เวทยาลัย ศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา

ลำดับตอนที่ #230 : Chap.34-1 รับไปซะ!!!!!!! เวทย์...ธาตุระดับสูง!!! ที่ชั้นซ่อนเอาไว้!!!

Chap.34-1 รับไปซะ!!!!!!! เวทย์...ธาตุระดับสูง!!! ที่ชั้นซ่อนเอาไว้!!!

.........................................................................................

.........................................................................................

................................................

............

เวทศักราช 398 / 04 / 16

เวลา 9.22 น.

ภายในเขตย่านการค้า

ภายร้าน สาวในฝันบุฟเฟ่

ณ มุม อาหารจานเดี่ยว

ที่มีลูกค้า นั่งอยู่เพียงโต๊ะเดียว

และเป็นหญิงสาวแสนสวยทั้งหมด 4 คนเลยด้วย

"งั้น .... อิจิกะจะไปฉั่งอาหาร และเตรียมเครื่องดื่มฉุดแฉนอะหย่อยมาให้พี่ฉาวทั้งฉี่คนนะคะ ... ยอแปบเดียวค่ะ"

.......

และอีก 1 น้องสาว ?ผู้โดนจองตัว 2 ชั่วโมงเต็ม ที่ตอนนี้กำลังเดินออกจากโต๊ะเพื่อไปสั่งออเดอร์

อา... จะว่ายังไงดีหละ .... ผมคิดว่า นี่คือสถานการณ์ที่เลวร้ายสถานการณ์หนึ่ง

ถึงจะน้อยกว่า เมื่อคืนที่ผ่านมาก็ตาม

ออ... และผมก็คือน้องสาวคนนั้นเอง .... เหอะๆ

"อื้ม"

ทั้งสี่คนมองตามผมแล้วตอบรับ ... ก่อนจะหันมาจ้องหน้ากันเอง

"ค่ะ... พี่ฉาว"

ผมก็ยิ้มหวานตอบรับออกไปเช่นกัน

บรรยากาศมันแปลกๆ ... แม้จะหลบออกมาพักหายใจได้แปบหนึ่งก็เถอะ ...

แต่มันก็อดไม่ได้ที่จะหันกลับไปมองเป็นระยะๆ ....

........................................

หญิงสาวทั้ง 4 นั่งเงียบจ้องหน้ากันเอง ....... นิ่งๆ .... นิ่งๆ

....10 วินาทีผ่านไป ....

อลิซ ก็เริ่มขยับเอาแขนขึ้นมาวางบนโต๊ะ พร้อมเริ่มเปิดประเด็นคนแรก ด้วยมิตรภาพ

ที่ผมเชื่อว่าต้องมีอะไรแอบแฝง....

"ชั้นชื่ออลิซ.....ยินดีที่ได้รู้จักนะ ทั้งสามคน"

ดึ๋ง ...

เมย์ที่นั่งข้างๆอลิซขยับกายเล็กน้อย หันไปตอบรับอลิซ

"ชั้นเมย์....  ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันอลิซ .."

แล้วหันกลับไปหาฝ้ายพร้อมเอ่ย โดยไม่สนใจที่จะพูดกับหนิงเลย

"ยินดีที่ได้รู้จักนะ ... เธอ....ที่ผมสั้นๆหน่ะ"

เริ่มมาก็โจมตีใส่หนิงเลยเรอะ เมย์!! ตอนแรกยังดูเหมือนมีน้ำใจให้แท้ๆ!

หรือจริงๆ เพราะรู้จักกันอยู่แล้ว เลยไม่แนะนำตัวกัน

"ยินดีที่ได้รู้จักทั้งสองคน ชั้นฝ้าย เป็นตัวสำรองในทีมศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยาและ เป็นเพื่อนกับฝ่าฟัน ที่ตอนนี้ทำงานเป็นอิจิกะหน่ะ"

ฝ้ายตอบทั้งสองคนออกไปพร้อมรอยยิ้มแห่งมิตรภาพระหว่างค่อยๆขยับตัว

ถอดชุดผ้าคลุมดำออกเพื่อพับเก็บ

ฝ้ายนี่ปกติแฮะ .... ค่อยยังชั่วหน่อย

แต่สงสัยจริงๆ ไหงใส่ชุดผ้าคลุมดำ มีฮู้ดมาที่ร้านอาหารหละนั่นฝนก็ไม่ตก

.....คันปากอยากถามจริงๆ ให้ตายเหอะ

"ชั้นหนิง ..... ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ คุณอลิซ .... "

หนิงเอ่ยตอบรับอลิซ แล้วหยุดเหลือบมองเมย์ด้วยสายตาจิกกัดแปบหนึ่งก่อนจะหันมาเอ่ยต่อกับอลิซ

"ชั้นจำคุณอลิซได้ ..... เมื่อการแข่งครั้งที่แล้ว สุดยอดเลยนะคะที่สามารถล้มวัวได้!"

