เวทยาลัย ศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา

ลำดับตอนที่ #309 : Chap.0.2 ......จะได้ ... .....นางฟ้า!!!

Chap.0.2 ......จะได้ ... .....นางฟ้า!!!

..............................................................................

..............................................................................

....................................................

................

เวทศักราชที่ 359 / 08 / 15

เวลา 9.00 น.

กริ้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงง~~~~~~~~~~~~~

*

*"ประกาศๆ ถึงนักศึกษาระดับชั้นปีสามทุกคน ถึงเวลาเรียนกับอาจารย์จากหน่วยพิเศษแล้ว ..... กรุณามารวมตัวกัน ที่ห้องเรียนพิเศษด้วย"*

*

*

*"ประกาศอีกครั้ง ถึงนักศึกษาระดับชั้นปีสามทุกคน ถึงเวลาเรียนกับอาจารย์จากหน่วยพิเศษแล้ว ..... กรุณามารวมตัวกัน ที่ห้องเรียนพิเศษด้วย"*

*

"... โห่ ... อาจารย์พิเศษ ที่ว่าจะมาสอนแค่ ปีนี้อะนะ ...."

"เออ ... น่าจะใช่"

"เห็นว่าเป็นอาจารย์ที่มาสอนเป็นผู้หญิงไม่พอ เป็นคนต่างชาติด้วยนะ"

"จริงดิ .....แจ่มๆๆ"

"เห้ย แก่ยังวะ"

"คงจะแก่แล้วหละม้างงงงง~ เห็นว่า ผ่านอะไรมาเยอะ ...."

"บ้ะ .... เซ็งเป็ดเลย"

"โห ถ้าแก่ๆมาสอนนี่อย่างเซ็งอะ"

เสียงของเหล่านักศึกษาเพื่อเป็นผู้ปกป้องประเทศแขนงอาวุธวิทยาศาสตร์จำนวนมาก ภายในห้องเรียนที่ผมเรียนอยู่ดังขึ้น หลังจากได้ยินเสียงประกาศ

ก่อนจะเริ่มลุก เดินออกจากห้องกันไป อย่างสบายอารมณ์

และ ...

เมื่อทุกๆคนออกจากห้องไปหมดแล้ว ผมก็ลุกเดินตามออกไปเป็นคนสุดท้าย

....................................

9.30 น.

"ค่ะ .... ถึงชั้นจะเพิ่งอายุเท่าๆพวกคุณ แต่อย่างไรก็ตาม ... ถ้านับตามสถานะภาพ ... พวกเราจะต้องเป็นศิษย์อาจารย์กันค่ะ .... ยังไงต่อจากนี้อีก หนึ่งปีก็ฝากตัวด้วยนะคะ"

"คร้าบบบบบบบบบบบบ!!!"

"เอาหละค่ะ .... วันนี้เราจะเรียนทฤษฏีกันก่อนนะคะ ... เริ่มจาก ............."

"โหยจารย์น่ารักหวะ ...."

"อย่างสวยอะ ... แหล่มฝุดๆ"

"เออ .... นึกว่าจะแก่ ... ดันอายุพอๆกันซะด้วย"

"ดูส้มโอสองลูกนั่นสิ .... กำลังดีเลยนะนั่น"

"อย่าคุยกันระหว่างสอนสิคะ!!!"

"ฮ่าๆๆ คร้าบ!!"

"คร้าบจารย์!!!"

....

อาจารย์สาวเหรอ .... คุยหัวเราะกันเหรอ .... กำลังสนุกกันเหรอ? ...

นั่นสินะ ... ดูทุกๆคนมีความสุขกันดีจริงๆ

---------------

- โทษด้วยนะ ... ยังไงชั้นก็อยากจะเรียนด้านเวทย์หน่ะ .... -

- งั้นเหรอ .... เออ เข้าใจ .... ไว้โตขึ้น ค่อยมาเจอกันใหม่ก็แล้วกัน -

- ถึงตอนนั้น อย่าแซงยศชั้นไปละกัน .... -

- เออ ไม่แซงหรอก .... ฮ่าๆๆ ... -

- หาเพื่อนใหม่คบบ้างหละ ... ถ้าเจอสาวก็จีบๆไว้บ้างก็ดีนะ -

- โห่ ... ไม่ไหวหวะ .... ชั้นไม่มีประสบการณ์ คงจะยากหน่อย ... แถมเขาว่า ที่นั่น ชายหญิง แยกกันเรียนด้วยนะ -

