เวทยาลัย ศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา

ลำดับตอนที่ #381 : Chap.After5 แต่ผม ... เชื่อว่าเธอจะต้องมา

Chap.After5 แต่ผม ... เชื่อว่าเธอจะต้องมา

...................................................................................

...................................................................................

.................................................

..............

เวทศักราชที่ 399 / 07 / 27

เวลา 8.50 น.

ผม .... จ้องมองโทรศัพท์ อยู่ร่วม หนึ่งชั่วโมงแล้ว

หลังจากที่ไปส่งแม่ที่ทำงาน แล้วกลับมาบ้าน ..... ผมก็นั่งจ้องโทรศัพท์ตลอด

ส่วนเหตุผลหน่ะเหรอ ....

"นี่ ... ก้าวเดิน ... ไม่โทรหาตุ้มติ้มสักทีหละ .... จะได้ชวนกันไปเดทสักที!"

แล้ว เจ้าพี่ชายตัวดี ก็โพล่งขึ้นมาพลางนั่งเบียดๆผม แนบแน่นเพื่อเย้ายวนกึ่งยั่วยุ

"....อ่า .... ขอรวบรวมความกล้าสักหน่อยแล้วกัน .... "

ผมตอบฝ่าฟันกลับไป พลางกลับมาจ้องมือถือแล้วเกาหัวแกรกๆ ....

".... จะรวบรวมทำมายก้าน....ง้าววววว.... โทรไปเลยสิ"

เอ็งจะเป็นหมาหรือจะเป็นแมวกันแน่ฟระ ....

เล่นไซร้ๆตรูไปมา แล้วทำเสียงสูงพร้อมร้องเหมือนแมวแบบนี้เนี่ย

"เห้อ .... ตั้งแต่ ... ตุ้มติ้มเปลี่ยนไปนี่ ... มันก็พูดยากอยู่นะ .... เหมือนเธอจะโตขึ้น จนชั้นแทบจะตามตุ้มติ้มไม่ทันเลย ... ถึงจะรู้สึกว่า ข้างในยังไงก็คือตุ้มติ้มก็เถอะ .... "

ผมบอกฝ่าฟันกลับไปแล้วเกาหัวเบาๆ .....

"เหรอ~~~~~~~~ ... "

ฝ่าฟันก็ตอบกลับมาง่ายๆด้วยเสียงลากยาวๆแบบมีเลศนัย

พลางส่ายหางไปมา ...

ฟุบๆ ฟับๆ

ผมเหล่ตามองมัน อย่างไม่ไว้ใจ ....

"คิดไรของเอ็งอยู่ .....ฮะ?"

แล้วถามเจ้าหมาที่นั่งแนบๆตัวผมกลับไป

แล้วมันก็ยิ้ม .... พร้อมตอบกลับมา

"ก้าวเดิน .... ดูนี่สิ...."

แล้ว....

ฟุบ!!

หันบั้นท้ายอันเรียวเล็กน่ารักของมัน พร้อมกับหาง ใส่หน้าผม ...

แล้ว มันดันใส่แค่ เสื้อยืดบางๆ กับกางเกงในแนบเนื้อโชว์แก้มก้นกับร่อง ..... เนี่ยนะ!! ไอ้บ้า ....

ตกใจว้อย ...!!!!!!!!!!!

"เห้ย!! ... "

เล่นซะโด่เลยตรู

"เล่นไรของเอ็งฟระ!!! ..."

ปิ้บ ...

"อ้ะ ... กดโทรให้ละ!"

เห้ย!! เสียงไรวะ ... อ้าว เช็ดหม้อข้าวละ!! ... ในมือฝ่าฟันนั่นมันมือถือตรู ... แล้วจิ้มเบอร์ตุ้มติ้ม

"แย่ง มือถือไปตอนไหนฟระ!! รีบวางสายแล้ว ... เอาคืนมานะเว้ยเห้ย ไอ้ฝ่าฟัน!! ...."

