คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #324 : Chap.78-2 นี่ผมก็ .... ชั่วร้ายพอๆกันสินะ ...
Chap.78-2 นี่ผมก็ .... ชั่วร้ายพอๆกันสินะ ...
.............................................................................
...........................................................................
ผมโดนเพื่อนชายคนหนึ่ง ผลักผมจนล้ม
ตุบ!!
"อั้ก ... เห้ย!! ... เดี๋ยว .... ใจเย็น ...ทุกคน ..."
ผมเงยหน้าแล้วรีบพูดบอกทุกคนต่อ
แต่เหมือน .... พวกเขาจะไม่ ..... สนใจคำพูดผมเลย
พร้อมทั้งเดินตรงเข้ามารุมล้อม ด้วยใบหน้าอันโมโหสุดๆ ....
แม้แต่อาจารย์พรชิตาก็โกรธจนตัวสั่น
"อาจารย์ทนไม่ไหวแล้วจ๊ะ!!! จัดการเจ้าคนไม่รู้จักต่ำจักสูงเลย!!! ไม่ต้องยั้งทุกคน!! ใช้เวทย์จัดการเลย!!"
และ ... อาจารย์ก็สั่งให้ทุกคนจัดการผมทันที
บ้าไปแล้วเหรอ!! จะบ้าไปแล้วเหรอ!!
"ครับ!"
"ค่ะ!"
ทุกคนตอบรับอาจารย์กลับอย่างไม่มีเหตุผล และ
เริ่มร่ายเวทย์พลังเวทย์ที่ตนเองถนัดทันที
ฟุบ!!
ฟ้าว!!
เปรี้ยะ!!
ครึก!!
ซ่า!!
ท่าทางการร่ายเวทย์ของแต่ละคน ... ที่แม้ดูแล้วไม่น่าจะรุนแรงอะไรนัก
แต่เพราะ มีจำนวนมาก จากคนทั้งห้อง.... ทำให้สำหรับผมแล้ว ...
มันก็เหมือน .... กำลังโดนรุมกระทืบ ดีๆนี่เอง ...
แถมมันน่าจะหนักกว่านั้นด้วย ...
แล้วไหง ทำไม .... ภาพที่ทุกๆคนร่ายเวทย์ .... มันถึง....
ภาพทุกอย่างมันช้ามาก .... ช้าไปหมด .... ราวกับผมกำลังจะต้อง ....
ตาย
เห้ยๆๆ
ไม่ใช่แล้ว ... ไม่ใช่แล้ว .... แบบนี้มัน ....
จะโดนเพื่อนตัวเองรุมฆ่า ... เพราะอะไรบางอย่าง ที่พิสูจน์ทางเวทยาศาสตร์หรือทางวิทยาศาสตร์ไมได้หรือไงวะ แล้วไหนจะ โดนตุ้มติ้ม ทำร้ายอีกเหรอ...
ต้องเรียกสติ ... ครั้งสุดท้าย
ผมกลืนน้ำลายอึกหนึ่ง แล้วพูดออกไป
"อึก...ได้สติสักทีสิ!! ทุกคน!!! "
แต่ผมก็ไม่กล้าลืมตาต่อแล้ว .....
บ้าเอ้ย!! ต้องได้แต่หลับตา แล้วยอมรับการโดนทำร้ายหรือไงฟระ!!
ไม่ .... ไม่ .... แบบนี้ ... เสื้อกันเวทย์ก็ไม่มี ... ไม่ปางตาย ก็ตายแน่ๆ ....
แม่ .... ฝ่าฟัน ผม .....
บ้าเอ้ย!!! ไอ้บ้า!! ไอ้บ้าเอ้ย!! เอ็งทำอะไรทุกคนกันวะ
มันเกิดอะไรขึ้นกันวะ!!
"บ้าเอ้ย!! .... มันเกิดอะไรขึ้นกันวะ!! ฝ่าฟัน!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
ปั้ง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
........
"!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
มันควรจะเป็นเสียง ... ที่ผมโดนทำร้าย สินะ ....
ไม่เจ็บ ....
ไม่ใช่ .....
แล้วเสียงอะไร?
ผมค่อยๆลืมตา .... แล้วหันไปมอง ....
....
มันเป็น ... เสียง .... เปิดประตูอันแสนดัง
ที่ทำให้ทุกคนต้องหันไปมองเช่นกัน ...
