เวทยาลัย ศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา

ลำดับตอนที่ #24 : Chapter 15.25 เธอก็คิดว่าพวกเราเป็น.............กันใช่มั้ยหละ

Chapter 15.25 เธอก็คิดว่าพวกเราเป็น.............กันใช่มั้ยหละ

7 พฤษภาคม เวทศักราช 205

"ทีเอชยูดีสองศูนย์ศูนย์ศูนย์หนึ่งเก้า ทีเอชยูดีสองศูนย์ศูนย์ศูนย์สองสอง ทีเอชยูดีสองศูนย์ศูนย์ศูนย์สองสี่ ออกมายืนข้างหน้า"

"ค่ะ!"

เสียงของเด็กสาวทั้งสามที่สวมเพียงผ้าคลุมสีดำชิ้นเดียวปกปิดร่างกาย

ไร้ซึ่งเครื่องแต่งกายชิ้นอื่นใด

ที่ผ้าคลุมมีหมายเลขเขียนไว้

THUD200019

THUD200022

THUD200024

ตอบรับพร้อมกับมายืนข้างหน้า

"ต่อไปนี้ ... พวกเธอจะต้องอยู่ร่วมกัน และทำงานร่วมกันเป็นทีม เข้าใจมั้ย"

"ค่ะ!"

พวกเธอตอบรับ

-------------------

26 มิถุนายน เวทศักราช 205

ปั้ง ปั้งปั้ง!!!

เสียงปืนดังขึ้น จากปากกระบอกปืนเวทย์ ชุดละสามนัด

ปั้ง ปั้งปั้ง

ปั้ง ปั้งๆ

ปั้งปั้งปั้ง.....

ปั้งปั้ง....

....

"หล่อนอีกแล้วเหรอ นังหน่อย!"

เสียงของเจินเอ่ยโวยขึ้นมาทันที เมื่อหน่อยนั้นยิงปืนไม่ออก

"นี่มันเพิ่งนัดที่ 5 เองนะ!!!"

"ไม่เอาน่าเจิน .... หน่อยเขาก็เหนื่อยแล้ว ให้เขาพักเถอะ"

พลอยเอ่ย

"หล่อนก็ให้ยัยหน่อยพักตลอด แล้วมันจะเก่งได้ยังไง!"

เจินนั้นหันมาโวยอย่างไม่พอใจ

"แล้วจะให้ทำยังไงหละ ก็คนมันมีขีดจำกัดแค่นี้นี่!!!"

พลอยโวยขึ้นมา

"หล่อนมันก็อ่อนหัดเหมือนกันแหละ พลอย!"

เจินเริ่มด่าแรงขึ้น

"ว่าไงนะ พูดยังกะแกเก่งตายงั้นแหละ!!!"

พลอยโวยแล้วเดินเข้ามาตบเจิน

เพี้ยะ!!

"จะเอาเหรอฮะ!!!"

เจินโวยขึ้นแล้วพุ่งเข้าตบพลอยต่อ

ปั้ง!!

เสียงปืนดังขึ้น เฉี่ยวลงด้านข้างทั้งสอง

"พอได้แล้วทั้งสองคน!!! ไม่ใช่เวลาทะเลาะกันนะ!!! มะ มาฝึกยิงต่อเถอะ"

หน่อยเอ่ยโวยกอดปืนแน่น

หญิงสาวทั้งสองนั้นนิ่ง ก่อนจะลุกขึ้นมา

แม้จะไม่พอใจกันนัก

แต่พวกเธอก็ยังมาฝึกยิงกันต่อไป

--------------------

----------

13 กุมภาพันธ์ เวทศักราช 206

"ภารกิจแรกของพวกเธอก็คือ จงไปร่วมมือกับ เหล่า สมาชิกใหม่กลุ่มอื่น เพื่อช่วยระดมยิง เปิดทางให้กับพวกหัวกะทิบุกเข้าไปฆ่า ตัวแม่ของพวกแมลงสัตว์ประหลาดซะ"

"ค่ะ!!"

------------

--------------------

14 กุมภาพันธ์ เวทศักราช 206

หน่อย พลอย เจิน ร่วมกลุ่มกับเหล่าเด็กใหม่ร่วมร้อยคน

ที่บริเวณชายแดนของประเทศ

ในระหว่างที่พวกแมลงสัตว์ประหลาด ที่มีหน้าตาคล้ายมด แต่ตัวใหญ่เกือบจะเท่าท่อนแขนของคนกำลังลำเลียงอาหาร ที่เหมือนมันจะปล้นมาจากรถส่งสินค้า

".... เตรียมตัว....."

เสียงสัญญาณ เอ่ยมาจาก ด้านหลัง ผ่านทางหูฟังขนาดเล็ก

แกรก... แกรกๆ.... แกรก

เหล่าเด็กสาวนั้นจ่อปืนไปที่พวกมัน

"ยิง!"

ปั้ง!!!! ปั้งๆๆๆ

ปั้งๆๆ !!! ปั้ง!!!!! ปั้ง!!!!!

กระสุนนับร้อยนั้น พุ่งตรงไปยังเหล่าแมลงสัตว์ประหลาดเหล่านั้น

พวกมันตายกันหมด

"สุดยอด!! ง่ายเหมือนปลอกกล้วยเลย!"

พลอยเอ่ย

"เห้อ....."

