เวทยาลัย ศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา

ลำดับตอนที่ #270 : Chap.55 ทุกๆคน .... เดี๋ยวจะรีบกลับมานะ

Chap.55 ทุกๆคน .... เดี๋ยวจะรีบกลับมานะ

...............................................................

...............................................................

.............................

.......

---------------

- รู้ไหมเอ่ย ... ว่าหน้ากากจิ้งจอกหน่ะ .... จะช่วยปกป้องจิตใจที่อ่อนแอของเราได้ด้วยนะ -

- คำรามแบบนี้เลย .... กาโอ้!!!! -

- กะ ... กาโอ!! -

- ...ร้องเลย .... ก้าโอ้!!!!! -

- ก้าโอ้!!! -

---------------

เวทศักราช 398 / 07 / 25

เวลา 08.29 น.

หน้ากากจิ้งจอก .... จะช่วยปกป้องจิตใจที่อ่อนแอของเรา อย่างงั้นเหรอ ...

กาโอ? งั้นเหรอ ..... คุณแม่นี่สอนอะไรแปลกๆอยู่เรื่อยเลยนะ .... น่ารักดีจริงๆ

"ฝ่าฟัน .... ฝ่าฟัน..... เมย์มาแล้วนะ ...."

เสียงของชายคนหนึ่ง .... ที่ผมคุ้นเคยดังขึ้น ... ขัดความฝันของผม

"อืม ...หืม ...."

มันทำให้ผมต้องลืมตาตื่นขึ้น จากฝัน ลางๆนั่น

.... แม้จะยังจำได้ดี ... แต่มันก็เวียนวนมั่วซั่วจนไม่รู้เรื่อง

".... เมย์ มาแล้วเหรอ ....."

ผมเอ่ยถามก้าวเดินออกไป....

"อืม ... อยู่ข้างๆเลย คุณพี่"

ก้าวเดินตอบผมกลับมา

ข้างๆเหรอ?

"อ่า ?... แตง? .. โม?"

ผมเอ่ยออกมาระหว่างหันไปแล้วพบกับ แตงโม 2 ลูก

ก่อนที่เสียงของเมย์จะดังขึ้นมาต่อ

"มาแล้วหละ.... รอนานมั้ย ฝ่าฟัน ...."

รู้สึกเสียงจะมาจากแตงโม....

ฟุบ

ผมหันไปมองอีกรอบ .... แล้วก็ได้พบ แตงโมสองลูก อีกรอบ

"อะ .... แตง ... เอ้ย ...เมย์ ... "

มันทำให้ผมชะงักเล็กน้อย ....

ไอ้เสื้อ สีเขียวอ่อนพาดเขียวเข้ม แนวตั้งนี่มันอะไร!! กะใส่ให้ดูเป็นลายแตงโมเลยสินะ  !!

ดึ๋ง

เมย์ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ผม จนหน้าอกแนบชิดแขน ....

".... ดูเพลียๆนะ ฝ่าฟัน .... ไม่สบายหรือป่าว ... พักผ่อนเพียงพอไหม"

เธอเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง พลางยื่นมือซ้ายมาจับมือขวาของผมไว้

ขอบคุณมากครับเมย์ ... ที่เป็นห่วง .... แต่ .... เหมือนเป็นคำถามที่ตอบไม่ได้

"... อ่า ไม่ๆ ไม่เป็นไร .... สบายดี .... แค่เล่นเกมหนักไปหน่อยหน่ะ"

ว่าแต่ ... จะจับมือทำไมเนี่ย ....

ดึ๋งๆ ...

แตงโมมันเด้งเป็นระยะๆดีจริงๆ ....

"..... อือ ... ไม่เป็นไรก็ดีแล้วหละนะ ... แต่ยังไงก็อย่าเล่นเกมมากนะ เดี๋ยวสุขภาพจะเสีย ไหนจะทำงานอีก...  เอาเวลาเล่นเกม มาวางแผนซ้อมแข่งต่อปีหน้าดีกว่า แล้วก็พอเปิดเทอมก็สนใจกับการเรียนมากขึ้น ลดเกมลงด้วย เข้าใจไหม ..."

เมย์เอ่ยแนะนำพลางยิ้มให้กับผม

อื้อหือ สอนซะยังกับเป็นคุณแม่... ขนาดเป็นเพื่อนกันนะเนี่ย

ถ้าใครได้เธอเป็นแม่หรือภรรยา คงจะมีความสุขตายเลย

".... ฮะๆ ขอบคุณที่เป็นห่วงให้ทีมชั้นนะเมย์ .... "

เมย์ได้ยินแบบนั้น ก็มีใบหน้าเหมือนเป็นห่วงมากขึ้น

"ไม่หรอก ห่วงสุขภาพฝ่าฟันมากกว่า .... ดูไม่สู้ดีเลยหน่ะ ... แปลกกว่าครั้งที่แล้วๆที่เจอกันมากเลย .... ถ้ามีปัญหาอะไร ก็บอกกันได้นะ จะช่วยเอง"

อื้อหือ .... นี่ตรูดูออกง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ .... แค่นอนหลับนี่ คำนวณได้เลยว่ามีปัญหา...