นั่นไง โจมตีแล้ว!!! หนิง โจมตีไปแล้ว!!!!

ไม่อยากจะให้มันมีอะไรรุนแรงกว่านี้เลยเว้ย ..... พี่พนักงานครับ รีบๆชงน้ำสิครับ!!! จะรีบกลับไป

"......หืม? ล้มวัว?"

อลิซทำหน้างงแล้วนึกสักพัก ....

อลิซ!! เธอไม่รู้จริงๆเรอะ เห็นเป็นพวกไหวพริบดีขนาดนั้น จะทำเป็นไม่รู้จริงๆเรอะ

ว่าวัวหน่ะ หมายถึงใคร .....

ดึ๋ง....

เมย์กระเด้งกายขึ้น กอดอก มองหน้าหนิงกลับ

"แหม ...... ยังไม่ทันไร ก็กัดชั้นแล้วเหรอ .... ไม่รู้จักโตซะเลยนะ .... ระดับเวทยาลัยกันแล้วนะ"

ท่าทางเมย์จะรู้ตัวไวไม่น้อย

"เธอนั่นแหละ ..... คิดอะไรอยู่.... ถึงได้มาตามตัวฝ่า ..... อิจิกะแบบนี้!"

หนิงเอ่ยโวยออกมาอย่างไม่พอใจกลับไป

ไม่ๆๆ พวกเธอทั้งคู่นั่นแหละ โตๆกันแล้ว .... .จะทะเลาะกันทำไม

เหตุผล ก็เพราะการแข่งนั่น และเพราะเราด้วยหรือป่าวเนี่ย

ดึ๋ง....

"แล้วจะทำไมหละ!! ผิดตรงไหนที่จะมาหาเพื่อนหน่ะ .... เธอสิ ไม่เห็นจะรู้เลยว่า อิจิกะคือฝ่าฟัน ทำมาเป็นพูดดี"

เมย์เอ่ยย้อนกลับใส่หนิงเต็มๆ

"อ๋อ ... วัวสินะ .... เข้าใจหละ"

อลิซทุบมือแสดงความเข้าใจหลังจากมองบางอย่างกระเด้งไปสองรอบติดกัน

"ใครจะไปคิดว่า อิจิกะ จะเป็นฝ่าฟันกันเล่า!!"

หนิงเอ่ยโวยต่ออย่างอดไม่ได้ ก่อนจะนึกอะไรออกมาได้แล้วโวยต่อ

"เดี๋ยวก่อนนะ เธอเป็นเพื่อนกับฝ่าฟันตั้งแต่เมื่อไหร่!!! เป็นศัตรูกันชัดๆเลยไม่ใช่หรือไง!"

ดึ๋ง...

เมย์ยิ้มเหมือนผู้กำชัยอีกรอบกระเด้งตัวภาคภูมิใจ

"ฮึ .... นั่นมันก็แค่การกีฬา เธอนี่มันเจ้าคิดเจ้าแค้นจริงๆเลยนะ"

"วะ ว่าไงนะ!"

หนิงเริ่มมีอารมณ์มากขึ้นกัดฟันกรอด จ้องมองด้วยดวงตาแห่งการฆ่าฟัน

"แหม จะห้ามยังไงหละเนี่ย"

อลิซยิ้ม เอ่ยออกมา แบบนั้น แต่ไม่ห้ามอะไร

"หนิงใจเย็นๆสิ ..... อารมณ์ร้อนไปไม่ช่วยอะไรนะ ค่อยๆพูดกันดีกว่า ... มันแค่การกีฬานะเรื่องนั้น ส่วนอีกเรื่อง ก็เป็นเรื่องของเวลา ....ที่จะต้องพิสูจน์ด้วยความพยายามและความอดทน"

ฝ้ายรีบเอามือจับไหล่หนิงให้ใจเย็นลงพร้อมเอ่ยอธิบาย

"อึก อืม .... โทษที"

หนิงที่ได้ยินคำพูดเตือนสติของฝ้าย ก็เงียบในทันควัน

"..... ชั้นก็เช่นกัน ... โทษด้วยนะ ที่อารมณ์ร้อนไปหน่อย"

เมย์ยิ้มให้ฝ้าย เอ่ยรับ ...