เจินถอนหายใจ

"สุดยอดไปเลยเนอะ"

หน่อยยิ้มหวานบอกทั้งสอง

พวกเธอยังยืนอยู่กับที่ก่อนจะหันมองเหล่าหญิงสาวที่ค่อยๆเดินออกไปมองปากถ้ำ

ทันใดนั้น

พรู!!! !!!

เสียงของแมลงสัตว์ประหลาดแตกรังนั้น พุ่งออกมา

"กรี๊ดดดดดดด!!!"

เหล่าเด็กสาวต่างโดนโจมตีด้วยการกัด

เด็กสาวที่พลาดเข้าไปใกล้ๆนั้นล้มตายกันอย่างรวดเร็ว

"ยิง!!"

อยู่ๆเสียงสัญญาณให้ยิงก็ดังมาอีก

"เอ๋... แต่ ... ถ้ายิงหละก็จะโดนเพื่อนคนอื่นๆนะ"

หน่อยเอ่ยด้วยเสียงตกใจ

"ไม่ต้องไปสนคนอื่น หน่อย พวกที่ไปอยู่ติดกับมดยักษ์ยังไงก็ไม่รอดแล้ว ยิง!! ยิง!!!"

พลอยเอ่ยแล้ว ชักปืนยิงทันที

ปั้ง!! ปั้ง

"แม่ม ไม่หมดซักที!!"

เจินโวยเสียงดังไป ยิงไป

ปั้งๆๆ ปั้ง

แช็กๆ... แช็ก...

"มะ ไม่ไหว ปะ ประจุเวทย์ชั้น หมดแล้ว"

หน่อยเอ่ย บอก กับทั้งสอง กดยิงไม่ออก

"หนะ หนี่สิ!! วิ่ง วิ่งงงง!!"

เจินเอ่ยแล้วรีบหันหลังวิ่งทันที

"เร็วเข้าหน่อย!"

พลอยเอ่ยแล้วหันหลังวิ่งตาม

"ระ รอด้วย ทั้งสองคน!!..."

หน่อยรีบหันหลังวิ่งตาม

ฉึก!!!

เพราะความช้าของหน่อย ทำให้โดนแมลงสัตว์ประหลาด ตัวหน้า ที่ยังรอดจากการโดนยิงชุดสุดท้าย กัดเข้าที่ขา

"กรี๊ดดดดด!!!"

หน่อยล้มลงร้องด้วยความเจ็บปวด

"หน่อย!!!"

พลอยกับเจินหันมามองหน่อย

แมลงสัตว์ประหลาดกำลังค่อยๆไต่ขึ้นสู่ร่างกายของหน่อย 3 ตัว ... และอีกหลายตัวกำลังตามมา

"หนะ หนีไป!!"

หน่อยเอ่ย สั่นไหวลุกไม่ขึ้น

"ยัยบ้า!!! ใครจะปล่อยให้คนในทีมตายกัน!!!"

เจินนั้นวิ่งเข้ามาเอาดาบติดปืนฟันเหล่าแมลงสัตว์ประหลาด

พลอยนั้นก็วิ่งเข้ามาช่วยฟันด้วย

"ใช่ ใครจะปล่อยให้หล่อนตายกันยะ! เราเป็นทีมเดียวกันไม่ใช่หรือไง"

"ทั้งสองคน..."

หน่อยนั้นซึ้งน้ำตาไหล

ไม่นานนัก สัตว์ประหลาดทั้งสามตัวก็ตายลง

พวกเธอค่อยๆ หิ้ว หน่อยแล้ววิ่งหนี ออกไปจากจุดนั้นได้สำเร็จ

------------------------------

--------------------------------------

ทั้งสามนั้นนั่งดื่มน้ำกัน อยู่บริเวณ ฐาน หลังจากจบภารกิจฆ่าแมลง

พวกเด็กสาวตายกันไปเกือบ 20 คน

".....ทำไมถึง กลับมาช่วยชั้นหละ"

หน่อยเอ่ยถาม มองขาที่พันด้วยผ้าเอาไว้

"....ชั้นไม่มีครอบครัวเหลือแล้ว เพราะชนั้น... ตอนนี้พวกเราก็เป็นครอบครัวเดียวกัน เพราะฉนั้น ครอบครัวก็ต้องช่วยครอบครัวสิ ชั้นคิดยังงั้นหน่ะ"

พลอยเอ่ยตอบ

"จริงเหรอ!... ชะ ชั้นก็คิดแบบนั้น แล้วเจินหละ"

หน่อยยิ้มตอบดีใจแล้วหันไปหาเจิน

"ไม่เห็นจะคิดแบบนั้นสักนิด"

เจินเอ่ยหันหน้าหนี

"ไม่เอาน่าเจิน จริงๆแล้ว..."

พลอยเอ่ยจิ้มๆแก้มของเจิน

"เธอก็คิดว่าพวกเราเป็นครอบครัวเดียวกันใช่มั้ยหละ"

"หยะ อย่ามาล้อชั้นนะ!!"

เจินหันมาโวยหน้าแดงกร่ำ

พวกเธอทั้งสามคน นับจากนี้ จะทำงานร่วมกัน

จะพัฒนาตนเองให้แข็งแกรง

จนพร้อมรับหมายเลข สลัก

แม้ว่าที่นี่จะเป็นนรก

แต่อย่างน้อยๆ ก็ทำให้ได้พบครอบครัว

End Chapter 15.25 เธอก็คิดว่าพวกเราเป็นครอบครัวเดียวกันใช่มั้ยหละ