มันช่วยผมไว้ ... ก่อนที่ผมจะโดนทำร้าย เพียงเสี้ยววินาที
และ .... ผู้ที่เปิดประตูเข้ามาก็คือ ....
........
ผู้หญิง .... ผมสีทองอ่อน ใบหน้าสวยเข้ารูป .... หน้าอกใหญ่กำลังดี
สัดส่วนที่ดูแล้ว เรียกได้ว่า เพอร์เฟ็ค ..... แต่กลับใส่ชุดนักศึกษาชาย
ไม่ใช่ใครที่ไหน ....
ไม่เปลี่ยนไปเลย ....
เออ ...
ก็แค่ 3 สัปดาห์จะเปลี่ยนไปมากได้ยังไง
ไอ้บ้าฝ่าฟัน ...
ฟู่ววววววววว~~~~
ทุกๆคน หันไปมองใบหน้าของฝ่าฟัน ....
ที่กำลังยิ้มแสยะอยู่ ....
เอ็งรอจังหวะ อีท่าไหนอยู่ฟระ .... แต่มาตอนนี้ก็
ช่วยทันเวลาพอดีเลยหวะ ... ฝ่าฟัน .....
ถึงจะอยากลุกขึ้นไปต่อยสักหมัดก็เหอะ ... แต่เล่นมาในสภาพหญิงแบบนี้นี่ มัน.....
" คะ ใครกันหน่ะ .... สวยจัง"
"... แค่เห็นก็หลงรักแล้ว ... ใครกัน"
"ว้ายย ... ทำไมชั้นเห็นแล้วเขินแบบนี้ ... เหมือนเห็นฝ่าฟันเลย"
"... ใครหน่ะ ...ได้ความรู้สึกเหมือนมองหน้ากากจิ้งจอกอยู่เลย"
"เออ ... ใครหน่ะ น่ารักโฮก"
"ใครกันหน่ะ ...."
"เห้ยอิจิกะ จากร้านสาวในฝันบุฟเฟ่ป่าว!"
"เออ ใช่ๆ!! จำได้ .... สุดยอดสาวดุ้นที่น่ารักที่สุด"
"มาทำอะไรที่นี่กันหน่ะ ....น่ารักโฮก"
"เป็นนักเรียนที่นี่เหรอ ทำไม.... เห็นแล้วเหมือนคุ้นๆ ... "
"ไม่เคยเห็นมาก่อนเลย"
ทุกๆคน ต่างไม่รู้จัก ...และถามกันเองใหญ่ แต่ดันได้อารมณ์คุ้นหน้าคุ้นตา
แน่หละ .... มาในสภาพแบบนั้น
ยกเว้น ...ตุ้มติ้ม
"ทู้กโคนนน ... นั่นท่านฝ่าฟันไง! ท่านฝ่าฟันที่แสนหล่อ เท่ เก่ง แถมยังสวยอีกไงหละ!! ..."
พูดออกมาด้วยเสียงหวานแบบนั้นอีกแล้ว ...
ทั้งๆที่เมื่อก่อน ...เคยพูดกับเราแบบนั้นแท้ๆ
ไหงรู้สึก แย่ขึ้นมาอีกแล้วฟระ!!! บ้าเอ้ย!!
ทั้งๆที่ คิดว่าอดทนและทำใจได้แล้วแท้ๆ
"ฝะ ... ฝ่าฟันจริงๆเหรอ!!"
"โห..... อย่างสวย ...."
"โอ้ววววว!!"
"งั้นแสดงว่า ฝ่าฟัน ก็คืออิจิกะหน่ะสิ!!"
"แล้วทำไม ... ถึงแต่งมาเป็นอิจิกะหละ"
"อ้าว!! โอ้ว!! สมแล้วที่ชั้นเล่นไล่จับกับตัวเอง ด้วยภาพอิจิกะทุกคืน!!"
"กรี๊ดดดด สุดยอดเลย"
ทุกคนทีได้ยินดังนั้นต่างก็ตกใจ และสนใจในตัวฝ่าฟันแทนผมทันที
รอดแล้ว ...
ผมค่อยๆดันตัวลุกขึ้น
แต่อาจารย์พรชิตานั้น กลับยังไม่สนใจฝ่าฟัน
"เดี๋ยวนะ .... ทุกคน .... เลิกสนใจทางนั้นก่อน ... ตอนนี้เราต้องจัดการก้าวเดิน คนที่บังอาจลบหลู่ท่านหน้ากากจิ้งจอกก่อน ...."