ฝ้าย!! สุดยอดเลย!! เกินคาดนะเนี่ย เล่นเอาจำภาพตอนเป็นแวมไพร์หมาบ๊อกๆ ไม่ได้เลย....

จบประเด็นได้เร็วจริงๆ ... ว่าแต่ส่วนอีกเรื่องนี่มันเรื่องอะไร....

....

แต่ก็เพราะแบบนั้น .... โต๊ะของทั้ง 4 คน เลยกลับมาเงียบกริบอีกรอบ

........................

ผม ... ที่ได้ยินทุกอย่างเพราะ เหลือบมองและแอบฟังเป็นระยะๆ ระหว่างเดินไปออเดอร์อาหารก็ได้แต่ต้องเตรียมใจอยู่พักใหญ่ ....

บอกตรงๆเลยว่า ไม่รู้พอถอดชุดกลับไปเป็นชายแล้ว จะเข้าหน้ากันกับฝ้ายและหนิงติดไหม ....

แต่มันก็มีแต่จะต้องทำไม่ใช่หรือไงฟระ!! โถ่เอ้ย!!!

ห้ามทิ้งความเป็นมืออาชีพไปนะเว้ยตรู!!

......

เลิกคิดเรื่องตัวเองได้สักที ... ได้เวลาเดินกลับไปหาทั้งสี่คนแล้ว...

มีเรื่องหนึ่ง ที่ผมจะต้องทำก่อนที่จะเริ่มเรื่องอื่นๆต่อ

กึกๆๆ ....

ผมเดินถือถาดน้ำ กลับมาช้าๆ ... แล้วก็ต้องชะงัก

ถึงแม้ว่าสงครามจะจบไปแล้วก็ตาม ... แต่เหมือนการต่อสู้จะยังไม่จบลง....

ไหงมันเป็นแบบนั้นไปได้ฟระ อุตส่าห์สบายใจแล้วแท้ๆเลยนะเฟ้ย!!!

.......

สายตาแห่งหญิงสาว อันแสนน่ากลัว กำลังจ้องมองกันและกันอยู่

ผมรับรู้และสัมผัสได้ เพราะมันเล่นเอาขนลุก

แต่กระนั้นแล้วผมก็ต้องเก็บอาการเอาไว้

......

และเอ่ยออกไป พร้อมกระดิกหาง วางแก้วน้ำของแต่ละคนให้ตรงที่

"กลับมาแย้วค่ะ พี่ฉาวทั้งฉี่คน ..... นี่ค่ะชานมของพี่หนิง ..... โกโก้นมของพี่ฝ้าย ..... คายาเมลช็อกโก้ของพี่เมย์ แย้วก็ ไอศครีมรัมเรซินโซดา ของพี่อยิซ"

"..... ขอบใจนะ ....."

ทั้งสี่คนหันมาตอบรับให้ผม  แล้วเริ่มจ้องมอง ตัวผมแทน ...

อะ ... อายชิบเลยเว้ย

แต่ ตอนนี้ ... ต้องคุยกับอลิซก่อน ....

"เริ่มอะไรก่อนดีเหรอ อลิซ... ฝ้าย?"

เมย์เอ่ยถามทั้งสองคนโดยไม่ได้ถามหนิงไปแหละนะ .....

"จะเริ่มจากอะไรก่อนดีหละ .... ไม่รู้จะเริ่มยังไงเลย.... พอดีเพิ่งเคยใช้บริการแบบนี้ครั้งแรก ถึงจะเคยมารอบนึงแล้วก็เถอะ..."

ฝ้ายเอ่ยออกมายิ้มแหยๆ ให้กับผม แล้วหันไปมองหน้าคนอื่น

".... มะ ไม่รู้เหมือนกันฝ้าย ชั้นก็ไม่รู้จะสั่งอะไร .... มะ มันสั่งอะไรได้บ้างเหรอคะคุณอลิซ"

หนิงตอบรับฝ้าย ....โดยไม่สนใจเมย์เช่นกัน

"ก็คง .... "

อลิซกำลังจะเอ่ยบอก ....

