เวทยาลัย ศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา

ลำดับตอนที่ #218 : Chap.28 ลงชื่อ 1^>ww

Chap.28 ลงชื่อ 1^>w<^1-Ichika Desu-1^>w<^1

................................................................................

................................................................................

"สรุป .... ก็ต้องเตรียมไว้แบบนั้นสินะ .... "

"อืม ..... ก็เพราะต้อง ..... ทำแบบนั้น .... มันช่วยไม่ได้นี่นะคะ ... คุณธิดา"

"เหอ ..... เลิกเรียกชั้นแบบสุภาพสักทีเถอะน่า....."

"ฮะๆๆ .... ไม่ได้หรอกคะ คุณธิดา ..... ยังไงเดี๋ยวก็ต้องฝากฝังทั้งสองคนอีก"

แอ๊ด!!!

ตึกๆๆๆๆ

"อ้ะ"

"อะ"

"แม่ฮะ!!!!! บอกผมมาเดี๋ยวนี้นะแม่!!! ว่าที่คุยกันเมื่อกี้มันหมายความว่าไง!!!"

"อ้ะ .... ฝะ ฝ่าฟัน....... คือ ....... "

"แม่อย่าบอกนะว่า จริงๆแล้ว ....ผม ?..... "

"คือ ..... เอ่อ ..... เมื่อกี้"

"ผมได้ยินหมดแล้วแม่!!!!! ผมก็เคยเห็นเอกสารแล้ว ..... แต่ไม่รู้ว่าคืออะไร เพิ่งจะมาเข้าใจเมื่อกี้ ...... ทำไมต้องให้น้อง!@#!@#@!@!$@!#!!!! ทำไมไม่ให้ผม!@#&!*^*#@!!!!! ............ "

เพียะ!

ตุบ.....

"อึก ...."

"ฝะ ฝ่าฟัน ..... คุณธิดา ...."

"ฝ่าฟัน อายุก็จะ สิบขวบแล้ว หยุดดื้อเอาแต่ใจและโตขึ้นเป็นเด็กที่มีเหตุผลหน่อยจะได้มั้ย แม่เขาให้น้องเท่านั้น ฝ่าฟันเท่านี้ ก็เพราะมันมีเหตุผลไม่ใช่หรือไง!! เป็นลูกผู้ชายซะเปล่า"

"...... อึก.....ฮึก แต่ผม .... เหมือนเด็กผู้หญิง .... มากกว่าเด็กผู้ชาย .... ฮึก"

"คุณธิดาคะ ..... สิบขวบยังถือว่าเด็กอยู่นะ ..... โอ๋ .... โอ๋ .. ฝ่าฟัน ไม่ร้องนะจ๊ะ นะ ... นะ แม่ขอโทษนะ"

"เลิกโอ๋ลูกของเธอสักทีเถอะน่า! ถ้าฝ่าฟันโตขึ้นมาเป็นเด็กเอาแต่ใจ จะแย่เอานะ .... ฟังไว้เลยนะฝ่าฟัน หน้าตาเหมือนเด็กผู้หญิงอะไรไม่เกี่ยว! .... ส่วนเรื่องเหตุผลทั้งหมดนั่นหน่ะ .... อึก .."

........

"เรื่องนั้นหน่ะ มันยังไม่ใช่เวลาของเด็ก เข้าใจมั้ย .... จำไว้แค่ทำตัวเป็นเด็กดีให้แม่ก็พอ .... ถึงเวลานั้น แม่ของฝ่าฟันจะบอกเอง ว่าทำไมถึงให้น้องแบบนั้น และให้ฝ่าฟันแบบนี้!"

