เวทยาลัย ศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา

ลำดับตอนที่ #255 : Chap.48 ชั้น ...จะเก็บมันไว้อย่างดีเลยหน่ะ

Chap.48 ชั้น ...จะเก็บมันไว้อย่างดีเลยหล่ะ

.......................................................................

.......................................................................

..........................................

................

เวทศักราชที่ 398/ 06 /06

07.18 น.

หลังจากโดนก้าวเดินปลุก และอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อย

ก้าวเดิน แม่ .... และผมก็ออกมาจากบ้าน .. จนมาถึงร้านสาวในฝันบุฟเฟ่

ก็ได้พบว่า .... ฝ้ายยืนรออยู่หน้าร้านเสียแล้วสิ .....

มาไวจริงๆ

ดีนะ ที่ยังไม่เห็นเรา ....

ผมที่แอบอยู่ทางเดินลับเพื่อเข้าหลังร้านไปทางห้องพนักงาน จับไหล่ของแม่ไว้

".... งั้นเย็นๆ ถ้าไม่ติดอะไร จะมากลับบ้านพร้อมกันนะครับแม่ .... "

ผมเอ่ยบอกแม่ด้วยรอยยิ้ม

".... ก้าโอ! ....โชคดีนะ ฝ่าฟัน"

แม้ตอบยิ้มหวานให้ ก่อนผมจะปล่อยมือ

"ครับ ... ไปหละก้าวเดิน"

ผมพยักหน้าให้แม่ แล้วหันมาโบกมือลาก้าวเดินต่อ

"อ่า ... โชคดี"

........

เมื่อลากันเสร็จผมก็เดินออกมาจากทางลับ เข้าไปหา ฝ้ายทันที

"..... อรุณสวัสดิ์ฝ้าย ..... มาไวจัง"

ผมเอ่ยถามฝ้ายที่กำลัง ยืนส่องกระจกหน้าร้าน บิดตัวไปมาอยู่

"....อะ คะ ? ... เอ้ย อิจิ ... เอ้ย ฝะ ฝ่าฟัน สะ สะ สวัสดี"

ฝ้ายเอ่ยตอบรับผมเสียงสั่นไหว ดวงตาของเธอ จ้องมองผมตั้งแต่หัวจรดเท้า

จะตกใจทำไมหละเฟ้ย ฝ้าย ......

"....อ่า ไม่ต้องตกใจขนาดนั้นก็ได้มั้งฝ้าย ......."

"มะ ไม่ให้ตกใจได้ไงเล่า ฝ่าฟัน!.... นะ นี่มันอะไรหน่ะ .... ชุดวันพีชสีขาวแล้วสวมเสื้อแจ๊กเก็ตยีนต์ ทำแบบนี้หน่ะ แล้วรองเท้า คู่สวยนั่นอีก ....."

ฝ้ายเอ่ย แล้วเดินเข้ามา จับดูเสื้อผ้าของผมอย่างใกล้ชิด

อึก ... ใกล้ไปแล้วเฟ้ย ... ถึงช่วงนี้จะชินกับอลิซแล้ว แต่กับฝ้าย ยังไม่ชินเลยแฮะ

".... ใจเย็นฝ้าย ก็เธอบอกว่า ให้ชั้นแต่งเป็นอิจิกะมาได้ไม่ใช่หรือไง ...."

ผมเอ่ยเตือนสติฝ้ายออกไป

ฝ้ายเงยหน้ามองหน้าผม หรี่ตาดุ

"กะ ... ก็รู้!! .. ไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น .... มะ หมายถึง ..... ชะ ชุดของนายมันสวยกว่าของชั้นอีกหน่ะสิ ...... รู้สึกพ่ายแพ้ ...."

แต่แม้จะทำตาดุ แต่กลับทำเสียงเสียใจนิดๆ

เล่นพูดด้วยเสียงละห้อยเลยแฮะ ......