แต่ผมก็รีบขัดเธอเข้าในทันที ...

"พี่อยิซคะ ..... ที่เมื่อกี้อยากเข้าห้องน้ำ ใช่ไหมคะ?"

ผมเอ่ยเสียงหวานแสนประทับใจออกมาแล้วกระดิกหางไปมาดุกดิก

"เอ๋?"

อลิซเอ่ยออกมาทันที

"อิจิกะยินดีจะนำทางไปห้องน้ำค่ะ พี่อยิซ.... เดี๋ยวอิจิกะจะพาพี่อยิซ ไปเข้าห้องน้ำเองค่ะ"

ผมเอ่ยต่อเสียงน่ารักพลางยื่นคู่มือใช้งานพนักงานในร้านให้ทั้งสามคน

แล้วเอื้อมมือซ้ายเข้าจับมือของอลิซดึงขึ้น

"พี่ฉาวทั้งฉามอ่านวิธีการใช้งานไปพลางๆก่อนนะคะ ... เดี๋ยวหนูพาพี่อยิซกลับมาค่ะ ...แปปเดียว"

ผมเอ่ยตามหลัง ระหว่างเอามือขวาขึ้นมากุมแก้มส่ายตัวไปมาดุกดิกๆ

"อึก น่ารัก ...ยะ อยากได้น้องอิจิกะกลับบ้าน ..."

เมย์รับดาเมจเข้าไปพลางเอามือปิดจมูกอีกรอบ

"นะ น่าร้าก ...... ได้เลย ... จะรีบทำความเข้าใจนะน้องอิจิกะ"

ฝ้ายทำตาเป็นประกายปิ้งๆ สนใจในท่าทีผมใหญ่ ราวกับนึกว่าผมเป็นน้องสาวไปแล้วจริงๆ

"ระ รีบกลับมาแล้วกัน"

หนิงถึงกับหน้าแดงเบือนหน้าหนีเลยทีเดียว

"......"

ส่วนอลิซยิ้มออกมา เหมือนรู้แล้วหละ ว่าผมจะคุยกับเธอ

"ค่า .... เดี๋ยวกลับมานะคะ"

ผมเอ่ยรับแล้วมองหน้าอลิซ

"ไปกันเถอะค่ะ พี่อยิซ"

".... อื้ม...."

...................................

แล้วพวกเราก็มายืน หน้ามุม ทางเดินก่อนเข้าห้องน้ำ

"เอาหละ .... มีเรื่องจะคุยสินะ ... น้องอิจิกะที่น่ารัก...."

อลิซเอ่ยก่อนอกมองหน้าผมด้วยรอยยิ้มแสยะ ....

เธอรู้ดี ว่าผมลากเธอมามุมนี้ เพื่อจะพูดด้วย

"คงจะรู้สินะ .... ว่าชั้นกับเธอมันอยู่คนละตำแหน่งที่จะตกลงโดยไม่มีข้อแลกเปลี่ยน"

หึ .... อลิซ ..... เธอนี่ร้ายไม่เบาเลยนะ ....

แต่ .... ได้เวลาคุยกับเธอแล้ว ......

ผมจะต้องห้ามเธอออกไปไม่ให้เธอทำร้ายคนอื่นๆ นอกจากผม ...

ถึงจะรู้ว่าสู้ไม่ได้ก็เถอะ .... แต่ก็มีแต่ต้องสู้เท่านั้น

ใช่ .... ชั้นจะจัดการเธอเองอลิซ.....

ชั้นจะ.... ใช้ความเป็นลูกผู้ชายของชั้นทั้งหมดสู้กับเธอ!!!

ผมยืดตัวตรง .... ทำหน้าจริงจัง ...... แล้ว..เบี่ยงตัวเล็กน้อย ตั้งท่า

"เอาหละนะ ....."

"โอ้ะ .... โอ .... จะสู้กันในร้านเลยหรือไง....."

อลิซนั้นยิ้มแสยะออกมา ..... อีกระรอก และดูเหมือนจะมั่นใจกว่าเดิม

"ชั้นควบคุมเธอได้นะ .... แถมพลังเวทย์คนละชั้นหน่ะ .... ไม่มีทางที่จะ .........."

หึ ..... พูดดีไปเถอะ..... แต่ชั้นไม่ปล่อยให้เธอพูดจบหรอกอลิซ ...