ผมโวยวายแล้วรีบแย่งมือถือคืน

ตรื๊ดดดดดดดดดด

แล้วฝ่าฟันมันก็ยอมคืนให้แต่โดยดี ... เมื่อสัญญาณรอสายดังแล้ว

"อะ ... คืนให้ก็ได้...."

ผักใส่มายองเนส! ไม่ทันแล้วเว้ย!!!

"ไอ้นี่ .... มันไม่ทันแล้วไม่ใช่เหรอไงฟระ!"

ผมโวยกลับไปอย่างโมโห

แต่ฝ่าฟันก็ได้แต่ถอยหาย พร้อมขยิบตา และลิ้น พร้อมเอ่ยกลับมาหาผม...

"ตามแผนเลยนะ .... ก้าวเดิน"

ตามแผน .... ตามแผนบร้าๆ ของเอ็งเนี่ยนะ

"ไอ้ ..."

กรึก ...

อ้าวเห้ย .... ตุ้มติ้มรับสายแล้ว ....

"โทรมา .... มีอะไรเหรอก้าวเดิน?"

เอาละไงๆๆๆ ..... พูดไรดีวะ ...

"เอ่อ .... คือ .... คือ"

ผมพูดอ้ำๆอึ้งๆ

สายตาก็เหลือบไปมองฝ่าฟัน ที่ทำท่าเชียร์ส่ายหางไปมาตั้งหูใหญ่ ...

พร้อมพูดเบาๆ

"เอาเลย .. ชวนเลย .. เอาเลย ชวนเลย..."

ชวนบ้านเอ็งดีวะ .. แล้วตรูจะช่วยยังไงฟระ

แล้วตุ้มติ้ม ก็พูดออกมาก่อนที่ผมจะพูดอะไรออกไป

"..... มีอะไรหรือป่าวก้าวเดิน ... ถ้าไม่มีอะไรจะวางแล้วนะ มันเปลืองค่าโทรศัพท์ของนาย ...."

.....

เจอเข้าไปจุกเลยเว้ย!! ... บ้าเอ้ย .... ตุ้มติ้มเรียกตรูว่านายนี่มัน .... เออ ..

"... คืองี้ตุ้มติ้ม .... พอดี ... ชะ ชั้นได้ตั๋ว ... ละครเวทีมา สองใบหน่ะ ...."

ผมเริ่มเปิดประเด็นแล้ว

".............."

"เอ่อ คือ มันเป็นตั๋ว ที่นั่งด้านหน้าสุด ... ละ แล้วก็ .... "

".................."

"คือ .... เอ่อ .....เอ่อเป็นรอบพรุ่งนี้ ช่วงหกโมงเย็นหน่ะ ....แต่ .... อยะ อยากให้มาเที่ยวกันก่อนตอน เที่ยงๆ .... ตะ ... แต่ถ้าไม่ได้ มาเย็นอย่างเดียวก็ได้นะ ...."

"........................"

เงียบ ..... เงียบเกินไปแล้ว!!!

ตุ้มติ้มเงียบไป .... ตรูพูดอะไรไม่ถูกใจป่าวฟระ ....

ไม่ๆ จะหยุดไม่ได้

"เอ่อ ... แบบว่า .... เรา .... ไปดูด้วยกันมั้ย!! ตุ้มติ้ม"

ผมพูดออกไปแล้ว .... พูดออกไปแล้ว!!!

มาเลยตุ้มติ้ม .... ไปด้วยกันเถอะ!!!

แล้วตุ้มติ้มก็ตอบผมกลับมา

"... ไม่เอาไปดูกับฝ่าฟันหละ .... "

..............

พูดไม่ถูกเลยครับ .... พูดเหมือนงอนกันอยู่ .....

ทั้งๆที่เมื่อวานก็ยังคุยกันดีๆ ไม่น่าจะงอนกันแท้ๆ .... อะไรกันเนี่ย ...

หรือเมื่อวานเราพูดอะไรไม่ดีหรือป่าว .... ไม่ ... ไม่น่าใช่ .... อาจจะเกรงใจ .... ละมั้ง

แต่จะตอบกลับไปยังไงดีฟระเนี่ย!!! .... คิดไม่ออกเลย!!! งานเข้าจริงๆ .... คิดสิ คิดๆๆ.....