".... เป็นคนมี ... เหตุผล? ... เป็นเด็กดีให้แม่ .... นั่นสินะฮะ"

"คะ คุณธิดาคะ คือ คือ ... คือ ฝ่าฟันเขายังเด็ก .... คงจะไม่ค่อยเข้าใจ"

"ไม่เป็นไรฮะแม่ .... "

"อะ ฝะ... ฝ่าฟัน..... "

"ผมเข้าใจแล้วฮะแม่ ....... ผมเข้าใจแล้วฮะ น้าธิดา ..... ผมจะ .... เป็นคนมีเหตุผลให้มากกว่านี้ .... แต่ถ้าถึงเวลานั้น .... ต้องบอกผมนะฮะ ........."

"ฝ่าฟัน? ...... ลูก ...."

"โอ้ .... หน้าตาใช้ได้เลยนี่ ....... แบบนี้สิ ค่อยสมเป็นลูกของแม่ของเธอหน่อย ..... เรียกเจ้าหนูเอาแต่ใจไม่ได้แล้วหละมั้งเนี่ย"

"...ฮึ ..... ก็ผมเป็นลูกของแม่ ที่แข็งแกร่งที่สุดและสวยที่สุดในจักรวาลนี่ฮะ"

"ปากหวานนะเรา"

"ปะ ปากหวานนะ ฝ่าฟัน"

ตึก ... ตึก

"...... งั้น ..... ผมไปก่อนนะฮะ ..... ผม .... จะรอ วันที่แม่กับน้าธิดา จะเล่าให้ผมฟังนะฮะ"

"........ ถ้าฝ่าฟัน ทำตัวแบบนี้บ่อยๆ รับรองไม่นานแน่ ..... แม่คงจะอธิบายให้ฝ่าฟันฟัง ..... ถ้าแม่ไม่ยอมเล่าเดี๋ยวน้าเล่าเอง ..... ตกลงนะ"

"ขอบคุณนะฝ่าฟัน ...... แม่ดีใจจัง ที่หนูเข้าใจ ......."

"ฮะๆๆๆ ... ผมผิดเองแหละฮะ ..... งั้นผม .... ไปนอนกับน้องก่อนฮะ"

ตึกๆๆๆ

..............................

..............

....

................................................................................

................................................................................

................................................................................

................................................................................

.........................................................

.................

วันอังคาร เวทศักราชที่ 398 / 04 / 15

เวลา 16.06 น.

และแล้ววันนี้ ..... ยัยหนิงก็ไม่มาจริงๆด้วย .... คงจะติดภารกิจกับอาจารย์ธิดา จนแม้แต่โทรมาก็ยังไม่ได้โทร

ส่วนตอนนี้ ก็หมดกะทำงานที่ 2 ของผมแล้วด้วย ....

การทำงานแบบ 8 ชั่วโมงเต็มได้จบลง ถึงจริงๆลูกค้าจะไม่เยอะและได้อู้ตลอดเวลาก็เถอะ

โดยปกติ วันนี้ จันทร์ อังคาร พุธ ผมจะทำงาน 3 กะ

แต่วันนี้เป็นวันไม่ปกติ

ทำให้ หน้าร้าน .......

"ปกติอิจิกะ ทำงานวันจันทร์ อังคาร พุธ ถึงสามทุ่มไม่ใช่เหรอครับ!"

"ไม่จริง!! วันนี้อิจิกะทำงานไม่ถึง สามทุ่มเหรอเนี่ย!!!!"

"ม่ายยยย ไม่น่าทำ โอทีช่วงนี้เลยรู้งี้ลามาดีกว่า!!"

"อ้าก เศร้า น้ำตาจะไหล!! เดินทางมาตั้งนาน ไม่ได้ใช้บริการอิจิกะเนี่ยนะ"

เสียงของเหล่าผู้ชายราวๆเกือบ 10 คน ที่กระสันหาในความรักจากผมนั้นต่างก็กรีดร้อง

เพราะผมเลิกงานเร็วกว่าปกติ

ถ้าจะทำให้ลูกค้าหายไป หรือเสียลูกค้าไปหน่อยก็ขอโทษทางร้านด้วยนะครับ

ผมไม่ได้ตั้งใจจริงๆ แต่วันนี้ ผมไม่ทำกะเย็นต่อก็เพราะ ..... ผมอาจจะมีนัดก็ได้

แต่ไม่เป็นไร .... ผมก็มีแผนสำรองเอาไว้แล้ว และผมก็เดาได้ ว่ามันจะได้ผล

"ขอโทษด้วยนะว่งโว่ง เจ้านายทุกๆคน ..... ที่ทำให้เสียเวลาเดินทางมา พอดีวันนี้ ติดธุระหน่ะโว่ง ... หวังว่านายท่านทุกๆคนจะไม่โกรธนะ ว่ง ....."