"จริงด้วยสิ ...."
"นั่นสินะ ...."
"ต้องจัดการ ..."
เวรหละ ..... นึกว่าจะลืมๆไปแล้วซะอีก .....
วิ้ง~~~~~
เสียงนี้มัน ....
นั่นไงหละ .... ฝ่าฟันใช้พลังแบบวันนั้นจริงๆด้วย
".... หยุดทำร้ายน้องชายของชั้นได้แล้ว .... และต่อไปนี้ จงเทิดทูลก้าวเดิน น้องชายของชั้น ให้เหมือนกับหน้ากากจิ้งจอก และชั้น .... ด้วย ..... "
ฝ่าฟัน .... พูดคำพูด ที่ทำให้ผมต้องตกใจออกมา
"... ฝ่าฟัน .... นี่เอ็งพูดอะไรหน่ะ .... รู้ตัวบ้างหรือป่าว!! ...."
วิ้ง~~~~~~~
".... อา.... ขอโทษด้วย .... ท่านก้าวเดิน ... พวกเราผิดไปแล้ว!!"
"พวกเราผิดไปแล้วค่า!!"
"พวกผมผิดไปแล้วครับ ท่านก้าวเดิน"
"ดิชั้นผิดไปแล้วค่า!!"
ทุกๆคน .... ดวงตาเรืองแสง ก่อนจะคุกเข่าหมอบ ก้มหัวแทบเท้าขอโทษผม ....
รวมทั้งอาจารย์ด้วย
บ้าไปแล้ว .... ไม่ใช่แล้วแบบนี้ .... แบบนั้นก็ไม่ใช่ แบบนี้ก็ไม่ใช่เหมือนกันแหละ
"เห้ย ....ไม่ใช่แล้ว ... ฝ่าฟัน!! .... บะ บอกมานะ .... เอ็งทำอะไรทุกคนวะ!!"
แต่ฝ่าฟันไม่ตอบคำถามผม
"..... ไม่เป็นไรใช่ไหมก้าวเดิน ...."
แถมยังถามเรื่องอื่นกลับมาอีก
"... เห้ย.... ไม่ได้ยินที่ชั้นถามหรือไง...."
ผมโวยกลับไปต่อ ...
และ ฝ่าฟันก็ไม่ตอบผมอีก
"เอาหละทุกคน .... กลับไปเรียน กันต่อเถอะ .... ชั้นอภัยให้"
แล้วหันไปสั่งคนอื่นๆแทน
"ขอบคุณมากๆค่า!!!"
"ขอบคุณมากๆครับ"
"ขอบคุณมากเลยค่ะ ท่านฝ่าฟัน!! ปะ นักศึกษาทุกคน ... มาเรียนกันต่อนะ"
"ค่า"
"คร้าบ"
และ ... ทุกๆคน ก็แยกย้ายกลับไปนั่ง ... และเรียนตามปกติ ...
ราวกับเรื่องเมื่อกี้ ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน ....
นี่มันบ้าอะไรกันเนี่ย ....
"ฝ่าฟัน!! ... บอกมานะเห้ย!!! นี่มันอะไรกัน ... แล้วมาเวทยาลัยในสภาพแบบนั้นอีก"
ผมเดินเข้าไปใกล้ฝ่าฟัน พลางโวยออกมา
แต่ .... ฝ่าฟันกลับยิ้มหวานให้ผมอย่างเรียบง่าย .....
แล้วเดินผ่านผม ไปนั่งไขว่ห้างที่เก้าอี้ กรีดนิ้ว เท้าคาง ราวนางมารร้ายในการ์ตูน
ก่อนจะบอกผมกลับมาสั้นๆ
"เรียนหนังสือกันก่อนเถอะ .... ไว้กลับบ้านค่อยคุยแล้วกันนะ ... .ก้าวเดิน ...."
นี่เอ็งไม่กะจะบอกอะไรหน่อยเหรอวะ!!
"เห้ย ... ..."
แต่ฝ่าฟันกลับตอบผม ด้วยเรื่องที่ไม่ได้เกี่ยวอะไรกันเลย
"เรียนกันเถอะน่า ... ก้าวเดิน.... โวยวายเป็นเด็กไปได้ ....ก็บอกแล้วไง ... กลับบ้านแล้วค่อยคุยหน่ะ..."
โถ่ ... เว้ย ....
เออ ก็ได้วะ ....
".... เออ"
........................
