ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เวทยาลัย ศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา

    ลำดับตอนที่ #252 : Chap.47-1 สภาพแบบนี้ ตรูไม่นับเอ็งเป็นพี่ชายแล้วเว้ย!!!

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 195
      2
      3 มิ.ย. 57



    Chap.47-1 สภาพแบบนี้ ตรูไม่นับเอ็งเป็นพี่ชายแล้วเว้ย!!!

     

    .......................................................................

    .......................................................................

    ..........................................

    ................

    *

    * ตะ เต็มๆเลยครับ!! ... ไม่ผิดหวังจริงๆ ขนาดวันนี้ ใส่ชุดสไตล์ อาหมวยมา ยังสามารถเน้นความพริ้วไหวได้ไม่เป็นรองใครเลยครับ หน้ากากจิ้งจอก ชนะต่อเนื่อง ไม่เคยแพ้เลยครับ!!! *

    * ถ้าสู้กัน หนึ่งต่อหนึ่งนี่ คงต้องงัดเอาพวกระดับ สูงๆ มาสู้กับเธอเท่านั้นหละมั้งครับเนี่ย!!! *

    *

     

    "เฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ!!!!!!"

     

    *

    "มีอะไรจะพูดกับผู้ชมไหมครับ .... หน้ากากจิ้งจอก"

     

    "ค่ะ.... ขอบพระคุณมากๆค่ะ ทุกๆคน ........ ทุกอุตส่าห์มาเชียร์ชั้น ..... ต่อจากนี้ไป ..... ชั้นก็จะ .... พยายามให้มากขึ้น .... สำหรับใครที่ อยากจะแนะนำชั้น ในเรื่องใด ก็สามารถพูดคุยกันได้ ทางเฟคบุคนะคะ ..."

    *

     

    "หน้ากากจิ้งจอก! หน้ากากจิ้งจอก!! หน้ากากจิ้งจอก!!! หน้ากากจิ้งจอก!!!! หน้ากากจิ้งจอก!!!!!"

     

    ..........................................

    ................

     

    ".... นายท่านคะ ...... คืนนั้น ขอโทษด้วยนะคะ .... ที่คุมสติตนเองไม่อยู่ จนไปทำให้คนอื่น ...."

     

    "จะขอโทษอะไรบ่อย หืม .... ไม่เป็นไรหรอก ... ชั้นเผลอสั่งผิดเอง .... แถมก็แค่ใช้มือไม่ใช่เหรอ ....."

     

    "... คิกๆ ค่ะ .... แค่ใช้มือ ตามคำสั่งของนายท่าน...."

     

    "..... มามะ ... มา... กันหน่อยดีกว่า ..... "

     

    "อยากแบบไหนหละคะ ... นายท่าน ..... "

     

    "เซอไพรส์ ชั้นสิ"

     

    "ได้สิคะ .... งั้นเริ่มด้วย ..... เท้าของปิงปิงนะคะ"

     

    ..........................................

    ................

     

    วันศุกร์ เวทศักราช 398 / 06 / 06

    เวลา 02.50 น.

     

    แกรก ... ตึ้ง ...

    ในที่สุด ผมก็กลับมาถึงบ้านอีกครั้ง หลังจากออกไปจัดการเรื่องบางเรื่องอย่างเหนื่อยล้า ....

    ... แม้ว่าวันนี้จะกลับไวกว่าปกติก็ตาม แต่มันก็ล้าไปหมดอยู่ดี

    หมู่นี้รู้สึกว่าตัวผมเอง ชักจะเริ่มเดินเข้าสู่ทางมืดมากขึ้น จนกู่ไม่กลับแล้วสิ ...

     

    "เหนื่อยชะมัดเลยแฮะ..."

    ผมเอ่ยเบาๆด้วยเสียงหญิงสาวของผม แล้วค่อยๆ เดินผ่านห้องนั่งเล่นเข้าไปในห้องครัว เปิดตู้เย็นแล้วหยิบน้ำเปล่าขึ้นมาดื่ม โดยที่ไม่ให้ริมฝีปาก ที่เต็มไปด้วยสิ่งสกปรกของผมแตะ ที่ขอบปากขวด ....

    "...... อึก .... อึก .. ......"

