เวทยาลัย ศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา

ลำดับตอนที่ #344 : Chap.81-5 ......... มดดำ..... ....ในรัง.............

Chap.81-5 ......... มดดำ..... ....ในรัง.............

.....................................................................................

................................................................................

.....................................................................................

..............................................

..........

.....................................................................................

เวทศักราชที่ 399 / 02 / 14

10.15 น.

ซ่า~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ณ มหาเวทยาลัย ปัญจมหามนตรา

ภายในสนามแข่งขันกีฬาเวทย์ ย่อยที่ 3

แม้ว่าภายนอกจะฝนตกหนักแค่ไหนก็ตาม .... แต่ภายในตัวอาคารกลับไม่ได้ยินเสียงฝนเลยแม้แต่น้อย

เพราะเสียงอันดังกึกก้อง .... ของ .....

*

* ที่จะกล่าวต่อไปนี้ ก่อนอื่นเลยต้องขอขอบคุณผู้สนับสนุนหลักอย่างเป็นทางการทั้งหลาย อันได้แก่ -ทอเต็มผืน หลับเต็มตื่น ด้วยชุดเครื่องนอน มาวิน ออกแบบใหม่ ลายหน้ากากจิ้งจอก วางจำหน่ายแล้ววันนี้ - -ปกป้องเหนือชั้น มั่นใจตลอดคืน โรตี แบบกระชับ ใหม่กลิ่นหน้ากากจิ้งจอก นอนหลับสบายตลอดคืน - -สวยถูกใจ สไตล์สาวต่างประเทศต้องเครื่องสำอาง มิสฟิน และของใหม่ทุกท่านต้องลอง มาสค์หน้า สูตรฟ็อกซ์มาสค์ - *

*

เสียงประกาศนั้นดังกึกก้องไปทั่วทั้งสนามระหว่างเข้าสู่ช่วงโฆษณาขายสินค้า

พร้อมกับเสียงเฮดังไปทั่ว

*

* เฮ!!!!!!!!!!!!!!!!!! *

* เฮ!!!!!!!!!!!!!!!!!! *

*

แน่นอนว่า ที่มีเสียงเฮดังแบบนี้ เพราะ เป็นรอบตัดเชือกของระดับจังหวัด ก่อนที่จะเข้าไปสู่ระดับภาคแล้ว

มันทำให้เด็กสาวตัวน้อยผมยาวสีทองอ่อน ที่มานั่งอยู่ภายในสนามอดที่จะรู้สึกตื่นเต้นไม่ได้

"หวา!! ... ตื่นเต้นจังเลย!!! กาโอ้!!"

แน่นอนว่านี่เป็นครั้งแรกของเธอ ทีได้มาดูการแข่งขันกีฬาเวทย์ ที่สนามแบบนี้

โดยที่ข้างๆ ก็มีเด็กสาวฝาแฝด ข้าวเหนียวและข้าวเจ้า ที่น่ารักสองคนนั่งเป็นเพื่อน

"ไม่ต้องห่วงค่ะ! คุณแม่ พี่ฝ่าฟันชนะแน่!"

"ไม่ต้องห่วงค่ะ! คุณแม่ พี่ฝ่าฟันชนะแน่!"

พวกเธอออกมาด้วยดวงตาเป็นประกาย

บอกกับเด็กสาวผมทองอ่อน หรือก็คือคุณแม่ยังเด็กของฝ่าฟันและก้าวเดิน

แม้จริงๆเรื่องที่คุณแม่ยังเด็กนั้นตื่นเต้น จะเป็นเรื่องสนามก็ตาม

และ ... แทนที่พวกเธอจะเรียก คุณแม่ยังเด็กของฝ่าฟันว่าคุณน้า ดันเรียกว่า คุณแม่ ... ซะอย่างงั้น

"อื้อ .... "

แต่เธอก็ยังหันมาพยักหน้าตอบไม่ขัด เด็กทั้งสองคน

*

*ต่อไปนี้ เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา ขอประกาศรายชื่อทีม ผู้เข้าแข่งขัน ศึกกีฬาเวทย์ระดับชั้นมหาเวทยาลัยประจำประเทศ ประเภททีม รอบระดับจังหวัด ระหว่าง ทีม โยโย่เยลลี่ จาก เวทยาลัย สตรีเวทยา2 ที่ปีนี้ พวกเธอชุดเดิม ได้กลับมาอีกครั้ง แม้ว่าจะทุลักทุเล และก้าวผ่านมาได้ไม่ราบรื่นนัก แต่พวกเธอก็มาอยู่ ณ ที่แห่งนี้แล้ว!!! *