ผมเอ่ยเสียงสั่น แต่ออกหวานๆ เหมือนลูกหมาขี้อ้อน หูตกหน่อยๆ หางตกนิดๆ

ส่งสายตาอันเป็นประกายไปหาพวกเขา ....

#ปิ้งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ#

มันเป็นซาวด์เอฟเฟคที่ไม่ได้เกิดขึ้นจริงครับ แต่มันรู้สึกได้ว่าผมส่งสายตากับอารมณ์แบบนี้ไปให้พวกเขาอยู่

"อึก ..... ถะ ถ้าอิจิกะจังว่ายังงั้นหละก็ ..... ไว้ วันเสาร์ผมมาใหม่ก็ได้"

"งั้น พรุ่งนี้ผมมาใหม่แล้วกัน"

"ไม่รู้จะมีเวลามาหรือป่าวหน่ะสิ ... แย่ที่สุดเลย"

"อิจิกะ วันนี้ผมอุตส่าห์หนีเพื่อนมาเลยนะครับ!! แต่ถ้าจะว่ายังงั้นก็ได้...."

เหล่าชายผู้กระสันหาในเรือนร่างอันแสนน่ารักของผม เอ่ยยอมรับ ด้วยท่าทางหมองมัว

บ้างก็ไม่ค่อยอยากยอมรับแต่ก็จำใจต้องยอมตามคนอื่น

หึๆๆ ไม่ต้องกลัวหรอก พวกเอ็งทุกคนขาคะ ตรูยอมเข้าเนื้อตัวเอง

จัดให้ไปเลยนะเคอะ

คึกคึกคื่อ

ผมค่อยๆหยิบ กระดาษที่มีลายมือและลายเซ็นของผมเอง เขียนเอาไว้ ว่า

:----------------------------:

บัตร "ขอโทษ" จากใจอิจิกะ

ที่ทำขึ้นด้วยตัว อิจิกะเอง

ลด 25 % สำหรับการเรียกใช้บริการอิจิกะ

สามารถแบ่งบัตรนี้ให้เพื่อนโต๊ะเดียวกันใช้ร่วมกันได้ทั้งโต๊ะ!!

และถ้าใช้บัตรนี้ เพื่อลด บริการต่างๆ กับอิจิกะ ครบ 12 ครั้ง

อิจิกะยินดี ให้ถ่ายรูปลงมือถือ คนละ 1 รูปฟรี!

ลงชื่อ 1^>w<^1-Ichika Desu-1^>w<^1

(ไม่รวมการถ่ายรูปภายในร้าน  : บริการ 1 ครั้ง หมายถึง การเรียกใช้เซ็ท 3 นาที หรือ เซ็ท 5 นาที : ใช้ได้ ไม่จำกัดจำนวนครั้ง จนกว่าจะหมดเขต : สามารถใช้ร่วมกับบัตรลดราคาของทางร้านได้)

หมดเขต 30 เมษายน เวทศักราช 398 นี้

:----------------------------:

"บะ บัตรนี่มัน ?"

"อะไรกันหรือเนี่ย ....."

"บัตรลดยี่สิบห้าเปอร์เซ็นต์!?"

"นี่โว่ง นายท่านทุกคนกรุณารับไว้ด้วยนะโว่ง! ไว้ ถ้าวันไหน มาเรียกใช้บริการอิจิกะ ในการบริการ อิจิกะ ก็ยินดีจะ บริการให้เต็มที่เลยโว่ง ... อีกทั้งยังลดราคาอีกด้วย .... อ้ะ ... บัตรพวกนี้ อิจิกะทำมือเองนะ โว่ง เก็บไว้ดีๆนะ ...."