จะเศร้าใจอะไรขนาดนั้นกันฝ้ายเอ้ย .... เธอมันหญิงแท้ๆนะ ... แถมสวยน่ารักอยู่แล้ว ภาคภูมิใจในตนเองสิ

แล้วอีกอย่าง วันนี้เราไปเที่ยวกันนะ ไม่ได้มาแข่งประชันความงาม

"ไม่เอาน่าฝ้าย ... ไม่ได้มาแข่งกันสวยสักหน่อย จริงไหม"

"ไม่ใช่ย่ะ ... ฝ่าฟันไม่เข้าใจหรือไง ... วะ ว่า ...."

ฝ้ายเถียงกลับมา ... ก่อนจะชะงักไป แล้วจ้องมองผมไม่หยุด ...

ชั้นเป็นผู้ชาย จะไปเข้าใจผู้หญิงได้ไงเล่า ... ว่าแต่จะนิ่งทำไม

"ว่า?"

"..... ชะ ช่างมันเถอะ .... งั้นไปกันเลยเถอะ...."

ฝ้ายรีบเปลี่ยนเรื่องแล้วหันหลังให้ผมทันที

......

เปลี่ยนเรื่องไวเกินไปแล้วนะคุณผู้หญิง ... แต่เอาเถอะ

"อ่า ... ปะ ไปกัน .... ว่าแต่จะไปไหนดีหละ .... ครับ? ... ยังเช้าอยู่เลยนะ ...."

ผมเอ่ยถามออกไป ก่อนจะยกข้อมืออันใหม่ขึ้นมาดูนาฬิกา ... เพิ่งจะ 07.26 น. เอง

".... อ่า ... พอดี ... ได้งบลับของทางที่งาน ที่ใช้เองไม่ได้มาหน่ะ ... ช่วงเช้านี้ จะพาไปซื้อของบางอย่างก่อน แล้วนั่งแท็กซี่ ลุยไปที่เป้าหมายต่อเลย .....ตะ ตะ ตกลงไหม"

งบลับ ... จากที่ทำงาน ที่ใช้เองไม่ได้ ... แต่จะพาไปซื้อของบางอย่าง

ปะติดปะต่อเรื่องไม่ได้เลยว้อย ยัยแวมไพร์หมาน้อยเอ้ย ...

แต่เอาเถอะ

"อ่า ..... ตกลงสิ...."

ผมตอบรับออกไป .... ง่ายๆ

"คอยดูนะ ... นายจะต้องชอบแน่ๆเลย"

โห ... มีโม้ ...

"ขนาดนั้นเชียว ....."

"ใช่สิ ... ชั้นเคยไปมาระหว่างทำงานครั้งหนึ่ง .... ไปแล้วอยากไปอีกหน่ะ ....."

เธอเอ่ยแล้วค่อยๆ เลื่อนมือมาจับมือผมเอาไว้ ....พร้อมเริ่มเดินออกตัวกันไป....

"... ดะ ดูสาวสองคนนั่นสิ ...."

"เออ ... เข้าไปชวนหน่อยมะ...."

เสียงของเหล่าชายหนุ่ม ใกล้ๆเอ่ยแอบคุยกันถึงพวกเรา

แค่เริ่มออกตัวก็มีผู้ชายมองพวกเราสองคนแล้วแฮะ ...

ได้เวลาตีเนียนแล้วหละ .....

"ค่ะ ... งั้นพี่ฝ้ายช่วยนำทางน้องอิจิกะด้วยนะคะ ...."

"อึก .... "

ฝ้ายเขินอายหน้าแดงขึ้นมาทันที

"นะ นะ นะ ... แน่นอน!...น้องอิจิกะ"

คึก คึก คื่อ .... มันต้องอย่างนั้นสิ .... ฝ้าย แสดงละครได้ยอดเยี่ยมเลย

"ค่า ..... พี่ฝ้ายขา"

...................................................

...................

09.20 น.

"ขอบพระคุณมากๆเลยนะคะ ..... พี่คนขับ ...."

ผมเอ่ยด้วยรอยยิ้มหวานออกไป หน้าแดงๆ

"จ้ะ ... จ้า ....."

