ้ถูเปิออแล้ว้วยมืออเมา าเธออมอหน้าเาไม่ไ้ เพราะไม่เยิเลยว่าะมีวันนี้ เหมือนับวามฝันริๆ สายาหวานหยุรที่มือหนาอย่าลัวๆ แล้ว่อยๆ วามืออเธอที่แสนเย็นเียบลไปในอุ้มือหนา
เมาระับมือแน่น พร้อมทั้ึร่าบาให้ลุึ้นยืน านั้น็ปิประูรถให้อย่าสุภาพบุรุษ ทั้สอ้าวเินไปามทาเียบๆ นระทั่หยุเาะรั้วริมแม่น้ำ สายาอลีลาพยายามที่ะ้อมอไปวไฟเล็ๆ เหล่านั้น ในะที่สายามอเมามออยู่แ่ใบหน้าสวยใสออีฝ่าย สายลมพัผ่านปะทะผิวายให้รู้ถึวามหนาวเย็น ผมที่ถูัปลิวไสวไปามแรลมน้อับเอาไว้
“ะไม่บอันริๆ หรือ?” เสียทุ้มถามึ้น พลายับายยืนิหิสาวอย่าวบุมัวเอไม่อยู่
พอร่าบาะยับถอยหนี มือหนา็ว้า้อมืออเธอเอาไว้ไม่ให้ยับไปไหน
“ื่ออเธอ?”
“เออ...เออ...” สีหน้าอลีลาอึอั พยายามัมือออาารเาะุมออีฝ่าย
“ไม่บอ็ไม่เป็นไร เพราะอย่าไัน็้อรู้ให้ไ้อยู่ี" นัยน์าที่ทอประายหวานแบบที่ลีลาไม่เยเอมา่อนาวาู่นี้ ทำให้เธอสั่น มันสั่นนเธออธิบายไม่ไ้ว่าเป็นเพราะอะไร ีใ ื่นเ้น หรือว่าเพราะอะไรันแน่
มืออเมาเริ่มยึ้นลูบแ้มนวล าลมโที่มอเามีประายื่นลัว และทันทีที่เาเลื่อนใบหน้าเ้าไปใล้เปลือาอลีลา็ปิล ริมฝีปาเผยออยอย่าไม่รู้ัว แ่หัวใอเธอำลัเ้นัลอรบที่ำลัถูระรัวี รับรู้ถึวามนิ่มอุ่น ร้อนาผิวปาออีฝ่าย
ความคิดเห็น