12.00 น.
ถึงเวลาพักเที่ยง หลังจากที่ผมนั่งอดทนฟังเรื่องเล่าของหน้ากากจิ้งจอกมาทั้งคาบ
ครืดดด
ทุกๆคนก็ลุกขึ้นชวนฝ่าฟันไปทานข้าวทันที
"ฝ่าฟันขา!! มาทานข้าวกันเถอะค้า~~~~~~~~!!"
"โอ้ว ฝ่าฟันขะรับ ท่านช่างสวยงามเหลือเกิน!!! ไปทานข้าวกับพวกผมเถอะคร้าบ!!"
"ฝ่าฟันจ๋า!! ไปทานข้าวกันน้า"
"ฝ่าฟัน ไปทานข้าวกับผมนะครับ"
แถมใช้คำพูดน่าสะอิดสะเอียนสุดๆ
ฝ่าฟันยิ้มเฉิดฉาย เหมือนผู้หญิง ที่หยิ่งยโส
ก่อนจะสะบัดผมสีทอดสวย พร้อมตอบทุกคนไปว่า ....
".... ไม่หละ .... ทุกคนไปทานข้าวกับเพื่อนตัวเองเถอะ ชั้นอยากใช้เวลาอยู่กับน้องชายของชั้น สองต่อสอง"
และ... ทุกๆคนก็ตอบรับแต่โดยดี ...
"ครับ .."
"ค่ะ ..."
แล้วแยกย้ายไป อย่างว่าง่าย
"........."
ไม่รู้จะพูดอะไร .... จริงๆนะ...
ผมไม่รู้จะพูดอะไรจริงๆ ....
ฝ่าฟันลุกขึ้นเดินมาที่โต๊ะผมแล้วเอ่ยชวนทันที
"....ไปหาที่ทานข้าวกันสองคนเหอะ... ก้าวเดิน"
.....
"เออ...."
.............................
ฟู่ววววววววว~~~~~
"อ้ะ ... นั่นใครหน่ะ ... อย่างสวยเลย ..."
"เห้ย นั่นอิจิกะไง ... อิจิกะร้านสาวในฝันบุฟเฟ่ไง"
"เออ จริงด้วย ... น่ารักโฮก"
"มาทำอะไรในโรงเรียนนี้หน่ะ!
"สุดยอดเลย ... สวยน่ารักสุดๆเลย ... ถ้าไม่นับ หน้ากากจิ้งจอก นะ อิจิกะนี่ก็เป็นอันดับต่อมาเลยหละ!"
"เออ ชั้นก็ด้วย ถ้าไม่นับหน้ากากจิ้งจอก ก็อิจิกะนี่แหละ"
"ชั้นก็ด้วย ชอบมวกกกก เลย!!"
ระหว่างที่พวกเราเดินไปที่โรงอาหาร ก็มีคนมากมายเอ่ยคุยเกี่ยวกับฝ่าฟันในสภาพนี้
....แทนที่ฝ่าฟันมันจะอาย ...
กลับหันไปสะบัดผม แล้วยิ้มด้วยสายตายั่วยวน แล้วเอ่ยอะไรแปลกๆ
ที่ทำให้ผมรู้สึกขยะแขยงแปลกๆ ออกมาแทน
วิ้ง~~~~~~
".... งั้นก็จงคลั่งไคล้ชั้นจนหมดหัวใจซะ และเทิดทูลน้องชายที่ยืนอยู่ตรงนี้ของชั้นให้มากเท่าๆกับหน้ากากจิ้งจอกหรือชั้นซะสิ .... แต่จะทำอะไร ก็เกรงใจชั้นมากๆ และแอบไปทำในที่ลับตากับตัวเองก็แล้วกัน"
วิ้ง~~~~~~~~~~
"อ้า!! ... สุดยอดโฮกเลย!!"
"กรี๊ดดด สุดยอดเลย!!"
"จะไม่ไหวแล้ว ... จะไม่ไหวแล้ว!! ชั้นไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ!!"
"ชั้นไปด้วย!!! ไม่ไหวแล้ว!!!"
"อ้ากก ตรูไม่ไหวแล้ว!! ไปเข้าห้องน้ำหละ!!"
"น่ารักโฮก ... ชุดนักศึกษาชายกับความงดงามแบบนั้น แทบละลายแล้ว...."
มันเล่นทำให้พวกผู้ชายที่มองเห็น แทบหัวใจละลาย ....