- เออ ก็จริงของเอ็ง -

- ฮ่าๆๆๆ -

--------------------

ตั้งแต่เข้ามาเรียนที่นี่เพราะเกรดและระดับไม่มากพอที่จะไปสายเวทย์กับหมอนั่น

เลยต้องจากลากับหมอนั่น .... ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทที่ตายแทนกันได้ไป

พอเข้ามาที่นี่

ผมก็แทบจะ ..... ไม่ได้สนิทกับใครเลย เพราะนิสัยเข้ากันไม่ค่อยได้

มันทำให้ ....

ทุกๆวัน .... เป็นวันที่น่าเบื่อสำหรับผม.....

รวมถึงวันนี้ด้วย อะไรๆก็น่าเบื่อไปหมด ....

ก็แค่ .. อาจารย์ใหม่เข้ามาสอนเท่านั้น ... นอกนั้นก็ไม่มีอะไร

....

นี่ก็ผ่านเข้ามาปีสามแล้วแท้ๆ .... ยังไม่มีเพื่อนเลย .....

หรือจะเรียกว่า ไม่เปิดใจให้เพื่อนคนไหนเลยน่าจะดีกว่าแฮะ

คงจะจบออกไปจากที่นี่ ... เป็นผู้ปกป้องประเทศ .... และตายอย่างเดียวดายสินะ....

"เห้อ ...."

ผมถอนหายใจออกมา ด้วยความเซ็ง

แต่แล้ว ....

"เห้ออะไรคะ? ...."

นม .... เห้ย .. ไม่ใช่แล้ว

เสียงของผู้หญิง .. น่ารักสุดๆดังขึ้น พร้อมกับ ... หน้าอก ...

หน้าอก!!!

"เหวอ!!!"

ผมร้องเสียงหลง แล้วรีบเงยหน้าขึ้นมอง ....

ก็ได้เห็นหน้าของผู้หญิงดวงตาสีฟ้า ผมสีทองเรียวสวยละเอียด

กำลังจ้องมองผมด้วยใบหน้าเป็นกังวล ....

อาจารย์สินะ? .... นะ ... น่ารัก .... นางฟ้า? ....

ไม่ใช่สิ ......ใจเย็นๆ .....

ที่อาจารย์เข้ามาหาแบบนี้ ก็เพราะตรูไม่ตั้งใจฟังเธอสอน ...

เธอคงกำลังโมโห และจะมาดุเราสินะ .....

"ป่าวครับ ....ไม่ได้มีอะไรครับ"

ผมตอบเธอออกไป

แต่สิ่งที่เธอตอบผมกลับมา .... กลับเป็นคำว่า ....

".... ชั้น สอนไม่ดีหรือป่าวคะ .... คุณถึงไม่ฟังชั้นเลย ..... "

อ้าว ?

ไม่โกรธแฮะ ...... แถมยังโทษตัวเองอีก

ว่าแต่เสียงน่ารักๆของคุณนั่นมันอะไรกัน!...

ผมแทบจะละลายแล้ว! .... ทำไม ... ถึงทำตัวได้เหมือนนางฟ้าขนาดนี้...

".... ขอโทษด้วยครับ .... เหม่อนิดหน่อย .... จะตั้งใจแล้วครับ ขอโทษด้วยจริงๆครับ!!"

ผมรีบตอบออกไป พร้อมสะบัดหน้า สองสามที

แต่ .... จริงๆแล้ว .... ไม่ใช่ว่าเธอจะเรียกให้ผมเรียนอย่างเดียว

"....คิก มันหมดคาบแล้วหละค่ะ ....นั่งเหงาอยู่คนเดียว ไม่มีใครชวนไปทานข้าวด้วยเลย .... เข้าใจที่เรียนวันนี้หรือป่าวคะเนี่ย...."

อาจารย์เอ่ยพร้อมกับรอยยิ้มหวานๆนั่น ... แล้วเอนตัวเข้ามาใกล้ๆ...

โอโห ... ทำไมรอยยิ้มของเธอถึงได้ ....งดงามแบบนี้...

