เวทยาลัย ศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา

ลำดับตอนที่ #67 : Chapter 44 ไม่ดีแล้ว ยิง!!! ยิงเข้าไปเลย อย่าหยุด!!! ยิง!!!

Chapter 44 ไม่ดีแล้ว ยิง!!! ยิงเข้าไปเลย อย่าหยุด!!! ยิง!!!

.........................

..............................................................

.... เผละ....

ร่างกายของสโรชาล้มลงต่อหน้าผม .... สภาพของเธอ ... .....

สภาพของเธอมัน .......

... ทำไมกัน ... ทำไมผมถึงได้ปลอดภัยดี .....

เพราะเธอต้องการช่วยผมไว้ เลยสลับตำแหน่งผมกับตนเองงั้นเหรอ

ไม่ใช่แล้ว!!! ทำไมกัน!!! เมื่อกี้ทำไมพวกมึงไม่เล็งมาที่กูด้วยวะ

ให้กูตายไปพร้อมๆกับสโรชา !!! จะได้ไม่ต้องรู้สึกเจ็บปวด

เสียใจกับความโง่เง่า ไร้ประโยชน์ของตัวเองแบบนี้!!!

น้ำตา .... ไหลออกมา น้ำตาของเรามัน ..... ไหลออกมา ..

เจ็บปวดที่สุด

เปรี้ยะๆ .... เปรี้ยะ!

สายตาของผม มองส่ายไปทั่ว ตั้งแต่ผู้หญิงเบื้องหน้าที่กางม่านสีขาวยืนนิ่ง

ผู้หญิงด้านข้าง ที่คอยสั่งการ

ไปจนถึงผู้หญิงคนอื่นๆทุกคน ที่กำลังเตรียมการยิงครั้งต่อไป

จะบ้าหรือไงวะ!!!

จะยิง เมิงก็ยิงมาตอนนี้เลยสิวะ!!!

มึงจะหน่วงเวลา ยิงพร้อมกันทำเหี้ยอะไร!!!

มึงกลัวกูเก่งขนาดยิงนัดเดียวไม่เข้า????!!!

มึงกลัวว่ายิงทีละนัดกูจะไม่ตายหรือไง!!!

บ้าเอ้ย!!!!

"พวกมึงบ้ากันไปหมดแล้วเหรอวะ!!!! จะฆ่าก็รีบฆ่าสิวะ!!! "

ผมเอ่ยตะโกนออกมาด้วยเสียงอันดังกึกก้อง

มันเจ็บปวด รีบทำให้มันจบๆไปสักทีเหอะ!!!

ผู้หญิงด้านหน้าผมชะงักเล็กน้อย

และเหมือนพูดอะไรบางอย่าง ....

แต่...

หูของผม มันอื้ออึงไปหมด

ผมไม่สามารถจะได้ยินเสียงใครได้อีก

อารมณ์ของผมตอนนี้ มัน แย่ที่สุด โกรธที่สุด!!!

เปรี้ยะ!!! เปรี้ยะ!!!!

"ได้!!!! ถ้าพวกมึงไม่รีบฆ่ากูตอนนี้หละก็!!! กูจะฆ่าพวกมึง ........."

ผมกัดฟันแน่นเจ็บปวดไปทั้งร่างกาย

ฟู่ .... ฟู่ ....

ความรู้สึกนี้มัน ..... เหมือนเคยเกิดขึ้นมาก่อน

รู้สึกว่า จะทำได้ รู้สึกได้ว่าสิ่งที่น่ากลัวกำลังจะออกมา

แต่ตอนนี้ ... ไม่สนแล้ว .... ไม่สนอะไรทั้งนั้นแล้ว!

ออกมาเลย !!! ไอ้สิ่งน่ากลัวนั้นหน่ะ!!! ออกมา!!!!

แล้ว!!!

"กูจะฆ่า..... พวกมึงให้หมด!!! ไม่ให้เหลือ แม้แต่คนเดียว ... อ้ากกกกกก!!!"

แล้วผม .... ก็รู้สึกได้ถึง ....... สัมผัสของ

ปีศาจ

.........................................................

.....................

".... พลาดไป? พวกเราเล็งแม่นแล้วนะ!"

"เตรียมกระสุนรอคำสั่ง"

"พลาดงั้นเหรอ?"

"เมื่อกี้ยังเห็นอยู่ตรงจุดนั้นนี่"

เสียงดังเซ็งแซ่อื้ออึง จากเหล่าหญิงสาวกว่าร้อยคน

"ชั้นเริ่มจะกางม่านนี้ไม่ไหวแล้วนะ!!!รีบๆยิงมันให้ตายเถอะ ...."