    น้ำบางส่วน ก็หก กระเด็นออกจาก ส่วนริมฝีปาก ของผมบ้าง .... เป็นธรรมดา .... สำหรับการดื่มน้ำ ปากไม่ติดขวดแบบนี้

    "อ้า!!!! สดชื่นจัง"

    น้ำเปล่าที่แม่เป็นคนกรอกและร่ายมนตร์แห่งความน่ารัก ใส่ลงไป นี่มันอร่อยจริงๆ .....

     

    อร่อยสุดๆไปเลย ....

     

    อยากนอนกอดแม่กับก้าวเดินแล้วแฮะ .... แต่จะนอนเลยก็ไม่ดี ...

    ผมค่อยๆ ย้ายร่างกายที่เหมือนหญิงสาวของตัวเองเข้าห้องน้ำเพื่ออาบ

    และชำระล้างร่างกาย อีกรอบ แม้จะอาบมาจากที่โน่นรอบหนึ่งแล้วก็ตาม ....

    เพราะเผื่อว่า มันจะไม่สะอาดพอ และอยากจะใช้ อุปกรณ์อาบน้ำ อันเดียวกับแม่ด้วย

     

    .......................

    ซ่า~~~~~~~~~~

    เสียงสายน้ำไหลออกจากฝักบัว ลงสู่ใบหน้าไหลผ่านช่วงคอไปที่หน้าอก และเรือนร่างของผม ลงสู่พื้นห้องน้ำช้าๆ .....

    ดวงตาของผมจ้องมองไปที่เรือนร่างของหญิงสาว ซึ่งเป็นเรือนร่างของผมเอง ... บนกระจก

    และคิดบ้าบออะไรไปเรื่อยเปื่อย

     

    วิ้ง... วิ้ง!! ...

    "อึก ... "

    แอ๊ด!!! .... กึก ... หนึบ ....

    อยู่ๆ ผมก็เซจนเกือบจะล้ม ... ต้องรีบเอาช่วงอกและลำตัวดันกระจกค้ำร่างตนเองเอาไว้

    "แฮ่ก .... เกือบไปแล้วไหมหละ .... "

    ผมกุมหัวแล้วค่อยๆนั่งลงกับพื้นห้องน้ำ ปล่อยให้น้ำจากฝักบัว ไหลรินลงสู่ร่างกายต่อไป

     

    แน่หละ สมองผมช่วงนี้เบลอเป็นพิเศษ ..... แต่ยังไงก็ต้องควบคุมเอาไว้ให้ได้

    ไม่งั้นจะแย่เอา .... พักสมอง เรื่องคิดอะไรบ้าบอไปดีกว่า

     

    อะ .... จริงสิ .... จะว่าไปแล้ว.. วันนี้....ตอนเช้าเราต้อง...

     

    ....

    ก๊อกๆ ...

    ยังไม่ทันที่ผมจะได้คิดอะไรต่อมากไปกว่านี้

    เสียงเคาะประตูห้องน้ำ ก็ดังขึ้นมา ขัดความคิดของผม

     

    "อืออ ... แม่ปวดชิ้งฉ่อง จาราดแล้ว...."

    เสียงแม่นั่นเอง ... ท่านเอ่ยดังออกมาจากหน้าห้องน้ำ

     

    เห้อ .... ปกติก็ไม่น่าจะปวดอะไรเวลานี้เลยนะ .....

    เอาเถอะ ...

    "อ้ะ ... จะลุกไปเปิดเดี๋ยวนี้แหละครับแม่ ...."

    ผมรีบบอกตอบรับ หันไปปิดฝักบัวกันไม่ให้น้ำกระเด็น โดนแม่

    ก่อนจะลุกขึ้นเดินไปเปิดประตูห้องน้ำ

     

    ครืดดดดดด ...

     

    "อ้ะ ... ขอบคุณน้า ... "

    เมื่อเปิดห้องน้ำ ท่านก็ขอบคุณแล้ววิ่งดุ่ยๆในชุดนอนวันพีชแสนน่ารัก

    เข้าไปที่ชักโครก แล้วถลกชุดกับกางเกงในลงเล็กน้อย พลางนั่งลงชิ้งฉ่องทันที

    แถมระหว่างชิ้งฉ่อง ท่านก็ทำหน้าสบาย พร้อมพูดประโยคเดิมๆ แต่ฟังแล้วน่ารักออกมา

    ขัดกับเสียงที่เกิดขึ้นภายในชักโครก ที่ดังแหมะๆ ว่า

    "กา~~~~~ โอ~~~~~~"