คนขับแท็กซี่หน้าแดงๆยิ้มตอบรับให้ แล้วออกตัวรถจากไป ...

หลังจากที่เราแวะซื้อขนมขบเคี้ยวกว่าร้อยถุงเสร็จ

พวกเราก็เดินทางกันต่อด้วยรถ Taxi  ..... ซึ่งกว่าจะถึงก็หมดไป 200 กว่าๆได้

พวกเราเดินทางกันไกลใช้ได้ จากภายในตัวเมืองที่เราอยู่ ..... และ...

สถานที่ ที่ตั้งตระหง่าน อยู่ด้านหน้า .... มันไม่ได้สวย ไม่ได้เลิศเลอ ไม่ได้รู้สึกว่าสุดยอดอะไร

แต่มันรู้สึกได้ถึง คุณค่า ... ทางจิตใจ ต่อเพื่อนมนุษย์

มันคือ ...

สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าแห่งหนึ่ง ....

ที่มีชื่อว่า บ้านเติมเต็ม

"ที่นี่แหละ ... ที่อยากจะพามา ....ก่อนจะไปเที่ยวห้างต่อหน่ะ ....เป็นไง ..."

"โห ... ไม่เลวเลยนะเนี่ย แล้วคิดยังไงถึงได้ตัดสินใจพามาหละ...."

"....ฮะๆ .... ก็คิดว่า .... ฝ่าฟันไปเที่ยวกับคนอื่นมาเยอะ... มาก .... คงจะไม่ได้เห็นอะไรแบบนี้บ่อยๆ .... เลยพามาเปลี่ยนบรรยากาศ หน่ะสิ ..... แถมมันเป็นงานอยู่แล้วด้วย ... ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวเลย .... แจ่มใช่มะ"

ฝ้ายเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้มให้กับผม

แน่นอนหละ .... ที่ผ่านมาช่วงนี้ มันมีแต่อะไรก็ไม่รู้นี่ ... วุ่นวายไปหมด ....

ได้พักผ่อนกับสถานที่แบบนี้บ้างก็ไม่เลวหละนะ ....

"แจ่มมาก ....ไม่เลวเลย.... ..... เป็นสถานที่ๆชั้นว่าไม่ได้เลยหละ ว่าไม่ดี ..... "

ผมชมเธอออกไป

"... ฮะๆ แน่นอน .... งั้นเข้าไป .... แจกของเด็กๆกันเลยนะ"

ชวนมาก็จัดไป

"อื้ม ....ไปกันเลยฝ้าย ..... ไม่สิ ... ไปกันเถอะค่ะ พี่ฝ้ายขา..."

".... จ้า ... น้องอิจิกะ ...."

........

"ว้าว!! ขนม ขอบพระคุณมากๆครับ "

"ขนม..... ขนม"

"ให้หนูกินด้วย"

"ขอบพระคุณพี่สาวมากๆคะ"

"ขอบคุณสำหรับขนมครับ ....."

เสียงของเหล่าเด็กๆนับห้าสิบชีวิต ที่มีชีวิตอยู่อย่างไร้ซึ่งครอบครัวจริงๆของตนเอง ต่างพากันขอบพระคุณพวกเรากันใหญ่ .... กะอีแค่ ขนมถุงเล็กๆ ที่ไม่น่าจะมีค่า ..... มากมายขนาดนี้แท้ๆ.....

.........

รู้สึกคิดถึง ...... สิ่งที่ตัวเราทำลงไปจัง .... มันช่างตรงข้าม ... กับเรื่องพวกนี้

และไม่บริสุทธิ์ เอาซะเลย .....

"....... พี่สาวคะ...."

อยู่ๆ เสียงเด็กคนหนึ่งก็เรียกผม ...

ผมหันไปมองหน้าเธอ ... แล้วยิ้มตอบ ....

".....วะ ... ว่าไงจ๊ะ ....."

เธอทำหน้าเสียใจนิดๆ ระหว่างจ้องหน้าผมอยู่

"พี่สาว ....ไม่ชอบ ที่มาที่นี่เหรอคะ?"

เอะ? ...