"เอ่อ ....."

"พอดีชั้นมีนัดกับพี่ๆที่ร้านคุณลูกสาวบุฟเฟ่ต์พรุ่งนี้เที่ยงพอดีหน่ะ เลยไม่ด้วยไม่ได้ ...."

ยังไม่ทันที่ผมจะได้พูดอะไรต่อ ... ฝ่าฟันก็แทรกเข้ามาก่อนซะแล้ว

ถึงจะโกหกก็เหอะ...

แต่ก็ดีแล้วหละมั้ง ......อย่างน้อยๆ ก็น่าจะช่วยอะไรได้บ้าง

".... อืม ....."

ตุ้มติ้มตอบกลับมาสั้นๆ .....

โอเค ... เอาไงก็เอา .... เข้าเรื่องเลยแล้วกัน

"อ่า ... ตะ ตามนั้นแหละตุ้มติ้ม ... สรุปพรุ่งนี้ตุ้มติ้มว่างไปดูด้วยกันใช่ไหม ...."

ผมถามออกไปอีกรอบ

"...... ไม่ว่าง ......"

....

ตอบกลับมาเสียงแข็งเลยเห้ย .... ไม่ว่างงั้นเหรอ ....

"อะไรกัน .. ตุ้มติ้ม ไปโกหกก้าวเดินยังงั้นได้ยังไง"

"เอ่อ ... แม่คะ คือ...."

"พอเลยเรา ... ช่วงนี้นี่ ทำตัวแปลกๆนะ อยู่บ้านเห็นทำงานทำความสะอาดบ้านดูแลสวน จนคนใช้ไม่มีงานจะทำกันอยู่แล้วเนี่ย!!"

".....อ่า ..... ค่ะ ..."

".............."

ทำความสะอาดบ้านดูแลสวนเอง .... ตุ้มติ้มเนี่ยนะ .... ผิดหวังกับเหตุการณ์นั้นจนนิสัยเปลี่ยนไปแล้วมั้ง ....

ฟุบ...

"อ้ะ ... มะ แม่คะ ..."

"ฮัลโหล ... ก้าวเดินเหรอลูก"

เอ้า เอาละไง ... คุณแม่ของตุ้มติ้มมาคุยเองแล้ว ....

"เอ่อ ครับผม ... "

ผมตอบรับ

แล้วคุณแม่ของตุ้มติ้ม ก็ถามผมต่อ

"ทะเลาะกับหนูตุ้มติ้มอยู่เหรอ ...."

อื้อหือ ... เปล่าครับ!! ไม่ได้ทะเลาะ จะเป็นไปได้ยังไง!!

แต่ที่เป็นแบบนี้ ...ผมก็ไม่รู้จะตอบยังไง .....

หรือจะบอกความจริงไปว่า

ตุ้มติ้มโดนสะกดจิตไปจูบพี่ชายผม ... เลยซึมจนมาถึงวันนี้ ....

ไม่ๆๆ .... ยิ่งหนักเลยแบบนั้น เอาเป็นว่า ... พูดกึ่งความจริงไปละกัน ....

"ไม่ได้ทะเลาะครับ.... แต่แค่ .... เกิดเรื่องบางอย่าง ..... แบบว่า ... พูดลำบากหน่ะครับ"

ก็ไม่รู้จะพูดยังไงจริงๆ .... พูดไปแบบนี้ คุณแม่ของตุ้มติ้มจะยอมรับไหมเนี่ย

"อืม ... งั้นแม่จะไม่ถามละกันว่าเรื่องอะไร .... "

เห้อ... ค่อยยังชั่ว

"ครับผม ... ขอบคุณครับที่เข้าใจ"

"นี่! ... ตุ้มติ้ม ...ไปเที่ยวกับก้าวเดินซะ เข้าใจมั้ย! ..."

เอ้าไม่ใช่แล้วครับคุณแม่!! ....

ไปสั่งตุ้มติ้มแบบนั้น .... ตุ้มติ้มยิ่งจะไม่โกรธผมเหรอครับ!!!