เสียงของหญิงสาวผู้อยู่ในม่านเอ่ยขึ้น

ท่าทางเธอจะไม่สามารถขยับตัวได้ระหว่างที่ตนเองกางม่าน

เธอมีอาการกลัวผู้ชายที่อยู่เบื้องหน้าเธอแปลกๆ

"เข้าใจแล้ว!!! เตรียมตัว!!!!!!"

หญิงสาวผู้สวมวิกผมสีเงิน เอ่ยตอบรับแล้วยกมือขึ้นมาอีก

พวกหญิงสาวเริ่มบรรจุกระสุนเตรียมพร้อมอีกครั้ง

ก่อนที่ทุกคนจะได้เห็น ... ร่างกายของพยายามที่มีควัน .... สีขาวโพยพุ่งออกมารอบตัวของเขา

และประกายไฟ ที่ช็อตไปทั่ว

"พลัง ผู้ชายคนนั้นมันใช้พลัง .... "

"อะไรนะ ... มันใช้พลัง..."

"นั่นหละมั้ง ที่ทำไมพวกเราต้องฆ่า มันพร้อมๆกัน"

พวกหญิงสาวในชุดคอสเพลย์เริ่มสงสัยกันไปหมด

"กระสุนหนึ่งนัด หรือสิบนัด พวกมันไม่กลัว.... ดูจากที่มันกล้ารับปากพวกเราสิบสี่คน .... แต่ถ้าร้อยนัดพร้อมๆกัน มันไม่รอดแน่ ไม่ต้องไปสนใจ"

หญิงสาวผู้สวมวิกผมสีเงินที่โดนเรียกว่าเดโคจังตะโกนให้สติทุกคน

หญิงสาวทุกคนเมื่อได้สติ ก็เล็งไปที่ตัวของชายหนุ่ม

ที่อยู่ท่ามกลางควัน ที่เริ่มกระจายออกมา ทั่วภายในม่านสีขาวนั้นไปหมดจนแทบมองภายในไม่เห็น

ไม่มีใครรอให้ถึงฉากพระเอกในการ์ตูนหรือหนังเตรียมตัวเสร็จแล้วค่อยจู่โจมเป็นแน่

"ยิง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

หญิงสาวผู้สวมวิกผมสีเงิน ตะโกนเสียงดังลั่นพร้อมตวัดมือลง

ปั้ง!!!!!!

ปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้ง

ปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้ง

ฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้ว

แก้ง!!!

แก้งแก้งแก้งแกกแก้งแกร้งแก้งแก้งแก้งแกกแก้งแกร้งแก้งแก้งแก้งแกกแก้งแกร้งแก้งแก้งแก้งแกกแก้งแกร้ง

เสียงดังเซ็งแซ่ของการยิงปืนและธนูดังขึ้นอีกระรอก....

แต่เสียงที่ตอบรับมันต่างจากมนุษย์จะตอบรับ

มันเป็นเสียงของเหล็ก กระทบกับเหล็ก

"เสียงอะไรหน่ะ!! ข้างในเป็นยังไงบ้าง!!!!"

หญิงสาววิกผมเงิน เอ่ยตะโกนเข้าไปข้างใน

-ฮ่า~....-

เสียงคล้ายกับลมหายใจดังขึ้น

มันดังกึกก้องเข้าไปถึงโสตประสาทของทุกคนทั่วบริเวณ

...........

"... กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!"

เสียงร้องของหญิงสาวคอสเพลย์ภายในม่านสีขาวดังขึ้น

ก่อนที่ม่านสีขาวจะหายไป แล้วเป็นร่างของเธอกระเด็นปลิวออกมาอย่างรวดเร็ว

กระแทกกับกำแพงอีกฟาก

ปึ่ก!!!

ร่างกายของเธอน่าจะกระดูกหัก .....

หญิงสาวใกล้ๆ รีบเข้าไปช่วยประคองเธอออกมาที่จุดอื่น

ไอควันสีขาวค่อยๆกระจายออกมาจากม่านที่หายไปแล้ว

พร้อมกับมีไอควันสีเทากระจายตามออกมาเผยให้เห็นอะไรบางอย่างภายใน

อะไรบางอย่างที่ใหญ่ ... ใหญ่มากกว่าจะเป็นมนุษย์

"ไม่ดีแล้ว ยิง!!! ยิงเข้าไปเลย อย่าหยุด!!! ยิง!!!"