และเหล่าผู้หญิงก็แทบจะกรี๊ดแตกออกมา
รับไม่ได้ ....
หรือรับได้ แต่เหมือนยอมรับไม่ได้มากกว่า กับการกระทำแบบนี้ ....
กับการ ... ทำให้คนอื่น มาหลงรักตนเองแบบนี้ ....
ทำไปเพื่ออะไรกัน .... นายมีเหตุผลอะไรกัน!!
ตอนนี้ก็แทบจะเก็บคำพูดที่จะถามไม่อยู่แล้ว .....
นี่มันพลังบ้าอะไรกัน .... ขโมยมาจากอลิซ ... แล้วมันเกิดอะไรขึ้น...
มันหมายความว่ายังไงกัน!
แล้วทำไมตรูถึงต้องยังเชื่อใจฝ่าฟันมันด้วยฟระ!!
แต่ก็ดันเชื่อใจ ... ตรูบ้าไปแล้วหรือไง!!
เออ... เรียกว่าหัวอ่อนดีกว่ามั้ง
ใจเย็นๆไว้ ... เย็นๆไว้
ฟู่วววววว~~~~~~
ฝ่าฟันเดินไป ก็ยิ้มหวานบ้างแสยะบ้าง สั่งคนโน้นที .... คนนี้ที ....
....
จนในที่สุด ... ก็มานั่ง ที่มุมโรงอาหาร จุดหนึ่ง ที่เคยเป็น...มุมประจำของพวกเรา
.... ที่เป็นมุมแคบเหมาะกับการนั่งคุย ....
แต่เผอิญมีคนนั่งเต็มไปหมดแล้ว
ฝ่าฟันไม่พูดพล่ามอะไรกับผม แล้วเดินเข้าไปใกล้ๆพวกเขา ....
ก่อนจะ ...ใช้พลังตาแดงๆนั่นอีก
วิ้ง~~~~~~~~~
".... ทุกคน ... ขอโต๊ะทุกตัวในบริเวณนี้ ให้ผมกับน้องชายได้นั่งทานข้าวกันด้วยนะครับ"
วิ้ง~~~~~
"แน่นอนจ้า ... อิจิกะ"
"ได้ค่ะ อึก ... ปะ ไปห้องน้ำหละ"
"ชะ ชั้นไปด้วย ...."
"ค่ะ .. ได้เลย"
"ครับ ได้ครับ"
และทุกๆคนก็ตอบรับ พร้อมลุกขึ้นเก็บข้าวของย้ายกันไปหมดทันที
.... แย่งที่นั่งกันหน้าด้านๆเลย....
ไม่สิ .... มันหน้าด้านๆมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้วชัดๆ
".... ที่นั่งว่างแล้ว .... ไม่ต้องกลัวคนมาแย่งหรอก ... ปะ .... ไปซื้อราเมนร้านประจำกัน เดี๋ยวชั้นเลี้ยงเอง"
เมื่อจบภารกิจ ที่ดูแล้วร้ายกาจสุดๆ ... ฝ่าฟันหันมาบอกผมด้วยรอยยิ้มหวานๆ ....
ก่อนจะเดินนำหน้าไปร้านขายอาหาร ต้นแบบฉบับจากแดนซากุระ ที่ ... พวกเรา ... ชอบไปซื้อทาน
ผมก็ได้แต่เดินตามไปจนถึงหน้าร้านราเมน ...
ยังไม่รู้จะพูดอะไร ... คิดอะไรไม่ออก ถึงจะเดาไปแล้วว่าคืออะไร
แต่ก็ยังไม่อยากจะด่วนสรุปอะไร ....
ได้แต่ .... มองพฤติกรรมของฝ่าฟันนิ่งๆ ....
พยายามนิ่งๆ ....
แม้จะอึดอัดแค่ไหนก็ตาม แต่ก็อดทนไว้ .....เชื่อในตัวพี่ชายตนเองเข้าไว้
ฟู่วววววว~~~~~
........
ว่าแต่เสียงอะไรฟระ .... ดังมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว ...
ถึงจะเบาๆก็เหอะ ... แต่ก็พอได้ยินอยู่ดี
เหมือนเสียงควัน พุ่งออกมา .... จากตัวฝ่าฟัน ...
แต่ก็ไม่เห็นว่าจะมีอะไรลอยออกมา ....
"ป้าครับ ราเมนสองชามครับ ...."