"... เอ่อ..."

นางฟ้าชัดๆ .....

วะ ว่าแต่ ...

แล้ว ... จะจ้องตาผมเขม็งทำไมหน่ะครับอาจารย์!....

อยากจะยิงเลเซอร์แห่งความน่ารัก ใส่เข้ามาในดวงตาผม ให้ละลายเล่นเหรอครับ!!!

"ชั้นมองเห็น .....ดวงตาสีดำน้ำตาลอมแดงของคุณ ....แล้วรู้สึกได้ว่าคุณจะเป็นคนที่มีความมุมานะมากๆเลยค่ะ ..... แค่ขาดแรงบันดาลใจ ....เท่านั้นเอง .... "

อาจารย์เอ่ยด้วยเสียงหวานน่ารัก พร้อมรอยยิ้มที่มัดใจผมซะแทบอยู่หมัด ....

คำพูดที่กัดเซาะเข้ามาในใจตั้งแต่แรกพบนี่มันคือ ... อะไรกัน....

"...เอ่อ .... ขะ ขนาดนั้นเลยเหรอครับ"

ไม่รู้จะตอบอะไรแล้วเว้ย!!!

แล้วไม่ทันจะได้คิดอะไร ..... อาจารย์ก็ยิ้มหวานออกมา .... พร้อมกับนั่งลงที่เก้าอี้ข้างๆ....

"... เดี๋ยวจะช่วยสอนเพิ่มเติมของวันนี้ให้นะคะ .... ทฤษฏีไม่หนักหรอก ... จะเริ่มหนักปฏิบัติ ตั้งแต่พรุ่งนี้ไป เอาไงคะ ... จะเรียนเสริมกับชั้นมั้ย"

ถามพร้อมรอยยิ้ม แถมข้อเสนอดีแบบนี้ .... จะไม่เอาได้ไงหละครับ!!!

"อะ ... เอาสิครับ!!! ... เอาครับ!!! ได้โปรด .... สอนผมด้วยนะครับ!! ต่อไปนี้จะตั้งใจฟังตลอดเลยครับ"

"คิกๆ .... ค่า~~~~"

....................

---------------------

- "ไม่ใช่ค่ะ.... ต้องยังงี้นะคะ ....วิธีการจับปืน ต้อง ... แบบนี้" -

- "เอ่อ ... นะ หน้าอกครับ" -

-"? ... ฮะๆ ... ไม่เป็นไรหรอกค่ะ .... ถ้าจิตใจไม่ได้คิดในเรื่องลามก ... แค่โดนนิดๆหน่อยๆ ก็ไม่เป็นไร" -

- "ต้องหลบแบบนี้ค่ะ!!!" -

- "วิ่งไปแล้ว หมอบ .... ใช่ค่ะ แบบนั้นแหละ"-

- "การใส่ประจุเวทย์เข้ากระบอกปืนนั้น สำคัญมากๆนะคะ .... "-

-"ครับ ..."-

-"ค่ะ ... ถ้าเราอยากจะประหยัดประจุเวทย์ที่ใช้ยิงหละก็ ... ต้องค่อยๆใส่มันลงไป" -

- "...ตรงนี้ ..... ขะ .... เข้าใจมั้ยคะ" -

- "เอ่อ .... อาจารย์ .... เป็นอะไรหรือป่าวครับ .... " -

- "มะ .... ไม่เป็นไรค่ะ .... ไม่ .... แค่ก ... แค่กๆ อึก ... แค่ก... " -

- "อาจารย์ครับ!! ... อาจารย์ ... ทำใจดีๆไว้ครับ!!! " -

- "ต่อไปนี้ จะเป็นการต่อสู้ ในสนามรบจริง!!!!" -

- "ระวังค่ะ!!!!!!!"-

บรึ้ม!!!!!!

- "อึก ... ไม่เป็นอะไรนะคะ"-

- ".... มะ ไม่เป็นอะไรครับ .... " -

- ".... หน้าดำหมดแล้วนะคะ .... " -

- "อึก ... เอ่อ ... ครับ ยะ ยังก็ขอบพระคุณมากๆนะครับ ... ไม่งั้นผมคง" -

- "เป็นอาจารย์ก็ต้องปกป้องลูกศิษย์สิคะ"

- ".... ครับ...." -

------------------------

และต่อจากนั้นตลอดทั้งปี

หลังจาก การเรียนภายในห้องเรียนแล้ว....