*

เสียงของโฆษกพากย์ดังขึ้น พร้อมกับนักแข่ง 4 สาว ที่เดินเข้ามาภายในสนาม

แม้หญิงสาวคนอื่นจะเดินเข้ามาอย่างมั่นใจ .... แต่ก็มีเพียงหัวหน้าทีมเท่านั้น ที่เดินเข้ามาภายในสนาม

ด้วยท่าทางที่ค่อนข้างจะไม่สู้ดีนัก ราวกับสภาพร่างกายไม่พร้อมอย่างไงอย่างงั้น

*

* เฮ!!!!!!!!!!!!!!!!!! *

* เฮ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! *

*

"เอะ .. เอ๋!! ...ทีมนี้ ... นั่นอลิซนี่นา!! ... กาโอ!! ... "

คุณแม่ยังเด็กนั้นตกใจทันที ที่ได้เห็นว่าทีมที่จะเข้าแข่งนั้นคือทีมของอลิซ เพื่อนของลูกตนเอง

"อ๋อ อลิซเป็นหัวหน้านักแข่งของทีมนั้นเองค่ะ"

"คุณแม่ ไม่รู้เหรอคะ? รายชื่อทีมที่แข่งน่าจะประกาศ มาตั้งแต่สัปดาห์ก่อนแล้วนะคะ"

เด็กสาวหันมาถามคุณแม่ยังเด็กด้วยความสงสัย

แน่นอนว่า คุณแม่ยังเด็กนั้นไม่ได้ดูรายชื่อผู้แข่งมาก่อนเลยแม้แต่น้อย

"มะ ... ไม่เคยหน่ะ กาโอ .... แบบนี้ก็แย่เลย ....จะเชียร์ฝั่งทีมเราอย่างเดียวก็สงสารอลิซสิ"

เธอทำหน้ามุ่ยเลือกไม่ถูกเลยทีเดียว

ดูไปดูมาแล้ว เหมือนเด็กยิ่งกว่า ข้าวเหนียวข้าวเจ้า ทั้งนิสัย และ ร่างกาย ....

*

* และทีม ที่ปีนี้มาเป็นม้ามืด อย่างไม่น่าเชื่อ จากความเก่งอันหลากหลายรูปแบบ พร้อมแผนที่แยบยล ของผู้นำทีม ที่ทำให้ผู้ชมได้อึ้งไปตามๆกัน จะเป็นทีมไหนไปไม่ได้เลยนอกจากทีม ศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา จากเวทยาลัย ศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา นั่นเองครับ *

*

สิ้นเสียงประกาศนั้น ทีมที่โดนประกาศรายชื่อก็ลงสนามทันที

ซึ่งก็ไม่ใช่ใครนอกเสียจาก ฝ่าฟัน ก้าวเดิน หนิง และ ตุ้มติ้ม

*

* เฮ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! *

* เฮ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! *

*

"ก้าโอ้!! ทุกคนลงสนามแล้ว!! สู้ๆน้า ทั้งสี่คน!!! ... สะ ... สู้ๆน้า อลิซ!!!"

และคุณแม่ยังเด็กก็ตะโกนเชียร์ขึ้นมาทันที

"สู้ๆค่า พี่ฝ่าฟัน"

"สู้ๆค่า พี่ฝ่าฟัน"

รวมทั้งเด็กๆทั้งสองคน ที่เชียร์ด้วย

แต่เหมือนจะคนละแนวกันเลยนะ ....

*

* ขอให้ทั้งสองทีม ยืนในตำแหน่งของตนเองให้เรียบร้อย *

*

และเสียงบอกให้กับเหล่าผู้เข้าแข่งขันในสนามเตรียมตัวก็ตามมา

พร้อมกับผู้เข้าแข่งขันที่เริ่ม จัดขบวนตามแผนของทีมตนเองให้เรียบร้อย

"ตะ ตื่นเต้นจังกาโอ ..... กาโอ้!! ... งื้อ"

คุณแม่ยังเด็ก นั้นนั่งลุ้นตัวโก่งส่ายบั้นท้ายและร่างกายไปมาอย่างไม่รู้ตัวเลยทีเดียว

เมื่อทั้งสองทีมจัดเตรียมตำแหน่งของตนเองเสร็จแล้ว

อาจารย์ประจำทีมก็บอกกรรมการ

*

* เอาหละ เมื่อพร้อมแล้ว เราจะเริ่มนับเวลาถอยหลังเข้าสู่การแข่งขัน ณ บัดนี้!!"

*

..............................................