เดโคสาวนักคอสเพลย์ผู้สวมวิกผมสีเทาตะโกนสั่งให้ยิงทันทีที่เห็นสถานการณ์ไม่ชอบมาพากล

ปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้ง

แก้งแก้งแก้งแกกแก้งแกร้งแก้งแก้งแก้งแกกแก้งแกร้งแก้งแก้งแก้งแกกแก้งแกร้งแก้งแก้งแก้งแกกแก้งแกร้ง

ปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วปั้งปั้งปั้งปั้งปั้ง

แก้งแก้งแก้งแกกแก้งแกร้งแก้งแก้งแก้งแกกแก้งแกร้งแก้งแก้งแก้งแกกแก้งแกร้งแก้งแก้งแก้งแกกแก้งแกร้ง

ฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้ว

แก้งแก้งแก้งแกกแก้งแกร้งแก้งแก้งแก้งแกกแก้งแกร้งแก้งแก้งแก้งแกกแก้งแกร้งแก้งแก้งแก้งแกกแก้งแกร้ง

แล้วเสียง ของปืนกับธนูที่ระดมยิงอัดเข้าไปที่ร่างภายในหมอกควันสีเทานั้น

ก็ดังขึ้น ราวกับพายุที่โหมกระหน่ำ

จนควันกระจายออกไป เผยให้เห็นร่างกายที่แท้จริงของเงาภายในหมอกควัน

"กะ เกราะเหล็ก!!"

"สิ่งอัญเชิญ!!???"

"อัญเชิญชั่วคราวเหรอ!"

"ไม่ต้องไปสนใจ ยิง ยิง!!!"

เสียงของเหล่าหญิงสาวเอ่ยด้วยที่ทีตกใจ เริ่มเสียรูปขบวน

พวกเธอบางคนก็ยิง บางคนก็ไม่ยิง ยืนนิ่งจ้องมอง

ปั้ง ปั้ง! แก้ง ... แกร้ง... ปั้งๆๆๆ แก้งปั้ง ปั้ง! แก้ง ... แกร้ง... ปั้งๆๆๆ แก้ง!

เหล่ากระสุนที่โดนยิงเข้าไปนั้น หักบิดเบี้ยวพุ่งเข้าใส่กระเหล็กสีดำทมิฬร่างยักษ์แทนที่จะเป็นจุดที่พวกเธอเล็ง

"กระสุน ..... ไม่เข้าเป้าเลย!"

"เจ้าตัวนั้นมันดูดกระสุนพวกเราไปที่มันหมด!"

เกราะเหล็กสีดำทมิฬ ที่ยืนอยู่จุดนั้น

......

สร้างความตกใจให้พวกเธอเป็นอย่างมาก

ร่างกายของพยายามที่นั่งคุกเข่ากับพื้น ถูกปกป้องไว้ด้วยเกราะเหล็กสีดำทมิฬ ที่มีไอควันสีเทาลอยกระจายออกมาเรื่อยๆ

"เกราะเหล็กสีดำ ... ตัวนี้....."

พยายามเอ่ยขึ้นมา ... เขาที่ใช้พลังออกไปนั้น ต้องตกใจ

เมื่อใช้แล้ว พลังของเขาก็หายไปราวกับโดนกลืนกิน .... และปรากฏเป็นร่างเกราะเหล็กตนนี้แทน

เบื้องหน้าของเขา .... และเกราะเหล็กทมิฬ

.....ท่ามกลางสายตานับ 100 คู่ มีแสงบางอย่างปรากฏ

ซูม!!!!

แสงสีขาวกระจายออกมากินพื้นที่รอบบริเวณสนามกีฬาทั้งหมด

วิญญาณของหญิงสาว ตัวเล็ก ผมสั้นในร่างเปลือยเปล่าปรากฏออกมา

"มะม่วง?!"

พยายามเอ่ยจ้องมองอย่างตกใจ

"มันกำลังทำพิธีอัญเชิญ???!"

"อะไรกัน!!..."

"ถอย? ถอยมั้ย!!"

"ทำพิธีอัญเชิญระหว่างสู้กันเนี่ยนะ!"

ฟิ้ว!!!! ฟุบ...

หญิงสาวบางคนยิงธนูพุ่งเข้าไปใส่วิญญาณ

แต่มันก็พุ่งทะลุผ่านไป

"อาวุธระยะไกลยิงมันไม่ได้!!"

"เข้าไปโจมตีตรงๆเลยสิ!!"

พวกหญิงสาวบางคนเอ่ยขึ้นแล้วเริ่มเปลี่ยนมาใช้อาวุธระยะประชิด

แล้วเริ่มกระโดดออกมาจากจุดที่ตนเองอยู่เพื่อบุกเข้าไปโจมตี

หมับ!! แผละ ....

"อึก อะไรเนี่ย!!"

"กรี๊ดดดด"
" อะ อะไรกัน!!"

