คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #372 : Chap.END .... และตลอดไป ....
Chap.END .... และตลอดไป ....
- ก็เพราะจริงๆแล้ว .... ชั้นอยากจะเชื่อมั่น ในตัวทุกๆคนยังไงหละ -
..................................................................................................
..................................................................................................
แกร้ก!!
ฟู่วววววววววววววววววว~~~~~~~~~~~~~~
"แค่กๆๆ ....ทุกคน .... มาทำอะไรกันที่นี่ ...."
"...... แค่ก ... .ก้าวเดินไม่เป็นอะไรนะ"
".... มันเกิดอะไรขึ้นหน่ะ ....."
"..... ควันเต็มห้องเลย ....."
"..... มัน .... ควันแบบนี้มัน"
".... ควันพวกนี้ ..... ...."
เสียงพูดคุยกันอย่างงั้นเหรอ ....
อ่า~~~
นั่นหน่ะสินะ ....
"ไม่เป็นไร .... หรอก...."
...
ฟู่วววววววววววววว~~~~~~~~~
....
ฟู่.....~~~~
....
...
...
...
...
ฟุบๆ .... ฟุบๆ ...
ควับๆ ...
"ควันเยอะแยะ ... เต็มไปหมดเลยนะเนี่ย .... "
"!!!! ...."
"!!!!!!!"
"!!!!!!!!"
"!!!!!!!!!!"
"!!!!!!!!"
"!!!!!!!!"
ควับๆ .... ฟุบๆ
"อะไรกัน .... ทำไมต้องตกใจกันขนาดนั้นหละ .... "
เปรี้ยะๆ...
"ทั้งๆที่ ... พยายามมาตลอด แต่ทำไม่ได้แท้ๆ ....ไม่รู้สึกถึงวิญญาณ ของนาย ... แต่ก็พยายามมาตลอด!! ..... เจ้าบ้าเอ้ย!! มาโผล่กันง่ายๆเงี้ยเหรอ!! อึก .... ฮะๆๆ..."
ก้าวเดิน ....
"ฮึ้ก ... อึก.... ไม่รู้จะพูดอะไรแล้ว"
ตุ้มติ้ม
"นึกว่าจะ ... ไม่ได้เจอกันอีกแล้ว...ฮึก นึกว่าจะ .... ฮึกอึก ... ทุกๆวัน ... ชั้น ... พยายามจะเปลี่ยนตัวเองเป็นสายอัญเชิญเพื่อเรียกนายกลับมาตลอด ฮึก"
หนิง...
"..... นึกว่าวิญญาณของนายจะหายไปแล้วซะอีก! อึก ฮื้อออ .... ชั้นเปลี่ยนประจุเวทย์เพื่อเรียกนายกลับมาแท้ๆ! ฮึก เล่นกลับมาหาก้าวเดินเลยเหรอ!..."
ฝ้าย
"เล่นกลับมาแบบนี้ ... ฮึก ... อึก .... กลับมา แบบคิดว่าไม่น่าจะเจอแล้ว ... ฮึก .... แต่ก็ดีใจ ที่ชั้นทุ่มมันลงไป ... ถึงจริงๆแล้ว .... คนที่ทำสำเร็จจะเป็นก้าวเดิน"
เมย์
"..... ฮึกอึก ..... ดีใจจัง .... ดีใจจริงๆ ..."
อลิซ
ร้องไห้กันเลยเหรอ ...
ขอโทษนะทุกๆคน ....
ฟุบๆ ... ควับๆๆ
".....อะไรกัน .... เรามันตัวชั่วร้ายขนาดนี้แท้ๆ .... "
เปรี้ยะ! ... ครึก เปรี้ยะๆ...
ทุกๆคนเหมือนจะอยากเข้ามาหาเรา ... แต่สนามพลังยังเหลืออยู่สินะ ... เลยเข้าไม่ได้
"ไม่ใช่สักหน่อย!! ...."
".... อื้อ ไม่ใช่สักหน่อย ..."
"ไม่ใช่หรอก ...."
"ไม่ใช่แบบนั้นหรอก"
"ชั้นเข้าใจเธอดี ..."
"... อืม .... ไม่ใช่แบบนั้นสักหน่อย"
งั้นเหรอ .... ทุกคนเข้าใจเรากันหมดเลยงั้นเหรอ .....
...