คงต้องเปลี่ยนเรื่องคุยแล้วหละ ..... ไม่งั้นเมย์คงถามชอกชอน ไปๆมาๆ จะเข้าเรื่องลึกกว่านี้แล้วจะยุ่งเอา

ผมค่อยๆยิ้มหวานระเรื่อ แล้วขยับกายมองใบหน้าเมย์ เอ่ยเสียงน่ารักกลับไป

"อื้อ ... ไว้มีปัญหาแล้วจะบอกเมย์นะ .... อะ ว่าแต่ ... วันนี้ แต่งตัวน่ารักมากๆเลยนะ เสื้อลายสีเขียวอ่อนสลับเข้ม แนวตรงนี่ ดูเข้ากับกางเกงจัง"

เมย์ยิ้มเล็กๆออกมา .... ก้มหน้างุดๆ

"อ้ะ .. หระ เหรอ ... คือๆ ... ใส่ชุดเลียนแบบ หน้ากากจิ้งจอก เมื่อสามสัปดาห์ก่อนหน่ะ .... มะ ไม่รู้จะเข้ากันไหม"

เปลี่ยนเรื่องสำเร็จ .... แต่จริงๆ ชุดของเมย์วันนี้ก็ดูน่ารักจริงๆนั่นแหละนะ

แต่งผมใหม่ด้วยหรือป่าว? .... เข้ากันดีนะเนี่ย อะ ... กิ๊บติดผม รูปแตงโมเสี้ยวด้วย

"เข้ากันสุดๆเลยหละเมย์ .... ดูสิ ... ทรงผมวันนี้ ม้วนเกลียว เยอะกว่าปกติด้วย ... แล้วก็ ... กิ๊บติดผมอันใหม่เหรอ ....  สีสวยเข้ากับเมย์มากเลยนะ"

ผมเอ่ยยิ้มหวาน แล้วขยับเอียงตัว มอง

ดึ๋ง!!

"..... อะ ..... อะ ... ระ เหรอ .... อื้อ ... ขะ ขะ ขอบคุณนะ ...อะ... เอ่อ... "

เมย์หน้าแดงระเรื่อขึ้นมา ไม่น้อย แถมพูดตะกุกตะกัก

เสียงสั่นเชียว ..... เราใช้เสน่ห์ล่อลวงแบบอิจิกะออกไปหรือป่าวเนี่ย? ...

"อะไรเหรอเมย์ .... "

ดึ๋งๆๆๆ

เมย์รีบส่ายหน้าไปมา แล้วรีบอธิบาย

".... ปะ เปล่า ... เปล่าหรอก ...คะ ... แค่ตกใจหน่ะ .... ที่ทำไม .... ฝ่าฟัน ... ดูเป็นอิจิกะจังเลย ... "

ชั้น ดูเป็น ชั้น เนี่ยนะ....

"หา? .... "

"อะ มะ หมายถึง ... เธอดูน่ารักเหมือนผู้หญิง .... แล้วก็เท่เหมือนชายด้วย .... แล้วก็ใส่ใจแบบผู้หญิง อะ ... อะไรแบบนั้นหน่ะ ....ปกติพวกผู้ชายไม่ทำกันหรอก"

เมย์เอ่ยหน้าแดง อธิบายให้ผมฟัง พลางชำเลืองมองผมเรื่อยๆ

งั้นเหรอ .... จะบอกว่าช่วงนี้ ติดนิสัยหญิงมากไปหรือป่าว... ก็คงจริง ...

แต่มันก็เพราะ อยู่ในสภาพแต่งหญิงแบบนี้ด้วยหละนะ

แถมเจ้านั่นของผม ก็ ....

"..... คิกๆ ... งั้นเหรอ ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก เมย์หละก็..."

ผมเอามือขึ้นมาป้องปาก หัวเราะเล็กน้อย เอ่ยเสียงหวานน่ารักปฏิเสธออกไป

ดึ๋ง

เมย์ผงะ หน้าแดงมากขึ้นไปอีกซะอย่างนั้น

"... มะ มะ .. ไม่ใช่แล้วหละฝ่าฟัน ... แบบนี้มันอิจิกะชัดๆแล้วหละ!"

อะ ... เผลอทำตัวแบบอิจิกะไปอีกจนได้ ...

ถึงจะตั้งใจก็เถอะ

ก้าวเดินที่เหล่ตามองเหตุการณ์ก็เสริมเข้าใส่ทันที

"....อย่างที่เห็นแหละเมย์ พี่ชายชั้นกลายเป็นพี่สาว ไปแล้ว แถมเอาไปเอามา ยังจะน่ารักกว่าหญิงจริงๆด้วย"

".... เห็นด้วย ....แบบนี้ไม่ใช่ชายแล้วนะฝ่าฟัน ..... แต่...ชั้นก็โอเคนะ"

เมย์พยักหน้าเห็นด้วยเต็มๆ แต่ก็โอเค .... จะสื่ออะไรเนี่ย

ผมหันไปมองก้าวเดิน แล้วหันกลับมามองเมย์ แล้วรีบอธิบาย

"ไม่เอาน่าทั้งสองคน ชั้นก็ทำตัวแบบนี้ เพราะสภาพภายนอกแบบ ...."

แต่ยังไม่ทันจบดี....

"อ้ะ เมย์....."

เสียงๆหนึ่งที่ผมคุ้นเคยก็ดังขึ้น...

ตามมาด้วยอีกเสียงที่คุ้นยิ่งกว่า ...

"อ้า!!!!! มะ เมย์!! นะ นี่เธอก็มาด้วยเหรอ!!"

เสียงนั้นดังใช้ได้ จนทำให้พวกเราต้องหันไปมองเจ้าของเสียง

 ไม่ใช่ใครที่ไหน หนิง ที่ใส่ชุดนักเวทย์กางเกงยีนต์ถุงน่องขาวพร้อมผ้าคลุมสีน้ำตาล แบบหน้ากากจิ้งจอก

และฝ้ายในชุดป้องกันเวทย์รัดรูป พร้อมผ้าคลุมเต็มยศ รวมถึงมีหูและหางจิ้งจอกติดมาด้วย....

