เวทยาลัย ศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา

ลำดับตอนที่ #106 : Chapter 63-1 งบที่จะได้มา ไม่ใช่ระดับ ร้อยล้านหรือพันล้านนะคะ

Chapter 63-1 งบที่จะได้มา ไม่ใช่ระดับ ร้อยล้านหรือพันล้านนะคะ

--------------------------------

วันเสาร์ที่ 20 ธันวาคม เวทศักราช 212

7.12 น.

ณ สถานที่แห่งหนึ่ง แถวชายแดนของจังหวัดหนึ่งในประเทศ

ที่เป็นสถานที่ติดกับขอบป่าและทะเลสาบขนาดยักษ์

ที่มีทางเชื่อมต่อใต้น้ำติดไปจนถึงมหาสมุทร

ลานโล่ง อีกจุด ที่มีการถางทางให้รถวิ่งได้ง่าย

ห่างจากจุดที่เหล่าฮู๊ดดำกางเต็นท์กัน ราว 500 เมตร

ภายในรถบ้านเคลื่อนที่ คันหนึ่ง

"ทั้งหมดนี้ ก็สรุปได้ว่า ... ทางรัฐบาล....จะเหลือกลุ่มเอาไว้เฝ้าระวางแค่เพียง หนึ่งพันคน...."

ตึ้ง!!!

หญิงสาวผู้ติดตราหัวหน้ารหัสเดนตาย ทีม 2 ทุบโต๊ะแล้วเอ่ยกลับไปใส่หน้ากลุ่มผู้ปกป้องทั้ง 5 คน

" บ้าไปแล้วหรือไง!!! พอไม่มีสัญญาณก็ถอนกลับไปหมด สรุปแล้วพวกทางรัฐบาลยังห่วงประชาชนอยู่อีกหรือป่าว!!!! พวกนายก็ด้วย!!! ไม่คิดจะทำอะไรเพื่อประชาชนหรือไง!!!"

"..... แล้วจะให้พวกผมทำยังไงหละ!! พวกเรามันขึ้นตรงต่อรัฐบาล พวกเขาสั่งยังไงก็ต้องทำ ไม่ใช่หรือไง!!! ไม่งั้นก็ต้องอดตายเพราะไม่มีงาน!!!"

ชายผู้มีใบหน้าอายุราวๆ 20 ปลายๆ ซึ่งหนุ่มที่สุดเอ่ยเสียงดังเถียงกลับ

"พวกนายจะไปเข้าใจอะไร!!! กะอีแค่ไม่ทำตามแล้วจะโดนไล่ออกหน่ะ!! พวกแกไม่เข้าใจคำว่า ไม่ทำตามแล้วจะตายได้หรอก!!!"

หญิงสาวที่ติดตรา หัวหน้ารหัสเดนตาย ทีม 1 เอ่ยด้วยความโมโหเสียงดัง ท่าทางโกรธสุดๆ

"พวกเธอที่มีกลุ่ม มีงบประมาณเป็นของตัวเองก็พูดได้สิ!!! พวกเราไม่ได้มีงบประมาณเป็นของตัวเองนะ"

ชายผู้มีอายุสูงสุดในนั้นเอ่ยเสียงดังขึ้นเถียง

"สุดท้ายก็พึ่งอะไรรัฐบาลไม่ได้ .... พวกนายที่ไม่เคยจะยอมรับเรื่องพวกนี้ และไม่คิดจะตั้งมันขึ้นมาให้เป็น วาระแห่งชาติหน่ะ.... ไม่น่าจะทำให้คนของเรารอดได้มากขึ้นเท่าไหร่หรอก..... แต่..... ตัดสินใจเอาได้เองเลย ... ว่าจะอยู่หรือไม่ .... ถ้าตัดสินใจจะยืนหยัดต่อไป ก็แจ้งมา กี่คนพวกชั้นก็รับ .... แต่ถ้าคิดจะกลับชั้นก็ไม่ว่าอะไร .... ที่แน่ๆ ... ชั้นไม่คิดจะจ่ายเงินเพื่อผู้ปกป้องแน่ๆ"

ผู้ติดตรา ผู้นำสูงสุดรหัสเดนตาย เอ่ยขึ้น เธอกำมือแน่นราวเก็บกักอารมณ์เอาไว้อยู่

"ท่านคะ.... มันจะไม่........"