ผมก็มาฝึกพิเศษกับเธอเป็นประจำ ... ทุกๆวัน ทุกๆวัน ...

ฝีมือของผม เพิ่มมากขึ้น และมากขึ้น จนเรียกได้ว่า เก่งขึ้นมากทีเดียว

และใกล้ชิดกับเธอมากขึ้น ....

จนได้รู้ว่า จริงๆแล้ว .. ที่เธอย้ายมาเป็นอาจารย์พิเศษแบบนี้

ก็เพราะ เธอติดเชื้อจากพวกสัตว์ประหลาด จนเริ่มป่วย เป็นโรคบางอย่าง

ซึ่งอาการจะมาหรือไม่มา ไม่สามารถบอกได้ ถ้าหากกำเริบตอนอยู่ในสงครามคงจะแย่

และมันเป็นโรค ที่ไม่สามารถรักษาให้หายได้

..............................

ผมรู้สึกว่า ....

เธอเป็นคนที่วิเศษมาก ....

ทั้งสวย น่ารัก ใจดี ... เรียบร้อย ... อ่อนหวาน ...และแข็งแกร่ง

จะเปรียบเธอว่าเป็น นางฟ้านักรบ ...ก็ไม่ใช่คำที่สวยหรูเกินไปเลย ....

ผม ... ......... อยากจะ ...........

...................

เวทศักราช 360 / 03 / 28

กริ้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

"จบสักที!!!"

"วุ้ววววว!!!"

"ต่อจากนี้ก็เหลือแค่สอบเข้ากองแล้ว!!"

"ฉลองมั้ยพวก"

"โอ้ววว ฉลอง!!!!!!!!"

วันสุดท้ายหลังจากการสอบเสร็จมาถึง

ทุกๆคนต่างแยกย้ายกันไปฉลองอย่างมีความสุข ที่ในที่สุดก็เรียนจบสักที..

ส่วนผม ... ที่ไม่ได้ไปไหนกับเพื่อนอยู่แล้ว ... ก็แยกตัวออกมา ที่ห้องพักอาจารย์

และผมก็ได้เจอกับเธอที่กำลัง .... เก็บของออกจากโต๊ะทำงาน .....

ผมควรจะ ... เข้าไปพูดคุยกับเธอ .... ในวันสุดท้ายนี้

"ขอโทษครับอาจารย์ ...."

"อ้าว ... "

อาจารย์หันมาชะงัก ก่อนจะยิ้มหวานให้ผมกลับมา

"ว่าไงคะ ... มีธุระอะไรเหรอ ...."

...... ไม่อยากจะจากลากับเธอเลย .....

แต่ก็ไม่รู้จะพูดอะไรออกไป

"ผม .... มาช่วยเก็บของครับ ..."

คงได้แต่ตอบแบบนี้ไปหละนะ

แล้ว ... อาจารย์ก็เอามือป้องปาก ... พลางหัวเราะเบาๆ

"คิก .... น่ารักจังเลยนะคะ ... "

หัวเราะแล้วมาชมผมด้วยท่าทางแบบนั้น

ผมหละอยากตอบกลับไปจัง ว่าจริงๆแล้ว อาจารย์นั่นแหละครับ ที่น่ารัก

"..... ฮ่ะๆ ..... ให้ผม .... ได้ตอบแทนอาจารย์บ้างเถอะครับ .....อาจารย์ ให้สิทธิ์พิเศษผมมากกว่าคนอื่นมาโดยตลอดเลยนี่ ..."

"หืม .... "

อาจารย์นึกเล็กน้อย ... เหมือนเกรงใจ ... แต่

"คิก ... ก็ได้ค่ะ ... งั้น ... รบกวนช่วยยกกล่องนั้นมาด้วยนะคะ .... เหลืออีกสามกล่องสุดท้ายพอดี"

แล้วอาจารย์ก็ตัดสินใจใช้งานผมจนได้

เยี่ยมไปเลย ..... ได้รับการใช้งานจากอาจารย์แบบนี้

"ครับ!!"

ผมรีบตอบรับออกไปทันที

................

18.20 น.