คะ คอสเพลย์ ตั้งแต่ยังไม่ถึงงานเลยเหรอฟระ!!! ใจกล้าเกินไปมั้ย!!... ถึงงานมันจะอยู่ใกล้บ้านพวกเราก็เถอะ

"สวัสดี ... ทั้งสอง"

เมย์เอ่ยยิ้มทักก่อนใครเพื่อน

"... หวัดดี ฝ้าย หวัดดี หนิง"

ก้าวเดินตามมาติดๆ ...

"สะ ... ... สวัสดี หนิง ... ฝ้าย ... "

และผม ... ที่ยิ้มแหยๆ ทักพวกเธอออกไป

"ไม่ต้องมาทักทายแบบธรรมดาเลยนะฝ่าฟัน!! ไหงเมย์ถึงมาด้วยได้หละ ... นี่ชั้นนึกว่ามีแค่ชั้นแท้ๆ!! พอรู้ว่ามีฝ้ายอีกคน ก็ทำใจได้แล้วนะ!! .... แล้วไหง ยังจะพกแตงโมมาด้วยอีก!!!"

แล้วก็โดนหนิงสวนมาตามระเบียบ อย่างที่เดาเอาไว้

"ขอโทษหนิง"

"ไม่ต้องมาขอโทษเลยฝ่าฟัน ...."

หนิงโวยต่อแล้วเดินตรงเข้ามาหาผม

"ใจเย็นๆน่าหนิง!... ถึงจะมาเพื่อทดแทนวันเกิดเธอก็เถอะ"

แต่ก็โดนฝ้ายรีบจับไหล่ห้ามเอาไว้

ขอบคุณมาก ฝ้าย ......

"ใช่แล้ว ใจเย็นๆน่า หนิง เพื่อนกันทุกคนไม่ใช่เหรอ? .... ไปเที่ยวด้วยกันไม่เห็นจะเป็นไรเลย ก็เพื่อนกันทุกดคน! ..... อย่าคิดมากสิ ... เพื่อนๆกันทั้งนั้น... เนอะ ... ฝ้าย ... เนอะ ก้าวเดิน .... เน้อ ... ฝ่าฟัน"

เมย์เอ่ยตอบต่อ ด้วยรอยยิ้มกวนๆ พร้อมเชิดอก ขึ้น

ดึ๋ง

รู้สึก .....เธอจะใช้งานชั้นทางอ้อมเพื่อเอาชนะหนิงอีกแล้วสินะเมย์

"....."

ฝ้ายเอามือกุมอกตนเอง ....

รู้สึกพ่ายแพ้ ทั้งๆที่ไม่ได้สู้สินะ ฝ้าย....

"... อึก"

หนิงที่โดนตอกย้ำจากเมย์ ก็สะอึก

" ..... ฮึ่ม .... ฝ่าฟัน ... จำไว้เลยนะ"

แล้วหันมาโวยใส่ผม

แล้วไหงสุดท้ายก็ลงที่ชั้นเล่าหนิง!!!

ได้ .... อยากจะชักชวนชั้นเข้าร่วมสงครามนักใช่ไหม!!!

".... ขอโทษนะคะพี่หนิง ... ยังไงก็ได้โปรดให้อภัยอิจิกะผู้นี้ด้วยนะคะ ...."

ผมเอ่ยทำเสียงน่ารักออดอ้อนแบบเด็กๆกลับไป พร้อมดวงตาเปล่งประกาย เอามือขึ้นมากุมอก

"นะคะ ... ทุกๆคนด้วย .... นะคะ ... อย่าทะเลาะกันเลย อิจิกะผิดไปแล้วค่ะ .... จะลงโทษยังไงก็ได้"

"......."

ก้าวเดินเบือนหน้าหนีผมทันที .... ขอบใจน้องรัก ที่รับไม่ได้กับกริยาท่าทางของพี่ชายสาวของนาย...

"อึก ..."

ส่วนสาวทั้งสามคนสะอึกพร้อมกัน จ้องมองผม....

"..... น่ารัก"

ฝ้ายและเมย์เอ่ยพร้อมกัน

หนิงพยายามสะบัดหน้า แล้วกำมือแน่นโวยวายต่อเนื่อง

"มะ ไม่ต้องมาเนียนทำตัวน่ารักเลยนะฝ่าฟัน ... ไม่ได้ผลกับชั้นหรอก!!!!"

ไม่ได้ผลจริงเหรอหนิง ....

"งือออ ... แต่ว่า ... "

ผมพยายามจะทำเสียงน่ารักเอ่ยกลับไปอีก

แต่หนิงรีบพูดต่อขัดคำพูดของผมทันควัน เพื่อไม่ให้ผมได้ใช้ไม้ตาย น่ารักล้างมลทิน

"ไม่ต้องมาแต่เลยนะยะ!! ชั้นไม่โอเคด้วยหรอก กับการขอโทษด้วยท่าทางน่ารักแบบนั้น"

".... แต่ชั้นโอเคนะ ...."

ฝ้ายเอ่ยยกนิ้วโป้งอย่างชอบใจ ..... หน้าแดงนิดๆ

หนิงหันมามองฝ้ายแล้วก็ตกใจ ....

"ฝ้ายๆ ละ เลือดกำเดาไหลแล้ว!!"

