เวทยาลัย ศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา

ลำดับตอนที่ #39 : Chapter 26.5 มันคือ ชะตากรรมและบทลงโทษ ...............สินะ

Chapter 26.5 มันคือ ชะตากรรมและบทลงโทษ ...............สินะ

.............................

วันที่ 26 พฤศจิกายน เวทศักราช 212

ช่วงเวลา 13.00 น.

ณ ภายในห้องอันสวยหรูของอาคารแห่งหนึ่ง

"ข้อร้องหละนะ ฟังกันหน่อยเซ่"

เสียงของเด็กสาวใส่ฮู้ดดำปกปิดหน้าไว้

โวยขึ้นนั่งบนโต๊ะทำงาน ที่มีจอคอมพิวเตอร์ 6 จอรันข้อมูลบางอย่าง

ในขณะที่เธอ จ้องมองไปยังเน็ตบุคขนาดเล็กที่ตั้งด้านขวามือ

โดย บริเวณลำโพง มีกล่องเวทมนตร์บางอย่าง กระจายคลื่นบางอย่างออกมาเวลามีเสียงใดๆก็ตาม

ด้านข้างกล่องเขียนว่า อุปกรณ์แปลภาษาเวทย์

"ไม่ได้มั้ง ..... เธอหน่ะ รู้มั้ย พวกเราอัดฉีดงบไปที่ประเทศเธอเท่าไหร่ เวลาประเทศเธอผลิตกลุ่มหมายเลข ที่ต่ำกว่าหนึ่งหมื่นได้แต่ละคน"

หญิงสาวในชุดฮู้ดสีดำ ภายในจอเอ่ย ก่อนจะหันไปลูบหัว

หมาป่าตัวใหญ่เท่ามนุษย์ขนสีน้ำเงินเข้ม ใบหน้าดุดันราวกับกำลังโกรธ ดวงตาสี่ตาของมันจ้องเขม็งมาในจอด้วย

"เฮ้ เอ็มหนึ่งศูนย์ทีเอช เจ้าก็หัดขยันซะมั่งสิ... ข้าเห็นวันๆเจ้าเอาแต่ -นั่งปั่นกระเจี้ยว-เยี่ยวใส่หน้าต่าง- อยู่ได้"

หมาป่านั้นเอ่ยด้วยเสียงเหมือนผู้ชายวัยกลางคนดูดุดัน

ด่ามาที่เด็กสาว โดยเน้นคำพูดเป็นบทกลอนต่อเนื่อง

"ชั้นไม่มีกระเจี้ยวเฟ้ย!!!แล้วก็ไม่เคยเยี่ยวพุ่งไปติดหน้าต่างสักครั้ง ไม่ได้แรงขมิบเยอะแบบนั้น แล้ววันๆชั้นก็ไม่ได้นั่งปั่นมันเล่นด้วย มันปั่นไม่ได้ แกจะบ้าเหรอ ไอ้หมาหื่น หล่อนเลย หล่อน หัดควบคุมสัตว์อัญเชิญหล่อนบ้างสิ ดูมันพูดสิ พูดมาเป็นกลอนชวนขันของประเทศชั้นเลยนะ"

เด็กสาว ที่โดนเรียกว่า M10TH เอ่ยโวยวายเอามือทุบโต๊ะ

"เห้อ พอทั้งสองนั่นแหละ ..... เอาเป็นว่า ถ้าเราหยุด เขาไม่ได้ก่อนที่เขาจะได้อัญเชิญ อีกครั้ง มันก็จบ .... ชั้นจะให้โอกาส กลุ่มในประเทศเธอทำงานถึงวันที่ สิบธันวา นี้เท่านั้น ถ้าไม่สำเร็จ เราอาจจะประชุม แล้วขอให้ทางรัฐบาลช่วยแทน ... จริงๆก็ไม่อยากจะพึ่งฝั่งรัฐบาลในเรื่องจัดการคนเท่าไหร่เลยนะ .... เพราะต้องโกหกข้อมูลไปอีก ....อ้อแล้วก็ ... ถ้าถึงขั้นบากหน้าไปโกหกรัฐบาล.... งบเข้าประเทศเธอปีหน้าโดนลดเหลือหนึ่งในสี่แน่"