แต่ไม่ทันจะได้เข้าไป .... ก็มีอะไรบางอย่าง พุ่งออกมามัดร่างกายของพวกเธอไว้

สิ่งที่จับมัดพวกเธอไว้

มันเป็นลิ้นสีดำ .... ที่มีน้ำลายเหนียวๆยืดไหลเยิ้มออกมา

พวกเธอพยายามใช้ดาบฟันมัน .... แต่ ดาบนั้นกลับทะลุผ่านลิ้นเหล่านั้นไป

"อุ้ก อึ้ก!!"

"ฟะ ฟันไม่ได้ .... มันทะลุผะ ผ่าน อ๊อก!!"

"อ้ากกกกก!!"

"กรี๊ดดดดดดดดด!!"

เสียงของเหล่าหญิงสาว ราว 21 คน ที่ตัดสินใจบุกเข้ามาด้วยอาวุธระยะประชิด เริ่มส่งเสียงกรีดร้องดังระงม

"ยะ ยิง ยิง!! ยิงใส่ลิ้นสีดำ!!! ช่วยพวกนั้นออกมา"

ปั้ง!!! ฟุบ.... ปั้งปั้งปั้ง ฟุบฟุบฟุบ...

ฟิ้ว .... ฟุบ....

เสียงของปืนกับธนูจากข้างหลังดังขึ้น

แต่กระสุนและลูกธนูกลับ พุ่งผ่านลิ้นเหล่านั้นไป ราวกับมันแหวกอากาศได้

ไม่ .... ลิ้นเหล่านั้น มันมีสภาพคล้ายอากาศ แต่กลับจับมัดร่างกายของเหล่าหญิงสาวได้อย่างสมบูรณ์

ร่างกายของพยายาม เริ่มค่อยๆ ร้อนมากขึ้น .... รู้สึกเหมือนตนเองจะละลาย คล้ายโดนน้ำกรดกัดกร่อน

"มะ มะม่วง? .... แฮ่ก ... สะ สโรชา?"

เสียงของพยายามที่นั่งคุกเข่าอยู่ใต้ร่างกายของเกราะเหล็กสีดำทมิฬเอ่ยขึ้น

สายตาของเขาดูจะตกใจไม่แพ้กัน

ที่ได้เห็น วิญญาณของมะม่วงที่ยืนอยู่ข้างหน้า

และ ....

ไอควันสีดำที่ถูกปล่อยออกมาจากศพของสโรชา พร้อมกับ ... ลิ้นสีดำ

กร๊อบ!!

"ชะ ช่วยด้วย !! อ้ะ อ้ากกกกกก!!!"

กรึก!!!!

"กรี๊ดดดดดด"

แกร๊บ!!!

"อ้ะ อ้ากกกกก!!"!

เสียงกรีดร้องดังขึ้นอีกครั้ง ... จากเหล่าหญิงสาวที่ถูกลิ้นสีดำมัดไว้

สายตาแทบทุกคู่หันไปจ้องมอง รวมถึงสายตาของพยายาม

แล้วพวกเขาก็ได้เห็น .....

ลิ้นเหล่านั้น ที่กำลังหักร่างกาย ของเหล่าหญิงสาว จนบิดเละ

เสียงกระดูกแตก ออกจากกันทั้งๆที่ยังมีชีวิตอยู่

เสียงเจ็บปวดโหยหวน ดังไปทั่ว ....

ก่อนที่ ... ร่างกายของพวกเธอที่โดนลิ้นบิดเบียดจนกระ จะค่อยๆกลายเป็นสีดำ แล้วดูดกลืนสลายเข้าไปภายในลิ้นสีดำเหล่านั้น

"..... "

พยายามนั้นดวงตาเบิกโพลง ภาพที่เห็นมันน่าสยดสยองไม่น้อย

แต่ ... ที่หนักกว่าความตกใจ คือความเจ็บปวดทรมานไปทั่วร่างกายของเขา

ผิวหนังของเขาเริ่มค่อยๆ หลุดลอกออกมา ....

"อึก ....อ้ากกกก!!"

เขารู้สึกแสบร้อนไปหมด .... ราวกับโดนถลกหนังทั้งเป็น

"ไม่ ไม่ ม่ายยยยย!!!"

"กรี๊ดดดด!!!!"

"ฆ่ามัน... ฆ่ามัน!!!!"

เหล่าหญิงสาวคนอื่นๆ สยองกับภาพที่เห็น พวกเธอหลายๆคนไม่กล้าเข้าไปใกล้จุดนั้น

แล้วเริ่ม ระดมยิงปืนและธนูใส่ศพของสโรชา

ปั้งปั้ง!!ฟิ้วๆๆๆ!!!แก้ง แก๊ก แกร้งๆๆ แก๊ง!!ปั้งปั้ง!!ฟิ้วๆๆๆ!!!แก้ง แก๊ก แกร้งๆๆ แก๊ง!!