"ปะ เป็นอะไรมั้ยฝ้าย"

ทุกคนรีบหันมามอง รวมถึงผมที่รีบลุกขึ้นไปดูอาการด้วย แต่ไม่แสดงท่าน่ารักล้างมลทิน

เดี๋ยวจะหนักไปกว่าเก่า

"ฮ่าๆๆ ... นิดหน่อยหน่ะ ...นิดหน่อย ... ชั้นเป็นคนเลือดกำเดาไหลง่าย ถ้าเจออะไรที่น่ารักๆแล้วถูกใจ แต่ไหลแปบเดียว ..."

ฝ้ายเอ่ยแล้วหยิบทิชชู่จากในกระเป๋าเสื้อนักเวทย์ของเธอ มาซับๆ... นิดเดียวก็หายแล้ว...

.... เลือดกำเดาไหลนิดๆจริงๆแฮะ .... ท่าทางฝ้ายจะชอบแนวน้องสาวมากจริงๆ

เป็นพวกยูริหรือไงกันนะ .... น่าจะใช่ ...

เมื่อเห็นว่าฝ้ายโอเคแล้ว

".... ชั้นก็โอเคเหมือนกัน"

เมย์ก็เอ่ยเสริมยิ้มอย่างมีความสุขบนเก้าอี้

ยังจะวกกลับไปเรื่องเดิมได้อีกนะเมย์..... จะเอาชั้นเป็นตัวปีนสู่ชัยชนะ ให้ได้สินะ!!!.. สินะ!!!

".... พวกหล่อนโดนฝ่าฟันเวอร์ชั่นหญิง ล้างสมองไปหมดแล้วหรือไง"

หนิงกำหมัดซ้ายแน่น แล้วเอามือขวา ยื่นมาขยำนมผมทันที

หนุบ!!

จะมาขยำหน้าอกชั้นทำไมหละหนิง ..... อะ เอาเหอะ...

"อ๋า .... มะ มันเสียวนะ ... หนิง ... "

ผมเอ่ยสั่นไหว ส่ายตัวไปมา ช่วยตบมุขให้หนิงด้วย

"เห็นมั้ยว่านี่มันนม ..... ปละ ... ปลอม .... "

หนิงทำหน้าเข้มก่อนจะเอ่ย ... พลางขยับไปด้วย .... แล้วเริ่มไม่แน่ใจ หันมาจับสองมือ

หนุบๆๆ .. หนับๆๆ

ไม่ใช่แล้วเฟ้ยหนิง

"มะ ไม่ใช่แล้วมั้งหนิง .... ไม่ใช่ว่าจะจับเพื่อพิสูจน์แค่นั้นเหรอ"

หนิงสั่น กึกๆ ....

"เป็นอะไรหน่ะหนิง .... จับเสร็จแล้วแบ่งชั้นจับมั่ง!"

ฝ้ายเอ่ยอย่างหลุดลืมตัวออกมา

ไม่ๆๆ ไม่ใช่แล้ว

"... ฝ่าฟัน!!! นี่มันหน่มน้มจริงไม่ใช่เหรอไงยะ!! ไอ้เม็ดของนายเมื่อกี้ยังไม่แข็งเลย ทำไมตอนนี้มันแข็งได้ยะ!!!"

หนิงโวยวายเสียงดังออกมา น้ำตาไหลพราก ราวกับพ่ายแพ้ให้กับหน้าอกผม

"เบาๆหนิง เบาๆ!!"

ผมรีบพูดบอกหนิงทันที

"เบาๆหนิง ... ดังไปแล้ว คนเขามองนะ"

ฝ้ายเอ่ยแล้วรีบดึงมือของหนิงออกจากอกของผม ...

" .... ปะ ไปศัลยกรรมทางวิทยาศาสตร์มาหรือไง!!!"

หนิงยังโวยต่ออย่างโมโหไม่น้อย

"เบาๆเลย ... ไปอิจฉาอะไรฝ่าฟันกัน ... ยังไงก็ของปลอมอยู่แล้วนะหนิง"

เมย์เริ่มลุกเดินเข้ามาเชิดอกใส่หนิง

"อึก .... "

หนิงกำมือรู้สึกพ่ายแพ้หนักกว่าเดิม

"....ใจเย็นๆนะหนิง .... ใหญ่ๆเดี๋ยวก็ยาน หน้ากระดานนี้ยืนยง ไม่เคยได้ยินเหรอ"

ฝ้ายเอ่ยคติ ประจำใจ .... ของใครก็ไม่รู้ออกมา

"แถมเธอยังมีชั้นเป็นเพื่อนด้วยไม่ต้องห่วง!!!"

"... มะ ไม่ได้ช่วยเลยนะยะ!!"

หนิงเอ่ยหน้าแดง กอดอกหันหน้าหนี

"ฮะๆๆๆๆๆๆๆ"

ทุกๆคนหัวเราะออกมา

โอเค ... เริ่มสงบแล้วหละ ... ฝ้ายนี่ ช่วยชีวิตผมได้ตลอดจริงๆ เวลาเกิดปัญหาชุลมุน ในกลุ่มแบบนี้

"ขอโทษด้วยนะ ... อุตส่าห์แต่งชุดมาซะน่ารักดูดีกันทั้งสามคน แถมยัง เปลี่ยนทรงผม ใส่นาฬิกา ติดโบ หรือกิ๊บ ใหม่ๆกันมา เพื่อมาเที่ยวกับชั้นอีก .... ต้องทำให้ทั้งสามคน ทะเลาะกันแบบนี้ซะได้ .... "

ผมเอ่ยก้มหัว ขอโทษพวกเธอออกไป

หนิงมองผมแล้วก็ปล่อยมือ พร้อมกับถอนหายใจ

"......เห้อ .... ช่างมันเถอะ .... "

"ใช่ๆ .... ช่างมันเถอะ .... ไปเที่ยวด้วยกันหลายๆคนสนุกจะตาย"

เมย์ยังไม่วาย จับมือของผม กับมือของหนิงกำไว้ แล้วเอ่ยด้วยรอยยิ้ม

หนิงสะบัดมือเมย์ออก

"สนุกตรงไหนไม่ทราบ!!...แล้วจะจับมือฝ่าฟันทำไมยะ!!"

