เวทยาลัย ศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา

ลำดับตอนที่ #155 : Chapter 0.0Alpha - กล้องวงจรปิด

Chapter 0.0Alpha - กล้องวงจรปิด

วันที่ 26 เดือน เมษายน คริสต์ศักราช ที่ 2020

เพล้ง!!!!

เสียงของ หลอดทดลองบางอย่างภายในห้องทดลองแตกออก

"ยะ แย่ ... แย่แล้วครับ!!! หลุดออกมาแล้ว!!!"

เสียงของชายคนที่ 1 ในชุดกราวด์นักวิทยาศาสตร์เอ่ยดังขึ้น มองภาพหลอดทดลอง ภายในห้องทดลองแตก

"แบบนี้แย่แน่ๆ!!......ทำเช่นไรดีครับท่าน!!! .... "

เสียงของชายคนที่ 2 ในชุดเดียวกันดังต่อเนื่อง ....เขาสั่นไหวไปหมด มองภาพที่เกิดขึ้น

ปึ้ง!!!!

ชายผู้ดูใหญ่ที่สุดในชุดผ้าคลุมดำ ทุบกระจก อันหนากว่า 12 นิ้ว

แล้วมองไปที่ บางสิ่งบางอย่าง ภายในตู้ทดลอง .....

ก่อนจะเอ่ย

".... รีบใช้ไฮโดรเจน เราต้องหยุด ..... ก่อนจะหลุดออกมา!!!"

"แต่ว่า ตะ ตัวอย่างทดลองนั่น!! ถ้าโดนไฮโดรเจนเหลว จะไม่มีผลผิดพลาดหรือตายเหรอครับ!!"

ชายคนที่ 3 เอ่ยเสียงดังต่อ

ชายผู้ดูใหญ่ที่สุดกัดฟันกรอด กำมือแน่นราวไม่อยากทำ แต่เขาก็ตัดสินใจเอ่ย

"ไม่มีทางเลือกแล้ว!!!! รีบทำ .. เร็วเข้า!!!"

"ครับ!!"

พวกกลุ่มชายในชุดกราวด์ 10 คนตอบรับ

แล้วเร่ง กดเครื่องควบคุม

ภายในห้องนั้น เริ่มมีแท่งอะไรบางอย่างยื่นออกมา

แต่ยังไม่ทันจะได้ฉีดสารอะไรทั้งนั้น

"เห้ย!! มะ มันตรงมาทางนี้ครับ!!"

"แย่แล้วครับ!!"

"เหวอ... เฮือก!!"

"ไม่ ไม่ มันมาแล้วครับท่าน"

"แย่แล้วครับ!!"

เสียงของเหล่าชายที่ควบคุมเครื่องเอ่ยร้องตะโกนดัง

"หนี .. หนีเร็ว"

ชายผู้ดูใหญ่ที่สุดตะโกนเสียงดัง

เพล้ง!!!!

แล้วมันก็ทุบ ห้องทดลองกระจกหนาเป็น 12 นิ้วทะลุเข้ามาได้ทันที

"วะ ว้ากกกกกกกกก!!"

"อ้ากกกกกกกก!!!!!"

"ไม่ ไม่!! เฮือกกกก!!!"

"อ้ะ อ้ากกกกกกกกก!!"

"อ้ากกกกกก!!"

"ไม่ อ้ะ อ้ากกกกกก!!"

"อ้ากกกกกกกกก!!"

"ช่วยด้วยอ้ากกกก!!"

"อ้ากกกกกกกกกกกก!!!"

"ไม่ ... ไม่!! อ้ากกกกกกกก!!"

กลุ่มชายชุดกราวด์ที่นั่งควบคุมเบื้องหน้า ร้องอย่างทรมาน ....

ใช่ ....พวกเขาร้องทรมาน เจ็บปวด ....

สิ่งนั้นมองหน้าเหล่าผู้ชายพวกนั้น ...... มองจ้อง ....

ดวงตา.... สีดำ ....ของมัน ....จ้องมองพวกเขา

พวกชายเหล่านั้น เริ่มหัว ... ขยายใหญ่ขึ้น .... และระเบิดออก ....