".... เอ่อ .... แต่ .... แม่คะ คือหนู"

"ไหน ... บอกเหตุผลมาซิ ว่าทำไมไม่อยากไปหาก้าวเดิน ...."

คุณแม่ครับ อย่าคาดคั้นตุ้มติ้มนักเลย ....

".... คือ .... หนะ .... หนู .... เอ่อ .... จริงๆแล้ว ...."

เอ้า ... แต่ตุ้มติ้มจะบอก!! ....

"หืม?..."

จริงๆแล้ว!!!! คือ ....

"???????!!!!!!!!"

บอกมาเลยตุ้มติ้ม !! ชั้นจะได้หาทางแก้ไขต่อไป!!

"จริงๆแล้ว ... หนูเป็นผู้ชายค่ะ!!!"

พรูดดดดดดดดดด!!! ไม่ใช่แล้ว ตุ้มติ้ม!!

ป๊อก!

"โอ้ย ..."

"เดี๋ยวเหอะ ลูกคนนี้! .... มะเหงกหัวให้เลย! .... พรุ่งนี้ต้องไปเที่ยวกับก้าวเดินเข้าใจมั้ย!!! ..."

" .......ค่า ....."

ไม่รู้จะพูดยังไงเลย ให้ตายเหอะ ....

"ฮะๆๆ คือ ... คุณแม่ครับ อย่าบังคับตุ้มติ้มเลยครับ ... ให้เธอเลือกเองดีกว่า ..."

ผมรีบบอกออกไปตามความคิดตื้นๆของผม

"แหม ไม่ต้องเกรงใจหรอกลูก ยัยตุ้มติ้ม ช่วงนี้คงจะอารมณ์แปรปรวนเพราะประจำเดือนมาหน่ะ .... เดี๋ยวไปด้วยกัน อะไรๆก็ดีขึ้นเองแหละ"

ผะ ... เผาลูกสาวกันเลยเหรอครับคุณแม่

".......คุณแม่คะ!! ...."

แต่ ก็สบายใจขึ้นหน่อย ... แค่ประจำเดือนมาเลยอารมณ์แปรปรวนสินะ ...

"คะ .. ครับผม"

"งั้น พรุ่งนี้เที่ยงเตรียมตัวรอเลยเดี๋ยวจะให้คนขับรถ พาตุ้มติ้มไปส่งนะจ๊ะ ...."

"......."

เอ้า ... เอาไงก็เอาฟระ!!

"ครับผม .... ยังไงก็ขอโทษแล้วก็ขอบคุณมากๆเลยนะครับ ... ทั้งคุณแม่ ทั้งตุ้มติ้มด้วย!!"

ผมเอ่ยบอกออกไปเท่าที่จะคิดได้

".... จ้า ... งั้นแค่นี้นะจ๊ะ ก้าวเดิน .... เอ้า ตุ้มติ้มมีอะไรจะคุยกับก้าวเดินอีกมั้ย ...?"

"....ค่ะ ..... งั้นแค่นี้นะ .... ก้าวเดิน ..."

แล้วตุ้มติ้มก็ตอบผมกลับมาด้วยเสียงเนือยๆเขินๆ ...

ผมรู้สึกได้ ว่าใบหน้าตุ้มติ้มตอนนี้ต้องน่ารักมากแน่ๆเลย!!!!

"อะ อื้ม .......พะ พรุ่งนี้เที่ยง เจอกันที่นั่งพักผ่อนกลางแจ้ง ลานกิจกรรมหน้าห้างนะ ...."

ผมตอบรับเสียงสั่นกลับไป

และ

.....

กรึก ตรื้ด ... ตรื้ดดดด ... ตรื้ดดดดดดดด

ตุ้มติ้ม ก็วางสายไป ....

กึกๆๆ ... ฟุบ!!!

หนุบ หนับ ...

อยู่ๆ ฝ่าฟันก็กระโจนเข้าคร่อมบนตัวผม ด้วยท่าทางสดใส ...