ก้า~~~ ก้า~~~~~ กา~~~~~~~~~

ตึ้ง!

เสียงฝากระโปรงรถถูกปิดลง ....

หลังจากวางกล่องเอกสารกล่องสุดท้ายลงไปในท้ายกระโปรงรถ ....

ก่อนที่ .... อาจารย์จะหันหน้ามายิ้มหวานให้กับผม

"..... คงต้อง .... บอกลากันแล้วสินะคะ ....."

แม้จะเป็นรอยยิ้มก็เถอะ ... แต่ผมรู้สึกได้ว่า .... อาจารย์ไม่อยากจะให้มันจบแค่นี้ ....

ใช่ไหมครับ .... ใช่ไหม.....

".... เอ่อ .... ครับ ....."

ผมตอบเธอออกไป .....พร้อมกับกำมือแน่น

อาจารย์เอามือป้องปากหัวเราะทันที

"คิก ... อย่าทำหน้าเศร้าแบบนั้นสิคะ ...."

แล้วไหง .... กลายเป็นตรูที่ทำหน้าเศร้าเองฟระ

"เอ้อ ... ขอโทษครับ"

อาจารย์ที่เห็นท่าทีผมแบบนั้น ... ก็หันไปมองดวงอาทิตย์ กลมโตสีสมแดง ที่กำลังจะลับขอบฟ้า

พร้อมกับหาคำพูดมาพูดให้ผมสบายใจ ว่า....

"ดูพระอาทิตย์ยามเย็นสิคะ .... สวยจะตายไป .... มันคงกำลังยิ้มให้กับดวงจันทร์ ที่กำลังจะขึ้นอีกฟากฝั่งเป็นแน่เลยค่ะ ...."

ผมไม่เข้าใจคำพูดคำนั้นของเธอหรอก .... แต่

......

ผม .... ควรจะตอบอะไรเธอออกไป

แล้วจะตอบอะไรออกไปดี ....

ทั้งๆที่ .... นี่มันเป็น ครั้งสุดท้ายที่เราจะได้เจอกันแล้วแท้ๆ ....

บ้าเอ้ย .... คิดไม่ออกเลย ... นอกจาก .. แบบนั้น .... คำพูดแบบนั้น ...

"นั่นสิครับ .... สวย .... มากๆเลย"

"คิกๆ ... ค่ะ"

เธอหัวเราะยิ้มตอบสั้นๆ โดยยังไม่ทันได้หันมาหาผม

และการกระทำเท่านั้น!!!

"แต่ผมหมายถึง .... อาจารย์นะครับ"

ผมก็บอกออกไป เพื่อเรียกความสนใจของอาจารย์ .... พร้อมกับเขยื้อนตัวเข้าไปใกล้ๆ

"เอ้ะ?"

สำเร็จ

คำพูดของผมมันทำให้อาจารย์ตกใจ และหันหน้ามาหาผม ....

อาจารย์จะพูดอะไรออกมาสินะครับ ....

แต่ ... อาจารย์ไม่ได้พูดไปมากกว่านั้นหรอกครับ .....

เพราะ ....

"จุ้บ ..."

"อึก ...."

ใช่ ... ผมจูบเธอทันทีที่เธอหันมา ..... กดกายเธอ จนแนบไปกับรถยนต์

มือของเธอสั่นเล็กน้อย .... ดวงตาเบิกโพลง ... ก่อนจะค่อยๆหลับลงช้าๆ

"อึก .... อื้มมมม ... แผลบ ... "

"จุ้บบบ ... อึก ... อื้ออ"

เราจูบกัน ... นานเกือบนาที ...

เธอที่ปกติมีแรงเยอะมาก ... แต่กลับไม่สู้หรือขัดขืนผมเลยแม้แต่น้อย ....

เธอยอมผม .....

ผมต้องบอกเธอออกไป....

ผมค่อยๆปล่อยกายเธอช้าๆ ก่อนจะถอนริมฝีปากออกมา และ...