"พูดอะไรแบบนั้นจ๊ะ .... พี่มีความสุขจะตาย ...."

".... งั้นทำไม .... ต้องร้องไห้หละคะ .... "

ร้องไห้เหรอ? ...เราเนี่ยนะ ...

แหมะๆๆ ....

บ้าจริงน้ำตาไหลออกมาดื้อๆเลยแฮะ ดีนะ ... ที่ยัยฝ้ายไม่เห็น ....

"อะ ... ปะ ป่าวจ๊ะ .... ไม่มีอะไรหรอก ... พอดี .... ฝุ่นเข้าตาหน่ะ..."

ผมเอ่ยตอบระหว่าง ... เช็ดน้ำตาออก ด้วยผ้าเช็ดหน้าสีเหลืองอ่อนของผม .... เก็บ

แล้วค่อยๆย่อตัวลง ลูบหัวเด็กสาว ....

"ขอบคุณนะจ๊ะ ... ที่เป็นห่วง...."

เด็กสาวจ้องดวงตาผม ... ก่อนจะยิ้มแย้มออกมา ดีใจที่ผมไม่เป็นอะไรแล้ว

"ค่ะ ... ค่อยยังชั่วหน่อย..."

บ้าจริง .... รู้สึกอยากจะมาหาเด็กพวกนี้อีกซะแล้วสิ....

"จ๊ะ ..... ไปเล่นกับเพื่อนๆต่อเลยก็ได้นะ"

"ค่า...."

เด็กสาวตอบรับ แล้วหันหลังวิ่งกลับไปเล่นกับเพื่อนๆ และกินขนมต่อ

....

ฝ้าย ..... ขอบใจจริงๆ ที่พาชั้นมาที่นี่ .....

มีความสุขที่สุดเลยแฮะ

..............................................

10.35 น.

"เป็นไง .... พอใจเลยหละสิ ... เด็กๆเพียบ .... น่าสงสารและน่ารักปนๆกันไป...."

ฝ้ายเอ่ยกอดอก ยิ้มหวานอย่างภาคภูมิใจ

เออ ยอมรับๆ ... สุดยอดเลย ที่นี่... จรรโลงใจ ชั้นได้ดีมาก แม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าชั้นเป็นอะไรก็ตาม

"อ่า .... สุดๆเลยหละค่ะ พี่ฝ้าย ....."

แต่ผมก็ยังไม่เลิกเนียนต่อไป

"อึก ..... ออกมารอแท็กซี่หน้าโรงเรียนแล้วนะยะ ... เลิกทำเป็นน้องสาวได้แล้ว เดี๋ยวชั้นอดไม่ไหว จับเธอแต่งชุดเด็กอนุบาลซะหรอก....."

ฝ้ายโวยใส่ผมหน้าแดงๆทันที

"ฮ่ะๆๆ ... โทษทีนะ โทษที..."

ผมหัวเราะตอบกลับไป ....

"ตอนนี้กี่โมงแล้วเนี่ย..."

ฝ้ายบ่นออกมา แล้วกำลังจะล้วงมือถือดู ...

ฝ้ายไม่มีนาฬิกาข้อมือแฮะ ....

"ไม่เป็นไร ... ชั้นมีนาฬิกา...."

ผมตอบเธอแล้ว ค่อยๆ หงายข้อมือขึ้นมาดูนาฬิกาข้อมือแบบผู้หญิง เวลา .... 10.38 น.

"สิบโมงสี่สิบละ...."

ผมตอบออกไป ..... แต่คำตอบที่ได้รับกลับมา

"เพิ่งสังเกต ... นะ นาฬิกานั่นมัน!!"

แล้วทันใดหลังจากสิ้นเสียงนั้น มือของผม ก็โดนฝ้ายคว้าไปดูใกล้ๆทันที

"... เฮ้ ... อะไรของเธอเนี่ยฝ้าย ..... ก็แค่นาฬิกาข้อมือธรรมดาๆ"

ผมรีบโวยออกไป

ฝ้ายทำหน้าดุ ... แล้วเงยหน้ามองผมอีกรอบ ....