หญิงสาวหัวหน้าทีม 1 เอ่ยโวยไม่ทัน ก็โดนผู้นำสูงสุดยกมือห้าม

"พวกเราจะขอปรึกษากัน แล้วจะให้คำตอบภายในวันนี้ไม่เกินบ่ายหนึ่ง"

ทหารผู้มียศสูงสุดที่นั่งตรงกลางเอ่ยบอก

"อืม..."

ผู้นำรหัสเดนตายสูงสุดตอบ แล้วลุกขึ้นเดินออกจากห้องนั้นไป

-------------------------------------

วันเสาร์ที่ 20 ธันวาคม เวทศักราช 212

7.46 น.

ภายในห้องครัว บ้านของผมเอง

- ใช่แล้วครับ เขาว่ากันว่า ช่วงนี้ คนหายตัวกันเยอะมากเลยนะครับ -

- ไม่น่าเชื่อเลยจริงๆนะคะ คุณยุทธ์ -

"เห้อ ...."

ผมถอนหายใจออกมา

เพราะยังคิดมากจากเรื่องราวเมื่อเช้า ....

"...อาหารไม่อร่อยเหรอพยายาม"

มายด์เอ่ยถามผม

จะว่าไปหมู่นี้ ก็ไม่ได้สนใจยัยพวกนี้เลยแฮะ

"เปล่าหรอก.... แค่กลุ้มใจหน่ะ....."

ผมตอบกลับไป

"เนื้อความในจดหมายนั่นสินะ"

มะม่วงหันมาบอกผม

ทำให้ผมต้องเหล่มองเธอ

"......รู้อีกนะ"

"เรื่องของนายชั้นรู้หมดแหละย่ะ....."

มะม่วงกอดอกเอ่ย

"คิกๆๆ ... ช่ายๆ ... ตั้งแต่ช่วงกลางลำตัวไปจนถึงช่วงกลางลำตัวเลย!!"

สโรชาเอ่ยด้วยเสียงหวานแล้วเอามือจับเลื้อยเข้ามาที่ตรงช่วงกลางลำตัวของผม

เห้ยๆ อะไรของหล่อน

กล่องลำตัวไปกลางลำตัว ไอ้คำพูดไม่น่าจะลามก แต่เหมือนลามกนี่มันอะไร!!!

ปั่ก!!!!

เสียงอะไรสักอย่างดังขึ้น

"โอ้ย!! มะม่วง อยากจะมีเรื่องเหรอ!!"

สโรชาที่มือโดนฟาดด้วย ขอบจานสังกะสี เอ่ยร้อง

แล้วสะบัดมือไปมา

"ป่าว... ชั้นอยากจะบอกว่ามันไม่ใช่เวลามาลามกนะ สโรชา"

"อ่า... รู้อยู่หรอก ... แต่มันอดไม่ได้นี่นา .... ยังติดจากตอนที่พยายามเป็นหญิงอยู่เลย"

สโรชาตอบ

"เห้อ"

ผมถอนหายใจซ้ำ

"....ตอนนี้เพลาๆลงได้แล้วนะสโรชา"

มายด์ที่กำลังหั่นหมูออกเป็นชิ้นเล็กๆ จากชิ้นพอดีคอ ออกเป็น หกชิ้นเสร็จแล้วเอ่ยถามผม

แล้วค่อยๆจิ้มทีละคำเข้าปาก

"จะรุมกันสินะ..... ชิ.... ตอนอยู่กับพยายามสองต่อสองก็ดีอยู่แล้วแท้ๆ ... พวกหล่อนไม่น่าจะเข้ามายุ่มย่ามเลยแท้ๆนะ!"