ผมเอ่ยด้วยรอยยิ้มหวานๆ แล้วค่อยๆยื่นบัตรออกมาแสดงให้ทุกๆคน

..... ไม่อยากจะบอกเลย....

ว่าผมฉีดน้ำหอมที่ใช้ร่วมกับแม่อยู่ ลงไปด้วย ...

"โอ้วววว!!"

"แหล่มไปเลย แบบนี้ก็เหมือนได้ลดราคา สองต่อเลย!! ทั้งบัตรสมาชิก ทั้งบัตรอิจิกะ สุดยอด"

"อย่างเจ๋งเลย .... แบบนี้ ต้องมาบ่อยๆแล้ว!"

"ใช้เมื่อไหร่ก็ได้ ที่อิจิกะทำงานเลยเหรอครับ!"

พวกชายที่กระสันในตัวผม ต่างดีใจกันจนออกนอกหน้า .....

เป็นไปตามแผนจริงๆ!!!!

ถึงจะเสียเงินที่ควรจะได้ไปหน่อย .... ไม่เป็นไร ... แค่ เงินที่จะได้หายไปครึ่งหนึ่ง แต่ถ้าเจ้าพวกนี้ พาเพื่อนๆมาด้วยก็เยี่ยมไปด้วยอีกเน้นปริมาณเข้าว่า เพราะเพื่อนๆที่เรียกใช้บริการเรา ก็ต้องจ่ายเพิ่มให้เราอีกอยู่ดี ...... เสียเล็กน้อย เพื่อสิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่าชัดๆ

หรือที่เรียกว่า ยิงปืนนัดเดียว ได้นกสองตัว....

ผมค่อยๆยิ้มหวานทำหน้าน้องหมาให้พวกเขามอง

โค้งตัวช้าๆ ... ให้เห็นร่องอกปลอมที่เหมือนของจริงสุดๆของผม ....

ก้มหัวให้นิดๆ หางส่ายไปมาดุกดิก .....

"ว่งโว่ง! ใช้เมื่อไหร่ก็ได้โว่ง.... ทุกๆท่านรับไปสิโว่ง!"

แล้วผมก็ตอบด้วยเสียงหญิงสาวสุดประทับใจให้พวกเขา

แล้วจุ้บบัตร ยื่นให้ ....

"รับทราบครับ!!!"

"ไว้จะมาใช้บริการใหม่นะอิจิกะ"

"ขอบคุณมากเลยนะอิจิกะจัง"

"ขอรับไปด้วยความเต็มใจเลย"

"จะมาใช้ทั้งเดือนเลย!"

เหล่าพวกหลงในความน่ารักจนลืมไปแล้วว่าผมก็แค่คนธรรมดา ที่แต่งตัวให้สวยเอ่ยด้วยรอยยิ้มหน้าบานๆ

รีบเข้ามาคว้า ใบที่ผมจุ้บกันใหญ่ บ้างก็ได้ปั้บ อาไปสูดดม ปุ้บเลย .....

หึๆๆ ... คึกๆๆ คึ้กคึกคื่อ ...

"โว่ง!! .... ยังไงต่อจากนี้ก็ฝากตัวด้วยนะโว่ง!"

"คร้าบ อิจิกะจัง"

......................................................

...................

เวลา 16.25 น.