......

โผละ!!!

.....

โผละ!!!!!!!!! โผละ!!!!!!!! โผละ!!!!!!! โผละ!!!!!! โผละ!!!!! โผละ!!!!

โผละ!!! โผละ!! โผละ!

และพวกเขาก็ล้มลง

ก่อนที่มันจะหันมามองชายผู้ดูใหญ่ที่สุด ในชุดดำ

แกรก ....

"ท่านคะ .... น้ำชา ... อ้ะ ...."

อยู่ๆ ประตูก็เปิดออก ..... พร้อมกับ หญิงสาวหน้าตาสะสวย ที่เดินเข้ามาตกใจเสียงหลง

"ยะ ยัยบ้า ... รีบหนีไป!!"

ชายผู้ใหญ่ที่สุด เอ่ยแล้วรีบหันมาสั่งหญิงสาวที่เดินเข้ามา

"อึ้ก ... มะ ไม่นะ ....... กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!! หะ ... หัวของชั้น.... อึก ..."

หญิงสาวกรีดร้อง อย่างเจ็บปวด .... และทนไม่ไหว

"หยุดเดี๋ยวนี้!! อัลฟ่า!!!!!!!!!!!"

ชายผู้นั้นเมื่อเห็นอาการของหญิงสาว ก็รีบหันกลับไปเอ่ยตะโกนเสียงดัง .....

แต่

โผละ!!!!.......

หัวของหญิงสาวผู้สวยงามที่นำน้ำชามาเสิร์ฟ แตกกระจาย

......

เละเป็นเสี่ยงๆ

มันค่อยๆ จ้องมอง .... ใบหน้าของชายผู้นั้น

แล้วยิ้มออกมา ....

รอยยิ้ม อันน่ารักและไร้เดียวสา....

"อัลฟ่า .... ทำไม ... ไม่ฟังพ่อ .... ทำไม...."

ใช่ มันคือเด็กสาว ที่แสนน่ารัก .....

หน้าตาของเธอดูหวาน ใส ผมสีดำ ดวงตาสีดำ

ร่างกายเปลือยเปล่า ... ของเธอนั้นดูกะทัดรัด

จากทั้งหมด ... เธอน่าจะเป็นเด็ก อายุไม่ถึง 7 ขวบดี

.....

"เฮะๆๆ .... เฮะๆ.... เฮะๆๆ.... เฮะๆ.... "

เธอหัวเราะ .... แล้วเดินผ่านตัวของชายคนนั้นไป

"อัลฟ่า!!!!!!!!!!!!!!!"

เขากัดฟันกรอดทำใจอยู่นาน

แกรก

แล้วเขาก็ชักปืนขึ้นมา

หันไป ยิง....

ปั้ง!!!!

....ปึก....

ปืนนั้น .... พุ่งเข้าตัวเธอ .... แต่มันก็ถูกหยุดไว้ได้....

"อึก .... "

เธอหันหน้ามามอง

แล้วยิ้มให้กับชายผู้นั้น

"เฮะๆๆ .... เฮะๆๆ เฮะๆๆ ...."

เธอหัวเราะ แล้วยืดมือไปข้างหน้า

ก่อนที่ปืนจะหลุดจากมือของเขา ไปอยู่ในมือของเธอ

.......

เธอก้มหัวให้ชายผู้นั้น....

"ควบคุม ... ให้ปืนหลุดลอย .... ออกไป ... จากมือเราได้..."

เขาเอ่ยตกใจเป็นที่สุด

เธอเงยหน้าขึ้นมายิ้ม

ก่อนที่เธอ .... จะเดินออกไป

ปล่อยให้เขายังมีชีวิตเพียงคนเดียว

.....

"ไม่!! ไม่!!!!! อัลฟ่า!!!!!!"

และเสียงปืนจากด้านนอก ก็ดังออกมาต่อ

ปั้ง!!! .... ปั้ง!!

End Chapter 0.0Alpha - กล้องวงจรปิด