เล่นเอาผมตกใจเลยทีเดียว

"เห้ย ...."

"วุฟ!! ...ยินดีด้วยนะก้าวเดิน พรุ่งนี้ก็ได้ไปเที่ยวกันแล้ว!!"

อื้อหือ กระโจนคร่อมแล้วมาแสดงความยินดี .... ตรูตกใจนะเห้ย!! ...

แต่ ..... ก็ดีแล้วละนะ

".... อะ อืม .... ขอบใจมากนะ ฝ่าฟัน ...."

"ฮี่ๆ ....อย่าลืมให้รางวัลชั้นด้วยหละ ..."

"อาหารหมาเหรอ ? ....."

".....เอาเป็นสเต็กแทนได้ไหมอะ ...."

"โอเค อาหารแมวละกัน ...."

"หงิง ...."

"... ฮ่าๆ ล้อเล่นน่า ไอ้บ้า ทำตัวเป็นสัตว์เลี้ยงไปได้"

ผมมีความสุขจริงๆเลยแฮะ ที่เจ้าฝ่าฟัน คอยช่วย ... และเป็นกำลังใจให้แบบนี้

เอาหละ .... ตุ้มติ้ม .... คอยดูเถอะ ....

พรุ่งนี้ผมจะ ... ทำให้ดีที่สุด แล้วขอเธอเป็นแฟนอีกรอบให้ได้เลย!!!!

.......

.......................................................

.........................

วันต่อมา

เวลา 11.17 น.

กรึก!

"ฝากไปรับแม่ด้วยนะ! มิเนะ ฮะๆ"

ผมเปิดประตูพร้อมหันหลังไปเอ่ยบอกกับสุนัขครึ่งแมวเฝ้าบ้านของผม ด้วยใบหน้ายิ้มแย้มชื่นบ้าน

มิเนะ หรือก็คือฝ่าฟัน ยิ้มหวานกลับมาให้ผม ส่ายหางและหูราวกับร่วมเชียร์เป็นกำลังใจให้

"วูฟฟฟฟ!!! โชคดีน้า~~~~~~~ ก้าวเดิน พยายามเต็มที่หละ ทีฮี่ๆ"

อื้อหือ หัวเราะซะ .... จะว่าน่ารักหรือน่าลูบหัวดีหละ

"อ่า!!!... เต็มที่อยู่ละ .....!"

ผมตอบรับฝ่าฟัน แล้วก้าวเดินออกมาจากบ้านอย่างภาคภูมิ!

ออกเดินทางไปยังห้างสรรพสินค้าในชุดสูท ผูกไทด์ อย่างหล่อ เตรียมของขวัญชิ้นหนึ่งเอาไว้ในกระเป๋าเสื้อ

ทันที ....

ไม่นานนัก แค่ 20นาที ผมก็มาถึง ที่นั่ง ด้านหน้าห้างลานกิจกรรมกลางแจ้ง ...สรรพสินค้า .....

เดินไปยังโต๊ะ แถบนอกสุด .... ปัดๆฝุ่นเล็กน้อย แล้วนั่งลงตรงนั้น แม้จะมีแดดส่องลงมาเกือบกลางหัวก็ตาม แต่เพราะมีร่มกันแดดเล็กๆ คอยกั้นให้อยู่ครึ่งโต๊ะ ก็พอถูไถ ทนความร้อนได้

"มาก่อนเวลานัดมาก ... สบายๆหละ .... ฮึ่มๆ ... ฮึมๆๆ"

ผมเอ่ยออกมาแล้วนั่งฮัมเพลงสบายอารมณ์ มีความสุข ... และหยิบเอาของขวัญชิ้นนั้นมาลูบๆเล่นตลอดเวลา ....

ว่าไปแล้ว .... สถานที่นี้ ... กับของขวัญไร้สาระชิ้นนี้ .... ก็เป็นความทรงจำที่ดี ของเราสองคนนี่นะ ....

หวังว่า .... ตุ้มติ้มจะจำมันได้ ....