เสียงที่ปะทะกับศพ .... ดังเป็นเสียงกระทบเหล็ก ไม่ต่างจากตอนที่กระสุนปะทะกับร่างของเกราะเหล็กสีดำทมิฬที่ปล่อยไอควันสีเทา

โผละ!!!!

ก่อนที่ศพของสโรชาที่เต็มไปด้วยธนู จะระเบิดแตกเละกระจายออก

พร้อมกับบางอย่าง ที่เป็นตัวกระทุ้งออกมา

ร่างกายของเกราะเหล็กสีดำทมิฬ ที่มีรูปร่างแตกต่างไปจากเกราะเหล็กอีกตนโผล่ออกมา

ช่วงอกที่แหลมนูนกว่า ช่วงแขนที่ไม่ใช่หอก แต่เป็นกรงเล็บและช่วงเท้าที่เป็นกรงเล็บเช่นกัน

แม้ช่วงล่างของมันในตอนนี้จะสวมเกราะ แต่ช่วงหัวของมัน เปิดเผยเอาไว้

แสดงให้เห็น .... ว่าหน้าของมันเป็นปาก .... ขนาดใหญ่ ที่มีลิ้นออกมายั้วเยี้ยดูแล้วน่าสยดสยอง

ทำให้เหล่าหญิงสาวยิ่งขวัญผวากันเข้าไปอีก

"ยะ อย่าหยุด ยิง ยิงใส่พวกมันให้หมด ยิง!!"

ปั้งปั้ง!!ฟิ้วๆๆๆ!!!แก้ง แก๊ก แกร้งๆๆ แก๊ง!!ปั้งปั้ง!!ฟิ้วๆๆๆ!!!แก้ง แก๊ก แกร้งๆๆ แก๊ง!!ปั้ง ปั้ง! แก้ง ... แกร้ง

... ปั้งๆๆๆ แก้งปั้ง ปั้ง! แก้ง ... แกร้ง... ปั้งๆๆๆ แก้ง!ปั้งปั้ง!!ฟิ้วๆๆๆ!!!แก้ง แก๊ก แกร้งๆๆ แก๊ง!!ปั้งปั้ง!!

ฟิ้วๆๆๆ!!!แก้ง แก๊ก แกร้งๆๆ แก๊ง!!ปั้ง ปั้ง! แก้ง ... แกร้ง... ปั้งๆๆๆ แก้งปั้ง ปั้ง! แก้ง ... แกร้ง... ปั้งๆๆๆ แก้ง!

แฉะๆๆ แฉะแฉะแฉะ แฉะๆ ... แฉะแฉะแฉะแฉะแฉะแฉะแฉะ...

และแล้ว ..... นอกจากจะทำอะไรเกราะเหล็กดำทมิฬพวกนั้น รวมถึงชายหนุ่มที่เป็นเป้าหมายไม่ได้แล้ว

เสียงที่ไม่มีหญิงสาวคนใดในที่นี้อยากให้เกิดขึ้นก็เกิด

พลังเวทย์ของพวกเธอ หมด ....... พวกเธอเริ่มหน้าซีดเผือด บางคนเริ่มวิ่งหนี

แต่ .... พวกเธอไม่สามารถหนีได้

แสงอาณาเขตสีขาว ที่กางออกมาจากวิญญาณของเด็กสาวที่กำลังมีท่าทีทรมานนั้น

ทำให้พวกเธอไม่สามารถจะหนีออกไปได้

ประตูหรือข้างของต่างๆ ที่นอกเหนือบริเวณภายในอาคารนั้นกลายเป็นเหมือนกับภาพวาดข้างกำแพง

ที่เมื่อพยายามจะผ่านก็ไม่สามารถผ่านได้ ทุบหรือทำลายก็ไม่ได้....

ได้แต่เพียง ... ต้องหันหลังกลับไปมองดู

"อ้ะ อ้ากกกกกกก!!!"

วิญญาณของมะม่วงนั้นเจ็บปวดกรีดร้องดังระงมไปทั่ว

" มะม่วง .... สโรชา .... นี่มัน ... นี่มันอะไรกัน... พะ พลังของชั้นงั้นเหรอ... อึก ...เจ็บ ... เจ็บไปหมด..."