     

    มองไปแล้วเหมือนเด็กมากกว่าผู้ใหญ่หละนะ ... ยังดีที่ท่านไม่ฉี่รดที่นอน

    "...... ฮะๆ ...... เมื่อคืนดื่มน้ำเยอะไป เหรอครับ"

    ผมเอ่ยถามระหว่างเดินกลับมานั่งลงหน้ากระจกแล้วฟอกสบู่ขัดกาย ด้วยใยขัดผิว

     

    แม่พยักหน้าให้ผมตอบด้วยรอยยิ้มเก้อเขินนิดๆ

    "...... อือ ..... ดื่มเยอะเลย ..... แฮะๆ ....."

    แล้วกดชักโครก ..... พลางหยิบทิชชู่มาเช็ดๆ...

     

    ครืดดดดด~~~~

     

    ".... ครับ ...."

    ผมที่ขัดผิวอยู่มองใบหน้าท่าน แล้วยิ้มตาม พลางตอบสั้นๆกลับไป

     

    "..... นี่ฝ่าฟัน ....."

    และอยู่ๆ แม่ก็เรียกผมอีกครั้ง .... ด้วยอารมณ์ที่เปลี่ยนไป

     

    เห้อ.... รู้สึกเหมือนจะโดนถามอะไรที่เราไม่อยากให้ถามแล้วสิ

    "อะไรครับแม่?"

     

    "..... ทำไมถึง .... กลับบ้านดึกจังเลย .... ออกไปไหนมาเหรอ"

    แม่เอ่ยเสียงเบาๆ เสียงน่ารัก ดวงตาไร้เดียงสาของแม่ จ้องมองมาที่ผม ...

     

    นั่นยังไงหละ....

    ท่านคงจะเดาได้ ว่าผมออกไปทำอะไร .... แค่ไม่อยากจะขัดความตั้งใจของผม

    "...... ไปแข่งกีฬาเวทย์ใต้ดินมาครับแม่ ......."

     

    "กา...โอ...."

    แม่ทำเสียงร้องออกมา แต่กลับฟังดูเศร้าแปลกๆ พร้อมกับสายตาละห้อยของแม่ ... ที่จ้องมองมาที่ผม

    ".... มี ... จุดประสงค์อื่นนอกจาก ... แข่งหรือป่าว....ฝ่าฟัน....งือออ"

     

    เสียงร้องน่ารักน่าสงสารแบบนี้หละครับ ที่ทำให้ผมไม่กล้าปฏิเสธแม่ทุกครั้งเลย

    "..... ครับ"

    ผมตอบแม่กลับไปตามตรง

     

    คุณแม่ตกใจดันตัวออกจากโถ โวยทันที

    "ถะ ... ถะ .. ถ้าเป็นเรื่องของแม่!!..... ไม่ต้องพยายาม ..... ทำอะไรเกินตัวเพื่อช่วยแม่ก็ได้นะ!!! ..... แม่ไม่อยากให้ ....."

     

    แต่ไม่ทันแม่จะได้พูดจบ .... ผมก็พูดขัดทันที เพราะผมรู้ดี ว่าแม่จะพูดอะไร

    "ผมไม่ได้ทำอะไรเกินตัวหรอกครับ .... เชื่อในตัวผมสิ"

     

    "อะ ... "

    เมื่อได้ยินแบบนั้น แม่ก็ชะงัก.....

     

    แปะ...

    เสียงของกางเกงในคุณแม่ ที่ถอดพาดไว้ที่เข่าร่วงลงโดนพื้นห้องน้ำที่เปียกแฉะ เพราะไม่ได้ดึงกลับขึ้นไป

     

    ผมที่ยังคงขัดกายไม่เสร็จก็เข้าไปช่วยหยิบไม่ได้ ไม่งั้นจะเปื้อนกว่าเก่า ....

    "แค่จะลองหาวิธีถามๆ คนในกีฬาเวทย์ใต้ดินดูเฉยๆ ... ว่ามีวิธีไหนบ้าง ที่จะช่วยให้แม่เลิกติด พวกมันได้จริงๆ โดยไม่มีผลข้างเคียง ..... "

    แล้วผมก็ค่อยๆอธิบายให้แม่ฟังออกไป

     

    แม่ค่อยๆเอามือ กำชายเสื้อของตนแน่น แล้วบอกกับผม

    "แม่เคยบอกแล้วไม่ใช่เหรอ... คือ ..... มันเป็นอาการทางจิตใจนะ ฝ่าฟัน .....มะ มันไม่หายหรอก กะ กา โอ"

     

    อาการทางจิต จากการ โดนยาตัวหลักเข้าไป .....