- จะไม่ลืมคำสัญ ญาวันนั้น ในใจของชั้นและเธอ เพียงหลับตา ก็แน่ใจเสมอ .... มืดมนเพียงไหน จะได้เจอ อนาคตที่ มีเธอ!!! อยู่กับชั้น -

"อะ ... หรือว่าจะ!!"

เมื่อผมได้ยินเสียงสายเรียกเข้า ที่เพิ่งเปลี่ยนมาใหม่ หลังจากที่โดนตุ้มติ้มห้ามใช้เสียงของตุ้มติ้มในการเป็นสายเรียกเข้า .... ผมก็รีบหยิบมันขึ้นมาดูทันที .... และชัดเลย!!!

ตุ้มติ้มโทรมา! ....

กรึก!!!

ผมรับทันทีไม่รีรอ ด้วยท่าทางอันตื่นเต้น

ตุ้มติ้มคงจะมาถึงแล้วแน่ๆ!!

"ฮะ ... ฮัลโหล ... ตุ้มติ้ม .... วะ ว่าไง! ... มะ มาแล้วเหรอ ... ก้าวเดินนั่งรอที่ลานจัดกิจกรรมนี่แหละ .... มาได้เลย ที่เดิมหน่ะ"

ผมเอ่ยเสียงสั่นๆ แต่มั่นใจได้เลยว่า เสียงนั้นเป็นเสียงแห่งความสุขของผม ....

มาเลยตุ้มติ้ม .... อยู่ไหนแล้วนะ .....

"...... ก้าวเดิน .... คือ .... ไม่ต้องรอนะ .... ตุ้มติ้ม.... ชั้นไม่ว่างแล้วหน่ะ .... "

....

คำพูดนั้นทำให้ผม งงมาก

ไม่ว่าง ? ...... ไม่ต้องรอ ? .....

".... เอ่อ .... ? ....แล้วยังไงเหรอตุ้มติ้ม?"

ผมถามกลับไปอย่างไม่เข้าใจ

ผมไม่เข้าใจ ....

แล้วตุ้มติ้ม .... ก็ตอบผมกลับมาอีกครั้ง

"ชั้นไม่ไปแล้วนะ ....."

ไม่มาแล้ว ? .... เพราะ .... ไม่ว่างสินะ .....

........  คงจะไม่ว่างตอนเที่ยงหละมั้ง ..... ตอนเย็น .... คงว่าง .... นั่นแหละ

"ตอนเที่ยงไม่ว่างเหรอ .... ไม่เป็นไร .... งั้นตอนเย็นก็ได้ .... เดี๋ยวจะรอนะ ....."

ผมตอบตุ้มติ้มกลับไป ..... ว่าจะรอ ....

เพราะยังไง วันนี้ผมก็ว่างทั้งวันอยู่แล้ว ..... ผมจะทำอะไรเล่นๆรอจนกว่าตุ้มติ้มจะมาก็แล้วกัน

"เปล่า ... ไม่ว่างทั้งวัน.... ชั้นเลย .... จะไม่ไปหน่ะ ....."

ตุ้มติ้ม เอ่ยบอก ด้วยเสียงนิ่งเรียบ .... ผิดธรรมชาติ

.....

ตุ้มติ้ม .... ไหงงั้นหละ .....ก็เมื่อวาน ... คุณแม่บอก ตุ้มติ้มว่างนี่

"........ไม่ว่าง .... อะไรเหรอ ติดธุระอะไรงั้นเหรอ"

ผมถามย้ำกลับไป .... ถึงจะรู้ว่าไม่ควร ....

ไม่รู้ว่าทำไม ผมถึงถาม .... แต่อย่างน้อย ก็อยากจะถามออกไป

"ไม่ว่างก็คือไม่ว่าง ..... จะถามทำไม"

ตุ้มติ้มเอ่ยโมโหเสียงดังกลับมา ....

มันทำให้อารมณ์ผมหยุดกึก ..... ผมงงมาก .... แต่สมองผมก็ยังสั่งการเรื่องเดิมซ้ำๆ

"ตุ้มติ้ม ไม่ว่างอะไร บอกไม่ได้เหรอ?"