"จุ้บ ... อ่า ..... ผม ... รักอาจารย์ครับ ตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมา ..... อาจารย์ทำให้หัวใจของผม .... แทบจะไม่สามารถนึกถึงใครได้อีกเลย ... ทั้งความดี .... ความน่ารัก ... ความแข็งแกร่ง .... หรือแม้แต่โรคภัยไข้เจ็บแต่กลับพยายามที่จะต่อสู้โรคนั้น ของคุณ... ไม่ใช่ทั้งหมดที่เป็นคุณ .... เพราะผมไม่รู้จักทั้งหมดที่เป็นคุณ .... แต่ ... ที่ผ่านมาตลอดหนึ่งปี ... มันก็ทำให้ผม อดใจที่จะรักคุณไม่ได้อีกแล้ว ..... กรุณาคบกับผมด้วยเถอะนะครับ...."

ผมบอกออกไปแล้ว .... บอกออกไปแล้ว

"..........................."

เธอนิ่งอึ้ง .... เงียบไม่ตอบผม ....แถมยัง .... ไม่แสดงปฏิกิริยาอะไรเลย ....

หมายความว่ายังไงกันแน่ครับอาจารย์!!!????

นี่ผมจะต้องผิดหวังอย่างงั้นเหรอ ....

".... หรือว่า .... ไม่ตกลงหรือครับ?"

"ไม่ ...."

เธอตอบออกมาช้าๆ ....

"........ ไม่ค่ะ ........"  

ไม่ค่ะ ... งั้นเหรอ? ....

งั้นเหรอ .... เธอปฏิเสธผมอย่างงั้นเหรอ ....

เจ็บใจ .... เจ็บใจที่สุด ..... บ้าเอ้ย .... บ้าเอ้ย!! ..... อะไรกันฟระ...

บ้าที่สุดเลย .... อุตส่าห์ สารภาพไปแบบนั้นแท้ๆ ... เธอไม่ชอบงั้นเหรอ

แย่จริง บ้าจริง นี่เราทำอะไรลงไปเนี่ย! ....

"...... เอ่อ ... ครับ ....ขอโทษด้วยนะครับ ... สำหรับจูบเมื่อกี้ ... ขอให้ ... โชคดีนะครับอาจารย์"

ผมบอกเธอออกไประหว่างกลับหันหลัง ....

ไม่ใช่ทำเท่อะไร .... ผมกำลังจะร้องไห้แล้วต่างหาก....

อ้ากกกกกกกกกกก .... อยากจะวิ่งหนีไปแล้วโว้ย... น้ำตาจะไหลแล้ว ....

ผมค่อยๆขยับก้าวเท้าเดิน

แต่ ...

หมับ ....

เธอจับหลังของผมเอาไว้ ?

หมายความว่าไง???....

"เอ่อ?"

มันทำให้ผมต้องหันหลังกลับมามอง ....

ใบหน้าของนางฟ้า ที่ตอนนี้แดงก่ำ ราวกับผสมสตรอเบอร์รี่ลงไปบนหน้า!! .....

เธอกำลัง .... อายงั้นเหรอ!!!

"คือ ... ที่บอกว่าไม่เมื่อกี้ ชั้นหมายถึง ... ไม่ใช่ว่าไม่ตกลงค่ะ ... ชะ ชั้น .... ยินดีนะคะ ...."

ยินดีนะคะ ...

ยินดีนะคะ ...

ยินดีนะคะ ...

ยินดีงั้นเหรอ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

พระเจ้า ... สวรรค์ นางฟ้า .... ยินดี นางฟ้า สวรรค์

นี่ตรูคิดอะไรไม่เป็นภาษาแล้วเว้ย!!

".....จะ ... จริงเหรอครับ .... "

ผมรีบถามออกไปทันที

แล้วอาจารย์ก็ยิ้มหวานสุดๆ .... หวาน ชนิดที่ ....นี่มันรอยยิ้ม ที่เหนือรอยยิ้มทั้งปวง

พร้อมตอบกลับมา ระหว่างกุมมือผมเอาไว้

"ค่ะ ฝะ .... ฝากตัวด้วยนะคะ ..... ต่อจากนี้ .... และตลอดไป"

สุดยอด ... สุดยอด ... ไม่ได้ฝันไปใช่ไหม ....

ผมกำลังจะได้ ...

"ครับ!!! ผมจะ .... ดูแลคุณตลอดไปเอง!!!"

คบกับนางฟ้า!!!

...........

............................

............................................................................

............................................................................

End Chap.0.2 ผมกำลังจะได้ ... คบกับนางฟ้า!!!