    ทำให้จำเป็นต้องดิ้นรนหายาตัวลูกมาเสพต่อ .... ผมเข้าใจดี

    เพราะผมก็ได้เห็นตัวอย่างเชิงพฤติกรรม มาเรียบร้อยแล้ว ...

     

    ผมหยุดขัดผิว แล้วหันหน้าพร้อมร่างกายไปหาแม่แล้วเอ่ยบอก

    "ก็นั่นแหละครับ ผมจะลองหาวิธีของผมดู ..... นะแม่ .... ให้ผมได้ลองหาวิธีดู ..."

     

    "กาโอ... ....แม่ถึงได้ไม่อยากให้ ฝ่าฟัน ... กับก้าวเดินรู้เรื่อง .... นี้....."

    แม่ร้องออกมาแล้ว ทำท่าเสียใจนิดๆ กับเรื่องราวที่มาเล่าให้ผมฟังนี้

     

    แม่นะแม่ .... ดื้อจริงๆ... ดื้อเหมือนใครกันนะ....

    "แม่ก็ดื้อเหมือนผมนั่นแหละ ..... ฮึๆ"

    ผมเอ่ยออกไป แล้วหัวเราะ อย่างชั่วร้ายนิดๆ แกล้งแม่ ระหว่างดันตัวไปล้างมือและซับเอาน้ำออก

     

    คุณแม่ชะงัก แล้วอมลมแก้มป่อง กอดอกแน่นหลับตาโวยใส่ผม

    "... มะ ไม่ใช่ว่าฝ่าฟันดื้อเหมือนแม่เหรอ .... ฮึ ไม่รู้หละ แม่ไม่เห็นด้วย ที่จะให้ฝ่าฟันมาทำอะไรเพื่อแม่แบบนี้ มันเดือดร้อนฝ่าฟันโดยใช่เหตุนะ"

     

    นั่นหน่ะสิน้า ไม่อยากให้ผมเดือดร้อน ก็เลยไม่อยากให้ผมทำ สำหรับผมแล้ว มันไม่เดือดร้อนเลยครับแม่

    แถม ..... จะอย่างไหนก็ช่างมันเถอะครับแม่ ...เพราะ...

    "...... จะอย่างไหนก็เหมือนกันแหละครับ ..... เชื่อผมสิแม่ ผมจะหาทางให้ได้ .... หรืออย่างน้อยๆที่สุด .... ผมก็จะให้แม่เสพ มันฟรีๆ โดยไม่ต้องเสียเงินซื้อ....เป็นไงหละครับ .... หละครับๆๆ"

    ผมเอ่ยจบแล้ว หันกลับมา ใช้มือที่ซับจนแห้ง จั๊กจี้ เอวแม่ทันที

     

    "... อุ้บ .. คิกๆ .... อะ ... ฮะๆ .. อื้อ .... ถะ พะ พอกัน ... คิก ... ฮะๆ.. ถ้าจะว่ายังงั้น ... ฝะ ฝ่าฟัน ... งะ ... ฮะๆ ... งา แม่บ้าจี้นะ .... "

    แม่หัวเราะไม่หยุด หลุดออกมาแล้ว ....

     

    "ฮะๆ .... ครับ"

    ผมตอบรับ หยุดจั๊กจี้ แล้วถอยออก เดินกลับไปนั่งหน้ากระจกเพื่อเตรียมล้างกายต่อ

    "จะว่ายังไงเหรอครับแม่"

     

    "แฮ่ก ... แฮ่ก ... เห้อ .... "

    แม่หอบเหนื่อยจากการหัวเราะสักพัก ก่อนจะเงยหน้าดุๆ นิดๆ ยกนิ้วชี้ขึ้นข้างนึง แล้วเอ่ยพร้อมเท้าสะเอว

    "กะ ... ก็ถ้าจะว่ายังงั้นหละก็ .... ห้ามลืมที่แม่สอนและบอกนะกาโอ!!..."