สโรชาโวยระหว่างจิ้มหมูด้วยส้อมแล้วยัดเข้าปากเคี้ยวตุ้ยๆ

"โทษด้วยนะ ที่เผอิ้ญ เผอิญ โดนหล่อนฆ่า แล้วต้องโดนชุบขึ้นมาหน่ะ ... ความผิดหล่อนชัดๆ ... ถ้าชั้นไม่โดนหล่อนฆ่าซะ ก็ไม่ได้มาแย่งพยายามกับหล่อนแล้วหละมั้ง"

มะม่วงเอ่ยด้วยรอยยิ้มยียวนกวนประสาท

ตึ้ง!

สโรชาเอามือทุบโต๊ะลุกขึ้นยืน

".... หึ .... อยากจะสู้กันสินะ ......ฝีมือห่วยๆอย่างหล่อนหน่ะ...."

"ก็ลองเซ่ สโรชา.... ชั้นแอบมั่นใจว่าตอนนี้ชั้นเก่งกว่าตอนนั้น ร้อยเท่าเลยนะ"

เด็กสาวเอ่ยแล้วกอดอกยืนขึ้นมองหน้าสโรชา

เห้ยๆ ...

ไอ้อารมณ์แบบนี้มันอะไรฟระ

ความผิดตรูเหรอ ... แล้วไอ้มุข จากถอนหายใจ

กลายเป็นจะตบกันนี่มันไม่ไหวนะเห้ยไม่ฮา!!!

"ทั้งสองคนพอเถอะ.... พยายามกำลังสับสนอยู่นะ"

มายด์เอ่ยดุ

อะ ... ขอบใจมายด์ที่ช่วยหยุดมวยให้

"...... เห้อ...... ชั้นอุตส่าเบี่ยงประเด็นให้พยายามลืมแล้วน้า.... มายด์ ... เธอนี่มันตามมุขไม่ทันเลย"

สโรชาเอ่ยด้วยใบหน้าเซ็งๆ

อ้าว..... เวร สรุปนี่ แกล้งทะเลาะเหรอ?

เตี๊ยมกันไว้แต่แรกเรอะ

"อ้าว ... ชั้นนึกว่าหล่อนจะเอาจริง"

มะม่วงเอ่ย

......

สรุปไม่ได้เตี๊ยมกันสินะ

......................................................

--------

....................................................

9.54 น.

วันเสาร์อันแสนสบายๆ ไม่มีอะไรกับวันเวลาอันแสนเรียบง่าย

ผมนั่งเล่นคอมฆ่าเวลา ....

ส่วนสโรชากับมะม่วง ยังคงต่อสู้กัน

แต่ใช้ ไพ่ในการต่อสู้

น่าเศร้าที่มะม่วงเก่งกว่า

.....

ส่วนมายด์ก็นั่งแจมด้วยไปตามภาษาหละนะ

ผมไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่

ว่าพวกเธอนี่ วันๆไม่กะจะทำอะไรเลยหรือไง ....

นอกจากเล่นไพ่....

หรือจริงๆ เพราะไม่อยากจะสร้างปัญหาให้ผม

เพราะผมคิดมากอยู่แล้วกันแน่นะ....

เอาเถอะ ผมเดาว่ามันเป็นอย่างหลัง

ยังไงก็ขอขอบคุณด้วยใจเลยหละ....

อะ ....

พอมานึกๆแล้ว .... เราควรจะติดต่อไปทาง 777 หรือป่าวนะ....

อืม........ ติดต่อไปสักหน่อยก็ดีแฮะ

แล้วตอนเย็นๆก็ค่อย .... โทรไปหา M10TH

โอเค.... ผมคิดได้แบบนั้นก็เข้าเมล แล้วนึกในใจ ....

เออ ... แล้วจะตอบมาทันทีไหมนะ..... ดูจากหน้ายัยนั่น ไม่น่าจะเก่งคอม

เปลี่ยนใจละ .....

