เวทยาลัย ศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา

ลำดับตอนที่ #227 : Chap.32-2 Mask ..... ........ ....ka!!!

Chap.32-2 Mask ..... ........ ....ka!!!

.........................................................................................

........................................................................................

.............................................................

................

กุ๊งกิ๊งๆๆๆๆๆๆๆ

"เนี้ยะๆๆๆ .. เนี้ยว ... ทำตัวเป็นเด็กน่ารักแล้วได้ของแถม ดีจริงๆน้า"

ฝ่าฟันนั้นวิ่งถือถุงน้ำผลไม้ไปพูดกับตัวเองไปอย่างสบายอารมณ์ไม่มีเหนื่อยล้า

ดูท่าพละกำลังของเขาจะเยอะจริงๆเลยหละ

- "ว้ากกกก!!! แย่แล้ว!" -

เสียงๆหนึ่ง ดังมาจากอีกฟากหนึ่ง ของสนามเด็กเล่น

"เสียงนี้ ... เสียงของเจ้าเก่ง .... นี่ หระ หรือว่า ... จะลากตัวของ.... อริสรามาอีกแล้ว"

ฝ่าฟันเอ่ยขึ้นกับตัวเอง แล้วรีบกำถุงแน่น

หูแมวของฝ่าฟันกระดิก กึกๆๆ อย่างไม่พึงพอใจ แล้วเดินไปดู ต้นเสียง

.....................

......

"ตะกี้โดนตัวอีอริสราด้วย!!!!!!!!"

เสียงของเด็กคนหนึ่งที่ฝ่าฟันรู้จักในนามเก่ง ซึ่งเป็นเด็กหน้าตาดี แต่ชอบแกล้งประจำห้องดังขึ้น

ในระหว่างที่ตัวของเก่งยืนอยู่กับกลุ่มเพื่อนอายุ 10 ถึง 12 ขวบ ด้วยกัน เป็นชาย 3 หญิง 4

ซึ่งเกาะกลุ่มทำท่าทีขยะแขยงแต่มีใบหน้าสนุกสนาน เบื้องหน้าเด็กผู้หญิงอีกคนหนึ่ง

แน่นอนว่าเด็กทั้งหมดนั้น คือเพื่อนร่วมชั้นของฝ่าฟัน

.....

เด็กผู้หญิงที่โดนล้อคนนั้น...เธอคือ อริสรา เด็กผู้หญิงสวมแว่นตาหนาเตอะ ผมยาวปรกหน้าเฉิ่มสุดๆ

แถมผิวยังมีตุ่มๆขึ้นเต็มตัวดูน่ารังเกียจ

เธอเป็นตัวโจ๊กประจำห้อง ที่จะโดนคนล้อและแกล้งบ่อยสุดๆ ด้วยเหตุที่เธอนั้น .....

ดูเหมือนซอมบี้ก็ไม่ใช่ ผีก็ไม่เชิง ตัวเชื้อโรคก็ใกล้เคียง เรียกว่า หน้าตาน่าเกลียดน่ากลัว ก็ว่าได้

และวิธีการล้อของเด็กๆก็คือ........

"ติดเชื้ออีอลิสราแล้ว!! หวายๆๆ .... แปะใครดีว้า เก๋มั้ย แปะเก๋เลย"

"อี๋!!! อย่าแปะต่อดิ ไม่เอาเชื้ออีอลิสรา หยะแหยง!!"

"งั้นแปะ น้ำตาลทรายแทน ฮ่าๆๆๆ"

"เหวยๆๆ เก่งอย่าแปะ อ้าก!!"

"ฮ่าๆๆๆๆ น้ำตาลทรายติดเชื้ออีอริสราแล้ว!!!"

"อย่าเข้ามาใกล้นะยัยตัวติดเชื้ออีอริสรา!!"

"หวายๆๆ หนีน้ำตาลทรายเร็ว!!! "

"กลับมาเลยยย มาติดเชื้อ!!อีอริสราซะ!!"