"เพื่อนกัน เป็นสาวๆทั้งนั้นจับมือกันไม่เป็นไรหรอก"

เมย์เอ่ยต่อพร้อมกับ....จับมือแน่นขึ้นชูให้หนิงดู

แล้วจะจับมือชั้นชูขึ้นทำมะม่วงอกร่องทำไมไม่ทราบครับ!!!

"พอแล้วมั้งเมย์ ..."

ผมเอ่ยรีบให้เธอหยุด

"ฝ่าฟัน!!! แง่ง!!"

หนิงโวยต่อเนื่องแล้วพุ่งเข้ามา....

"งั่ม!!"

ว้ากกก!! จะกัดหน้าอกชั้นทำไมหนิง!!!

"โอ้ย เจ็บ!!"

"ไม่เอาน่า .... หนิง"

ฝ้ายพยายามเตือนสติของหนิงแล้วดึงหนิงออก

"ถึงจะอยากงับด้วยก็เถอะ...."

ฝ้ายๆ ไม่ต้องเลย ... เจ็บนะเฟ้ย....

"ไม่ต้องมาอยากงับด้วยเลยนะ!!"

หนิงทำหน้าขู่ฝ้ายต่อ ....

"ฮ่าๆๆๆ!!"

ฝ้ายกับเมย์หัวเราะขำท่าทีของหนิง เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยได้อย่างลงตัวราวมุขตลก

ฟืดดด ....

เสียงประตูหน้าร้านเปิดขึ้น พร้อมกับพี่ที่เป็นเวรเฝ้าประตูวันนี้ โผล่หน้าออกมา

"อะ ... แฮ่ม ... ทั้งสี่คน ร้านจะเปิดแล้วนะ ..... ถ้าจะเล่นเสียงดังกันต่อหน้าร้าน จะคิดค่าบริการหละนะ....."

ซีด ....... กันหมด ยกเว้นก้าวเดินที่นั่งนิ่งห่างๆ รอดตัวไป

".... คะ ขอโทษค่ะ"

"ขอโทษครับ"

ผม และสามสาวก้มหัวขอโทษพี่พนักงาน

"จ้า ... เบาๆหน่อยแล้วกัน"

พี่พนักงานยิ้มหวานตอบรับให้กับพวกเรา

..........

พวกเราถอยไปนั่ง เก้าอี้ ห่างสุดจากประตูร้านเพื่อคุยกันต่อ ... โดยลากก้าวเดินมานั่งด้วย

"แย่เลย โดนดุซะแล้ว ..."

เมย์ยิ้มหวาน แล้วหันไปหาแนวร่วม

"เนอะ .... ฝ้าย .... เนอะ ก้าวเดิน...."

ที่หาแนวร่วมนี่จะ สื่ออีกสินะ ว่าความผิดหนิง ....

เมย์ ... เธอช่วยสงบศึกกับหนิงสักพักเถอะ ขอร้อง.....

"ชั้นไม่เกี่ยวนา ...."

ก้าวเดินที่เป็นตัวประกอบมานาน ปฏิเสธออกไป

หนิงที่ไม่ได้สนใจเมย์แล้วกอดอกครุ่นคิดอยู่สักพัก ก่อนจะเอ่ยแทรกการสนทนาออกมา

"งั้นเพื่อเป็นการทำโทษฝ่าฟันที่ทำให้พวกเราโดนด่า!!"

"แล้วไหงชั้นเป็นคนผิดเล่า!"

ใช่แล้วไหง ตรูเป็นคนผิดเล่า!!!

"และเพราะก้าวเดินกับตุ้มติ้มจะแยกกัน ... ..... ดังนั้นพวกเรา จะกลายเป็นกลุ่ม สี่สาวแทน!!....เพื่อร่วมกิจกรรม"

.... 4 สาว ..... ออ จะนับชั้นเป็นหญิงในกลุ่มด้วยสินะ....

"โอะ เห็นด้วย!! จริงๆ ถ้าเป็นหญิงทั้งสี่คน อาจจะมีสิทธิ์ ได้ไปนั่งคุยกับหน้ากากจิ้งจอกถึงที่ด้วยนะ"

ฝ้ายนั้นสนใจทันที ที่ได้รู้แผนการอันแยบยล? ของหนิง

"จริงสิ มีกิจกรรม ที่หน้ากากจิ้งจอก จะจับสลากสุ่ม หญิงหนึ่งกลุ่ม ชายหนึ่งกลุ่มไปนั่งคุยกันสบายๆ ยี่สิบนาทีด้วยนี่นะ .... อืม เห็นด้วย เป็นแผนที่เยี่ยมมากหนิง"

เมย์เห็นด้วยกับแผนของหนิงทันที

ไหงทีแบบนี้ ดันเข้ากันได้เป็นปี่เป็นขลุ่ยเลยนะ พวกเธอ

แต่คิดเหรอว่าชั้นจะอายหน่ะ ....