หรือ ....นี่คือ ตัวที่ใช้ควบคุมทุกคน....
"จ้าๆ ... ว่าแต่หนูเป็นใครจ้ะเนี่ยไม่เคยเห็นหน้าเลย"
ควันที่มองไม่เห็น .....
".... ฝ่าฟันเองครับป้า ... พอดีผมศัลยกรรมมาแล้วหน่ะครับ"
"เอะ .... เอ่อ .... ทำไมถึงไปแปลงเพศหละลูกเอ้ย เป็นชายก็ดีอยู่แล้วนะ"
"เป็นหญิงมันล่อลวงผู้ชายได้ดีกว่าครับ ..."
ฝ่าฟันเอ่ยตอบป้าขายราเมนออกไปแล้วหันมามองหน้าผมยิ้มให้
แล้วดูมันตอบป้าแกไปซิ .... ไอ้นี่ ....
"เอ่อ ... เอ่อ ... แหม่ .... จ้ะๆ ..."
ป้าร้านขายราเมน พยักหน้ารับแล้วก้มลงทำราเมนต่อ
".... จำได้ป่ะก้าวเดิน ... ป้าแก ปกติงกหมูชาชูสุดๆ ขอซื้อแยกแล้วไม่ให้เลยหน่ะ"
แล้วมาคุยอะไรกับเรื่องหมูชาชูฟระ...
"เออ ..."
"อ่า ... จ้า ... นี่จ้าได้แล้วจ้า ...."
"ขอซื้อหมูชาชูแยกสัก ยี่สิบชิ้นได้ไหมครับ"
แล้วฝ่าฟันก็หันไปแสดงอะไรไร้สาระ ให้ผมดู
"ไม่ได้หรอกจ้า ... เดี๋ยวไม่พอขายคนอื่นนะ ฝ่าฟัน"
วิ้ง~~~~~~~~
"ขายให้ผมเถอะครับ .... "
วิ้ง~~~~~
"ค่ะขายค่ะ ขาย"
เห้ย! แค่นี้เอ็งยังจะสะกดจิตป้าเขาอีกเหรอ!! ขอพูดหน่อยเหอะ!!
"เห้ยฝ่าฟัน ....ตอนนี้ชั้นไม่รู้นะ ว่าเอ็งพยายามทำอะไร.... และเดาว่ามันเป็นพลังของเอ็งละกัน .... แล้ว นี่เอ็งใช้พลังมั่วซั่วไปหมดแล้วนะ!! .... มากเกินไปหน่อยมั้ย หนิง เมย์ ฝ้ายก็ทีนึงแล้ว ตุ้มติ้มอีก ... ... แล้วทุกๆคนจะกลับเป็นเหมือนเดิมได้ไหม เอ็งเล่นทำแบบนี้หมดทุกคนหน่ะ!! เอ็งจะรับผิดชอบยังไง!!!"
ผมโวยฝ่าฟันไปทันทีด้วยเสียงดังใช้ได้....พร้อมกับยื่นมือไปจะกำคอเสื้อของฝ่าฟัน
แต่ฝ่าฟันดันเบี่ยงหน้าอกมารับฝ่ามือของผม
หนุบ ...
"อึก .... ไอ้นี่"
ตรูจะอายแล้วปล่อยทำไมฟระ ... นมปลอมชัดๆ
แล้วฝ่าฟันก็ยิ้มให้ผม พร้อมตอบสั้นๆกลับว่า ...
"..... ไม่ต้องห่วงหรอก .... ชั้นรู้วิธีแก้มาแล้วหละ ..... แต่มันต้องใช้เวลาหน่อยนึง ..... แต่ตอนนี้ ชั้นจำเป็นต้องแพร่เชื้อไวรัสใส่ทุกๆคนก่อน .... เพื่อจะได้ให้ทุกๆคน ... เอาเชื้อไวรัสไปแพร่ต่ออีกที ... "
เชื้อไวรัส!! เชื้ออะไรวะ ... เอ็งเป็นเชื้อโรคหรือไง!!!
"....... ว่าไงนะ!... เชื้ออะไร แล้วจะปล่อยแพร่ใส่ทุกคนทำไม ..."
"....รายละเอียดไว้คุยกันที่บ้านก็แล้วกัน..."
แต่ฝ่าฟันก็ไม่ตอบผมอยู่ดี .... บ้าชิบ...