เสียงของเหล่าเพื่อนๆ ที่ทำท่าทีรังเกียจเมื่อมีใครสักคนไปโดนตัวของอริสรา ก็จะถือว่าติดเชื้อโรค

แล้ววิ่งเอาเชื้อไปแตะใส่คนอื่น เพื่อถือว่าเป็นการหายเชื้อโรคแล้ว และคนอื่นก็จะติดเชื้อต่อ

ซึ่งมันสนุกสนานโดยไร้เหตุผลมากๆ สำหรับเด็กๆ ...

แต่สำหรับอริสราแล้ว ..... เธอนั้นยอมมา เพราะ เก่งมักจะขโมยแว่นของเธอมาจากบ้านของเธอ

ถ้าเธอไม่ตามมาเอาก็จะมองอะไรไม่เห็น .... แต่เมื่อมาถึง ก็จะโดนแบบนี้ทุกครั้ง

".... ฮึก ... ฮึก .... ฝ่าฟัน .... ฮือออ ..... ฮือออ ฮึก ฮึก ฝ่าฟัน แง!!"

อริสราร้องไห้ออกมาอย่างเสียอกเสียใจ ร้องเรียกหาฝ่าฟัน

เป็นเพราะว่าที่โรงเรียนนั้น ฝ่าฟันคอยช่วยไม่ให้อริสราโดนแกล้งตลอด

จนตัวเขา ที่มีหน้าตาคล้ายแม่ แม้จะตัดผมสั้น โดนหาว่าเป็นไอ้ตุ๊ด ประจำๆ

"ฮ่าๆๆ ... ดูดิ เรียกฝ่าฟันอีกแล้วอะ"

"ฝ่าฟันมันไม่มาช่วยหรอก ฮ่าๆๆๆ"

"เรียกไอ้ตุ๊ดที่ติดเชื้อโรคเนี่ยนะ "

"แหมแต่ฝ่าฟันเขาเท่นะ"

"ช่ายๆ ฝ่าฟันทำตัวเท่ออกนะ"

"แต่ชั้นว่า ฝ่าฟันเป็นตุ๊ดนะ"

"ฮ่าๆๆฝ่าฟันหน่ะช่างมันเหอะ แต่ตอนนี้ เรามาเล่นเกมฆ่าเชื้อโรคกันดีกว่า"

"เอาเลยๆ!!"

"จัดการเลย!!!"

พวกเด็กๆเอ่ยอย่างขำขันกับตัวของอริสรา และฝ่าฟัน

"ฮื้อออออออ .... ไม่เอา ... อริสราไม่เล่น ฮื้ออ อริสราเล่นแต่กับฝ่าฟัน!!"

อริสราร้องไห้ใหญ่เธอกำชายเสื้อตัวเองแน่นอย่างเสียใจ

......

ฝ่าฟันเมื่อเห็นแบบนั้น ....

กุ้งกิ้งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!! ฝึบ!!!

เขาก็ต้องรีบวิ่งเข้ามายืนขวางระหว่างตัวอริสราและเพื่อนๆคนอื่นทันที

พร้อมกับเอ่ยไปด้วยท่าทางปัดป้องมือสุดเท่ราวพระเอกว่า

"หยุดเดี๋ยวนี้นะ!!! ห้ามแกล้งอริสรานะ!!!!"

แต่เสียงสุดน่ารักราวเด็กผู้หญิง....

เมื่อเด็กๆพวกนั้นเห็นฝ่าฟันเข้ามากลางวงพวกเขาก็เอ่ยกันอย่างสงสัยทันที

"หูแมว ... ? ชุดเมด แบบการ์ตูน?"

"ใครอะ?"

"รู้จักมั้ย?"