เอาหละ หมดภารกิจในการขอโทษแล้ว ......ผมฝากบัตรลด 25% เอาไว้ให้พี่พนักงานคนอื่นแจก

สำหรับคนที่จะมาใช้บริการผมต่อจากนี้ไปจนถึง 3 ทุ่ม

แน่นอนว่า ที่ 3 วันนี้ ผมเลิกเวลานี้ก็เพื่อเลิกงานพร้อมแม่

แต่เพราะวันนี้ มีนัดหน่ะนะ ... คงต้องของลาสักหน่อย

ผมกลับเข้ามาหลังร้าน เพื่อมาหา แม่ของผม ที่นั่งดื่มน้ำพักผ่อนอยู่ ก่อนจะเข้าช่วง 17.00 น. ที่มีลูกค้ามาเยอะ

"วันนี้ ผมมีธุระนะครับแม่ .... แม่ทำงานถึงสามทุ่ม คงต้องให้เพื่อนร่วมงานไปส่งเหมือนเดิมก่อนนะครับ อาจจะมาพากลับบ้านไม่ทัน"

"เรียกคิทซึเนะคุงสิ! ก้าโอ"

แม่ผมหยุดดื่มน้ำ แล้วเอ่ยแยกเขี้ยว ส่ายหางจิ้งจอกไปมาฟุบๆฟับๆ .....

"นี่มันหลังร้านแล้วครับแม่"

ผมตอบแม่กลับไป ด้วยใบหน้ายิ้มๆ หางของผมก็ส่ายไปมาเช่นกัน

รู้สึกเหมือนเคยแกล้งก้าวเดินแบบนี้ไปแฮะ .... โดนแม่เล่นคืนซะงั้น

"ไม่ได้ๆ .... ต้องเข้าถึงบทบาททุกสถานการณ์ เข้าใจมั้ย ก้าโอ้!!!"

แม่ของผมกอดอกเอ่ยอย่างภาคภูมิใจ

ได้แม่ .... จะให้ผมเล่น ผมเล่นด้วย!

"...... โว่งงงง ..... อิจิกะเข้าใจแล้ว คิทซึเนะคุง โว่ง ..... ว่าแต่ ..... ถ้าอิจิกะ จะยืมชุดผู้หญิงของร้านใส่ออกไปข้างนอกจะได้มั้ย โว่ง!"

"..... ก้าโอ้ ..... ยืมได้ ร้านไม่ว่าหรอก แต่ถ้าเสียหาย ก็จ่ายหนักนะ ก้าโอ้! ....."

แม่ผมตอบกลับมาด้วยรอยยิ้ม ไม่สงสัยเลย ว่าผมจะเอาไปทำอะไร

หรือเอาไปเที่ยวไหน

คงเพราะแม่ค่อนข้างไว้ใจผมหละนะ

"รับทราบโว่ง!"

ผมยิ้มหวานตอบรับออกไป

โอเค .... ถูกต้องแล้วหละ .... ถ้ามันเสียก็ต้องจ่าย แต่ยืมกลับบ้านได้ไม่มีปัญหา ร้านนี้นี่ ใจดีแฮะ

ราคาก็คงไม่ใช่ถูกๆ เพราะเนื้อผ้าดีจริงๆ .....

แต่ไม่เป็นไร ...... คงไม่เกิน 2 พันหรอกมั้ง .... เพราะผม ... จะยืมชุดที่ราคาถูกที่สุดในที่นี้ไป ....

"ชุดไหนถูกสุดเหรอ คิทซึเนะคุง พอจะรู้มั้ยโว่ง!"

แล้วผมก็ตัดสินใจถามแม่ไปเอง

"ก้าโอ้ รู้สิ"

แล้วแม่ของผมก็ยิ้มหวานส่ายหาง

ก่อนจะลุกขึ้นเดินเข้าไปในห้องแต่งตัวขนาดใหญ่ ใกล้ๆกับหลังร้าน

แล้ว .... หยิบชุดเดินเอาออกมาให้ พร้อมเอ่ยเสียงดัง

"ชุดนี้เลย!!! ก้าโอ้!!!!!!"

"อึก ... นะ นั่นมัน!!!"

อืม ......... เป็นชุดที่ ............

น่าใส่จริงๆ ......

มั้ง

..................

......................................................

End Chap.28 ลงชื่อ 1^>w<^1-Ichika Desu-1^>w<^1