ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เวทยาลัย ศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา

    ลำดับตอนที่ #85 : Chapter 52.2 เอาหละ มาเรียนรู้....... .........กันดีกว่า

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 522
      8
      10 เม.ย. 57

    Chapter 52.2 เอาหละ มาเรียนรู้....... .........กันดีกว่า

     

    วันที่ 6 ธันวาคม เวทศักราช 212

    เวลา 0.27 น.

     

    "ฟรี้ ...... ฟรี้ ....... ฟรี้"

    เสียงของการหลับไหลไม่ได้สติ ของบุคคล คนหนึ่ง

    ที่นอนอยู่ท่ามกลางเตียง ที่มีคนอีก สามคนล้อมรอบ

     

    "พยายามหลับไปแล้วหละ"

    มายด์เอ่ยด้วยรอยยิ้มแบบนิ่งๆของเธอ

    หลังจากพบว่าพยายามหลับไปแล้ว

     

    ก่อนที่มะม่วงจะลุกขึ้นมานั่ง

    ".... ชั้นเป็นสมาชิกใหม่สินะ ... ยังไงก็ฝากตัวทั้งสองคนด้วยแล้วกัน .... "

     

    ".... แน่นอน"

    สโรชาดันตัวมานั่งตามแล้วยิ้มหวานให้มะม่วง

     

    "อื้อ ...ได้สิ"

    มายด์ตอบต่อ

     

    "แต่ชั้นก็ยังมีเรื่องสงสัยอยู่นะทั้งสองคน"

    มะม่วงเอ่ยด้วยหน้าเครียดๆ

     

    "อะไรเหรอ?"

    สโรชาเอ่ย

     

    "แบบนี้ .. เขาเรียก.... ฮาเร็มหรือป่าวหน่ะ .... "

    มะม่วงเอ่ยกลับ

     

    ทำให้สีหน้าของสโรชา กับมายด์เปลี่ยนไป

     

    "ไม่หรอก ..... "

    มายด์เอ่ยออกมา พร้อมดันตัวลุกมานั่งตาม

    "ไม่ใช่ฮาเร็มหรอก ... เพราะสุดท้าย .... คนที่พยายามเลือกจะต้องเป็นเรา"

     

    "มายด์ ... เธอจะสื่อว่า เธอจะกินพยายามคนเดียวหรือไง!"

    สโรชาหันมาเอ่ยด้วยเสียงไม่พอใจ

     

    "โฮ่ยๆ เดี๋ยวสิ .... พวกเธอจะทะเลาะกันเองทำไม .... ถ้าพวกเราเป็นทาสของพยายามจริงสุดท้ายพยายามก็ต้องเหมาสามอยู่แล้วไม่ใช่หรือไงหน่ะ"

    มะม่วงเอ่ยยิ้มแหยๆ บอกด้วยเสียงเครียดๆ

    "คือชั้นไม่ได้บอกว่าชั้นพอใจนะ .... แต่มันมีความรู้สึกจากข้างในบอกชั้นมาว่า ไม่สนอะไร จงรักและถวายชีวิตให้ก็พอ ..... ก็เลยคิดว่า พวกเธอน่าจะมีความรู้สึกนี้ด้วย เลยถามว่ามันเป็นฮาเร็มใช่ไหมหน่ะสิ"

     

    "ไอ้มีมันก็มีอยู่หรอกนะ .... แต่มันผิดหลักสามัญสำนึกของมนุษย์สุดๆเลยไม่ใช่หรือไงกัน"

    สโรชาเอ่ย แล้วลุกขึ้น

     

    ".... ใช่ผิดสามัญสำนึกที่สุด!"

    มายด์ที่นิ่งๆ ก็เอ่ยแล้วยืนขึ้นอมลมแก้มป่อง

     

    "....... ทะ ทั้งสองคนใจเย็นๆก่อนนะ .... ชั้นพึ่งมาใหม่นะ .... พวกเธอต้องแนะนำชั้นไม่ใช่หรือไงหน่ะ .... หะ เห้...."

    มะม่วงเอ่ยด้วยใบหน้าซีเรียสเครียดๆ

     

    ก่อนที่สโรชาจะยกมือขึ้นมา

    จิ้มแก้มมายด์

     

    "พุด!"

    แล้วมายก็พ่นลมออกมาจากปาก

     

    ................

    "ฮะๆๆๆ .... ฮะๆๆ คิกๆๆ"

    สโรชาหัวเราะ

     

    "ฮะๆๆ ... ฮะๆ .. ไม่ .. ไม่ได้เล่นนานแค่ไหนแล้วหน่ะ ... แบบนี้ ฮะๆๆ"

    มายด์หัวเราะขำใหญ่กับสิ่งที่เกิดขึ้น

     

    "... เห้!! ชั้นไม่เข้าใจหน่ะ!! บอกชั้นด้วยสิว่าเกิดอะไรขึ้นเนี่ย!!!"

    มะม่วงที่ยังงุนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้นโวยวายใหญ่

     

    "เอาน่าๆ .... พวกเราสามคน เป็นเพื่อนกันตอนเด็กเล็กๆ ... ก็เคยเล่นอะไรแปลกๆ ที่คนโตๆเขาไม่เล่นกันหน่ะ ... แบบเมื่อกี้ไง"

    สโรชาเอ่ยยิ้มยิงฟันออกมา

     

    "... อื้อ .. อื้อ"

    มายด์นั้นกลับมาทำหน้านิ่งๆ ยิ้มเรียบร้อยอีกครั้ง

     

    "เห้อ .... บอกตรงๆ .... ชั้นไม่เข้าใจ .... แต่จะพยายามเรียนรู้แล้วกัน"

    มะม่วงถอนหายใจเอ่ยตอบ

     

    "เพราะชะนั้น ... มาเรียนรู้ด้วยกันเถอะ"

    สโรชาเอ่ยแล้วหยิบ ดีวีดีเรื่อง สอนหนูให้รู้ตะกร้อ ออกมา

    "เอาหละ มาเรียนรู้ความโมเอะ และฮาเร็ม ของโค้ช และเด็กป.ห้ากันดีกว่า"

     

    ".... อะ อา... ก็ได้"

    มะม่วงตอบรับเหงื่อตก

     

    "อื้อๆ ..."

    มายด์ก็พยักหน้าสนใจตาม

     

    หลังจากนั้น พวกเธอก็ห่มผ้าให้กับพยายามที่นอนหลับปุ๋ย

     

    และดูอนิเมะ เรื่องนั้นไป 4 ชั่วโมงรวด กว่าจะจบ ก็เวลา 4.44 .

     

    พวกเธอเข้ามากอดพยายามในร่างปิงปิง ... แล้วหลับไปอย่างสบายอุรา

     

    End Chapter 52.2 เอาหละ มาเรียนรู้ความโมเอะ และฮาเร็มกันดีกว่า

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×