พยายามนั้นตกใจเป็นอย่างมาก เมื่อเขาได้เห็น ร่างกายของสโรชา ที่กลายเป็นเกราะเหล็กสีดำทมิฬเช่นเดียวกับตัวที่ปกป้องเขาอยู่ และ มะม่วงที่กำลังเจ็บปวดทรมาน

เขาอยากจะลุกเข้าไปช่วยเธอ .... แต่ทำไม่ได้ ... ร่างกายเขาเจ็บปวดไปหมด

"นายท่าน ....ทน ... อีกนิด ..... นะคะ"

เสียงของหญิงสาวที่ฟังดูแห้งเหือดดังก้องภายในโสตประสาท ราวกับภูตผีร้ายในหนัง

ดังขึ้นกึกก้อง ทั่วบริเวณ สร้างความตื่นตระหนกให้กับทุกคน

ไม่เว้นแม้แต่ตัวพยายามเอง

พวกหญิงสาวนั้น ต่างเริ่มมารวมพลกันที่จุดๆเดียว เพื่อเตรียมการโจมตีต่อไป

"อึก .... อั่ก... ทำไมกัน!! ทำไม .... มะม่วงถึงได้เจ็บปวดทรมานขนาดนั้นเกิดอะไรขึ้นกับเธอ!! แกเป็นใคร.... บอกชั้นมา!! เดี๋ยวนี้นะ!!"

พยายามเอ่ยโวยขึ้นมากับเกราะเหล็กสีดำที่มีไอควันสีเทาด้วยความรู้สึกสับสน

"...... เราชื่อว่า ....... มายด์ ........"

มันตอบกลับมา

"!!!!!!!!!"

คำพูดคำนั้นทำให้พยายามช็อก เขานิ่งไปทันที

มันยิ่งทำให้เขาสับสนมากไปกว่าเก่า

"หมายความว่าไง? มายด์? แกเนี่ยเหรอ ... มายด์ ? ไอ้อีกตัวตรงนั้นคงไม่ใช่สโรชาใช่มั้ย"

"เรา ..... สโรชา"

เกราะเหล็กสีดำที่มีไอควันสีดำลอยคละคลุ้งพร้อมลิ้นที่ดิ้นไปมาตอบพยายามพลางลุกขึ้นยืนแล้วเดินมาใกล้ๆ เขา ช้าๆ

"ไม่จริง!? ..... ไม่จริงน่า ..... อั้ก ..... อึ้ก!!"

พยายามเอ่ยแต่ก็เจ็บปวดร่างกายมากขึ้นอีก จนล้มลงไป

ผิวหนังของเขาเริ่มเละจนไม่สามารถจะว่าเป็นคนๆเดิมได้แล้ว

พวกมันเงียบแล้วค่อยๆ ปล่อยอาณาเขต สีดำและสีเทาออกมา ซ้อนทับพื้นที่ของอาณาเขตสีขาว

เมื่อเหล่าหญิงสาวด้านหลังเริ่มเตรียมโจมตีเข้ามา

"งะ งั้นมะม่วง? .... ไม่นะ!! มะม่วง ....ยะ อย่ากลายเป็นแบบพวกนี้นะ!"

พยายามตกใจตะโกนกึกก้อง........

แต่ไม่ได้เป็นผลมันเริ่มต้นขึ้นไปแล้ว.....

วิญญาณมะม่วงที่ร้องคราง ดิ้นทุรนทุรายอยู่ต่อหน้าเขา

"ฮ้า!! ฮ้ะ อ้า!!อ้ากกก!!!"

เสียงของวิญญาณมะม่วงดังขึ้น

วิญญาณของพวกเธอค่อยๆกลายสภาพ ...

ลำคอของเธอเริ่มปริแตกออก ใบหน้าค่อยๆฉีกขาด

"อ้ากกกกกก!!!"

มะม่วงกรีดร้องดังระงมไปทั่ว

เผละ!!! หัวของเธอแตกระเบิดออก ก่อนจะมี หัว ที่เป็นใบหน้าที่มีรูปากขนาดใหญ่โผล่ออกมา

ภายในปากนั้นไม่มีอะไรเลย .... มันว่างเปล่า และดำมืดลึกเข้าไป

ก่อนที่วิญญาณของเธอจะใช้มือทั้ง 2 ข้างของเธอเอง แทงกระซวกเข้าไปที่หน้าอก

แล้วค่อยๆฉีกแหวกออกมา ฉัวะ!!!