"ไม่อะ ... "

"แต่น่าจะเป็นพวกเด็กโตแล้ว ... ดูสิไว้ผมยาวถึงกลางหลังเลย"

"ใส่ชุดเหมือนในการ์ตูนดังที่ฉายตอนนี้เปี้ยบเลย!!"

"เออ ใช่จริงด้วย เหมือนจริงๆ..."

"..... ฮึก .. อึก ... อึก"

อริสรายืนร้องไห้น้ำตาไหลซึม อย่างเสียใจอยู่ ... อยู่ๆ มือที่เป็นตุ่มๆ ของเธอก็โดนจับเอาไว้

ทำให้เธอหยุดร้อง เหลือแต่ สะอึกสะอื้นนิดๆ พร้อมสีหน้างุนงง

"มะ ... ไม่รังเกียจ อริสรา?"

เธอเอ่ยเสียงสั่นๆ

ฝ่าฟันหันไปยิ้มให้กับอริสราที่จำตัวเองไม่ได้ ก่อนจะหันกลับมาจ้องเด็กๆพวกนั้น

"...จำชั้นไม่ได้หรือไงก็ชั้น ..... "

ฝ่าฟันนั้นเอ่ยกำลังจะบอกว่าตนเป็นใคร แต่เมื่อมองสายตาเพื่อนก็รู้สึกตัวว่า หางของเขาและหูกำลังขยับส่ายไปมาเป็นที่สนใจของเพื่อนมากๆ

ถ้าเขาบอกความจริงไปหละก็ .... โดนล้อทั้งโรงเรียนแน่! ..... คราวนี้ไม่ใช่แค่ตุ๊ดละ .... อาจจะหนักกว่านั้น

เขาจึงได้เปลี่ยนท่าที เลียนแบบการ์ตูน ในทันใด ราวกับ องค์ลง!!!

"... ชั้นหน่ะ!!! คือ ผู้ที่จะปกป้องเด็กๆที่โดนแกล้ง จากเด็กดื้อทุกๆคน !!!"

ฝ่าฟัน ที่เอ่ยดังนั้น ทำท่าทำทางเลียนแบบในการ์ตูนเป๊ะ ไม่ผิดเพี้ยน ก่อนจะก้มลงเอามือแตะพื้น

ตุบ!!

"หระ!! หรือว่า!!"

"หรือว่า!!!"

"หรือว่า!!!!!!!!"

เสียงของเหล่าเด็กๆ 7 คน เอ่ยอย่างตกใจ

"หน้ากากผู้ขับขี่ แมวเหมียว!!!"

"ใช่!!!! ชั้นคือ หน้ากากผู้ขับขี่แมวเหมียว หมายเลขหนึ่ง!!! อิจิกะ!!!! เนี้ยว!!!!"

ฝ่าฟันเอ่ยพร้อมทั้งลุกขึ้นกำมือแน่นเอ่ยด้วยเสียงหวานดังสนั่น

หางของอิจิกะตั้งตรงขนชูชัน เป็นที่ตื่นตาของอริสราที่ยืนด้านหลังมาก

"เอาหละ .... ถ้าพวกเธอไม่รีบถอยไปแต่โดยดีหละก็.... อิจิกะผู้นี้จะต้องจัดการพวกเธอ ด้วยเวทย์ธาตุดินแล้วนะ!เนี้ยว!!!!"

ตะลึง!!!

"เอ๋ นะ นักเวทย์ธาตุดินเหรอ แสดงว่าเป็นหน้ากากผู้ขับขี่แมวเหมียวจริงๆ"

"น่ากลัว ... ชั้นไม่อยากโดนจับแบบในการ์ตูนหรอกนะ!"

"อย่าเข้าไปยุ่งเลยดีกว่า"

"กะ กลับเถอะ"

พวกเด็กผู้หญิงเอ่ยสั่นกลัว พร้อมกับเด็กชายอีกคนที่กลัวเช่นกัน

แต่!

"... คะ ใครจะไปเชื่อว่าตัวจริงฟระ!! ลุยเลย!! ปังปิ้ง!!"