เธอจะดูถูกชั้นมากไปแล้วอลิซ

ถึงระดับธาตุดิน ที่ชั้นมีจะต่ำเตี้ยเรี่ยดินแค่ไหนก็เถอะ...

แต่ธาตุลับนี้หน่ะ .... ชั้นไม่ได้กระจอกๆนะจะบอกให้ ....

รับไปซะ!!!!!!! เวทย์อีกธาตุระดับสูง!!! ที่ชั้นซ่อนเอาไว้!!!

ไม้ตายระดับ 4!!!!

ย้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

.................................

.........

ฟุบ!!!!!

"ขอย้องหยะค่ะ! พี่อยิซ! ...ยะ อย่าทำอะไยพวกเขาเยยนะคะ .... แค่หนูคนเดียวก็พอแย้ว ... ได้โปรดเถอะค่ะ!"

ผมเอ่ยออกไป ด้วยใบหน้าเหมือนเด็กที่ขอร้องผู้ใหญ่อย่างจริงจัง กุมมือตนเองไว้ที่อก หางแหละหูแมว กระดิกส่ายไปมา ที่เบี่ยงตัวเล็กน้อย เพื่อให้เห็นสะโพกและกระโปรงที่ส่ายได้ชัดเจนขึ้น

"อะ อึก...."

อลิซถึงกับหน้าแดงผงะเล็กน้อยกับท่าทีของผม ที่ผิดจากที่เธอคิด

.... คึ้กคึกคื่อ ....

..... เยี่ยมไปเลย ....

"นะคะ พี่อยิซ .... ดะ ได้โปรดเถอะค่ะ.... น้าค้า.... พี่อยิซขา!! อิจิกะขอย้อง"

ผมขอร้องต่อเนื่องส่ายร่างกายหลับตา หางและหูกระดิกดุ้กดิ้ก

โจมตีด้วยความน่ารัก ประดุจดั่งธาตุไฟ!!! ที่จะเผาผลาญหัวใจเธอให้ละลายมอดไหม้

นี่คือ การโจมตี ระดับเลเวล 4 เลยนะจะบอกให้!!

นี่หละ!!! ธาตุลับที่ตรูปิดบังเอาไว้ มานานแสนนาน.....

 "พะ พะ ... พอแล้วน่า ไอ้นั่นมันใช้ใส่คนอื่นอีกไม่ได้แล้วหละ ก็มันมีข้อเสียคือ ต้องแบ่งพลังประจุเกินครึ่งหนึ่งของตนเองไปใส่ยา เพื่อจะให้คู่ที่เคยยอมรับมาเป็นพาร์ทเนอร์ ทานนะ ชั้นใช้ใส่คนอื่นไม่ได้อีกแล้วหละ....."

อลิซเอ่ยปัดป้องมือไปมาหน้าแดงแปร๊ดไปหมดเผลอหลุดร่ายยาวออกมาเลยทีเดียว

เห้ย .. คะ คายความลับออกมาแล้ว ....

ตรูเคยไปยอมรับเป็นพาร์ทเนอร์หล่อนเมื่อไหร่...

ไอ้นั่นที่ว่า ก็ยาที่ใช้ใส่เราสินะ ....

ยาบ้าอะไรเนี่ย ..... แล้วแบ่งประจุเกินครึ่ง?มาเพื่อคุมตรูเนี่ยนะ

คุ้มรึไง เอาประจุเวทย์ตั้งครึ่งหนึ่งมาใช้คุมชั้น ....

"เอ๋ ... ยะ ยังไงเหรอคะ พี่จ๋า .... บะ บอกอิจิกะหน่อยนะคะ ... น้าค้า ....."

ผมเอ่ยแล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้ขึ้น ... และใกล้ขึ้น

"กะ ... ก็"

อลิซเริ่ม หน้าแดงมากขึ้น ถอยนิดๆ

"อึก .... พอเลยอิจิกะ คิดจะโจมตีชั้นด้วยความน่ารักแล้วคิดจะล้วงความลับตรงนี้เรอะ ... "

ชิ รู้ตัวจนได้

"ปะ ... ป่าวนะคะ ... ก็อิจิกะฉงฉัยนี่นา .... ขอโทษจริงๆค่ะ พี่อยิซ...."