"งั้นขออนุญาต เป็นอิจิกะ ตั้งแต่นี้ต่อไปเพื่อไถ่โทษแล้วกันนะทุกๆคน"

"..... เห้อ"

ก้าวเดินที่เห็นท่าทางของผมก็ส่ายหัว

ขอโทษนะน้องรัก ... นี่มันทางของพี่ชัดๆ ....

"... ดี ..."

"ดีมาก"

"เยี่ยมจ้า"

แต่อาการของทั้งสามสาว คือเห็นด้วยกับท่าทีของผมทันที

.....................................................................

9.12 น.

และแล้ว พวกเรา 4 คนก็แยกตัวออกมาจากก้าวเดินกันก่อน

เพราะรายนั้นต้องนั่งรอตุ้มติ้มจอมตื่นสายต่อไป

น่ายินดีที่ดูจากท่าทางแล้ว ไม่มีคนจำก้าวเดินสภาพชายได้สักคนว่าเป็นนิกะ

...ดังนั้นจึงปลอดภัย ที่จะทิ้งเอาไว้คนเดียวหน้าร้านหละนะ...

พวกเราเดินออกจากร้าน ตรงไปเรื่อยๆ ผ่านเข้าไปยังย่านการค้า ....

รถยนต์ วิ่งกันให้ว่อนไปหมด คนตามข้างทางก็เยอะได้ใจ ... จากท่าทางหลายๆคน

น่าจะมีจุดมุ่งหมายเพื่อไปงานหน้ากากจิ้งจอก

"... ดูสิ ... นี่ไง ...ตอนที่โผล่มา ทำร่างกายลักษณะนี้"

"โอ้ .... เพิ่งสังเกตท่านี้เลยนะเนี่ย"

"แต่เขาวิเคราะห์มาแล้วนี่นะ ว่าตอนผ่าออกมา น่าจะร่ายลมรอบตัว"

"ชั้นว่า น่าจะรู้มุมในการหลบหินมากกว่านะ เนอะ อิจิกะ"

".... เอ่อ ... ไม่แน่ใจเหมือนกันหน่ะ"

ทั้งสามสาวเดินแนบเบียดๆ ตัวผมไป ดูคลิป ในมือถือของหนิงกันไป

จะว่ายังไงดีหละ

ทั้ง 3 คน ต่างก็เป็นแฟน ของหน้ากากจิ้งจอกทั้งนั้น

เพราะอย่างที่รู้ๆกัน .... หน้ากากจิ้งจอก เป็นหญิงสาวเวทย์ระดับต่ำคนหนึ่ง

ที่มีเทคนิค การต่อสู้ ชั้นสูง และประยุคใช้เวทย์ในระดับต่ำของตน

จนชนะผู้ใช้เวทย์ระดับสูงๆ มานักต่อนักแล้ว

ถึงต่อให้ จะมีคนบอกว่าเธอเสพยาก่อนแข่ง แต่ก็ต้องยอมรับว่า

เธอไม่ได้ใช้เวทย์ระหว่างการต่อสู้อยู่ดี

แล้วที่น่าตลกที่สุดก็คือ

"สรุปว่า จะยังไง ก็สุดยอดอยู่ดีหละนะ ที่ผ่าพายุได้"

"อื้อออ สุดยอดเลยหละ .... ท่านั้นหน่ะ!!"

"... ใช่ ชั้นก็ชอบนะ ตอนโผล่พ้นมาจากพายุเวทย์นั่นได้นี่ สุดยอดมาก"

"แล้วไหนจะตอน ใช้มือชกเข้าผลึก เพื่อลดแรงกระแทกนั่นอีก .... "

"ใช่ๆ .... สุดยอดไปเลยเนอะ"

"อันนั้นชั้นก็ชอบนะ .... "

"นี่ๆ .... อิจิกะชอบมั้ย .... ท่านี้ไง"

หนิงค่อยๆหันเอา มือถือที่เปิดคลิป ยื่นให้ผมดู ท่าที่หน้ากากจิ้งจอกยอมเจ็บตัวเอง ชก

ไม่อยากจะวิจารณ์ อะไรมาก ขอเลี่ยงแล้วกันนะทั้งสามคน

".... ก็บอกแล้วไง ว่าชั้นติดเกม ไม่ค่อยได้สนใจ หน้ากากจิ้งจอกหรอก"

"เอ๋ ... "

ทั้งสามโวยพร้อมๆกัน

"อิจิกะไม่ชอบหน้ากากจิ้งจอกเหรอ?"

"ชอบหน่อยน่า ... ลองดูหน่อยเดี๋ยวก็ติดใจ"

"นั่นสิ ดูไม่นานก็ติดใจแน่นอน รับรองได้"

"ตอนคุยในโทรศัพท์ก็เห็นบอก เดี๋ยวจะดูๆ"

พวกเธอพยายามเชิญชวนผม ให้โดนหน้ากากจิ้งจอก ล้างสมองไปด้วยอีกคน...

ใช่แล้วหละ เรื่องน่าตลกก็คือ

ฝ้าย หนิง เมย์ ไหงสนิทกันได้อย่างน่าประหลาดเลยหละ .... ทั้งๆที่ตะกี้ยังทะเลาะกันอยู่เลยแท้ๆ

สรุป ต้องบอกว่า สนิทกันได้เพราะเรื่องของหน้ากากจิ้งจอกสินะ ....