หญิงสาวจากอีกฝั่งเอ่ยบอก

"ดะ เดี๋ยวก่อนเซ่ เอ็มเจ็ดยูเอสเอ!!! ฟังชั้นก่อน ... หล่อนไม่เข้าใจหรือไง ว่างานมันหินมากนะ ... พวกเราใช้เวลาตามหาตัวหมอนั่นหลังจากเสีย หนึ่งสามไป ตั้งสี่ปี กว่าจะเจอเบาะแส แล้วยืนยันชัดเจนว่าใช่ก็เพิ่งจะมาเมื่อ สิบห้าวันก่อน แถมกว่าจะฟันธงกันได้พวกเราก็เสีย หมายเลข หนึ่งเจ็ดสี่ทั้งที่ยังไม่ได้สั่ง กับสามสองสองสี่ ไปอีก แล้วพอฟันธงกันเสร็จประเทศชั้นก็เสียเจ็ดสี่หกแปด ที่ฝีมือฆาตกรรมดีที่สุดไปอีกนะยะ เข้าใจความหมายมั้ย ชั้นเสียมืออันดับหนึ่ง มืออันดับห้า มืออันดับแปด จากการสั่งโดยไม่หาข้อมูลให้ดีของพวกหล่อนนั่นแหละย่ะ!"

เด็กสาว หมายเลข M10TH โวยวายต่อเนื่องไม่หยุด

".....ก็นั่นเป็นผลที่ทำให้เราสูญเสียคนโดยใช่เหตุไง เพราะเธอสั่งพวกนั้นไปเองไม่ใช่เหรอ?"

M7USA เอ่ยบอกระหว่างลูบหัวหมาป่าของเธอไปด้วย

"เธอจะสื่ออะไรหละ ยัยกระเจี้ยวเน่า"

หมาป่าเอ่ยถามกลับมาที่ M10TH

"ชั้นบอกว่าชั้นไม่มีกระเจี้ยว ไอ้หมาบ้ากาม!!! ถ้าแกอยู่ใกล้ๆชั้นหละก็ ชั้นจะเอาอาหารฝีมือของชั้น ยัดท้องให้แกอ้วกแตกตายไปเลย!!"

M10TH เอ่ยด้วยความโมโหเสียงเธอแหลมเปี้ยบ เหมือนเด็กๆงอแง

"ที่ชั้นจะบอกก็คือ ทำไมหล่อนไม่ลองส่งคนของหล่อนมาเองเลยหละ!! จะได้รู้ว่ามันเป็นยังไง"

"ยังงี้นี่เอง .... จะบอกว่า ต้องการคนฝีมือดีกว่าคนของเธอมาทำสินะ"

"เออสิ .... รบกวนเลย เอามันมาเหอะ .... ใครก็ได้ จัดการมันซะ จะยอมโดนหักงบลงเหลือหกในเจ็ดก็ได้ ถ้าสำเร็จ .....แต่ไม่เอาเหลือหนึ่งในสี่...ไม่ไหว เด็กๆของชั้นไม่มีเงินจะกินข้าวกันพอดี"

M10TH เอ่ยบอกถอนหายใจ

"อืม ก็ฟังดู น่าสน ... หักงบไป เยอะขนาดนั้นก็โอเค ...."

M7USA เอ่ยแล้วยิ้ม

"งั้นชั้นจะส่ง คนของชั้นไปในวันที่ ยี่สิบแปดนี้แล้วกัน น่าจะถึงราวๆตีสอง วันที่ยี่สิบเก้า ตามเวลาของประเทศเธอ อยากจะรู้เหมือนกัน .... ว่ามันจะเก่งขนาดนั้นเลยเหรอ"

"อ่า .... ขอบใจฝากส่งมาด้วยหละ"

M10TH เอ่ยกำลังจะเลื่อนมือไปกดปิด

"อย่าลืมล้างกระเจี้ยวของเธอบ้างหละ ยัยหนูกระเจี้ยวเน่า"

หมาป่านั้นเอ่ยทิ้งท้ายแล้วตัดภาพไปทันที

"....... อ้ากกกกกกกก!!! โมโห ก็บอกว่าไม่มีกระเจี้ยวไงเฟ้ย!!! อ้ากโมโห โมโห!!! ฮึ่ยๆๆๆๆๆ งั่มๆๆ "

M10TH เอ่ยโวยวายคนเดียว ก่อนจะหยิบเอาตุ้กตามนุษย์ต่างดาวกบเขียวสิบโท ที่เป็นการ์ตูนดังเมื่อ สองร้อยกว่าปีก่อน มาฟาดโต๊ะไปมา 5 ถึง 6 รอบ แล้วเอามางับกัดหัวอย่างโมโห

มันคือ ชะตากรรมและบทลงโทษ .....ของตุ๊กตากบเขียวสิบโทตัวนี้สินะ

..............

...............................

End Chapter 26.5 มันคือ ชะตากรรมและบทลงโทษ .....ของตุ๊กตากบเขียวสิบโทตัวนี้สินะ