ผมเอ่ยออกไป แล้วก้มหัวขอโทษ หางส่ายไปมา ก่อนจะเงยหน้ามอง ส่งสายตาขอโทษอย่างน่ารัก

เผาผลาญเธอด้วยธาตุไฟทำร้ายหัวใจอย่างต่อเนื่อง

เธอผงะ อีกหน่อย กับท่าทางของผม ... แต่ก็รีบกำมือเอาไว้

"อึก.... ฮึ ... ยะ ยกโทษให้ .... ส่วนไอ้เรื่องนั้นชั้นบอกแน่ .... แต่ไม่ใช่ตรงนี้....... สงสัยคงต้องสั่งน้องอิจิกะเอาไว้ ซะแล้วสิ ..... เดี๋ยวจะโจมตีชั้น จนชั้นเผลออีก"

นั่นไง .... เรายังทำตัวน่ารักไม่พอ เพราะไม่ได้ใช้ท่าไม้ตายขั้นสุดยอด.....

แย่จริง ... คงจะไม่ทันแล้ว ..... แต่ก็ดีแล้วหละ ที่เธอไม่คิดจะทำอะไรคนอื่นอีก

"คะ .... ยะ ยงโทษหนู ตะ ตามแต่ฉมควรได้เยยค่ะ... พี่อยิซ"

ผมตอบออกไปแบบนั้นแหละ .... หวังว่า เธอจะลดโทษให้สักหน่อย

ขอเหอะ อย่าสั่งอะไรตรูแปลกๆนะเฟ้ย

"อะ ... อื้ม ... นะ น่ารักจริงๆ ... แต่ไม่คิดลดโทษให้หรอกนะ.... "

อลิซเม้มปากกุมมือหน้าแดงเอ่ย

งะ ไหงงั้นเล่า

จะ จะสั่งอะไรฟระ

"อึก..."

ผมกลืนน้ำลายอึกหนึ่ง บ้าจริง ไม่น่าใช้ ธาตุลับ ในระดับ สูง

และใช้ไม้ตายแค่เลเวล 4 เลย... รู้ งี้ใช้ระดับสูง เลเวล 10 หรือระดับสูงสุด เลเวล1 ไปเลยดีกว่า บ้าเอ้ย...

หนืด....

เสียงน้ำลายอลิซ ยืดออกมานิดหน่อยออกมาจากใบหน้าสวยๆของเธอ

"อึก ซึบ... อืมมม"

อลิซกลืนน้ำลายเช่นกันระหว่างมองหน้าผม แล้วเอามือขึ้นมาเช็ดน้ำลายไปด้วย

ก่อนจะเอ่ยสั่งเสียงสั่นเครือ ขนลุกซู่ราวกับตื่นเต้นที่จะได้สั่งผม .....

"จงกลายเป็นน้องสาวที่น่ารักกว่านี้ เหมือนกลายเป็นเด็กผู้หญิงจริงๆไปซะ ไม่ต้องคิดว่าตนเองเป็นชาย แล้วเว้นระยะห่าง ...... เชื่องกับชั้นสุดๆ และไม่ถามความลับของชั้น จนกว่าชั้นจะบอกเองซะ ..... "

เหอะ ... เห้ย!!!!! เห้ย .. เห้ย

วิ้ง~~~~

มะ ไม่เอ้า!!! แค่นี้ ยังน่ารักไม่พออีกเหรอ ....

ละ แล้วเชื่องกับ ... กับพี่อยิซคนเดียวเนี่ยนะ ...

มะ ... ไม่ ....

อิจิกะ ไม่เอานะคะ ... งะ นี่เยาคิดอะไยในหัวเนี่ย ...

ไม่นะ ... ขะ ขนาดในหัว ....

ยะ ยังคิดไม่ชัดเยย!!!

"....อ้ะร้านต้องเลียนแบบการ์ตูนด้วย ..... จงคิดท่าทางและคำลงท้ายน่ารักๆ เหมือนกับเด็กผู้หญิงในการ์ตูน ที่เธอกำลังดูในช่วงนี้ หรือที่เคยดูแล้วชอบ ด้วยแล้วกัน ..... นะจ้ะ ... น้องอิจิกะที่น่ารักของพี่ ...."

........

.......................................

..................................................................................

End Chap.34-1 รับไปซะ!!!!!!! เวทย์อีกธาตุระดับสูง!!! ที่ชั้นซ่อนเอาไว้!!!