"เดี๋ยวเถอะฝ่าฟัน...."

อะไรของเธอเนี่ย....

แต่ยังไม่ทันที่ผมจะได้เอ่ยอะไร ... เธอก็อธิบายต่อทันที

"....นาฬิกาข้อมือ ธรรมดาๆงั้นเหรอ? นี่มัน พาเทคมาจิ ไม่ใช่หรือไง .... ขนาดแค่พวกที่ทำวางขายกันตามท้องตลาดยังเรือนนึงตั้งหนึ่งแสนขึ้นจนถึงหกแสนเลยนะ .... แถมเรือนที่นายใส่นี่ ...มันเหมือนกับที่เจ้าของสนามแข่งกีฬาเวทย์ใต้ดิน อหังการ สั่งทำพิเศษเกือบสองล้าน เพื่อมอบให้กับ หน้ากากจิ้งจอก พร้อมกับสนามแข่งของตนอีกสองสนาม เพื่อข่มเจ้าของสนาม เมซซี ที่เพิ่งมอบสนามให้หน้ากากจิ้งจอก ไปสองสนามหยกๆ ตามที่ออกข่าวไง!!! ...."

เธออธิบายให้กับผมฟังยาวเหยียด  ใช้ได้ ก่อนจะปล่อยมือของผมลงพลางมองหน้า

ออ ..... เรื่องนั้นนั่นเอง .....

แล้วจะตอบฝ้ายว่าอะไรดีหละ ....

ตอบแบบนี้ดีไหม ...

พอดี ..... เห็นหน้ากากจิ้งจอกใส่

แล้วมันเข้ากับชุดนี้ดีก็เลยยืมหน้ากากจิ้งจอกมาใส่ ...

หน้ากากจิ้งจอกเป็นอะไรกับชั้นงั้นเหรอ อ๋อ

ก็หน้ากากจิ้งจอกหน่ะ .....เป็น ... หรือ .....ในเมื่อหน้ากากจิ้งจอกมันก็คือ ..............

ไม่ๆ ..... พูดแบบนั้นไม่ได้สิ .....

ตอบแบบนี้ละกัน

"ของปลอมหน่ะ ..... ไปเจอมา เห็นเข้ากับชุดเลยซื้อมาใส่ ราคาแค่ สองร้อยเอง..."

ผมแถหน้าด้านๆ...

ฝ้ายทำหน้าตะลึง ทันที

"สองร้อย!!!! ถูกเกินไปแล้ว!!!! ทำซะเหมือนจริงอีกต่างหาก อยากได้..... อึก .... วะ ว่าแต่ .... ของปลอมออกแล้วเหรอ!! ... ซื้อที่ไหนหน่ะ พาไปซื้อมั่งเลย ฝ่าฟัน"

เธอเอ่ยโวยวายออกมาทันที ท่าทางจะอยากได้สุดๆจริงๆ

ก็เข้าใจอยู่หรอกนะกับอาการ .... ว่าแต่

ฝ้าย ... เธอเป็นแฟนพันธุ์แท้หน้ากากจิ้งจอกสินะ

"....เป็นแฟนหน้ากากจิ้งจอกหรือไง"

ฝ้ายพยักหน้าแล้วตอบอย่างจริงจัง

"ก็ใช่หน่ะสิ ..... แต่เดี๋ยวสิ ชั้นถามเรื่องนาฬิกาซื้อที่ไหนนะ!"

อ่า ... สนใจนาฬิกามากเลยนะเนี่ย...

"ฮ่ะๆ ... "

คำตอบนั้นทำให้ผมขำออกมาได้จริงๆนะ ....

จะดีใจดีไหมเนี่ย ทั้งหนิง ทั้งฝ้าย ชอบหน้ากากจิ้งจอกหมดเลย....

"จะ ... จะขำอะไรยะ...."

ฝ้ายหน้าแดงเขินอายออกมา ......

ผมยิ้มเล็กๆ แล้วค่อยๆ ยื่นมือไปจับแขนของฝ้ายขึ้นมา

"อะ ... ฝะ ฝ่าฟัน ....มีอะไรหน่ะ.."