"เออ ลุยเลยเก่ง"

ปังปิ้งและเก่ง เอ่ยเสียงดัง แล้ววิ่งนำเข้าไปก่อน

"ระ ระวังนะ!!"

อริสราเอ่ยอย่างห่วงใย เสียงยังเครือๆสะอื้นในลำคออยู่

หน้ากากผู้ขับขี่แมวเหมียวเก๊พยักหน้าให้กับอริสรา แล้วเบี่ยงตัวทันที

"ฮึ .... ชั้นหละไม่อยากจะทำร้ายเด็กเลยจริงๆ แต่ช่วยไม่ได้ .... เอาไปเลย!! หมอกควันดินทราย! สลายความดื้อเด็กๆ เนี้ยว!!!!!!"

หน้ากากผู้ขับขี่แมวเหมียวเอ่ยเสียงดัง กระดิกหางและหู

ก่อนจะสะบัดมือ ทั้งสองข้างที่เคยกำเศษดินตอนก้มลงไปเมื่อครู่นี้ ขึ้นจนดินทรายฟุ้งกระจาย ใส่หน้าเด็กที่วิ่งเข้ามาทั้งสองคน

มันดูไร้สาระ และงี่เง่ามาก ..... แต่กับเด็กๆแล้ว

"โอ้ยยย ... อะไรเนี่ย!!"

"อ้ากกกกก!!! แสบตา"

เก่งกับปังปิ้งร้องตกใจ

"สุดยอดเลย เวทย์ธาตุดิน!"

เธอเอ่ยอย่างปราบปลื้ม ในการใช้ท่าหมอกควันดินทราย....

"นะ นักเวทย์ธาตุดิน!!! "

พวกเด็กๆคนอื่นที่ไม่ได้วิ่งเข้ามาต่างตกใจใหญ่ทีเดียว

แน่นอนว่าพวกเขา เป็นแค่เด็กสายสามัญที่ยังไม่เคยเรียนรู้เวทย์

ต้องกลัว พวกเด็กที่ใช้เวทย์ได้อยู่แล้วเป็นธรรมดา

แถมยังเชื่อหัวปักหัวปำจากชุดด้วยว่า ....

"เหวออออ หน้ากากผู้ขับขี่จริงๆด้วย หนีเร็ว!!!"

"หนีเร็วเข้าเดี๋ยวโดนจับนะ"

"หนีเร็วทุกๆคน!!"

"หนีๆๆๆๆ"

"โอ้ยยยย รอด้วยยยย รอด้วยยย!!"

"ยังแสบตาไม่หายเลย รอด้วย!"

พวกเด็กๆชายหญิง 7 คน รีบวิ่งหนีกันไปหมดทันทีที่เจอนักเวทย์ธาตุดินเก๊ ผนวกกับ หน้ากากผู้ขับขี่แมวเหมียวเก๊.....

.....

หน้ากากผู้ขับขี่แมวเหมียวยืนส่ายหางไปมา ดุกดิกๆมองเหล่าเด็ก 7 คน หนีไปหมดแล้ว

โดยที่มีอริสรายืนมองเหตุการณ์ทั้งหมดด้วยสายตาและท่าทาง ที่กำลังปลาบปลื้ม

ราวกับได้เห็นฮีโร่ผู้ช่วยเหลือตนเอง อีกคนหนึ่ง?

" ... นะ นักเวทย์ ธาตุดิน .... จริงๆเหรอ? ... มะ มาช่วย อริสราเดี๋ยว ... เดี๋ยวก็ติดเชื้ออริสราหรอก..."