*

* ขอให้ทั้งสองทีม ยืนในตำแหน่งของตนเองให้เรียบร้อย *

*

สิ้นเสียงนั้น พวกเราก็แยกย้ายไปยืนตามตำแหน่งที่ได้วางแผนเอาไว้

ตำแหน่งของผม ที่วางเอาไว้ .... ได้เจอกับเธอแบบต่อหน้าต่อตากัน โดยไม่ได้ตั้งใจ

ใช่แล้ว

เบื้องหน้าของผม คืออลิซ ....

ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา .... พวกเราก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย

"......."

เธอจ้องมองมาที่ผม ไม่พูดอะไรออกมา มันควรจะเป็นสายตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความเกลียดชังต่อตัวผม...

แต่... ไม่ใช่

เธอกลับมองผม ....  ด้วยสายตาที่ดูโศกเศร้าเสียใจ

ไม่ใช่สายตาที่โกรธแค้น หรือเหิมเกริมอย่างที่ผมคิด

"....."

ผมก็ ... ไม่รู้จะพูดอะไรกับเธอออกไป

ได้แต่มองอลิซ .... ที่อยู่เบื้องหน้าแบบนั้น

สภาพร่างกายเธอดูอ่อนแอลงไปมาก ..... ขอบตาที่คล้ำ ดวงตาแดงก่ำ

ท่าทางการยืนที่ดูไม่ค่อยจะมีแรงนัก ต่างจากคนอื่นในทีมที่ดูสดชื่นดี ....

พวกเธอคงผ่านการแข่งขันกันมาอย่างยากลำบากพอดู

และแน่นอนว่า....ที่ทีมพวกเธอผ่านมาได้อย่างยากลำบากแบบนี้

ก็เป็นเพราะ ... พวกเธอไม่ได้ใช้ยาเสพติดเวทย์ เพื่อลงแข่งขัน

พ่อแม่ของเธอ เลิกขายมันแล้ว ..... เลิกเสพมันแล้ว .....

ผมเป็นคนทำให้เกิดเรื่องนี้ขึ้นเอง

*

* เอาหละ เมื่อพร้อมแล้ว เราจะเริ่มนับเวลาถอยหลังเข้าสู่การแข่งขัน ณ บัดนี้!!"

*

ผมคิดได้แบบนั้นแล้วก็เอนกายตั้งท่าเตรียมพร้อม

อลิซก็ตั้งท่าขึ้นมาเช่นกัน ... แม้มันจะไม่ได้ดูเท่แบบในทีวีเมื่อปีที่แล้วที่ผมเห็นเธอทำก็ตาม

*

* สิบ ..... เก้า ...... แปด ...... เจ็ด ....... *

*

อลิซ ..... มาจบเรื่องนี้กันดีกว่า .....

ถึงคำสัญญาที่ได้ให้เธอไป ..... ถ้าเธอชนะชั้นได้หละก็ ....

ชั้นยินดีจะหยุดแต่เพียงเท่านี้เลย .....

*

* หก ....... ห้า .......... สี่ .......... สาม *

*

.... ถ้าเธอชนะชั้นได้ หน่ะนะ .....

อลิซ

*

* สอง ........ หนึ่ง ......... เริ่มได้!!!!!!!!!!!!! *

*

.....................................................................................

................................................................................

เวทศักราชที่ 399 / 02 / 14

09.55 น.

ณ สถานที่แห่งหนึ่ง

ตรื๊ดดด ... ติ๊ด .... ครืดดด ...

บุ๋ม~~~~~~~

ภายในห้องมืดทึบที่เต็มไปด้วยอุปกรณ์อันทันสมัย และสายข้อมูลระโยงระยางไปทั่ว

พร้อมกับ .... บางสิ่งบางอย่างที่อยู่ตรงกลางห้อง .....

ติ๊ด .... ตรื๊ด ... ติ๊ด .... ครืดดด ...

เสียงของการรับข้อมูล จากท่อเชื่อมต่อมากมายของสายพวกนั้น

ที่เชื่อมต่อสู่โลกภายนอก ด้วยระบบ คราวน์ เน็ตเวิร์คดังไม่ขาดสาย

พร้อมกับ...กลุ่มข้อมูลต่างๆ ที่ได้รับมาจากโลกภายนอกกำลังไหลเข้าสู่สิ่งนั้น

บุ๋ม~~~~~~

ไม่มีคนภายนอก ... รู้ว่ามันอยู่ในนี้ .... มาก่อน

ไม่มีคนภายนอก รู้ว่าสิ่งนี้ อยู่ในนี้

และต่อให้มาถึงที่นี่ก็ไม่มีทางเข้ามาได้

เพราะห้องนี้ ..... ไม่มีประตูทางเข้า หรือทางออก

มันเป็นห้องเหล็ก ที่ถูกปิดตายมานานแล้ว

................................................................................