     

    น่านไง .. คุณแม่ที่น่ารักกลับมาสดใสแล้ว

    ไม่มีทางลืมหรอกครับแม่ ....

    ".... ครับ ....ถ้าคำสอนนั้นหน่ะ ... ไม่ลืมอยู่แล้ว"

     

    "ไหน พูดให้ฟังซิ!! ...ก้าโอ้"

    แม่เอ่ยกอดอก เพราะท่าทางจะอยากฟัง

     

    ได้สิครับ .... ผมจำมันได้ขึ้นใจอยู่แล้ว....

    "จะทำอะไรก็ได้ .... ไม่ว่าจะเรื่องไม่ดี หรือเรื่องดี ขอแค่มันไม่เดือดร้อนต่อทุกๆคน รวมถึงตนเองก็พอแล้ว...."

     

    "คิก ...."

    แม่หัวเราะยิ้มขำๆ ออกมา แล้วเดินเข้ามา ... เอามือลูบผมสีน้ำตาลอมดำของผมช้าๆไปมา

    แล้วเอ่ยเสียงหวานน่ารัก ชมผมว่า ....

    "อื้อ.... .... เด็กดีๆ....."

     

    เสียดาย ที่ผมไม่ค่อยเป็นเด็กดีเท่าไหร่หละนะ

    "..... ฮะๆ ..... "

    ผมหัวเราะกลับไป

     

    และทันใดนั้น .....

    แกร้ก!!!

    ประตูห้องน้ำก็โดนเปิดออกเพราะผมไม่ได้ล็อก!...

     

    "แม่กับลูกสาวคนโตแอบเล่นกันสองคนแบบนี้ขี้โกงนะครับ .... ไม่ชวนลูกชายคนเล็กเล่นบ้างเลย...."

    คนที่โผล่เข้ามาพร้อมกับเสียง ออกแนวขำๆ เอ่ยแซวไม่ใช่ใครที่ไหน... นอกจากก้าวเดินนั่นแหละ

     

    แม่หันไปยิ้มหวานให้กับก้าวเดินแล้วเอ่ยตอบกลับไปทันที

    ".... อ้ะ ก้าวเดินตื่นแล้วเหรอ!! .... งั้นมาอาบน้ำแล้วนอนกันอีกรอบเถอะ!! จะได้ตื่นมาสดชื่นพร้อมไปทำงานกัน"

     

    ".... ครับแม่.... งั้นขออาบร่วมกันเลยนะครับ คุณแม่ .... และคุณพี่สาว"

    ก้าวเดินพยักหน้ากลับให้แม่ ตอบรับว่าจะอาบน้ำด้วย พลางถอดเสื้อผ้าแล้วโยนออกไปนอกห้องน้ำทันที

     

    เออเรื่องอาบน้ำไม่ว่ากัน ... แต่เดี๋ยว ... ตรูเป็นพี่ชายเว้ย

    "พี่ชายไม่ใช่เรอะ ก้าวเดิน"

    ผมโวยกลับไป

     

    ก้าวเดินทำหน้าดูถูก ปากเบ้ใส่ ยียวนกลับมา พร้อมเอ่ยบอก

    "สภาพแบบนี้ ตรูไม่นับเอ็งเป็นพี่ชายแล้วเว้ย!!!"

    และพุ่งเข้ามา

     

    หนุบ!!! หนึบๆๆ

    เห้ย!!! ขยำนมตรูทำซากอ้อยอะไร

    "ว้าก อยะ อย่าขยำนมนะเฟ้ย!!!"

     

    "ฮ่าๆๆ!!"

    ก้าวเดินหัวเราะสะใจออกมา

     

    คุณแม่ก็ถอดเสื้อผ้า แล้ววิ่งเข้ามาช่วยกันขยำนวดแกล้งผมต่อด้วย

    "คิกๆๆ ... กาโอ้!!"

     

    "เดี๋ยวเถอะ ทั้งสองคน!!"

    ผมโวยกลับออกไป ...

     

    เห้อ .... ทำไม .... รู้สึกมีความสุขแบบนี้นะ .....

    อ่า .... มีความสุขที่สุดเลย .... ละมั้ง

     

    ................

    ..........................................

     

    End Chap.47-1 สภาพแบบนี้ ตรูไม่นับเอ็งเป็นพี่ชายแล้วเว้ย!!!

     


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×