เด็กแว่นผิวขรุขระเอ่ยเสียงสั่นหน้าแดงให้กับหน้ากากผู้ขับขี่นั้น

"เหมือนที่ฝ่าฟัน ชอบโดนล้อที่โรงเรียน .... ทั้งเชื้อโรค ทั้งตุ๊ด .... เพราะช่วยอริสราแท้ๆ .... อริสราไม่อยากให้มีคนโดนลูกหลง ..... "

"... บ้าเหรออริสรา .... ก็ชั้นนี่ไงเล่าฝ่าฟัน!!! "

หน้ากากผู้ขับขี่แมวเหมียวหันมาบอกว่าตนคือ ฝ่าฟันนั่นแหละ

"อะ ... แต่อย่าเอาไปบอกใครนะ! ไม่งั้นแย่เลย"

"เอ๋!!! มะ ไม่น่าเชื่อเลย .... ฝ่ะ ฝ่าฟันจริงๆเหรอ .....เหมือนผู้หญิงสวยมากกว่า! ... มะเหมือนลูกแมวด้วย!"

เด็กสาวแว่นผู้มีใบหน้า เป็นตุ่มสิวเละเต็มใบหน้าเอ่ยเขินอายเป็นที่สุด

".... ใช่แล้วหละ ....จะไม่เชื่อ .... ก็ได้นะ ... จะไม่เชื่อในภาพที่เห็นก็ได้ .... แต่จงเชื่อในตัวชั้นซะ !!.... ถ้าใครแกล้งเธออีกหละก็ .... เรียกชั้นได้ทุกเวลาเลย ..... อริสรา ชั้นทำงานอยู่แถวนี้เองแหละ ....โทรมาก็ได้นะ!"

ฝ่าฟันเอ่ยด้วยรอยยิ้มของเด็กสาว? อันแสนน่ารัก พร้อมหูและหางกระดิก แล้วชูนิ้วโป้งขึ้นมาชี้ใส่ตัวเอง

อริสราหน้าแดง ...... แดงกร่ำ ... จนแทบจะอดใจไม่ไหว .... จนอยากจะกอดฝ่าฟัน

แต่ต้องรักษาระยะห่างเพราะผิวอันน่ารังเกียจของตน.....

ความรู้สึกอะไรสักอย่าง ... ที่มันพลั่งพรูเข้ามาในหัวใจ ยิ่งเสียกว่าเดิม ที่เธอไม่เข้าใจตอนนี้

จากรู้สึกปลื้มฝ่าฟัน และปลื้มฮีโร่ที่ช่วยคนนี้

พอมันรวมกันร่วมกับคำพูดสุดเท่นั่นแล้ว ..... มันกลับทำให้เธอ .... รู้สึกได้ถึง ..... หัวใจที่เต้นแรงและสูบฉีด

ราวกับจะระเบิดออกมา ....

ทั้งในนิสัย ทั้งความดี ทั้งใบหน้าอันสวย ทั้งหูและหาง ของฝ่าฟัน ที่ยืนเบื้องหน้า ....

"..... อะ .... อื้อ ..... ขะ ขอบพระคุณมากๆเลยนะ .... ฝ่าฟัน ....."

".... ฮะๆ .... ไม่เป็นไร ... เอ้านี่ ... เอาน้ำผลไม้ไปดื่ม ...."

ฝ่าฟันเอ่ย แล้ว ใช้มือจับถุง ดันเอากล่องน้ำผลไม้ให้ เพราะมือเขาเปื้อนอยู่ เลยไม่ใช้มือจับตรงๆ

"ไม่ได้รังเกียจนะ แต่มือชั้นเปื้อนดินหน่ะ .... คงไม่โกรธใช่มั้ย"

"มะ ไม่หรอก .... แต่ .... ?"