.....................................................................................

เวทศักราชที่ 399 / 02 / 14

08.37 น.

ฟิ้ววววววว~~~~~~~~~

เสียงของสายลมโบกสะบัดอย่างโหมกระหน่ำและรุนแรง

ครืน~~~~~

พร้อมกับเสียงฟ้าร้อง ที่คำรามออกมา

แกร้กๆๆๆ ....

กรึกๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ....

เสียงของเท้า ที่เดินออกมาจากสถานที่เบื้องหน้าชั้น ดังขึ้นไม่ขาดสาย

ชั้นตามมันมานาน ..... ตามหามันมานานมาก ....

ตามหามาตั้งแต่เดือนที่แล้ว ค่อยๆ ปล่อยให้มันหนีไปรวมตัวกัน

แล้วค่อยๆ ไล่จับพวกมันช้าๆ

จนกระทั่ง มาถึงที่นี่ ..... ที่ๆชั้นคาดไม่ถึงเลย

เพราะมัน ... กลับอยู่ใกล้ตัวชั้นกว่าที่คิดเอาไว้มาก

ที่ๆชั้นวนเวียนไปมาประจำ เพราะสังหรใจกับสถานที่แห่งนี้

ทุกๆอย่างมันพอดีล็อกหมด จนไม่อยากจะเชื่อว่าเป็นที่นี่

เวทยาลัย ... ศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา

ที่ควรจะเป็นสถานที่ตั้ง ที่มีแต่นักศึกษาเวทยาลัยอยู่กัน

แต่บัดนี้ กลับมีเพียงเหล่าหญิงสาว .... ในชุดคลุมสีดำ ....

ที่แตกฮือกันออกมาจากอาคารซ้อมเวทย์เล็กเก่าที่ถูกปิดใช้งานไปนานแล้ว

พวกเธอยืนมือเปล่า สวมเพียงฮู้ดดำ .... หันมาทางชั้นทุกคน ....

เยอะมาก .... จำนวนของพวกฮู้ดดำมีเยอะมากจริงๆ มันดำทะมึนไปทั่วทั้งเวทยาลัย

จากจำนวนของพวกมันบนนี้ ที่ชั้นสัมผัสได้จาก ประจุเวทย์ ก็มีมากถึง หนึ่งหมื่นกับอีกหนึ่งคน พอดิบพอดี

ไม่น่าเป็นไปได้ .... ที่คนจำนวนขนาดนี้ จะซ่อนภายในเวทยาลัยได้มิด ...

นอกเสียจาก ..... ใต้ดินนี้เท่านั้น

ไม่แปลกใจเลย ที่ทำไมถึงได้หาพวกมันไม่เจอ

และไม่รู้ว่าพวกมันหนีออกนอกประเทศกันไปตั้งแต่เมื่อไหร่

ฟิ้ววววววววว~~~~~

พรึบๆๆๆๆๆ

เสียงของสายลมพัด จนทำให้ผ้าคลุมสีดำทั้งหมด โบกสะบัดเป็นเสียงดังกระหึ่ม

ฮึๆ .... และที่พวกแกแตกฮือกันออกมา เมื่อชั้นมาถึง

ก็เพราะรู้ตัวกันแล้วสินะ .... ว่าชั้นรู้แล้ว .... ว่าผู้นำของพวกแกนั้น ... อยู่ที่ไหน

"คึก คึก คื่อ ...."

ชั้นหัวเราะออกมาเล็กน้อยแล้วค่อยๆก้าวเท้าเดินไปยืนเบื้องหน้า ของหญิงสาวฮู้ดดำทั้งหลาย

โดยมีคนหนึ่งที่ยืนกอดอกอยู่ด้านหน้าสุด

ไม่รู้หรอกนะ ว่าแกเป็นใคร ... แต่ตอนนี้ชั้นขอนับว่าแกเป็น หัวหน้าของพวกมันก็แล้วกัน

ชั้นคิดได้แบบนั้นแล้วก็เอ่ยทักทายพวกมันออกไป .... พร้อมกับแสยะยิ้ม อย่างภาคภูมิใจ

ในความสำเร็จ อันล้นหลามของชั้น ....

".... สวัสดี .... พวกมดดำทั้งหลาย ซ่อนตัวอยู่ในรังเสียนานเลยนะ ...."

ครืน!!!!!!!!!!!!!!!!!!

.....................................................................................

..........

..............................................

.....................................................................................

................................................................................

.....................................................................................

End Chap.81-5 สวัสดี .... พวกมดดำทั้งหลาย ซ่อนตัวอยู่ในรังเสียนานเลยนะ