ร่างกายของมะม่วงแหวกออกต่อหน้าต่อตาพยายาม ที่นอนมองตาค้างอยู่แบบนั้น

พร้อมกับสายตาของเหล่าสาวคอสเพลย์ทั้งหลายที่ยืนมองกันอย่างสยดสยอง

และ ร่างกาย ที่มีแต่หนังแท้พร้อมเส้นเลือดขนาดใหญ่กว่ามนุษย์เกือบ 2 เท่า ก็โผล่ออกมา

ก่อนที่เศษเนื้อวิญญาณ ที่โดนกระชากออกไป จะค่อยๆ กลายสภาพเป็นเกราะเหล็กสีดำทมิฬ ที่มีรูปทรงแตกต่างไปจาก อีก 2 ตัวที่โผล่มาก่อนเล็กน้อย ตรงที่ตามร่างกายของมัน มีท่อเป็นรูๆติดทั่วตัว ราวกับติดกระบอกปืนไว้ทั้งร่างกาย

ก่อนที่มันจะเริ่มดูดควันสีขาวและแสงสีขาวจากตัวพยายามเข้าไปจนหมด

".... มะ ม่วง .... ไม่นะ"

พยายามเอ่ยด้วยท่าทางและอาการที่อ่อนล้า

"อย่าไปสนใจ!!!! บุกเข้าไปเลย .... พร้อมกันทั้งหมดนี่หละ!"

หญิงสาวที่สวมวิกผมสีเงินเอ่ยตะโกนขึ้น แล้วกำส่วนของธนูที่มีคม ขึ้น พร้อมบุกเข้าไปโจมตี

"ใครจะเข้าไปหละ!! "

"ไม่มีใครกล้าเข้าไป ก่อนหรอกนะ!!"

พวกหญิงสาวเอ่ยสั่น

แน่นอนว่า ใครนำหน้าเข้าไปก่อนตายแน่...

"บ้าเอ้ย !! ถ้ามัวแต่นิ่งแบบนี้ พวกเธอก็โดนกินหมดนะ!!! ชั้นจะนำเอง!! ตามมาพร้อมๆกันทั้งหมดนี่หละ!!! ฆ่าตัวคนคุมพวกมันได้ พวกมันก็ตายหมดแล้ว !! อย่าไปกลัว!!!"

หญิงสาวผมสีเงินเอ่ยตะโกนแล้ววิ่งนำเข้าไปทันที

"...... เสร็จสิ้น ......."

เกราะเหล็กดำทมิฬที่มีไอควันสีเทาลอยออกมา

เอ่ยเสียงแสบโสตประสาท แล้วค่อยๆ เปิดช่วงเกราะอกของมัน

อุ้มร่างของพยายามเข้าไปไว้ภายใน เส้นเลือดภายในร่างกายของมันค่อยๆเชื่อมต่อกับเส้นประสาทของเขาช้าๆ ก่อนเกราะนั้นจะถูกปิดลง

"มะ มัน มันกินคนอัญเชิญพวกมันเข้าไปแล้วนะ!!"

"... จะทำยังไงกับมัน ขนาดปืนยังยิงมันไม่เข้าเลย!!!"

"เธอจะบุกไปเหรอชั้นไม่เอาด้วยนะ!!"

"ใช่ พวกชั้นไม่เอาด้วยแน่!!"

"แล้ว ... แล้วจะทำยังไงหละ!!!! หนีเหรอ!!! จะหนีไปไหน!!!"

"กางอาณาเขตปกป้องตนเอง!! ใครมี พลังฝ่าฝืน ที่ใช้ปกป้องได้รีบกางเร็ว!!!"

เหล่าหญิงสาวที่กำลังจะวิ่งบุกเข้าไป ก็ต้องถอยกันอีกรอบ เพราะ ผิดแผนไปหมด

เกราะเหล็กดำ ที่ไม่ได้มีภาชนะ เป็นสิ่งของบนพื้นโลก

แต่เปลี่ยนวิญญาณของมนุษย์ให้กลายเป็นปีศาจ คือสิ่งที่พวกเธอไม่อาจเข้าใจได้

แล้วพวกมัน ก็ค่อยๆหันมายืนมอง เหล่าหญิงสาว ที่ยังเหลือรอดอยู่

-ฮ่า~~~--

เสียงลมหายใจของพวกมันดังขึ้น

"ฮึก อึก .... อึก"

เสียงลมหายใจที่สั่นผวาของพวกเธอก็ดันขึ้น

ม่านเกือบ 20 ชั้น โดนสร้างขึ้นจาก เหล่าหญิงสาว เพื่อปกป้องตนเองเอาไว้

ตึ้ง ... ตึ้ง ตึ้ง...ตึ้งๆๆ

พวกมันเริ่มเดิน เข้าไปหาพวกเธอด้วยความรวดเร็ว

จนทำให้พวกเธอผวา

"มะ ไม่ต้องกลัว!!! พวก เราอยู่ในม่านพวกนี้ พวกมันเข้ามาไม่ได้หรอก!"