ยินดีด้วยละกัน

ยังไงตอนนี้ก็ต้องตอบรับไปก่อนหละนะ .... ถึงปกติ เวลาคุยกับพวกเธอจะตอบว่าเดี๋ยวจะดูก็เถอะ

"ได้สิ...ถ้าทุกๆคนขอมาพร้อมๆกันแบบนี้ หนีคงไม่ได้แล้วหละ แล้วเดี๋ยวชั้นจะลองดูนะ ... "

พวกเรา ที่เดินออกกำลังกายกันไป คุยกันไปเรื่อยๆ

ไม่ทันไร ก็มาถึง ทางเดินช่วงสุดท้ายก่อนจะไปเข้างานเสียแล้ว

จะว่ายังไงดีหละ ....

ผมหละไม่อยากเข้าไปเลยจริงๆ ..... ไม่ใช่เพราะคนเยอะอย่างเดียวนะ...

แต่เพราะ ... มันเป็นหน้ากากจิ้งจอกด้วย

"คนเยอะสุดยอดเลย!!!"

"มาถึงแล้ว!! หน้ากากจิ้งจอกเฟสติวอล"

"ขอให้จับรางวัลได้คุยกลุ่มต่อตัวกับ หน้ากากจิ้งจอกด้วยเถอะ!!"

ทั้งสามดีใจกันใหญ่ และต่างมีความหวังลมๆแล้งๆ

คนเยอะขนาดนี้จะไปหวังอะไรกันเล่าพวกเธอ ..... ต่อให้เป็นหน้ากากจิ้งจอกเอง คงจะเอาดวงมาโยนให้พวกเธอไม่ได้หรอก .... นอกจากจะโกงให้หละนะ

แล้วเราก็ตรงเข้ามาต่อจนถึงทางเข้างาน ที่มีคนมานั่งรอ กลิ้งรอ กางเต็นท์รอ เข้าแถวรอกันเยอะแยะไปหมด ....

แถมยังมีจุดรวม ถ่ายคอสเพลย์ หน้ากากจิ้งจอก ที่มีคนร่วมกันถ่ายนับพันอีกด้วย

ทำให้พวกเรา จำเป็นจะต้องมายืนเข้าคิว รอ เอาบัตรคิวอีกที

"ฮิตน่าดูเลยแฮะ ...."

ผมเอ่ยออกมาพลางยืนบิดเบียดเอวส่ายตัวไปมา มองแถวที่มีคนมากมายต่อคิวขดไปขดมาเป็นงูจนพื้นที่ถนนคนเดิน หน้าห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ไม่พอ ล้นจนมาถึงย่านการค้ากันเลยจริงๆ

"... อิจิกะ สาวดุ้นแสนงาม แห่งร้านสาวในฝันบุฟเฟ่ อิจฉาหละสิ ไม่ต้องห่วงน้า เธอมีเสน่ของตัวเองอยู่แล้ว คิกๆๆ"

ฝ้ายเอ่ยแซว เอาศอกแทงๆท้องผมเบาๆ

"เสน่ห์ของอิจิกะ ที่ไม่มีชายใดสามารถต้านทานได้สินะ สินะ"

หนิงก็เอาศอกแทง แซวๆผมตามทันที

"ใช่แล้วหละ อิจิกะมีเสน่ห์ออก อย่ากลุ้มใจไปเลย"

เมย์ก็เสริมตาม พร้อมทั้งเขยิบเอาศอกมาแทงๆผมบ้าง .....

แต่หน้าอกของเธอนั้น ... มันดันโดนผมด้วย

ดึ๋งๆ ...

เข้ากันเกินไป ... เข้ากันเกินไปแล้วพวกเธอ!!!

".... ไหงทีเรื่องแบบนี้ เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยจัง!"

ผมโวยใส่พวกเธอออกไป หน้าแดงนิดๆ ที่โดนรุมล้อหละนะ

"ฮะๆๆ ..."

พวกเธอยิ้มหัวเราะขำๆ

แล้วก็เปลี่ยนมาคุยเรื่องหน้ากากจิ้งจอก โดยพยายามดึงผมให้มีส่วนร่วมในการคุยตลอด

ในที่สุด หลังจากต่อคิวนานกว่า 30 นาที จนตอนนี้ 10.10 น. พวกเราก็ได้คิวเข้างานแล้ว

ส่วนคิว ที่ได้รอ ก็ 20227 ถึง 20230 กันเลยทีเดียว

นี่ขนาดงานเป็นวันศุกร์ที่ไม่ได้หยุด แถมจะเริ่ม 11.00 น. นะเนี่ย ....  ยังได้คิวที่ 2 หมื่น ในการรอซื้อตั๋ว

และเพราะคนมันเยอะมาก ....

พวกเรา ... จึงย้ายไปเดินรอภายในห้างแทน ....

ห้างวันนี้ คนก็เยอะมากจริงๆ

......

มากจนไม่น่าจะมีใครสังเกตเห็นอะไรผิดปกติหละนะ .....

"นี่ .... พวกเราไปนั่งที่ร้านไอติมกันนะ"

"ไปสิไปๆ .... "

"อืม ... ไปก็ดีเหมือนกัน เดินมาร้อนๆ"

แล้วทั้งสาม .... ก็ชวนผมไปต่อ .....

มันยากที่จะปฏิเสธพวกเธอจริงๆ ....

แต่ตอนนี้มันจะ 11.00 น. แล้ว คงต้องขอแยกตัวสักครู่นะทั้งสาม ....

"พี่อิจิกะคะ!! ...."

เสียงๆหนึ่งเรียกผมดังขึ้น ...

ก่อนจะปรากฏ ร่างของเจ้าของเสียง ที่เป็นเด็กวัย ประมาณ 12 ปี

"อ้ะ ... เด็กที่ไหนหน่ะ ....น่ารักจังเลย"

"อิจิกะ ไปจับเด็กมาจากไหนกัน!!!"