อริสราเอ่ยไม่กล้าเอาน้ำขวดนั้น

"เอาไปเถอะน่า ... แล้วกลับบ้านเลย หรือจะไปเล่นด้วยกันกับชั้น ก้าวเดินและเพื่อนคนอื่นอีกคนไหมหละ"

ฝ่าฟันเอ่ยยิ้มหวานสอบถามเธอ

"มะ ไม่เป็นไร .... เดี๋ยวรีบกลับบ้านแล้วหละ .... สะ ส่วน น้ำผลไม้นี่ ขอบคุณนะ"

อริสราบอกด้วยรอยยิ้ม สั่นไหว

"อืม ... งั้นเจอกันวันหลัง มีอะไรโทรมาคุยได้เลยนะ ... ส่วนที่โรงเรียนยังไงเราก็นั่งข้างๆกันอยู่แล้วไม่มีปัญหา"

ฝ่าฟันเอ่ยบอกด้วยท่าทางสุดน่ารัก ยิ้มหวานมองตรงไปยังใบหน้าขรุขระของอริสรา

เขาคิดอะไรอยู่นะ เวลามองใบหน้าอันน่ารักเกียจนั้นอยู่

...........

.............................

.........

นั่นสินะ ... ในตอนนั้น .... เราคิดยังไงกับอริสราอยู่ .....

เราคิดว่า เธอน่าสงสารเหรอ ..... ไม่ใช่

เราแค่คิดว่า ตัวตนของเธอคนนั้นต้องเป็นคนดีและงดงามแน่ๆ ....

"..... คิก ....."

อยู่ๆอริสรา ก็ยิ้ม .... แล้วหันมาหา ผม .... ที่เป็นเหมือนวิญญาณยืนมองเธออยู่

ส่วนภาพอื่นๆ กลับหยุดนิ่ง แม้แต่ตัวผมในวัยเด็กเอง

อะไรกัน? ..... เกิดอะไรขึ้น

อริสราค่อยๆเดินเข้ามาหา .... แล้วใช้มือ .... จิกเข้าช่วงหน้าอกของตัวเอง...

ฉวก!!!

เลือดนั้นไหลพุ่งกระเซ็นออกมาจากช่วงอกของเธอ ....

"เห้ย .... "

ผมเอ่ยร้องออกมาเสียงหลัง ก่อนจะถอยหลังไป 3 ก้าว

อริสราแสยะยิ้ม แล้วค่อยๆแหกอกของเธอช้าๆ ..... พร้อมกับมีอะไรบางอย่างโผล่ออกมาจากด้านใน

แล้วเอ่ยพร้อมๆกันเสียงดังลั่น ทั้ง สิ่งนั้น และตัวเธอ

"จงกลายเป็นลูกแมวน้อยของชั้นซะ!!! ฝ่าฟัน!!!!!!!"

ก่อนมือจะฉีกอก แหวกร่างกายเด็กขาดกระเซ็นเลือดทะลักไส้พุ่ง ....

ฉวกกกกกกกกก!!!

และทำให้ผมได้เห็น ... อลิช .... โผล่พ้นออกมา

"ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!"

ผมตกใจล้มลงทันที ...

และ ....

.......................

.........

...

.........................................................................................

........................................................................................

.........................................................................................

........................................................................................

....................................................

.....................

ภาพนั้นมันน่าตกใจมาก!!!

"ว้ากกกกกกกกกก!!!"

ผมตกใจดันตัวลุกขึ้นมา จากผ้าห่มทันที ....ระหว่างร้องเสียงหลง หูตั้งหางชี้

"อะ ... อะ? ....แฮ่ก ... ฝะ ฝันร้ายหรอกเหรอ .... "

บ้าจริง ... เพราะได้รู้ว่า อริสราคือ อลิช .... ก็เก็บมาฝันใหญ่เลย ....

ปวดหัวตึ้บๆจริงๆ

"อ้ะ ตื่นแล้วเหรอฝ่าฟัน!... "

เสียงของแม่ดังขึ้นมา ในขณะที่กำลังยืนบนเก้าอี้เพื่อต่อตัวเองให้สูง จะได้ทำครัวได้

"หึบ!"

แม่ทำเสียงบางอย่างระหว่างวางของ ก่อนที่แม่จะหันมากอดอกอมลมแก้มป่อง

"... นี่แม่ตื่นแล้วเหรอ? อะ..."