โทรศัพท์หาเอาดีกว่า .... จะเสียเงินเยอะไหมนะ

ผมกดโทรศัพท์ แล้วโทรไปหาทันทีที่คิดแบบนั้น

....

แล้วมันก็โดนตัดสาย

อ้าว .... ไหงงั้นฟระ....

ตรื๊ดดดดดดดดดดดด

แล้วโทรกลับ...

โอ้เยี่ยม... ช่างเสียสละงบเพื่อตรูจริงๆให้ดิ้นตาย

ตื๊ด...

ผมรับ โดยเปิดเป็นลำโพง

แน่หละ ผมไม่อยากปิดบังยัยพวกนั้นหละนะ

และเสียงที่โพล่งเข้ามาทันทีนั้น....

"ยอมรับแล้วสินะคะ! ดิชั้นปลาบปลื้มปิติจริงๆเลยค่ะ .... ฮึๆๆ ... รู้สึกมีความสุขจังเลยค่ะ แค่นี้องค์กรของประเทศเราก็จะได้พัฒนาไปอีกก้าวแล้วค่ะ! จะให้ไปรับเลยไหมคะ ไปรับเดี๋ยวนี้เลยนะคะ!!!"

"เห้ยๆ .... ใจเย็นๆ ชั้นแค่จะโทรมาสอบถามข้อมูลเล็กน้อย .... รบกวนตอบชั้นตามตรงด้วยนะ"

ผมเอ่ยบอกเธอ ... เสียงแบบนี้ เพราะแบบนี้ 777 แน่นอน

"อะ อ้า ... ค่ะ .... มีอะไรจะสอบถามเหรอคะ?"

เสียงของเธอนั้นลดทอนลงไปทันที

".... ประเทศเธอในตอนนี้ มีหมายเลขกี่คน .... รหัสเดนตายกี่คน"

โอเค ผมถามโคตรตรงเลย

"......เรามี หมายเลขอยู่ สองร้อยแปดสิบคนค่ะ ... รหัสเดนตายราวๆ หนึ่งแสนเจ็ดพันคนค่ะ"

เธอเอ่ยตอบผมมา ซึ่งไม่รู้ว่าจริงหรือไม่

ไอ้จำนวนขนาดนั้น มันก็เยอะอยู่นะ

แต่ถ้าบอกว่า ประเทศเรา เสียรหัสเดนตายไปกว่า 2 แสนคนเมื่อ 20 ปีก่อน

แล้วตอนนี้กลับมามี 2 แสนคนอีก .... ก็โอเคหละนะ

"เธอเป็นอันดับ หนึ่งขององค์กรสินะ .... แล้วอันดับสอง กับ สาม หละ หมายเลขอะไร"

"..... อันดับสอง หมายเลขหนึ่งหนึ่งสี่หกสอง .... อันดับสาม หมายเลขสองศูนย์หกห้าห้า ค่ะ"

777 ตอบกลับมาต่อ

อื้อหือ .... 11462 อันดับ 2

แล้วกระโดดไป 20655 อันดับ 3

อนาถจริงๆด้วย .... บ้าจริงๆเลยเว้ย!!!

ฟังแล้วอนาถ .... จะสงสารก็ไม่ได้ เดี๋ยวๆ ต้องใจเย็นๆ

"โอเค ... ขอถามตรงๆเลยนะ .... มันเป็นไปได้ไหม ที่ถ้าบอก เอ็มหนึ่งศูนย์ทีเอชไปแล้ว .... เธอจะไม่หารงบประมาณไป ...."

"เป็นไปได้ต่ำ จนถึงขั้นเป็นไปไม่ได้ค่ะ .... งบที่จะได้มา ไม่ใช่ระดับ ร้อยล้านหรือพันล้านนะคะ .... สี่หมื่นสามพันสองร้อยล้านเป็นอย่างน้อยค่ะ ..... "

777 บอกผม

ว่าไงนะ 43200 ล้าน เลยเหรอ!.... งบประมาณปั้นคน 1 คนของพวกหล่อนมันเท่าไหร่ฟระ

อะ ... ไม่สิ .... ถ้านับดีๆ

ถ้าเงินเดือน ต่อคน เดือนละ 10000 ... 1ปี ก็ 1.2 แสน ต่อคน

ถ้า M10TH เลี้ยงดูผู้ฝ่าฝืน 2 แสนคน ก็เท่ากับ 24000 ล้าน...