"นี่จ้ะฝ่าฟันเอ้ยลูก...... ราเมนสองชามกับหมูชาชู ... ไม่คิดเงินหรอกค่า"
แล้วป้า ก็มาขัดการสนทนาของเรา ... พร้อมยื่นของที่สั่งให้โดยไม่คิดเงิน แม้ปกติจะงกมากก็ตาม
"นี่ครับ"
"อูยพันนึงเลยเหรอลูก .... ป้าไม่เอาหรอกจ้า ...."
วิ้ง~~~~~~
"..... รับเงินไปครับป้า และไม่ต้องทอนผม"
".... คะ ... ค่า"
อืม ..... หมดคำจะพูดละ
มันดูโหดร้ายและไร้สาระจนเข้ากระดูกดำเลย
"ปะ ... ก้าวเดิน ... ไปกินกันเหอะ ... นี่หมูชาชูที่พวกเราชอบกินกัน ... เพียบเลยเห็นป่ะ...แจ่มไปเลยใช่มะพลังของชั้น ...."
"เออ"
ตูเออ ที่จะไปนั่งกิน แต่ไม่ได้เออ กับพลังเอ็งนะ ฝ่าฟัน
.................
แล้วพวกเรา ....ก็มานั่งทานอาหารเที่ยงกันจนเสร็จโดยบทสนทนา กลับไม่มีอะไรสำคัญเลย ...
ถามอะไรสำคัญๆไป ก็ไม่ตอบกลับมา ....
จะมีก็แต่คำถามเดียว ....ที่ตอบออกมา
"ทำไมถึงเพิ่งมาวันนี้วะ ....แม่เป็นห่วงมากรู้มั้ย"
"ชั้นรอโอกาสเหมาะๆหลายๆอย่าง รวมถึง จัดการตอนอาจารย์ธิดาไม่มาสอนพอดีด้วย ...."
"...... พลังเอ็งควบคุมทิศทางใส่คนอื่นไม่ได้สินะ ..... เลยกลัวจะโดนอาจารย์ธิดา ..... "
".....อืม .... ประมาณนั้น ...."
"แล้วไม่กลัวโดนชั้นบ้างหรือไงฟระ ....."
"ไม่กลัว ... แต่รายละเอียด....ไว้จะไปบอกที่บ้านก็แล้วกัน"
นั่นคือบทสนทนา ที่เหมือนจะมีประโยชน์ที่สุดภายในโรงเรียน
จนกระทั่งถึงเวลากลับบ้าน
ฝ่าฟันก็เดินเที่ยวชมเวทยาลัย อย่างสนุกสนาน ..... พร้อมทั้ง
ภายในห้องประชุมรวม สภานักเรียน
ฟู่ววววว
วิ้ง~~~~~~~~~~~~~~~
"อ้อ ... แล้วก็เทิดทูลก้าวเดินมากๆด้วยนะ ทุกๆคน"
วิ้ง~~~~~~~
"ค่ะ!!"
พวกกลุ่มประธานนักเรียนตอบรับยิ้มหวานมีความสุข
จะคุมคนให้เทิดทูลตรูไปไหนฟระ!!!
"เห้ย ... พอแล้วมั้งฝ่าฟัน!!! เอ็งทำบ้าอะไรหน่ะ ..."
แต่ไม่ทันโวยอะไรจบ ฝ่าฟันก็หันมาตอบขัดคำพูดผมทันที
"ตอนนี้ชั้นทำได้แค่ปกป้องนาย จากพลังที่ชั้นไม่อาจจะคุมได้นี้เท่านั้น ....เข้าใจไว้ด้วยนะ .... ยังไงนายก็เป็นคนไม่หนีโรงเรียน เพียงเพราะเจอเรื่องแย่ๆในชีวิตอย่างเรื่องนั้นหรอก ... ใช่ไหม"
"......."
คุมไม่ได้อย่างงั้นเหรอ.... ก็คุมได้ชัดๆ .... แล้วทำไมต้องโยงมาเรื่องตุ้มติ้มด้วยวะ ...
ถึงจะจริงที่เจอเรื่องหดหู่แค่ไหน ตรูก็ไม่คิดจะทิ้งหน้าที่ของตัวเองไปก็เหอะ
ไม่โวยวาย กับสิ่งที่ไม่รู้จริงดีกว่า .... ใจเย็นๆ ... ใจเย็นๆ
"เออ .... "
ถึงจะใจเย็นๆ แต่ ...
โว้ย ... อยากเตะไอ้พี่ชายคนนี้ให้คว่ำจริงๆ
........