".... มีพิรุธนะเนี่ย อิจิกะ ...."

ทั้งสามหันมามองก่อนจะรีบถามผมทันที .....

"ฮะๆ ...."

ผมหัวเราะง่ายๆออกไป ไม่ได้ตอบพวกเธอ

แล้วพวกเธอก็ย้ายเป้าหมาย ...ไปที่เด็กสาวคนนั้น

"สวัสดีจ๊ะน้อง ...ชื่ออะไรจ๊ะ ...."

"น่ารักจังเลย ... ชื่ออะไรจ๊ะ"

"นั่นสิ ... ชื่ออะไรเอ่ย หยุดโรงเรียนมางานเหรอ?"

เด็กสาวนั้นหันมายิ้มหวานให้กับทั้งสามคน

"สวัสดีค่ะ พี่ๆทั้งสามคน หนูชื่อพิณค่ะ ... พอดีวันนี้โรงเรียนหยุดหน่ะค่ะ...."

"แบบนี้เองเหรอจ๊ะ...."

"... แล้วนี่มีธุระอะไรเหรอ?"

"รู้จักกับอิจิกะด้วยเหรอจ๊ะ"

ทั้งสาม รุมถามพิณ กันต่อใหญ่เลย

ถ้าเป็นผมตอบไปเอง คงจะฟังไม่ขึ้นแน่ๆ ว่ารู้จักกันแบบไหน ....

รบกวนตอบลัดๆให้หน่อยแล้วกันนะ พิณ....

" ... หนูกับพี่อิจิกะรู้จักกันหน่ะค่ะ ... แล้วสัญญาว่า จะพาหนูไปเอาของหน่ะค่ะ ยังไงขอยืมตัวพี่อิจิกะสักพักนะคะ"

พิณเอ่ยขอร้องทั้งสามสาวบิดเบียดตัวไปมา

"เอ๋ ... อะไรกันหละที่เป็นความลับเนี่ย"

"งั้นพวกเราไปด้วยได้ไหมจ๊ะ?"

เมย์กับฝ้ายเอ่ยอย่างสงสัยในตัวผม มากกว่าในตัวพิณแน่ๆหละ

"หืมม...."

ส่วนหนิงนั้นทำเสียงสงสัยเหมือน ครุ่นคิดอะไรบางอย่าง

"มันเป็นความลับของหนูกับพี่อิจิกะนะคะ ... ไม่อยากให้พี่ๆตามมาเลย"

พิณเอ่ยต่อ ทำหน้าไม่ค่อยไว้ใจ

เอาหละ ได้เวลาออกโรงบ้างแล้วหละนะ....

"เอ่อ ... คือ .... ทั้งสามคน ... โทษทีนะ ...ที่ไม่ได้บอกอะไรไว้ก่อนเลย .... ยังไงเดี๋ยวชั้นเสร็จธุระแล้ว จะโทรมาหา ... แล้วรีบกลับมาทันทีเลยนะ"

ผมรีบเอ่ยเสริมพิณทันที

".....แต่ว่าไปกับอิจิกะหนึ่งต่อหนึ่งอันตรายนะ พวกพี่ไปด้วยดีกว่า ไม่แอบดูหรอก"

ฝ้ายรีบโวยต่อขัดขวางแผนของผม

ขอบใจนะ ... ที่มองว่าตัวชั้นมันไม่น่าไว้ใจขนาดนั้น...

"ยังไงให้พวกเราไปด้วยก็ได้นะจ๊ะ ยังไงก็ว่างๆกัน... พวกพี่ไม่แอบดูหรอก แล้วเดี๋ยวจะพาไปทานไอติมด้วย"

เมย์นั่งยองๆ คุยกับเด็กสาว เอ่ยพยายามหลอกล่อเด็กสาว ไว้

โทษทีนะ เมย์ ลูกล่อทุกชนิด ใช้กับน้องคนนี้ไม่ได้หรอก ....... เชื่อสิ

"เมย์ ฝ้าย .... ให้อิจิกะไปกับน้องเขาเถอะ .... อิจิกะ ... รีบไปรีบมานะ .... แล้วจะรอ"

หนิงนั้นเอ่ยแทรกออกมา

มันน่าแปลกกว่าที่คิดไว้

"อะ ... อืม"

"เห้อ ... ไปดีมาดีนะ"

เมย์กับฝ้ายตอบรับหลังจากที่หนิงท่าทางจะโอเคกับผม..

แต่ยังไงก็ช่างเถอะ ... ขอบใจละกันหนิง

"... ขอบคุณนะทุกคน .... "

"ขอบคุณค่ะทุกๆคน...."

พิณเอ่ยยิ้มหวานก่อนจะจับมือผมไว้ แล้วลากผมไปจากทุกๆคน

"... ไปกันเถอะค่ะ .... พี่อิจิกะ"

เพื่อไปทำธุระ ..... บางอย่าง

"อืม ... ทุกๆคน .... เดี๋ยวจะรีบกลับมานะ"

ผมค่อยๆมองไปทางพวกเธออย่างรู้สึกผิดระหว่างโดนดึงมือไป ..... จนกระทั่ง ลับสายตาจากพวกเธอ

โทษทีนะ หนิง ฝ้าย เมย์ ...... แต่ชั้นมีเรื่องต้องไปทำ ... สำหรับความสนุกในวันนี้ของทุกๆคน

รวมถึงพวกเธอด้วยหน่ะนะ ...

.......

.............................

...............................................................

...............................................................

End Chap.55 ทุกๆคน .... เดี๋ยวจะรีบกลับมานะ