นี่คือเงินเดือนขั้นต่ำเลยนะ ....  และนั่นก็แค่เงินเดือนด้วย

แล้วยังมีค่าอาหาร ... ค่าอุปกรณ์ ค่าเด็กใหม่อีก ....

โอเค ... เข้าใจหละ ... ไอ้งบบ้าบอพวกนี้

ส่วนเรื่องจัดสรรงบ ที่เห็นไม่เคยทำ ก็น่าจะโยนให้คนในองค์กรจัดการได้ไม่ต้องตรวจสอบ

เพราะยังไง โกงเงินกันก็ไม่ได้อยู่แล้ว ไม่งั้นก็ตายทันทีถ้าหักหลัง

โอย คิดอีกที ปวดหัวเรื่องตัวเลข ช่างมันเหอะ ....

หลังจากเงียบไปสักพัก

777 ก็รีบอธิบายต่อ

"ยังไงทางเอ็มหนึ่งศูนย์ทีเอช ก็ไม่ปล่อยให้งบครึ่งหนึ่ง มาเป็นของเราแน่ๆค่ะ ... ค่อนข้างจะมั่นใจ... เพราะมันก็เคยเกิดขึ้นมาก่อน กรณีที่ เอ็ทเก้าทีเอช เคยทำเอาไว้กับเรา ..... แถมยังเอางานของเราไปหมดด้วย .... เป็นเรื่องที่เจ็บปวดหน่ะค่ะ ..... ยังไง รอบนี้ เราจะกักได้ ก็แค่ครึ่งหนึ่ง แต่ก็หวังจะได้ทั้งหมด เพื่อให้องค์กรในประเทศเรา มีโอกาสลืมตาอ้าปากบ้าง!"

"... อ่า... อ่า .... โอเค .... เข้าใจเหตุผลนะ .... แต่เรื่องเอ็มเก้าทีเอช เขาเคยทำอะไรงั้นเหรอ....."

ผมถามย้อนกลับไป

"เรื่องแร่เวทย์โบราณค่ะ ... มันเป็นแร่ที่ มีส่วนในการทำอะไรสักอย่าง แต่เพราะพวกเรา ร่วมมือช่วยแค่ข้อมูล ทาง เอ็มเก้าทีเอช จึงแบ่งผลประโยชน์ให้กับฝั่งเราหนึ่งในสามสิบ ซึ่งมันน้อยจน ท่าน เอ็มสี่แอลเอโอ เสียใจมาจนทุกวันนี้ค่ะ ..... อะ ... เรื่องทั้งหมดนี้ ขอสาบานต่อองค์กรว่าเป็นความจริง มิเช่นนั้นยินดีตายค่ะ"

777 เอ่ยบอกกลับมา

"โอเคๆ .... ขอชั้นตัดสินใจต่อหน่อยนะ ... เหลือเวลาอีกสี่ ห้าวัน ... ขอบใจสำหรับข้อมูล"

ผมเอ่ยกลับไป

"ค่ะ ... รบกวนด้วยนะคะ"

777 เอ่ย แล้วรอให้ผมวางสายเอง

ตื๊ด ....

เรื่องแร่เวทย์โบราณ ... อะไรกันนะ ... ช่างมันเหอะ

แต่ฟังเหตุผลของฝั่งนั้นแล้ว ฟังขึ้นสุดๆเลย

... แต่ตอนนี้ สงสัยเรื่องสาบานต่อองค์กร จริงๆ

ไว้ค่อยไปถามกับยัยนั่น ตอนเย็นแล้วกัน

................................................................................

End Chapter 63-1 งบที่จะได้มา ไม่ใช่ระดับ ร้อยล้านหรือพันล้านนะคะ