ผมถามแม่ออกไป....แต่ก็ต้องชะงัก เมื่อเห็นอาการท่าทางของแม่ ... ที่มองผมในสภาพแมวเหมียวอิจิกะนี่

คงจะมีคำถามเยอะเลยสินะ ....

หวังว่า ... เรื่องที่แม่จะถาม หวังว่าคงจะไม่ใช่เรื่องเมื่อคืนหรอกนะ...

เราก็ดัน .... อยู่ในสภาพหางและหู แถมนมด้วย เสียงอีก...

"ฮึ่ม ตื่นแล้วสิ ...... แม่ตกใจมากเลยนะ ตื่นขึ้นมาแล้วเห็นฝ่าฟันนอนข้างๆ ไม่ห่มผ้า เดี๋ยวก็เป็นหวัดแย่หรอก!"

อ้าว ... ไม่ถามแฮะ.. มาห่วงสุขภาพเราซะงั้น ....

"... ฮะๆ ... โทษทีครับแม่ .... พอดี กลับมาแล้วเห็นแม่นอนหลับอยู่ที่พื้น ... กลัวว่าจะเป็นอาการนั้นอีกแล้ว..."

ผมหัวเราะแหยๆกลับไป แล้วเปลี่ยนเรื่องทันที

"... อืม .... คิดว่าน่าจะเป็นอาการนั้นนั่นแหละ ..... "

แม่เอ่ยตอบพยักหน้า ให้กับผม ...... แล้วหันกลับไปทำครัวต่อ

"ทีหลัง ห้ามนอนไม่ห่มผ้านะ เดี๋ยวเป็นหวัด"

"คร้าบ ..... "

ผมตอบรับ .... แล้วมองแผ่นหลังอันเล็กราวเด็กประถมของแม่ ...

อ่า ... ใช่ ....

ที่ผมเอาตัวเข้าไปเสียงจนเกิดเรื่อง

ก็เพราะ ... อยากจะรู้ว่า ยาพวกนั้น มันมีส่วนอะไรทำให้แม่มีอาการนี้มั้ยด้วยแหละ...

และยังมีอีก ราวๆ 4 ถึง 5 อย่าง ... ที่ผมอยากรู้ และอยากได้ จากกลุ่มยาพวกนั้น...

และ แม้ว่าจะพ่ายแพ้ให้กับอลิช หรือ อริสราไปในเรื่องการหลอกถามข้อมูลล้วนๆ

แต่ตอนนี้ ... เรากำลังกลายเป็น .... ตัวรับข้อมูลชั้นดีเลยต่างหาก ....

ได้แต่หวังว่า .... วันนี้ อริสราจะมาปลดคำสั่งให้ผม ... ก่อนที่ผมจะเจอหนิง ที่น่าจะมาในวันนี้ด้วยหละนะ

"นี่เพิ่ง ตีห้ากว่าๆเองนะ ฝ่าฟัน นอนก่อนก็ได้ ... เดี๋ยวหกโมงครึ่งแม่ปลุก"

คุณแม่เอ่ยบอกผม

"ไม่เป็นไรครับแม่ ..... เดี๋ยวผมจะดูอนิเมะแนวสาวน้อยนักรบ .... จะได้เอาไปฝึกใช้ในวันนี้ได้"

ผมบอกแม่ออกไป .... ก่อนจะหันไปกดเปิดคอมทันที ...

....................

แต่สิ่งที่ผมหวังเอาไว้ ว่าให้ อริสรามาปลดคำสั่งให้ผม .... มันเป็นสิ่งที่ไม่น่าหวังเลยจริงๆ

หากผมจะได้รู้ว่า .... เวลาต่อจากนี้ไป จะเกิดอะไรขึ้น

.................................

....................................................................

End Chap.32-2 Mask Rider Neko .... Ichika!!!