"...... จิ"

จิ? .... เดาะลิ้นเหรอ? ...

เดาะลิ้นงั้นเหรอ? .... ยังไงกัน ไม่เห็นเข้าใจเลย ตุ้มติ้ม!!

"ไม่เอาน่า... ตุ้มติ้ม .. นะ .... บอกก้าวเดินดีๆก็ได้ ... นะ ...ใจเย็นๆนะ ตุ้มติ้ม ...."

ผม พยายามเกลี้ยกล่อม ....

"อืม .... ชั้นไม่อยากไป เพราะไม่อยากจะไป .... เข้าใจยัง ... ก้าวเดิน ชั้นเหม็นขี้หน้านาย ....."

.........และคำพูดนั้นก็ทำให้ผมชะงัก ....

เหม็นขี้หน้า .....

"ไม่จริงน่า ... ตุ้มติ้ม! ... เธอเสียใจกับเหตุการณ์นั้นใช่มั้ย!! .... ตุ้มติ้ม!!"

อึก ... บ้าเอ้ย ... อยู่ๆก็เสียงสั่นขึ้นมาได้เรา ....

มันต้องไม่ใช่ ....

"......งี่เง่า .... โดนสวมเขาแล้วยังไม่รู้ตัวเอง"

.....

ไม่เข้าใจ .... แต่ ... ไม่เห็นเกี่ยว .... ยังไง ผมก็ยืนยันเรื่องนั้นเหมือนเดิม!!

"ไม่เป็นไรนะ!! ... เรามาเริ่มกันใหม่ได้ ... ตุ้มติ้มไม่ต้องเสียใจนะ .... ก้าวเดินยังรักตุ้มติ้มเสมอ .... มานะ ตุ้มติ้ม .... ไม่ดูก็ได้ ... มาคุยกันเรื่องนั้น .... เรื่องนี้ .... เรื่องไหนก็ได้ ...."

"ชั้นบอกว่าชั้นไม่ไป!!! ... ไม่เกี่ยวกับเรื่องอะไรทั้งนั้น!!! นายนี่มันหน้าโง่จนโงหัวไม่ขึ้นแล้ว ยังไม่รู้สึกอะไรอีกหรือไง!!!!"

ตุ้มติ้มตะคอกอัดใส่โทรศัพท์กลับมาหาผม....

เสียงของเธอดูฉุดขาดและโมโห

"อึก...."

ผมกลืนน้ำลาย .... ผมคิดอะไรไม่ออก ....

และบอกเธอกลับไป ....

" .... งั้นก้าวเดินจะรอตุ้มติ้มนะ!!!"

"รอไปเหอะ!! .... ยังไงชั้นก็ไม่ไป!!! .... แล้วจำไว้ด้วย!! ไอ้คนจนๆอย่างนาย ชั้นไม่สนหรอก!!"

......

และคำพูดนั้น .... ก็ทำให้ผมนิ่งเงียบไป ....

"............................................."

จนๆ ..... ไม่สน ? .... ยังไง .... กัน

และยังไม่ทันที่ผม จะได้คิดอะไรต่อ ... ตุ้มติ้ม ก็ ...

"ชั้นมีแฟนใหม่แล้ว ..... รวย แล้วก็หล่อ นิสัยดี .... ไม่เหมือนนายหรอก ..... ทั้งจน ทั้งโง่ ทั้งงี่เง่า ทั้งไม่เอาไหน มีแต่ตามก้นพี่ชาย นายมันไม่มีอะไรดีสำหรับชั้นเลย ก้าวเดิน!! ...."

ก็ .... นั่นแหละ ....

"........ "

"พอใจหรือยังหละ!! .... นี่หละ ... ทำไมชั้นถึงไม่อยากพูด ...."

....

ไม่จริงหรอก .... ตุ้มติ้มต้องโกหก ...

โกหกแน่ๆ .... เพื่อให้ผมตัดใจจากเธอ ....

ผมเชื่อแบบนั้น ผมเข้าข้างตนเอง ...