หญิงสาวผมเงินเอ่ยให้กำลังใจ แม้ตัวเองจะสั่นเทิ้มไปหมดก็ตาม

ฟึบ!!!ทันใดนั้น อาณาเขตสีขาวก็สว่างวาบออกมาแวบหนึ่ง

จากเกราะเหล็กดำทมิฬที่มีไอควันสีขาวลอยออกมา

ทำให้ม่านอาณาเขตทุกอย่างของพวกเธอสลายหายไป

"กระ กรี๊ดดดดดดดด!!"

"ม่าน ม่านหายไปแล้ว!!!!"

"ไม่ ไม่!!! ตายแน่!!"

"ไม่!!"

"กรี๊ดดดดดดดด!!!"

เสียงของเหล่าหญิงสาวที่ขวัญผวาดังขึ้นก่อนที่เกราะเหล็กจะโผล่เข้ามาประจันหน้า

หมับ!! หมับๆๆๆ หมับ ฟุบ!! เผละ!

เสียงของลิ้นสีดำ พุ่งมัดกับเหล่าร่างกายของพวกหญิงสาว 30 คนพร้อมๆกัน

"กรี๊ดดดด!! อึ ก อ้ากกกก!!"

กร๊อบ ... กรึ้ก!!

ร่างกายของพวกเธอเธอบิดเบียดเบี้ยว แล้วค่อยๆกลายเป็นสีดำดูดกลืนเข้าไป

ฉับ!! ฉัวะ!!

หญิงสาวที่ยังเหลือรอด โดนเกราะเหล็กที่มีไอควันสีเทากระจายออกมาฟันแถวยาวเพียงครั้งเดียว ร่างกายของพวกเธอกว่า 10 คนก็ขาดเป็นสองท่อน แล้วค่อยๆสลายกลายเป็นสีเทาเข้ามาภายในร่างกาย บางคน ก็โดน

"กรี๊ดดดดดดดดด!!"

พวกกลุ่มหญิงสาวกรีดร้องกันใหญ่ และเริ่มวิ่งกระจัดกระจายแตกไปคนละทิศละทาง

เกราะเหล็กที่มีควันดำสีขาวนั้น เปิดหน้ากากของมันออกก่อนที่จะมีเสียงกรีดร้องดังออกมาจากภายใน

- กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!! -

เสียงนั้น ดังแสบทะลุโสตประสาทของพวกเธอ จนร่างกายไม่อาจขยับได้ และล้มลงแน่นิ่ง

พวกเธอยังมีสติ แต่ไม่อาจพูด เคลื่อนไหว หรือขยับได้

ได้แต่นอนอ้าปากค้างมอง

เพื่อนๆของตน ... ค่อยๆโดน พวกมันจับกินช้าๆ

เกราะเหล็กควันดำ ค่อยๆ ใช้ลิ้นจับร่างกายของหญิงสาวฉีกกินทีละคนๆ แทนการฆ่าให้ตายแล้วดูดกลืน

เกราะเหล็กควันเทา ก็เช่นกัน ... มันค่อยๆ จับ กัดกินร่างกายของเหล่าหญิงสาวอย่างหิวกระหาย

รวมถึง เกราะเหล็กควันขาว ก็ค่อยๆ ใช้มือของมันหยิบร่างกายของหญิงสาวยัดเข้าปาก ก่อนจะบีบบดร่างกายของพวกเธอบริเวณ ช่วงลำคอ คล้ายกับงูบดอาหารในช่วงท้อง

กร๊อบ!! กรึก!! กรุ้บ .... กรุ้บ!!! กรึก....

เสียงกระดูก ที่โดนบดและโดนเคี้ยว ดังไปทั่วบริเวณ

พวกหญิงสาว ไม่อาจหนีได้

ไม่อาจขยับได้ ไม่อาจทำอะไรได้

ในตอนนี้ แม้แต่จะกรีดร้อง ก็ยังทำไม่ได้

จนกระทั่ง .... เหลือเพียงคนสุดท้าย

หญิงสาวผมสีเงินที่นอนนิ่ง ดวงตาสั่นเครือไปด้วยความกลัว ไม่อาจจะเอื้อนเอ่ยอะไรได้อีก

เธอค่อยๆ โดนจับร่างกายขึ้นมา

ในใจของเธอกำลังกรีดร้อง เรียกหาให้ใครสักคนช่วย....

แต่ไม่มีใครเลย .....

และแล้ว

ภาพเบื้องหน้าของเธอ

ก็ดำมืดลง

End Chapter 44 ไม่ดีแล้ว ยิง!!! ยิงเข้าไปเลย อย่าหยุด!!! ยิง!!!