แล้วฝ่าฟัน ก็ไปทุกๆที่ ภายในเวทยาลัย .... พร้อมใช้พลัง ... ในการสั่ง
วิ้ง~~~~~~~~
"ห้ามทำร้ายก้าวเดิน และเทิดทูลให้พอๆกับหน้ากากจิ้งจอกหรือชั้นซะ"
สั่ง ... และสั่ง ...
ทุกๆคน ... ก็ตอบเป็นเสียงเดียวกันอย่างง่ายดายว่า
"ค่ะ"
"ครับ"
..............
จนกระทั่งมาถึง ..... หน้าโรงฝึกกีฬาเวทย์ ......
ที่ผมไม่อยากจะเข้าไปเลย .....
"ถึงแล้วหละ .....ถ้าจัดการ สั่งทุกๆคนในนี้หมด .... เท่านี้ ทุกๆคนในเวทยาลัย ก็จะทำร้ายนายไม่ได้อีก .... รวมทั้งหนิง ฝ้าย .... และตุ้มติ้มด้วย ... ถึงจริงๆจะสั่งตุ้มติ้มไปแล้วก็เถอะ"
ฝ่าฟันเอ่ยออกมาระหว่างหยุดยืนอยู่
กึด ....
ผมกำมือแน่น ....
".... ร่างกายของหนิง ฝ้าย ตุ้มติ้ม .... ที่ข้างในตอนนี้ไม่ใช่ตัวของพวกเธอเองแล้วยังงั้นหน่ะเหรอ"
แล้วโวยออกไป
".....อาจจะแย่กว่านั้น .... เพราะข้างในตัวของทั้งสามคน เป็นตัวจริงหมด แต่ ..... กลับโดนชั้นทำร้าย จนกลายเป็นแบบนั้นไปแล้ว .... "
"..... "
"ช่างมันเถอะ .... ยังไงตอนนี้มันก็สายเกินแก้ เพราะโดนกันไปหมดแล้ว .... ปะ เข้าไปสั่งให้พวกเธอไม่ทำร้ายนายก่อนก็แล้วกัน .... แล้วกลับบ้านไปหาแม่กันนะ ...."
ฝ่าฟันบอกผมออกมา ทั้งๆที่ผมไม่ได้ตอบอะไรฝ่าฟันกลับไป
ผมก็ .... ทำตัวงี่เง่าสุดๆ ด้วยการตอบแบบเดิมๆ ....
"เออ ..."
บ้าเอ้ย .... ต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อช่วยทุกๆคนสิฟระ ....
ถึงฝ่าฟันมันจะบอกว่า จะช่วยทุกๆคนก็เหอะ ... แต่ตรูเห็นมีแต่ทำร้ายทุกคน ...
จะเชื่อมันต่อไป .... ก็แทบจะทนกับอารมณ์ตนเองไม่ไหวแล้วโว้ย!!...
แล้วต้องเข้าไปเจอหน้าทุกๆคนอีก ....
"ชั้นไม่เข้าก็แล้วกัน .... เสร็จแล้วออกมาบอกด้วย"
"อ่า ... งั้นแปบเดียว เดี๋ยวมาก็แล้วกัน..."
ฝ่าฟันยิ้มหวานพยักหน้าตอบให้ผม ... ไม่มีท่าทีสลดเสียใจแม้แต่น้อย
ก่อนจะเดินเปิดประตูโรงยิมกีฬาเวทย์เข้าไปข้างในทันที
......................
วิ้ง~~~~~~~~~~~~~~
"ทุกๆคน .... จงเทิดทูลก้าวเดิน ให้มากพอๆกับชั้นและหน้ากากจิ้งจอกซะ ...."
.......................
และผม ... ก็ได้ยินเสียง ... ที่สะเทือนใจตัวผมเอง ...
แต่กลับนิ่งเฉยอย่างกับ ... ผู้สมรู้ร่วมคิด
นี่ผมก็ .... ชั่วร้ายพอๆกันสินะ ... ที่ไม่ห้ามพี่ตนเองไป
เพราะเชื่อว่าพี่ตนเอง จะมีทางออกที่ดีเสมอ แม้วิธีการจะบ้าบอแค่ไหนก็ตาม
...........
...............................
......................................................................
......................................................................
End Chap.78-2 นี่ผมก็ .... ชั่วร้ายพอๆกันสินะ ...
ความคิดเห็น