ฝ้ายตกใจ เก้อเขิน สั่นไหวไปหมด ที่โดนผมจับแขน

ผมไม่ตอบเธอ พลาง โชว์นาฬิกา ที่ผมแอบปลดออกจากข้อมือตนเองเมื่อกี้ขึ้นมา

พร้อมกับ ค่อยๆ สวมเข้าข้อมือของฝ้าย กดล็อคให้สนิท .....

"ชั้นยกให้....ขอบคุณสำหรับวันนี้ ที่พาชั้นมาที่นี่นะ ..... "

".........."

ฝ้ายนิ่งไปชั่วขณะ เธอตัวร้อนผ่าวหน้าแดงไปหมด

คงจะดีใจจนพูดไม่ออกเลยสินะได้นาฬิกาปลอมที่ตนเองอยากได้ ....

ถึงจริงๆ มันจะเป็นของแท้ แถมเป็นเรือนเดียวกันกับที่ออกข่าวก็เถอะ

เธอสะบัดหน้าช้าๆ ... แล้วเอามันมาลูบจับไปมา ดู

"...... จะ ....จะ ดีเหรอ?"

ฝ้ายถามกลับมาแบบนั้น พลางอายๆ

คงจะดีใจจนอายเลยสินะ .... ดีจริงๆ ... ถือว่าตอบแทนเธอแล้วกัน

ผมยิ้มหวานให้ฝ้าย ...

"ดีสิ .... เรียกว่าของตอบแทนไง .... คิดแบบง่ายๆดีกว่า ... ถึงจะไม่ใช่ของแท้ ... แต่นาฬิกาสวยๆ น่าจะเหมาะกับผู้หญิงสวยๆ .... มากกว่าผู้ชายแต่งหญิงแบบชั้นหละนะ"

ฝ้ายชะงัก ... แล้วรีบหันหน้าหนี ....

"ถะ ... ถ้าว่ายังงั้นหละก็....... ขอบคุณนะ ..... จะเก็บเอาไว้อย่างดีเลยหละ..."

เธอเอ่ยตอบผมกลับมา โดยไม่มองหน้าผม.....

ว่าแต่ จะหันหลังหนีไปทำไมหละเนี่ย ..... ไม่อยากให้ชั้นเห็นหน้าตอนดีใจที่ได้นาฬิกา ของนักกีฬาเวทย์ที่ตนเองปลื้มหรือไง...

"อ่า .... เล็กน้อย เก็บไว้ให้ดีๆหละ.... ...อ้ะ ... แท็กซี่มาแล้ว....."

ผมเอ่ยแล้วรีบโบกเรียก ...โดยไม่ได้มองหน้าเธอ...

"อื้ม .... จะเก็บไว้ .... อย่างดีที่สุดเลยจ๊ะ .... ฝ่าฟัน"

ฝ้ายพยักหน้า ... สั่นไหวเขินๆ ด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข ....แม้ว่าผม .. จะไม่ได้มองใบหน้าเธอก็ตาม

ได้เวลากลับเข้าเมืองไปเจอแสงสีต่อแล้ว ...

วันนี้ จรรโลงใจดีจริงๆ .... ขอบใจมากๆนะ .... ฝ้าย

...................................................................................

-----------------------

มีความสุขที่สุดเลย ... ฝ่าฟัน ..... ของขวัญจากฝ่าฟัน .... ชั้นจะ.....

ดอมดมมัน ... จะชื่นชมมัน .... จะจ้องมันระหว่าง .....

ทุกวันเลย ..... แฮ่ก ...... แฮ่ก..... แฮ่ก .....

อะ ... ไม่สิ ... ชั้นหมายถึง ....ชั้น ...จะเก็บมันไว้อย่างดีเลยหล่ะ .... นะ...

-----------------------

...................................................................................

................

..........................................

.......................................................................

.......................................................................

End Chap.48 ชั้น ...จะเก็บมันไว้อย่างดีเลยหล่ะ