"โกหก .... ตุ้มติ้มโกหกสินะ .... "

"อย่ามาทำเป็นพูด ให้ตนเองรู้สึกดีขึ้นมาหน่อยเลยก้าวเดิน!! .... ชั้นบอกว่าชั้นไม่รักนายแล้ว ก็คือไม่รักนายแล้ว!! เข้าใจหรือยัง ....."

แล้วตุ้มติ้มก็ย้ำกลับมา ....

ผมรู้ ตุ้มติ้มต้องโกหกผมแน่ๆ ....ผมจะรอเธอ

เธอจะต้องใจอ่อนแน่ๆ

".................... กะ ... ก้าวเดินจะนั่งรอตุ้มติ้มนะ จนหมดวันนี้เลย... ..... นะ นานแค่ไหนก็จะรอ ....."

".... รอให้ตาย ชั้นก็ไม่ไปหาหรอก ... ไอ้คนกระจอกๆอย่างนายหน่ะ....."

......

ยังจะโกหกอีก.... ตุ้มติ้มนี่ ....

"อะ .... อ่า ตุ้มติ้มนี่ ชอบโกหกจัง .... คงอยากให้ก้าวเดินสบายใจหละสิ .... ตุ้มติ้ม .... ยังไงก้าวเดินก็รักตุ้มติ้มนะ .... ไม่ว่าตุ้มติ้มจะ ...."

กรึก!!!!!

ตรื๊ดดดดดด ....

ตรื๊ดดดดดดดดด ....

ตรื๊ดดดดดดดดดดดดดดด....

"......"

"......................"

".............................................."

"........................................................................................"

"..........................................................................................................................................."

ผม ..... พูดอะไรไม่ออก ....

น้ำตามันไหลออกมาเอง .... ผมพยายามจะกลั้นมันเอาไว้

และนั่งเงียบๆ .... รอต่อไป .... ผมรู้ว่าตุ้มติ้มโกหก

เธอจะต้องมาหาผมแน่ๆ .... ผมเชื่อแบบนั้น

..........................................

เวลา 17.46 น.

ครื้นนนนนนนนนนนนน!!!

ครึกๆๆ

".............................................."

.....................

เวลา 18.32 น.

เปรี้ยง!!!!!!!!!!

ครื้นๆๆ ....

ซ่า~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

แล้วฝน ... ก็ตกลงมา ....

"........................................................."

"นี่ผู้ชายคนนั้นนั่งทำอะไรกลางฝนหน่ะ ...."

"คงรอแฟนแล้วแฟนไม่มาหละมั้ง"

"แฟนทิ้งเหรอ .... ตายจริง"

"........................................................................"

ผมได้แต่นั่งรอตุ้มติ้ม .... อยู่ตรงนี้ท่ามกลางแสงสี จากห้างสรรพสินค้า .... อยู่อย่างงี้ไม่ไปไหน

..... รอ .... และรอ ....

หวังว่าตุ้มติ้มจะแค่โกหก ... เรื่องพวกนั้น ใจอ่อนแล้วมาหา ....

ผมจะรอตุ้มติ้มไปเรื่อยๆอยู่แบบนี้ ตลอดทั้งคืน ....

เรื่องอื่นๆ ผมไม่รู้

ผมคิดอะไรไม่ออกในตอนนี้ นอกจาก พยายามคลุมถุงพลาสติก กันไม่ให้ของชิ้นนั้นเปียก ....

และนั่งนิ่งเงียบไม่ไปไหน ..... อยู่แค่ที่นั่งเล็กๆ ใจกลางลานกิจกรรมตรงนี้ ...

ผมเชื่อว่า ..... เธอจะต้องมาแน่ๆเลย .....

....

........

.....................

.........................................

ครื้นนนนนนนนนนนนนนนนนนน!!!

ซ่า~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

เปรี้ยง~~~~~!!!

เวลา 21.11 น.

... เธอก็ยัง ไม่มา ....

ซ่า~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

แต่ผม ... เชื่อว่าเธอจะต้องมา

............

.....................................

....................................................................................................

....................................................................................................

End Chap.After5 แต่ผม ... เชื่อว่าเธอจะต้องมา