มิน่าหละ .... ทุกๆคนยอมสละประจุเวทย์ .... เพื่อคอยอัญเชิญเรากลับมาตลอดเลย
ทุกๆวัน ... ทุกๆวัน .... แม้ว่าวิญญาณของเรา จะแตกกระจัดกระจายไปทั่วทั้งสนามในวันนั้นแล้วก็ตาม
และวันที่ทุกๆคน มารวมตัวกัน ... ชิ้นส่วนวิญญาณของเรา
ที่อัลฟ่า .... ได้ช่วย ตามเก็บมาฝากไว้กับทุกๆคน ....... ให้เรายังคงอยู่ได้...
"ฮะๆๆๆ... นึกแล้วเชียว .... ว่า ตัวชั้น ... มันกระจัดกระจายไปทั่วจริงๆ .... แต่สุดท้าย มันก็รวบรวมกันอยู่กับทุกๆคน จริงๆด้วย .... ทุกๆคน .... เพราะ ... ทุกๆคนเชื่อในตัวชั้น ... ที่เชื่อมั่นในตัวทุกๆคนแท้ๆ ขอบคุณนะ ...."
ฟุบๆ ... ควับๆ ...
ว่าแต่ .... นี่ชั้นกลับมา ... ในสภาพไหนกันนะ ....
อ่า ช่างมันเถอะ ...
"ฮึก ... อึก ..."
"อึก ... "
"ฮือออ"
"ดีใจ .. จัง ฮืออ"
"อึก ...ฮึกๆ"
"...... "
อะไรกัน ... ร้องไห้กันอยู่ได้ .....
"นี่ในระหว่างที่สนามพลังยังไม่หายไปเนี่ย.... ถ้ามันทำอะไรเชิงสัมผัสไม่ได้ .... งั้นก็พูดอะไรสักอย่างสิ ....ไม่ใช่มัวแต่ร้องไห้ ... จริงมั้ยหละ .... ทุกๆคน"
เราเอ่ยออกมา .... ระหว่างยังคงนอนอยู่บนเตียงนั้น
ควับๆ ... ฟุบๆ ....
เปรี้ยะๆๆๆ ... ครึก ครื้น ....
และเมื่อสิ้นคำนั้นของเรา .... ทุกๆคนก็หันหน้ามองกัน ...
ก่อนจะหันกลับมามองเรา ... ด้วยรอยยิ้มแสนหวาน
พร้อมกับเอ่ยเสียงดังพร้อมๆกันว่า
"....ยินดีต้อนรับกลับมานะ .... ฝ่าฟัน ...."
"....ยินดีต้อนรับกลับมานะ .... ฝ่าฟัน ...."
"....ยินดีต้อนรับกลับมานะ .... ฝ่าฟัน ...."
"....ยินดีต้อนรับกลับมานะ .... ฝ่าฟัน ...."
"....ยินดีต้อนรับกลับมานะ .... ฝ่าฟัน ...."
"....ยินดีต้อนรับกลับมานะ .... ฝ่าฟัน ...."
แสงจากภายนอก เริ่มส่องสว่าง ...แหวกทำลายความมืดครึ้มทั้งหมด
สาดแสงผ่านหน้าต่างเข้ามาสู่ร่างกายของเรา
ฟุบ....
เรายิ้มหวาน .... ดันตัวลุกขึ้นมานั่ง พร้อมกับยื่นมือไปหาทุกๆคน ....
แล้วเอ่ยตอบรับออกมา ...
ว่า
"อ่า ....ชั้นกลับมาแล้ว .... ทุกๆคน"
.........
นั่นสินะ ...... สิ่งหนึ่งที่เราไม่อาจจะทิ้งมันไปได้เลย
สิ่งหนึ่งที่โลก และช่วงเวลา มอบให้แก่เรา ....
ไม่ว่าใคร ไม่ว่าใคร ไม่ว่าใคร
การกำเนิดขึ้นมานั้น ไม่ใช่สิ่งผิด ... และมันก็ไม่ได้น่าเศร้าเลยสักนิด
ขอบคุณจริงๆ
สำหรับ ความรู้สึก ที่มีให้แก่กัน จากนี้ .... และตลอดไป
.... ชีวิตของพวกเรา ... จะดำเนินไปอย่างมีความสุขแล้วหละนะ
ขอบคุณนะ... ทุกๆคน
สุดท้าย ... มนุษย์เราก็ยังคงแสวงหาความรู้สึก ที่ตนเองต้องการตลอดไป สินะ
- END -
ความคิดเห็น